11 Φλεβάρη 2014 — Στρατιωτική βάση εφεδρικού σώματος πεζοναυτών του Βασιλικού Ναυτικού [Royal Marines Reserve] στο Κλίφτον του Μπρίστολ.
Η στρατιωτική προπαγάνδα παρουσιάζει τις ένοπλες δυνάμεις ως προστάτιδες «του λαού». Απ’ τους πρώτους πολιτισμούς, το ίδιο σκεπτικό έχει χρησιμοποιηθεί προκειμένου να δικαιολογήσει την κατάκτηση και κατοχή εδαφών για τις άρχουσες τάξεις, που θυσιάζουν τους λακέδες τους για την οικοδόμηση μικρών ή μεγάλων αυτοκρατοριών.
Θέλουνε να πιστέψουμε (ή τουλάχιστον να κάνουμε σαν να το πιστεύουμε) πως οτιδήποτε υπηρετεί τα συμφέροντα πολιτικών, στρατηγών και οικονομολόγων είναι στην πραγματικότητα προς το συμφέρον το δικό μας.
Μα δε μας ξεγελάνε. Αυτό το χάραμα, καπνός σκέπασε το Κλίφτον απ’ τα δυο καμιόνια και το μεγάλο λευκό μεταγωγικό προσωπικού τα οποία πυρπολήσαμε με αυτοσχέδιους πυροκροτητές, αφού παραβιάσαμε τον περίβολο του στρατοπέδου της μονάδας εφέδρων βασιλικών πεζοναυτών στο Μπρίστολ, οι οποίοι έχουνε μετάσχει σε αποστολές στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Είναι αηδία να βλέπει κανείς αυτούς τους ημιαπασχολούμενους κομάντο να θαρρούν πως μπορούν να λειτουργούν εδώ πέρα έχοντας ασυλία, την ίδια ώρα που αλλού οι ίδιοι και οι συνάδελφοί τους σφαγιάζουν, βιάζουν και σκορπάνε τρόμο. Ο Αλεξάντερ Μπλάκμαν [Alexander Blackman] –δήμιος του βρετανικού σώματος πεζοναυτών που ξεμπροστιάστηκε πρόσφατα για τις ενέργειές του στο Αφγανιστάν– είναι μονάχα ένα παράδειγμα της συστηματικής ευρύτερης κτηνωδίας τους, κι όχι ένα ελεεινό έκτροπο, όπως θέλουνε να τον σκιαγραφούν. Άλλωστε, όπου κι αν βρίσκονται τα στρατά, συνιστούν ένα σύμβολο της κρατικής κυριαρχίας που επιβάλλουν διά της βίας. Ίσως το σύμβολο αυτό να κλονίστηκε λιγάκι στα μάτια οποιουδήποτε έχει θέα σ’ αυτό εδώ το στρατόπεδο. Τέτοια αντάρτικα πλήγματα εντός εχθρικού εδάφους εξακολουθούν ν’ αποτελούν διαρκή απειλή για τα γρανάζια της πολεμικής μηχανής.
Τους παρακολουθούμε να στρατολογούν κόσμο στις πόλεις, στα κολέγια και στα γραφεία εύρεσης εργασίας, να δελεάζουν τις εκμεταλλευόμενες κι αποκλεισμένες τάξεις πλασάροντας χρήμα βαμμένο με αίμα, κρετίνικο πατριωτισμό και την υπόσχεση της περιπέτειας που μέλλει ν’ αντικαταστήσει τη μιζέρια τους, στήνοντας κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων τίγκα στη ματσίλα ή θαλάμους ελέγχου για την τεχνολογία τηλεδολοφονίας σε στυλ βιντεοπαιχνιδιού. Παρά τις περικοπές, η Βρετανία εξακολουθεί να έχει τον τέταρτο μεγαλύτερο στρατιωτικό προϋπολογισμό στον κόσμο, διότι εμμένει σε μιαν αυτοκρατορική κληρονομιά γενοκτονίας και υποδούλωσης. Σήμερα, οι δυτικές ένοπλες δυνάμεις είναι ευέλικτες για δημοκρατικούς-επεκτατικούς πολέμους, «ειρηνευτικές» επεμβάσεις με σκοπό να διευκολυνθεί η νέα αποικιοκρατική εποχή της εταιρικής παγκοσμιοποίησης, της αντεξέγερσης, των γεωπολιτικών ελιγμών και του ελέγχου των φυσικών πόρων, ή είναι προετοιμασμένες για εσωτερική αστυνόμευση και απεργοσπασία. Οι εκβάσεις τους είναι οι ίδιες που ήταν πάντα, εδώ όπως και στο Αφγανιστάν, στο Μάλι ή στη Λιβύη – οι ηγεμόνες ψεύδονται, οι φτωχοί πεθαίνουν, ο καπιταλισμός κερδίζει.
