Δεκέμβρης 2013. Σαντιάγο Χιλής.
Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητάς μας και δεν περιορίζεται σε ξεκομμένες βδομάδες ή μέρες, ωστόσο είναι πάντα απαραίτητο να απαντάμε στα καλέσματα αλληλεγγύης προς τα συντρόφια μας. Δράσαμε επομένως στο πλαίσιο της βδομάδας αλληλεγγύης στη Μόνικα Καμπαγέρο, στον Φρανσίσκο Σολάρ και στα διωκόμενα συντρόφια στην Ισπανία, αναρτώντας πανό με συνθήματα στήριξης, καθώς κι ενάντια στη φυλακή και σε κάθε εξουσία, πλησίον του Συμβουλίου Άμυνας του Κράτους στο κέντρο του Σαντιάγο.
Δραττόμαστε της ευκαιρίας για να ξεκαθαρίσουμε ότι, παρά τα όσα ακούστηκαν στα μέσα Τύπου που χειρίζεται ο εχθρός, εμείς δεν οργανωνόμαστε ακολουθώντας κανένα είδος αρχηγού, δεδομένου ότι βιώνουμε την οριζοντιότητα και τον αφορμαλισμό τόσο στη ζωή μας όσο και την ώρα που περνάμε στην αντεπίθεση ενάντια σε όλες τις μορφές που ενσαρκώνει η εξουσία, κι είναι τρόπος ζωής μας η διαρκής έφοδος κι αναλαμβάνουμε τον πόλεμο κόντρα σ’ όσους επιχειρούν να μας φιμώσουν.
Έχουμε επίσης την πεποίθηση ότι υπάρχουν ποικίλες μορφές επίθεσης. Απευθύνουμε ένα κάλεσμα να μην πέσουμε στο μονοθεματικό, στο αναμενόμενο και στο επαναλαμβανόμενο, έτσι ώστε να μην απολέσουμε τον παράγοντα έκπληξη, και να φτιάξουμε με τις ενέργειές μας έναν αποτελεσματικό τρόπο διάρρηξης των ημερών των αθλίων που συντηρούν την εξουσία και όσων βολεύονται με αυτή την πραγματικότητα.
Πέραν της αλληλέγγυας στάσης μας προς τα έγκλειστα συντρόφια στην Ισπανία, θεωρούμε απαραίτητο να αναδείξουμε ότι και στη χιλιανή επικράτεια παίζουν πολεμικές διαθέσεις και πως δε θα μείνουμε σιωπηλοί απέναντι στις απόπειρες του χιλιανού κράτους να μας κλειδαμπαρώσει και απομονώσει. Δεν πρόκειται να τους αφήσουμε χώρο να καλμάρουν.
Δύναμη στους συντρόφους που αντιστέκονται πίσω από τα αηδιαστικά κάγκελα.
Στους Χανς Νιεμέγερ, Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες, Χουάν Αλίστε, Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Κάρλος Γκουτιέρρες, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Φρανσίσκο Σολάρ, Μόνικα Καμπαγέρο, Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα, Αλφρέντο Κόσπιτο, Νικόλα Γκάι, στα έγκλειστα συντρόφια στην Ελλάδα, στο σύντροφο Μάριο απ’ το Μεξικό, στον Μάρκο Καμένις και σ’ όλους τους αιχμαλώτους του κοινωνικού πολέμου.
Στέλνουμε επίσης κουράγιο στην οικογένεια, στη συντρόφισσα και στην κόρη του Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ, καθώς και σε όσους τον γνώρισαν στον αγώνα του. Από πλευράς μας, νιώθουμε αδέρφια με το σύντροφο για τη ζωή και την εμπόλεμη τοποθέτησή του ενάντια στην εξουσία, και δεν πρόκειται ν’ αποσιωπήσουμε το χαμό του πάνω σε μιαν ενέργεια απαλλοτρίωσης και επίθεσης μέχρι τέλους.
Αλληλεγγύη και δράση δίχως αρχηγούς και γενικά κουμάντα!
Ζήτω ο αντεξουσιαστικός αγώνας!