Αμέσως μετά την πρώτη αποστολή μας, δεν υπήρχε χρόνος για ανάπαυλα. Εθελοντές του Κινητού Αναρχικού Σχολείου (Mobile Anarchist School), μαζί με το κοντινό δίκτυο ακτιβιστών που μας πλαισιώνει, σπεύσαμε στη Μανίλα προκειμένου να συνεισφέρουμε αναγκαίες προτάσεις σε μια «Συνέλευση για τις κλιματικές κρίσεις και την άμεση δράση», όπου μοιραστήκαμε επίσης τις λεπτομέρειες της πρωτοβουλίας μας στο Λέιτε.
Μπορέσαμε να συγκεντρώσουμε πόρους κι εφόδια ώστε να στηρίξουμε έξι εθελοντές για ένα δεκαπενθήμερο δράσης. Συζητήσαμε τις λεπτομέρειες της δεύτερης προγραμματισμένης αποστολής και παρουσιάσαμε προσεκτικά το σχέδιό μας βάσει της εμπειρίας που ’χαμε αποκτήσει.
Μερικά δεδομένα
Περισσότερο από ένα μήνα μετά τη μέρα όπου ο τυφώνας Γιολάντα σάρωσε την περιοχή των Βισάγιας, στις Φιλιππίνες, ο κυβερνητικός θεσμός του Εθνικού Συμβουλίου Ελάττωσης και Διαχείρισης του Κινδύνου Καταστροφών (NDRRMC) ανέφερε το πρωί της Πέμπτης, 12 Δεκέμβρη 2013, ότι ο απολογισμός των θανάτων αυξήθηκε, από 5.959 που ήταν την Τετάρτη, σε 5.982 νεκρούς. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο αριθμός των τραυματιών και των αγνοουμένων παρέμεινε στους 27.022 και στους 1.779, αντίστοιχα.
Οι πληγείσες πόλεις ανέρχονται σε 57, οι πληγείσες επαρχίες σε 44, ο αριθμός ατόμων που έχουν υποστεί τις βαρύτατες επιπτώσεις του τυφώνα Γιολάντα αγγίζει τους 12.191.000, ο αριθμός οικογενειών που έχουνε πληγεί εκτιμάται στις 2.582.000, ενώ 3.980.000 άτομα/869.742 οικογένειες έχουν εκτοπιστεί, και 21.669 οικογένειες/93.814 άτομα βρίσκονται σε κέντρα υποδοχής μετά τη μαζική εκκένωση πληθυσμών.
Ο αριθμός των κατεστραμμένων κατοικιών υπολογίζεται σε 1.192.000 σπίτια, απ’ τα οποία σχεδόν τα μισά καταστράφηκαν ολοσχερώς. Μέχρι και τις 14 Δεκέμβρη, οι παροχές ηλεκτροδότησης ήταν ακόμη κομμένες σε ορισμένες επαρχίες και κάποιους δήμους των περιοχών ΜΙ.ΜΑ.ΡΟ.ΠΑ και Μπίκολ, καθώς και των δυτικών, κεντρικών και ανατολικών Βισάγιας.
Με βάση την τελευταία επιθεώρηση της NGCP, αναδόχου ιδιωτικής εταιρείας που διαχειρίζεται το δίκτυο ηλεκτροδότησης στο αρχιπέλαγος των Φιλιππινών, συνολικά 1.959 εγκαταστάσεις γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος έχουνε καταστραφεί. Η ηλεκτροδότηση έχει αποκατασταθεί στην πόλη Όρμοκ της νήσου Λέιτε, όπως και στις κοινότητες Ανίλαο, Μπανάτε, Μπαροτάτς Βιέχο και Αχούι, που όλες βρίσκονται στην επαρχία Ιλοΐλο.
Ηλιακή Αντάρτικη Αυτόνομη Ομάδα Αντιμετώπισης – Κινητό Αναρχικό Σχολείο
Όπως είχαμε αναφέρει, εστιάσαμε την παρέμβασή μας στην κοινότητα Λίμπτονγκ του δήμου Σαν Μιγκέλ, στην επαρχία του Λέιτε. Σ’ αυτό το χωριό δεν καταμετρήθηκαν θάνατοι ή τραυματισμοί, αλλά η ζημιά με βάση την εκτίμηση του κοινοτάρχη είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη. Στην πραγματικότητα, μεταξύ άλλων, έχουν καταστραφεί ορυζώνες, κοκκοφοίνικες, υποδομές όπως οι μύλοι ρυζιού, η αγορά και οι τηλεπικοινωνίες.