Ο πόλεμος είναι ένα μόνιμο χαρακτηριστικό του παγκόσμιου συστήματος, προωθούμενος σε κλίμακες που άλλοτε υπήρξαν αδιανόητες μέσω της νέας τεχνολογίας και της μαζικής κοινωνικής οργάνωσης, κι είναι χρειαζούμενος στους ισχυρούς τόσο για τον κοινωνικό έλεγχο όσο και για την οικονομική ανάπτυξη. Τρομοπόλεμος, ναρκοπόλεμος, πετρελαιοπόλεμος, προσεχώς πόλεμος ακόμη και για το καθαρό, πόσιμο νερό – αυτή είναι η θανατερή πορεία του βιομηχανικού πολιτισμού. Το χαμαλίκι μιας ασφυκτικά επιτηρούμενης «ειρήνης» στη λεγόμενη «μεταβιομηχανική» Βρετανία είναι μονάχα μια λεπτή φλοίδα πάγου που επικυρώθηκε με τη λαφυραγωγία από πολυάριθμες καλά ενορχηστρωμένες συρράξεις στο εξωτερικό, με βλέψεις σε γη, ορυκτά και εργατική δύναμη. Διευρύνοντας τις ρωγμές που βρίσκουμε σε τούτη τη λουστραρισμένη μόστρα, βασίζουμε την επίθεσή μας σε μια πλούσια παρακαταθήκη ξεσηκωμών και ανυποταξίας. Ο κοινωνικός πόλεμος, που μαίνεται ανάμεσα σε μας και σε κάθε εξαναγκασμό και εκμετάλλευση της γης, είναι ο μοναδικός πόλεμος που αποδεχόμαστε και διεξάγουμε. Μαρκάρουμε το στόχο ώστε ν’ αναδείξουμε τις ξεκάθαρες ευκαιρίες που ’χουμε για να παραμερίσουμε την παθητικότητά μας μέσα σε μια κοινωνική τάξη που στηρίζεται στη συνεργασία μας με ό,τι μας καταπιέζει. Μπορούμε να εξεγερθούμε με όλα τα κατάλληλα μέσα για τη δυνατότητα να βιώσουμε μια ζωή λεύτερη από εξουσία, ατομικά ή από κοινού με κοντινά μας πρόσωπα, υπερκεράζοντας παράλληλα όσους κι όσες καταληστεύουν τα μυαλά μας, τις σχέσεις μας και το περιβάλλον. Το σύστημα –το οποίο περιλαμβάνει το στρατό κι άλλα πολλά– προσπαθεί να μετατρέψει όλα αυτά που αγαπάμε σ’ ένα καθεστώς υπακοής, αλλοτρίωσης και άψυχων προϊόντων. Γι’ αυτόν το λόγο θα πρέπει ν’ απαντηθεί με έλλειψη ανεκτικότητας και εχθρότητα όπου πατήσει κι όπου σταθεί. Θα πρέπει να μας περιμένουν.
Απέναντι στα παγκόσμια εξουσιαστικά παιχνίδια της ελίτ – διεθνής αλληλεγγύη!
Απέναντι στη στρατιωτικοποιημένη ειρήνη της βασίλισσας – κοινωνικός πόλεμος!
Ομάδα Ανταρσίας της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI)
Σημειωτέον: Αυτός είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να τιμήσουμε την τραγικά σύντομη ζωή του συντρόφου μας Darko Mathers. Σε «αυτόν τον κόσμο που πρέπει κάποια στιγμή ν’ αφήσουμε», στον Darko έλαχε μια πρώιμη φυγή. Ευχόμαστε μοναχά να μπορούσε να ’χει μείνει ώστε μια μέρα ίσως να χορεύαμε στα ερείπια μαζί. Όπως ήρθανε όμως τα πράγματα, τον κρατάμε σφιχτά, ούτε για ενός λεπτού σιγή, αλλά για μια ζωή μάχης. Κι άλλη μια φορά, τα λόγια του Μπρούνο Φιλίππι:
«Γι’ αυτό, βασανισμένες ψυχές του κόσμου, εγώ σας καλώ να συναθροιστείτε.
Το λάβαρο ήδη ανεμίζει.
Είναι μαύρο: το πένθος σημαίνει. Εμπρός λοιπόν, αλλόφρονες Προμηθείς. Το ουρλιαχτό της εκδίκησης είναι μια μουσική γλυκιά κι αγαπημένη».
Οι ομόλογες δυνάμεις ασφαλείας στη Ρωσία, σαν αυτές που μπήκανε στο στόχαστρό μας, είναι επί του παρόντος συγκεντρωμένες για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς. Ενθυμούμενοι/-ες το ογκώδες θέαμα των στρατευμάτων και φρουρών που ’χαν παραταχθεί για τους Αγώνες του Λονδίνου, κι έχοντας κατά νου ότι η ίδια διοργάνωση πάντοτε συνεπάγεται στρατιωτικοποιημένη καταστολή πέραν των άλλων φρικαλεοτήτων, ο εμπρησμός μας δείχνει ότι η αντι-ολυμπιακή φλόγα παραμένει αναμμένη. Επίσης, έντονα στις σκέψεις μας όταν βγήκαμε για δράση ήταν ο Ίλια Ρομανόφ, που τραυματίστηκε τον Οκτώβρη του 2013 στην εν λόγω χώρα και τώρα βρίσκεται και πάλι όμηρος των γαμημένων μπάτσων.
Δηλώνουμε την αμέριστη στήριξή μας στην αδάμαστη στάση της Μόνικα Καμπαγέρο και του Φρανσίσκο Σολάρ, ενόσω αναμένουν δίκη για άμεση δράση στη Θαραγόθα (Ισπανία) – καμιά υποχώρηση, καμιά παράδοση. Τέλος, αυτή η επίθεση υποδέχεται με χαρά την αναρχική έκρηξη οδομαχητών/-ριών του μαύρου μπλοκ στη Βραζιλία, όπως και διεθνιστικούς εμπρηστικούς πυρήνες (μεταξύ αυτών και πυρήνες της FAI), στέλνοντας έναν εγκάρδιο χαιρετισμό στη Διεθνή Ομάδα Άμεσης Δράσης (GADI) στη Γαλλία, και στους φυλακισμένους που ξεσηκώθηκαν τον περασμένο μήνα στη φυλακή της Αυτής Μεγαλειότητας του Όουκγουντ εδώ, στην Αγγλία, όμορφοι μες στην εξέγερσή τους. Καταπάνω τους· κι άλλη φωτιά σε κράτος, στρατούς, σχολεία, εκκλησίες, γραφειοκρατίες, φυλακές, και στον πολιτισμό που τα παράγει.