Χιλιάδες βρέθηκαν στο Αμβούργο την 21η Δεκέμβρη 2013 για να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις ενάντια στην απειλή εκκένωσης της κατάληψης Rote Flora, για το δικαίωμα παραμονής των προσφύγων, αλλά και σε ένδειξη αλληλεγγύης στους εκτοπισμένους κατοίκους τού υπό κατεδάφιση συγκροτήματος της Esso. Όλοι ξέραμε ότι η μέρα επρόκειτο να είναι χαώδης, με χιλιάδες αυτόνομους αγωνιστές και χιλιάδες, αντίστοιχα, μπάτσους των κατασταλτικών δυνάμεων να στέκουν αντιμέτωποι στο Αμβούργο. Ωστόσο όλα κύλησαν διαφορετικά απ’ ό,τι αρχικά αναμενόταν.
Η προσυγκέντρωση μπροστά στην κατάληψη Rote Flora ήταν προγραμματισμένη για τις 14.00, ενώ η μεγάλη διεθνιστική διαδήλωση για τις 15.00. Ήδη από το μεσημέρι οι συγκεντρωμένοι διαδηλωτές αριθμούσαν χιλιάδες, με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να σφύζει από ενθουσιασμό και τον κόσμο να αδημονεί να πορευτεί στο δρόμο. Λίγα λεπτά μετά τις 3 ξεκίνησε μία από τις ογκωδέστερες διαδηλώσεις της χρονιάς, που ήταν επίσης και η πιο σύντομη. Οι μπάτσοι μπλόκαραν την πορεία κάτω από μια γέφυρα μόλις ύστερα από μια 20αριά μέτρα. Άρχισαν επιτόπου να χρησιμοποιούν σπρέι πιπεριού και να την πέφτουν με τα κλομπ, προκειμένου να υποχρεώσουν τον κόσμο να σταματήσει. Στα καπάκια, σκάσανε μύτη και δυο τεθωρακισμένα οχήματα με κανόνια ρίψης νερού υπό πίεση, ώστε να απωθήσουν το πλήθος των διαδηλωτών πίσω στο σημείο εκκίνησης της πορείας.
Οι ακτιβιστές απάντησαν με πετρίδια, μπουκάλια και πυροτεχνικά. Όσο πύκνωναν οι γραμμές των μπάτσων, που εφορμούσαν κοπανώντας όποιον βρίσκανε στο διάβα τους, ο κόσμος υποχρεώθηκε να τραβηχτεί. Παρά το γεγονός ότι οι μαχόμενοι διαδηλωτές ήταν εκατοντάδες, οι μπάτσοι-αστακοί υπερτερούσαν σε αριθμό κάνοντας επαναλαμβανόμενες εφόδους, κι έτσι δεν υπήρχε τρόπος να τους απωθήσει ο κόσμος εκείνες τις στιγμές. Άλλο πρακτικό πρόβλημα ήταν ότι τα διαθέσιμα υλικά προς εκτόξευση στις κατασταλτικές δυνάμεις δεν επαρκούσαν. Αρκετοί είχανε κατέβει καβατζωμένοι για οδομαχίες, αλλά η απότομη κλιμάκωση της βίας από την πλευρά της αστυνομίας δεν τους άφησε χώρο και χρόνο για να ενεργήσουν ανάλογα. Παρ’ όλα αυτά, ο κόσμος έστησε οδοφράγματα με κάδους απορριμμάτων, παγκάκια και τραπέζια από παρακείμενα ρεστοράν. Μετά από κάνα μισάωρο συγκρούσεων, οι μπάτσοι κατόρθωσαν να απλωθούν σχεδόν σε όλο το χώρο έξω απ’ τη Rote Flora. Μέχρι εκείνο το σημείο, όλοι είχαν πια αποδεχτεί ότι δεν επρόκειτο να πραγματοποιηθεί μια συμπαγής διαδήλωση στο Αμβούργο, γι’ αυτό κι ο κόσμος άλλαξε άμεσα τη στρατηγική του ώστε να διαχύσει τη δράση του στους δρόμους.
Λίγο μετά το πρώτο μαρς των μπάτσων, κάμποσοι ακτιβιστές προσπάθησαν να απεγκλωβιστούν. Πολύς ήταν ο κόσμος που πήρε γραμμή ότι η πορεία δεν επρόκειτο να προχωρήσει. Γι’ αυτό και θελήσαμε να την κάνουμε από το σημείο, και ν’ αρχίσουμε τις δικές μας δράσεις μες στην πόλη. Παρ’ ότι σχεδόν όλοι οι δρόμοι ήταν φίσκα στους μπάτσους, πολλοί κατάφεραν να ξετρυπώσουν μακριά απ’ τα αστυνομικά μπλόκα. Αυτό που ακολούθησε ήταν αυθόρμητες πορείες σε ολόκληρη την πόλη. Κάποιες φορές ομάδες 50 ατόμων και άλλες φορές πορείες άνω των 1.000 ατόμων άρχισαν να κινούνται στους δρόμους, κάνοντας πεσίματα σε μπάτσους, τράπεζες, καταστήματα (μεγάλων πολυεθνικών, όπως τα McDonalds και η Vodafone) ενόσω σήκωναν οδοφράγματα. Ως αργά τη νύχτα μπορούσε κανείς ν’ ακούσει ακόμη βεγγαλικά να σκάνε, και κόσμο να φωνάζει συνθήματα απ’ άκρη σ’ άκρη στο Αμβούργο. Οι διάφοροι διαδηλωτές δεν περίμεναν κάποιον άλλο να περάσει πρώτος στη δράση για ν’ ακολουθήσουν· απεναντίας, άναψαν το φιτίλι οι ίδιοι ξανά και ξανά. Πέραν των προσαγωγών, οι μπάτσοι αρκέστηκαν στο να μας πάρουν στο κατόπι, επιχειρώντας κυρίως να αποτρέψουν άμεσες δράσεις, μιας κι απ’ ό,τι φάνηκε δεν τους έπαιρνε αυτήν τη φορά να οδηγήσουν στ’ αυτόφωρο περισσότερα από μια 20αριά άτομα.
Είναι δύσκολο να εκτιμήσω αν η όλη έκβαση ήτανε «νίκη» ή «ήττα» της διαδήλωσης. Από τη μια, δεν κατορθώσαμε να πορευτούμε όπως θέλαμε εξαρχής, μιας και η μπατσαρία ήθελε οπωσδήποτε να βάλει φρένο στη σύζευξη τριών από τους ισχυρότερους αγώνες στο Αμβούργο: την υπεράσπιση της κατάληψης Rote Flora, την πάλη των προσφύγων για δικαίωμα παραμονής, και την υπόθεση των σπιτιών της Esso. Από την άλλη, αυτά ήταν τα πιο εκτεταμένα μπάχαλα των τελευταίων ετών στο Αμβούργο, και μετά την αποκέντρωση της κινητοποίησης η αστυνομία έχασε τον έλεγχο της κατάστασης.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ήταν μια καλή μέρα. Ακτιβιστές και ακτιβίστριες δείξανε στην πράξη ότι η εκκένωση της Rote Flora δεν είναι ανεκτή, κι αν επιχειρηθεί, θα καταλήξει σε απόλυτο χάος για την τοπική κυβέρνηση του Αμβούργου, την αστυνομία και το Κεφάλαιο. Όπως και να ’χει, είναι πάντοτε ωραίο να βιώνεις καταστάσεις όπου οι μπάτσοι αναγκάζονται να κάνουν μεταβολή και να γίνουν καπνός…