Όταν φτάσαμε στην περιοχή για τη δεύτερη αποστολή μας, αντικρίσαμε σημάδια μιας πολύ αργής διαδικασίας επανόρθωσης. Οι παροχές ανακούφισης παραμένουν μηδαμινές, με οικογένειες να μην έχουνε καν τα μέσα για να αποκτήσουν πρόσβαση σε κυβερνητική στήριξη προκειμένου να ξαναχτίσουν τα καταλύματά τους. Κάθε επικοινωνία γίνεται με δυσκολία, οι τιμές βασικών αγαθών και υπηρεσιών πρώτης ανάγκης εξακολουθούν να είναι διπλές, και η αποκατάσταση του ρεύματος απέχει μακράν απ’ την ολοκλήρωσή της.
Την πρώτη μέρα, αναβαθμίσαμε την ηλιακή μονάδα παραγωγής ρεύματος που ’χαμε θέσει σε λειτουργία. Εγκαταστήσαμε φωτοβολταϊκά πάνελ ισχύος 300 βατ, με ρυθμιστή φόρτισης των 30 αμπέρ, συν δύο μπαταρίες των 12 βολτ (3sm συσσωρευτή βαθιάς εκφόρτισης των 70 αμπέρ και 2sm συσσωρευτή των 50 αμπέρ). Οργανώσαμε με τέτοιον τρόπο την ομάδα ώστε να είμαστε σε θέση να φέρουμε εις πέρας εργασίες ηλιακής φόρτισης, διανομή ιατροφαρμακευτικών σκευασμάτων και προϊόντων ανακούφισης, συσσίτια στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας food not bombs («τρόφιμα, όχι βόμβες»), όπως και δραστηριότητες για έναν απολογισμό του άγχους που βιώνουν οι πληγέντες.
Δυο από μας φροντίζαμε τη λειτουργία της φόρτισης συσκευών, ένα άλλο άτομο είχε αναλάβει να μοιράζει φάρμακα στους κατοίκους, ενώ οι άλλοι τρεις εθελοντές μοιράζονταν μεταξύ τους τις δουλειές για ν’ αντεπεξέλθουν στην προπαρασκευή των συσσιτίων.
Η επαναφόρτιση συσκευών και η διανομή φαρμάκων τρέχανε σε καθημερινή βάση (από τη δεύτερη ως την ενδέκατη μέρα της παραμονής μας).
Δραστηριότητες σε Μπαρανγκάι Σεντράλ (κεντρική κοινότητα): πραγματοποιήσαμε ένα εικαστικό εργαστήρι, μια σειρά από παιχνίδια, συσσίτιο, και μοιράσαμε δωράκια σε παιδιά και νεολαίους. Περίπου 60 παιδιά πήραν μέρος σ’ αυτή την εκδήλωση, που κράτησε τρεις ώρες.
Δραστηριότητες σε «Ισκουότερ» (παραπήγματα σε κατειλημμένη γη): οργανώσαμε το ίδιο μοτίβο δράσεων με διάφορες παραλλαγές. Δεν περιμέναμε πως θα κατέκλυζαν την εκδήλωσή μας περισσότερα από 100 παιδιά. Επειδή μας πίεζε ο χρόνος κι είχαμε πάρει περιορισμένη ποσότητα προμηθειών και υλικών, νιώσαμε μεγάλη στενοχώρια που πολλά απ’ τα παιδιά δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν και να πάρουν φαγητό.
Επανασυσκευάσαμε τα περιορισμένα εφόδια ανακούφισης που είχαμε μεταφέρει, για να διπλασιάσουμε τον αριθμό οικογενειών που θα παραλάμβαναν τ’ αγαθά. Επικεντρώσαμε την προσπάθειά μας στην τροφοδοσία συσκευών με ρεύμα και στη διανομή φαρμάκων, ενώ δυο από μας στήνανε αυθόρμητα παιχνίδια με τα πιτσιρίκια που τριγύριζαν μονίμως στο σημείο όπου είχαμε κατασκηνώσει. Στην ουσία, οι δυο τους παίζανε με τα παιδιά κάθε απόγευμα κατά τη διάρκεια της παραμονής μας, με εξαίρεση τις ώρες κακοκαιρίας.
Διοργανώσαμε επίσης εργαστήρια, συσσίτιο, παιχνίδια και μοίρασμα δώρων για τα πιτσιρίκια στο χωριό του Πίκας. Ο αριθμός των παιδιών εκεί πέρα είναι σχετικά μικρός σε σύγκριση με την κεντρική κοινότητα και την κατάληψη γης. Ωστόσο μας επιφύλαξαν πολύ θερμή υποδοχή, ακριβώς όπως και στ’ άλλα μέρη που είχαμε επισκεφτεί.
Τα περιορισμένα μας εφόδια μας υποχρέωσαν να δώσουμε προτεραιότητα σε άστεγες οικογένειες. Μοιράσαμε δέματα ανακούφισης στις περιοχές των Ισκουότερ, Μπαρανγκάι Σεντράλ και Ολπουτάν.
