Η Στέλλα Αντωνίου συνελήφθη την Πέμπτη 23/10 στη Δημητσάνα για δήθεν παραβίαση περιοριστικών όρων. Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει κανένας περιοριστικός όρος που να τέθηκε κατά την αποφυλάκισή της και που να την εμποδίζει να κινείται οπουδήποτε επιθυμεί μέσα στην ελληνική επικράτεια.
Ωστόσο το κράτος, παίζοντας με τον όρο «μόνιμη διαμονή», με τον οποίο ορίζεται νομικά η έδρα των κοινωνικών, επαγγελματικών και προσωπικών δραστηριοτήτων, εκεί δηλαδή όπου ο καθένας διαμένει μόνιμα, έχει τα προσωπικά του αντικείμενα, δέχεται την προσωπική του αλληλογραφία κ.λπ., τη διαστρεβλώνει σαν ένα χώρο μόνιμης στέγασης, από την οποία δεν μπορεί να απομακρυνθεί κανείς ούτε μια μέρα και στον οποίο οφείλει να κοιμάται κάθε βράδυ. Αυτό όμως στη νομική γλώσσα δεν ονομάζεται μόνιμη διαμονή αλλά κατ’ οίκον περιορισμός, πράγμα που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Βασισμένο λοιπόν το κράτος σε αυτή την προφανή διαστρέβλωση, συνέλαβε και πάλι τη Στέλλα Αντωνίου, πράγμα που είχε διαπράξει και πριν λίγο καιρό όταν είχε ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη.
Ανοίγοντας μια παρένθεση, να θυμίσουμε ότι με την ίδια κατηγορία είχε συλληφθεί και ο Κώστας Σακκάς τον περασμένο Ιανουάριο, δίωξη που είχε αποδειχτεί φιάσκο για την αντιτρομοκρατική, αφού όχι μόνο αθωώθηκε πρωτόδικα, αλλά και στο εφετείο, όπου στις 2 Μαΐου 2014 απαλλάχτηκε παμψηφεί.
Η νέα σύλληψη της Στέλλας Αντωνίου, αφού περιείχε όλα τα γνωστά σασπένς της αντιτρομοκρατικής, αιφνιδιαστική επίθεση των κουκουλοφόρων, που προκάλεσε με την αγριότητά της τους ανυποψίαστους κατοίκους της Δημητσάνας, είχε και ένα επιπλέον «αναβαθμισμένο» στοιχείο: τη λύσσα και τη μανία με την οποία προσπάθησαν πάση θυσία να της αποσπάσουν γενετικό υλικό (DNA). Έτσι, 6 «θηρία» όρμησαν, την καθήλωσαν χειροπόδαρα και προσπάθησαν με τη μέθοδο του πνιγμού (κλείνοντάς της τη μύτη) να της αποσπάσουν γενετικό υλικό με βαμβακοφόρο στυλεό. Η Στέλλα Αντωνίου αντιστάθηκε σθεναρά, φθάνοντας μέχρι το όριο της ασφυξίας. Όταν πήγαινε να χάσει τις αισθήσεις της, προφανώς αναλογιζόμενοι τον κίνδυνο του επικείμενου θανάτου, σταματούσαν, για να επανέλθουν και να ξαναπροσπαθήσουν μετά από λίγο. Τελικά χάρις στο πείσμα και το αγωνιστικό σθένος της Στέλλας Αντωνίου, δεν της πήραν γενετικό υλικό.
Την επόμενη μέρα, μαζί με μια ομάδα αλληλέγγυων συντρόφων από την Αθήνα αλλά και από την Τρίπολη, την επισκέφτηκε στην αστυνομική διεύθυνση Τρίπολης, όπου είχε ήδη μεταφερθεί, η δικηγόρος της Άννυ Παπαρούσου και ο προσωπικός της γιατρός. Αυτός διέγνωσε –όπως και εγγράφως κατέθεσε– ότι η Στέλλα Αντωνίου είχε αιμορραγία στον αμφιβληστροειδή του δεξιού ματιού της, κάκωση κάτω γνάθου, κάκωση τραχηλικής μοίρας σπονδυλικής στήλης όπως και κάκωση δεξιάς ωμοπλάτης. Όλα αυτά σαν αποτέλεσμα της κακοποίησης που είχε υποστεί την προηγούμενη ημέρα, δεδομένης και της σοβαρής πάθησης από την οποία ως γνωστό πάσχει η Στέλλα Αντωνίου.
Κατά τις 12 το μεσημέρι, οδηγήθηκε με τα γνωστά δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (πάνοπλους ΟΠΕΚτζήδες) στα δικαστήρια της Τρίπολης, όπου οδηγήθηκε στο αυτόφωρο τριμελές.
Οι δικαστές αμέσως έθεσαν το εκβιαστικό δίλημμα: ή την άμεση εκδίκαση της υπόθεσης (τη στιγμή που η συνήγορος Άννυ Παπαρούσου δεν είχε προλάβει καν να διαβάσει το κατηγορητήριο) ή την αναβολή για τη Δευτέρα, γεγονός που θα είχε σαν συνέπεια την αναβολή μιας κρίσιμης επέμβασης στο μάτι της Στέλλας Αντωνίου, η οποία είχε από καιρό προγραμματιστεί για το Σάββατο. Μπροστά σε αυτό το εκβιαστικό δίλημμα, η υπεράσπιση δέχτηκε την άμεση εκδίκαση της υπόθεσης.
Ωστόσο η απουσία των δύο βασικών μαρτύρων κατηγορίας ανάγκασε τελικά το δικαστήριο να δεχτεί την πρόταση της υπεράσπισης για αναβολή, που ορίστηκε για τις 6/11, για κρείσσονες αποδείξεις.
Η Στέλλα Αντωνίου, αμέσως μετά, αφέθηκε ελεύθερη και επέστρεψε στην Αθήνα.
Συγγενείς και φίλοι κρατουμένων
sygeneis-filoi@espiv.net