Να είμαστε παρόντες μαζί, σ’ αυτή την άθλια πόλη, να συγκεντρωθούμε, έξω στο κρύο, να διαδηλώσουμε, μπροστά σ’ αυτό το φρικιαστικό κτήριο, ενάντια στην προσπάθεια να σωφρονιστούν όλοι εκείνοι που απορρίπτουνε τους νόμους της μητρόπολης· να γίνουμε ενόχληση, να προκαλέσουμε σκηνή, να διαταράξουμε, ή ν’ αποτρέψουμε, ή να εμποδίσουμε αυτήν τη μη ζωή που ρέει παντού ολόγυρά μας.
Μια κανονικότητα εκατομμυρίων μέσα σε κλειδωμένα κλουβιά
Ένα δίκτυο δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων για τη διαχείριση τέτοιων φορέων
Μια ολόκληρη υποδομή, κατασκευασμένη και συντηρούμενη, από γυμνωμένη ζωή πίσω απ’ τα σίδερα.
«Ελάτε, όχι για να προσφύγετε στην Αρχή, να ξεστομίσετε την αλήθεια στην εξουσία, ή για οποιοδήποτε άλλο τέχνασμα, αλλά για να σταθείτε πλάι πλάι με συντρόφια και να δείξετε άμεση αλληλεγγύη σ’ εκείνους στην άλλη πλευρά του τοίχου.» (Αναρχικός Μαύρος Σταυρός της πόλης της Νέας Υόρκης)
Ο Τζέρρυ Κοχ, ο οποίος βρίσκεται μέσα στο Μητροπολιτικό Σωφρονιστικό Κέντρο του Μανχάτταν από τον Μάη του 2013, δεν είναι μόνο σύντροφός μας, είναι φίλος μας. Είναι κάποιος για τον οποίο νοιαζόμαστε, κάποιος που μας λείπει, και κάποιος τον οποίο εμπιστευόμαστε. Σε πρόσφατη δήλωσή του έγραψε: «Κατά τη διάρκεια ζόρικων στ’ αλήθεια στιγμών είναι που αποκαλύπτεται τι παραμένει ζωντανό βαθιά στο μέσα των ατόμων, και αυτή η επίγνωση μπορεί μερικές φορές να είναι εξαιρετικά επώδυνη. Αλλά εξίσου η επίγνωση αυτή μπορεί να μας κάνει πιο δυνατούς· παίρνω κουράγιο από εκείνους τους δικούς μου που έχουν επίσης αρνηθεί να γίνουν υποχείρια αυτού του τόπου. Η δική μου αντίσταση δεν είναι καμιά μοναδικότητα. Υπάρχει εντός εκείνων που πάντοτε έχουνε πει ΟΧΙ σε όσους βρίσκονται στην εξουσία. Η άρνησή μου να συνεργαστώ είναι η συμβολή μου σ’ αυτή την παρακαταθήκη της αψήφησης μπροστά στην αυθαίρετη και κατασταλτική εξουσία. Δε θα συνεργαστώ. Δε θα θεσμοποιηθώ. Δεν πρόκειται να κάνω κανένα συμβιβασμό σε αυτό».
Δεν είναι μονάχα οι φυλακισμένοι που μισούν αυτόν τον κόσμο, είναι κι εκείνοι που αισθάνονται το κρύο ατσάλι των πάντων που τους τοποθετούν εκεί. Η Αρχή που διατηρεί τις παρούσες αυτές συνθήκες δεν είναι μεταρρυθμίσιμη ή διαπραγματεύσιμη, μπορεί μονάχα να καταστραφεί, ν’ αχρηστευτεί και να κατανικηθεί.
Είχαμε γράψει τον Ιούνη: «Ο Τζέρρυ αποδέχτηκε τον εγκλεισμό του για μας. Και όχι απλώς για όσους από μας γνωρίζει, ή όσους από μας μένουμε στη Νέα Υόρκη, ή όσους από μας ζούμε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ή έστω όσους από μας είμαστε σήμερα ακόμα ζωντανοί. Αλλά για εμάς, NOSOTROS, LOS LOBOS, που παίρνουμε την επανάσταση στα σοβαρά, που αναγνωρίζουμε πως η ομοσπονδιακή μας κυβέρνηση και η λογική της είναι η κύρια αιτία των βασάνων στον κόσμο, κι ως εκ τούτου της αξίζει να μην έχει τη συνεργασία κανενός, να μην έχει τη συμμετοχή ή συνδρομή κανενός, την ώρα που διαιωνίζει τη δυστυχία… Η αντίσταση δεν είναι θέμα κριτικής ή εναντίωσης στο τάδε ή στο δείνα, αλλά μάλλον η οικοδόμηση μιας δύναμης, μιας ζωής, εναντίον αυτού του κόσμου. Όταν ο Τζέρρυ αποδέχτηκε τον εγκλεισμό του φανέρωσε πως παίρνει στα σοβαρά αυτήν τη δύναμη, αυτήν τη ζωή, και για μας, που στεκόμαστε αλληλέγγυοι, δεν υπάρχει μονάχα η έκφραση αλληλεγγύης στον Τζέρρυ, αλλά είμαστε αλληλέγγυοι στο εμάς που μας βρίσκει να οικοδομούμε τη ζωή αυτή μαζί».
Nosotros, Los Lobos | Εμείς, Οι Λύκοι