Αυτές οι δραστηριότητες πραγματώθηκαν εντός της 14ήμερης αποστολής μας, συμπεριλαμβανομένου του χρόνου ταξιδιού μας μετ’ επιστροφής.
Μερικές σκέψεις
Στα δέκα χρόνια που τρέχουμε την πρωτοβουλία «τρόφιμα, όχι βόμβες», ανταλλακτική αγορά και παρόμοιες δραστηριότητες, αποκομίζουμε θετικές εντυπώσεις από τον κόσμο και τις διάφορες κοινότητες.
Η ιδιότητα του δασκάλου είναι εξαιρετικά σεβαστή σε πολλούς δήμους στο αρχιπέλαγος. Μια δασκάλα σχολείου με τις δυο κόρες της παρευρέθηκαν σε μία απ’ τις εκδηλώσεις μας, κι όλες τους φοράγανε μαύρες μπλούζες. Στη συνέχεια η δασκάλα μάς είπε το λόγο που είχανε ντυθεί στα μαύρα: από σεβασμό σ’ ανθρώπους που προτιμούν τα μαύρα ρούχα.
Η κοινότητα μας αντιμετώπισε καλά και με σεβασμό – ίσως είναι φυσικό να μας συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο όσο παρέχουμε υπηρεσία διάσωσης ή μοιράζουμε προμήθειες. Απ’ την άλλη πλευρά, διερωτήθηκαν επίσης γιατί οι θεσμοί δε λειτουργούν αποτελεσματικά και δημιουργικά ώστε να παρέχουν υποστήριξη. Υποτίθεται πως η παρουσία μας θα περίττευε άμα η κυβέρνηση έκανε τη δουλειά της.
Σε γενικές γραμμές, δεν είναι σύνηθες το να βλέπει κανείς άτομα με παράξενη κοψιά να παρέχουν ή να μοιράζονται πράγματα, υπηρεσίες που είναι απαραίτητες για την καθημερινή μας ζωή, χωρίς να ζητούν τίποτα σε αντάλλαγμα. Η παράξενη κοψιά αναφέρεται σ’ ένα κάρο τατουάζ, άφθονα πίρσινγκ, περίεργα χτενίσματα και ιδιαίτερη προτίμηση στο μαύρο αντί γι’ άλλα χρώματα. Ομοίως, είναι πραγματικά αλλόκοτο το να παρακολουθεί κανείς αυτούς τους μυστήριους τύπους που δεν έχουνε αφεντικό μήτε προνόμια να είναι το λιγότερο δραστήριοι στην πρώτη γραμμή της καταστροφής, επιδιώκοντας να εκτείνουν την αλληλεγγύη προς τους πληγέντες.
Το παρουσιαστικό μας κίνησε την περιέργεια, κάνοντας τους κατοίκους να μας επισκεφτούν, να σμίξουν και ν’ αλληλεπιδράσουν μ’ εμάς. Περιμένουνε «επίσημους» και «καθωσπρέπει» ανθρώπους να πάνε να βοηθήσουν τον πληθυσμό, απαιτώντας πολιτική υποταγή ή πνευματική εύνοια ως αντάλλαγμα. Στ’ αλήθεια λοιπόν τους προξενεί έκπληξη η επίγνωση πως μερικά άτομα με παράξενη όψη, σαν κι εμάς, βρεθήκανε ανάμεσά τους για να μοιραστούνε ό,τι μπορούνε, βάσει των δυνατοτήτων τους, χωρίς την προσδοκία ανταμοιβής.
Δεν πιστεύουμε πως πρόκειται για καμιά ηρωική πράξη· απεναντίας, θεωρούμε ότι το να βοηθάς είναι ένας φυσιολογικός και συνήθης συσχετισμός μεταξύ πολλών ζωντανών οργανισμών. Επί του παρόντος, το ανθρώπινο ον καθοδηγείται ουσιαστικά απ’ την ιδέα του ανταγωνισμού, που ενισχύεται από τον καπιταλισμό και τον κρατισμό. Η ιδέα της υπεροχής, της ιεραρχίας, της ομοιομορφίας και του μοτίβου της κεντροποίησης έχει αλλοιώσει τις αξίες μας. Αυτήν τη στιγμή, η σχέση μας με τη φύση, με τον εαυτό μας και με τους άλλους χαρακτηρίζεται από κυριαρχία και έλεγχο, που τελικά επέφεραν ανισότητα, φτώχεια, αμάθεια, πατριαρχία και οικολογικές καταστροφές.
Η Αμοιβαία Αρωγή μπορεί να ’χει αποτέλεσμα εφόσον παραδοθεί άμεσα.