Στο πρώτο κείμενο που δημοσιεύσαμε δεχτήκαμε κριτική που την αξιολογήσαμε ως πολύ χρήσιμη και εποικοδομητική. Συνήθως έτσι ξεκινάει και ένας διάλογος που μπορεί να μας ωφελήσει γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο κάνουμε την αυτοκριτική μας και φτάνουμε σε πιο ξεκάθαρα συμπεράσματα όσον αφορά τη διαδρομή μας.
Η προσδοκία που είχαμε ότι μπροστά στην εντατικοποίηση της καταστολής από το κράτος ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος μπορεί να συσπειρωθεί και να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις της εξουσίας με περισσότερο σθένος, μάλλον φαίνεται όνειρο θερινής νυκτός.
Και αυτό δεν το καταλάβαμε μόνο από την απάντηση που μας δόθηκε από το κείμενο του Le Misanthrope, αλλά από συζητήσεις που είχαμε με συντρόφους, κυρίως όμως από τη στάση που κρατάνε ομάδες, συλλογικότητες και ατομικότητες, στις δράσεις και τους αγώνες που διεξάγονται το τελευταίο καιρό. Και θα αναφερθούμε κάπως ενδεικτικά.
Υπάρχουν αναρχικοί που αναγνωρίζουν σε κάποιους το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, μόνο που εμείς νομίζαμε ότι οι αναρχικοί είναι ενάντια στην ιδιοκτησία. Αναρχικοί που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συμμετάσχει σ’ ένα ευρύτερο κίνημα, ξεχνώντας ότι στο πολύ κοντινό μέλλον η καθεστωτική αριστερά μπορεί να κυβερνήσει και να δίνει πλέον αυτή εντολές στους μηχανισμούς καταστολής. Αναρχικοί που τα γυρίσανε και είναι τώρα κομμουνιστές και συνεργάζονται με συνιστώσες του συγκεκριμένου κόμματος, αντιεξουσιαστές που καλούνε το λαό να πάρει την εξουσία στα χέρια του (ω τι αντίφαση) και αντιεξουσιαστές που συνεργάζονται με την τοπική αυτοδιοίκηση.
Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά (σε αρκετούς είναι γνωστά) που θα μπορούσαμε να τα σχολιάσουμε λεπτομερειακά απλώς πιστεύουμε ότι δεν έχει νόημα να το κάνουμε γνωρίζοντας ότι στο παρελθόν έχουν μπει κάποιοι σε αναλύσεις και σε ένα είδος αντιπαράθεσης με χαμένες στο τέλος και τις δυο πλευρές και κερδισμένο μόνο το κράτος.
Παρόλο που αρχικά τρέφαμε την ελπίδα ότι μπορούμε να σταθούμε όλοι μαζί μπροστά στον εχθρό η πραγματικότητα μας διαψεύδει. Γιατί κάποιοι έχουν επιλέξει εδώ και χρόνια να αποχωρήσουν από το πεδίο της σύγκρουσης και να συνεργαστούν με αριστερές ρεφορμιστικές δυνάμεις διεκδικώντας μέσα στο σύστημα μια μερική ελευθερία έχοντας διαγράψει ολότελα τα προτάγματα περί εξέγερσης και επανάστασης για την αναρχική αταξική και ελεύθερη κοινωνία και γιατί η άμεση δημοκρατία είναι πολύ της μόδας, φοριέται από πολλούς και συμφέρει.
Δεν πτοούμαστε όμως, ούτε μιζεριάζουμε. Και καλά θα κάνουν οι εξουσιαστές να μην εφησυχάζουν και να ανησυχούν γιατί υπάρχουν ακόμα ορισμένοι που έχουν διαλέξει το δύσκολο δρόμο της σύγκρουσης κηρύσσοντας πόλεμο στην εξουσία, με τα όποια ρίσκα εμπεριέχονται σ’ αυτόν.
Επειδή απεχθανόμαστε το ρόλο του ειδικού και του καθοδηγητή δεν θα υποδείξουμε εμείς τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν γι’ αυτή την επίθεση. Αυτή άλλωστε είναι ευθύνη και επιλογή της κάθε ομάδας ή ατομικότητας. Θα προπαγανδίσουμε όμως, θα στηρίξουμε και θα σταθούμε έμπρακτα αλληλέγγυα σε όσους/-ες με τις ενέργειές τους απλώσουν τη φωτιά της εξέγερσης παντού. Θα είμαστε εκεί όταν η εξουσία έντρομη θα διαπιστώνει για ακόμη μια φορά ότι αρκετοί θα συνεχίσουν να μην υποτάσσονται και να συμβιβάζονται, με μοναδική διάθεση να καταστρέψουν το κράτος, το κεφάλαιο και το φασισμό.
Γιατί ο εξεγερτικός αγώνας όποια μορφή και να έχει δεν σταματάει ποτέ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΤΑΜΑΡΑ ΣΟΛ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΕΧΘΡΟ.
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΟΥΦΑΛΕΣ!!!
Αναρχικός Πυρήνας LOCO ANARQUISTA