Τους τελευταίους μήνες διαβάζω και αναλύω το ραγδαία αναπτυσσόμενο κίνημα μετά τους ξεσηκωμούς στο Φέργκιουσον και στο Ώκλαντ, καθώς και σ’ άλλα μέρη όπου ξεπετάγονται αντιμπατσικές διαδηλώσεις. Δεν ισχυρίζομαι πως έχω όλες τις απαντήσεις, θέλω απλώς να δεχτείτε το παρόν ως συνεισφορά στην εξέλιξη της αναρχικής στρατηγικής. Πιστεύω πως όλα τα παλιά μοντέλα για τον ερχομό της επανάστασης είναι παρωχημένα σε μεγάλο βαθμό και πως η άτυπη οργάνωση που φαίνεται ν’ αναπτύσσεται είναι η ορθή στρατηγική, θα ’θελα όμως να επισημάνω πως χρειαζόμαστε να θέσουμε μερικούς συγκεκριμένους στόχους, μακροπρόθεσμους και βραχυπρόθεσμους. Ο μακροπρόθεσμος στόχος μας είναι φυσικά η συντριβή του κράτους, έτσι ώστε να μπορέσουμε ν’ αγωνιστούμε για την οικοδόμηση νέων κοινωνικών σχέσεων, χωρίς μια ιεραρχική, καπιταλιστική κοινωνία.
Οι μακροπρόθεσμοι στόχοι μας δεν μας απαλλάσσουν απ’ το να το κάνουμε αυτό τώρα, εν μέσω του αγώνα. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ακριβώς που θα ’πρεπε να κάνουμε αυτή τη στιγμή, όσο καίνε οι φλόγες της συλλογικής οργής. Λέμε βέβαια πως δεν ξέρουμε πώς θα μοιάζει η αλλαγή. Προφανώς και δεν ξέρουμε. Δεν είμαστε μάντεις, αλλά η ιδέα είναι να την κάνουμε να μοιάζει όπως επιθυμούμε. Τίποτα δεν είναι εγγυημένο, αλλά σάμπως έχουμε την πολυτέλεια να εξακολουθούμε να επιτρέπουμε σε άλλους να εξελίσσουν την αλλαγή που εκείνοι επιθυμούν; Αν όχι, τότε κομμάτι της κοινωνικής στρατηγικής μας θα πρέπει να ’ναι το πρόταγμα του δικού μας οράματος για την αλλαγή που επιθυμούμε.
Όσο οι φλόγες της εξέγερσης συνεχίζουν να καίνε, πολλοί εξεγερμένοι θα βρεθούν πίσω απ’ τα τείχη ή στην παρανομία. Μην ξεχνάτε πως η επανάσταση έχει τεθεί εκτός νόμου, είναι παράνομη. Επομένως, η φροντίδα κι η ασφάλεια συντρόφων που βρίσκονται σε αυτές τις καταστάσεις θα πρέπει να ’ναι κομμάτι των βραχυπρόθεσμων στόχων μας (οικονομική ενίσχυση για εγγυήσεις, κρησφύγετα, κ.τ.λ.) πλάι στην αφήγησή μας για το τι συμβαίνει και πώς είναι δυνατόν να έρθει η αλλαγή, και με τι θα μοιάζει πιθανώς η αλλαγή αυτή.
“Πιστεύω στην ικανότητα των ανθρώπινων όντων να ζουν δίχως έλεγχο και εκμετάλλευση, αλλά έχουμε μια ολάκερη κοινωνική τάξη πραγμάτων να καταστρέψουμε κι ολόκληρες ζωές κοινωνικοποίησης να ξηλώσουμε. Οι τρόποι με τους οποίους μαχόμαστε, οι τρόποι με τους οποίους είμαστε μαζί μπορούν να φέρουν εντός τους τον ιδανικό μας κόσμο, για την ώρα όμως αυτό είναι όλο κι όλο που έχουμε. Αρκετό χρόνο ξόδεψα στην αναρχία ως ονειροπόληση· το νόημα φαίνεται να ’ναι να τη δημιουργήσουμε όπου μπορούμε.”
απ’ το anarchy live, ιστολόγιο του μακροχρόνια φυλακισμένου αναρχικού Μάικλ Κιμπλ