Το αυτόνομο νεολαιίστικο κίνημα και οι ομάδες συγγένειας στη Μαδρίτη της δεκαετίας του ’90
Σάββατο, 14 Ιούνη, στις 18:30
Αναρχικό στέκι Magdalena, οδός Μαγδαλένα 29, Μαδρίτη
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 ομάδες ως επί το πλείστον νεολαίων ξεκίνησαν να οργανώνονται σε διάφορες γειτονιές, λύκεια και πανεπιστημιακές σχολές… σχηματίζοντας συλλογικότητες που πραγματοποιούσαν εβδομαδιαίες συνελεύσεις σε διάφορους χώρους (στις καταλήψεις τους ή σε καταλήψεις διπλανών γειτονιών, σε μερικά στέκια και μπαρ)· συνελεύσεις που με οριζόντιο τρόπο αποφάσιζαν για τις κινητοποιήσεις που θα λάμβαναν χώρα, τις ομάδες εργασίας που αναλάμβαναν συγκεκριμένες διεργασίες ή τις καμπάνιες που βάζανε μπρος σε καθημερινή βάση. Αμάλγαμα και σημείο αναφοράς αυτού του «κινήματος» υπήρξε το συντονιστικό Lucha Autónoma/Αυτόνομος Αγώνας, το οποίο δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 1990 ως αποτέλεσμα της συμφωνίας και της σύνθεσης απόψεων σχετικά με τα ζητήματα της οργάνωσης και της αυτονομίας που είχανε συζητηθεί ανάμεσα σε ποικίλες κολεκτίβες της Μαδρίτης.
Από την περίοδο των ετών ’94/5 το εν λόγω «κίνημα» πήρε τα πάνω του, με περισσότερο κόσμο να το πλαισιώνει σε πορείες, καταλήψεις… ενώ ταυτόχρονα πολλαπλασιάζονταν οι συλλογικότητες γειτονιάς και πλήθαιναν οι νεολαίοι που συμμετείχαν σε αυτές. Μέσα απ’ αυτό το περιβάλλον, συνδεόμενο με τις καταλήψεις στέγης και τα κατειλημμένα κοινωνικά κέντρα, την ανυποταξία προς τη στρατιωτική θητεία και την εναλλακτική κοινωνική θητεία απ’ τους νεολαίους αντιρρησίες συνείδησης, τις συγκρούσεις με την αστυνομία σε διαδηλώσεις, την καθημερινή δραστηριοποίηση στο δρόμο για την καταγγελία της αβύσσου στην οποία μας οδηγούνε το καπιταλιστικό σύστημα κι η ολοκληρωτική δημοκρατία, αλλά και την αλληλεγγύη στους κρατουμένους… γονιμοποιήθηκε και ξεπήδησε ο «εξεγερτισμός», τουλάχιστον στη Μαδρίτη, όπου κάποιοι από τους νέους των γειτονιών που συμμετείχαν σ’ εκείνες τις κινητοποιήσεις ήτανε όσοι ασπάστηκαν κατόπιν τις θεωρίες αυτές και, δυστυχώς τις περισσότερες φορές, υιοθέτησαν την κακώς ερμηνευόμενη ως ρητορική τους, διευκολύνοντας έτσι από μόνοι τους την ταυτοποίησή τους από πλευράς των πολυάριθμων εχθρών τους.
Σε αυτή την κουβέντα/συζήτηση θ’ αναλύσουμε εκείνα τα χρόνια των μειοψηφικών νεολαιίστικων αγώνων και την αποσύνθεση αυτού του περιβάλλοντος, την ίδια εποχή όπου ξεκινούσε ν’ αχνοφαίνεται η «φούσκα των ακινήτων», και η συναίνεση όλων των πολιτικών κομμάτων ως προς την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» προανήγγελλε την έλευση του κράτους μόνιμης έκτακτης ανάγκης στο οποίο υποβαλλόμαστε αυτήν τη στιγμή.