Αλληλέγγυα συνεισφορά των συντρόφων Ελίζα Ντι Μπερνάρντο και Στέφανο Φόσκο, από την Ιταλία, στην εκδήλωση στήριξης αναρχικών κρατουμένων καταδικασμένων σε πολυετείς ποινές που πραγματοποιήθηκε στις 11 Γενάρη 2014 στην κατάληψη La Gatonera της Μαδρίτης.
Δεν είναι κι εύκολο πράγμα να γράψει κανείς οτιδήποτε για τον Μάρκο Καμένις, ούτε είναι και δύσκολο… μπορεί να φαντάζει και παράξενο για κάποιον που τον γνωρίζει εδώ και χρόνια… που γνωρίζει τις ιδέες του, τα λόγια του, τις δράσεις του… την ουσία του, την αποφασιστικότητά του και την αγάπη για μια ζωή αγώνα που τον κινεί. Ακριβώς αυτό: μια ζωή αγώνα, η μόνη που αξίζει τον κόπο να βιωθεί, αυτός είναι ο Μάρκο!
Ίσως να ξεκινούσε κανείς την αφήγηση της βιογραφίας του απ’ τη ζωή του ως βοσκού; Από την αταβιστική απέχθειά του για τα πυρηνικά και όλα όσα συνιστούν τη μόλυνση και την οικοκτονία; Από τις καταδίκες που του ’χουν επιβληθεί ήδη από το 1980; Απ’ την απόδρασή του και τα δέκα του χρόνια στην παρανομία; Από τον αδιάκοπο εγκλεισμό του από το 1991 μέχρι τώρα, που τον εκτίει δίχως να λυγίζει ούτε στιγμή; Από την αξιοπρέπεια που τον χαρακτηρίζει ως άτομο λεύτερο και αναπόδραστα σε μόνιμη σύγκρουση με κάθε μορφή εξουσίας; Αλλά, στην τελική, πώς να γίνουνε ξέχωρες αναφορές σ’ όλα αυτά; Πώς να διαχωριστεί μια ζωή αγώνα ενάντια σε κάθε επιβλάβεια, ενάντια σε κάθε τερατούργημα-καταστροφέα ολάκερης της φύσης, ενάντια σε κάθε κατάχρηση και κάθε λευτεροκτόνα ενέργεια, από ένα βίο λεύτερου κι αντάρτικου έρωτα κάθε αξιοπρεπούς ατόμου, από κάθε παρόρμηση που φωτισμένα απορρίπτει τούτη την κυρίαρχη κουλτούρα καμωμένη με υπακοή και αποξένωση αφομοιωτική;
Ο Μάρκο αγαπάει, μισεί, σαμποτάρει το υπάρχον με οποιαδήποτε πράξη του στην καθημερινή αντίσταση, μέσω μεταφράσεων, κειμένων, επικοινωνηθέντων, απεργιών πείνας σε αλληλεγγύη προς όλους τους εξεγερμένους αιχμαλώτους…
Ο Μάρκο είναι λεύτερος και συνάμα φυλακισμένος. Φυλακισμένος σ’ αυτήν τη γιγαντωμένη φυλακή ανοιχτού ουρανού που μας περιβάλλει άπαντες. Φυλακισμένος όπως όλα τα ανάρχια που αποστρέφονται τη σκλαβιά για την πιθανότητα της λευτεριάς. Ακόμα κι έτσι, είναι λεύτερος από τα ελβετικά κελιά που κρατάνε έγκλειστο το κορμί του κι αποζητάνε να ψυχιατρικοποιήσουν την άρνησή του ν’ απαρνηθεί τον ίδιο του τον εαυτό, που επιδιώκουνε να παθολογικοποιήσουν και να φαρμακοποιήσουν οποιαδήποτε αντάρτικη και εικονοκλαστική του στάση.
Σύμφωνα με τον ίδιο το νόμο που τον κρατά πίσω απ’ τα σίδερα, ο Μάρκο θα ’πρεπε να απολαμβάνει ήδη την αποκαλούμενη υφ’ όρων ελευθερία, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. Και δε θα μπορούσε να συμβεί λόγω της ολικής και διακηρυγμένης τοποθέτησής του ενάντια σε οποιαδήποτε αποστασιοποίηση απ’ τη μάχη για τη συνολική απελευθέρωση. Δεν έχει συμβεί γιατί ο Μάρκο είναι ανάμεσά μας μέσα από κάθε δράση που μας φέρνει πιο κοντά στην ίδια τη συνολική απελευθέρωση.
Δεδομένης της αντιμετώπισης που επιφυλάσσει η Ελβετία (τόπος όπου, ανάμεσα σε άλλα, η πολιτικοποίηση του «εγκλήματος» δεν προβλέπεται να λαμβάνεται υπόψη) για όσους κι όσες δε σπάνε απέναντι στα όσα αποζητά οποιοσδήποτε πληρωμένος δήμιος της σειράς, με τήβεννο ή με οποιαδήποτε λευκή ρόμπα, είναι πολύ πιθανό ότι μετά την έκτιση ολόκληρης της καταδίκης (το 2018) θα του επιβληθούν τ’ αποκαλούμενα «λευκά ισόβια δεσμά», πάει να πει ένα ειδικό καθεστώς επιτήρησης εφ’ όρου ζωής, επιβεβλημένης για να προστατευτούν όλοι οι αγαθοί πολίτες απ’ την υψηλή «κοινωνική επικινδυνότητα» του Μάρκο.
Η αλληλεγγύη, που είναι αναγκαίο και επείγον να εκφραστεί για τον αγαπημένο μας τον Μάρκο, απλά και ξάστερα μπορεί να πάει μονάχα πέρα από τα λόγια!