Πάνε κοντά 3 χρόνια από τότε που ξέσπασε η καταστολή στις 29 Μάη 2012. Ο σύντροφος Χένρυ Σεγαρρούντο υπόκειται ακόμη σε κάποια περιοριστικά μέτρα: τελεί υπό καθεστώς μερικού κατ’ οίκον περιορισμού, όπου του επιτρέπουν να βγαίνει ώστε να πραγματοποιεί κάποιες προσωπικές δραστηριότητες, να βλέπει την οικογένειά του και να δουλεύει για να βγάλει μερικά πέσος. Απ’ τη στιγμή της προφυλάκισής του μέχρι τώρα είχε παραπάνω από 40 ακροάσεις στα δικαστήρια, απ’ τις οποίες αναβλήθηκαν καμιά 30αριά – έχουμε χάσει πια το μέτρημα.
Βέβαια, η εξουσία είναι σε θέση να τροποποιεί και να μανιπουλάρει τα πάντα καταπώς τη βολεύει. Έχουν περάσει κοντά 2 χρόνια από τότε που ο αρμόδιος δικαστής παρήγγειλε στην εισαγγελία να παρουσιάσει κατηγορητήριο εντός 5 ημερών, ειδάλλως θα κήρυσσε λήξασα την υπόθεση (το εν λόγω τελεσίγραφο επιδόθηκε τον Μάη του 2013, αφότου ο σύντροφος είχε βγει απ’ το καθεστώς προφυλάκισης στο οποίο βρισκόταν επί έναν χρόνο κι είχε τεθεί σε πλήρη κατ’ οίκον περιορισμό). Αργότερα όμως ο δικαστής απέσυρε την προθεσμία και –όπως ήταν αναμενόμενο– επέδειξε μεροληψία υπέρ των συναδέλφων του της γενικής εισαγγελίας.
Προκειμένου να επιλυθεί το ζήτημα που θίγεται στην προηγούμενη παράγραφο, πριν από 4 περίπου μήνες έλαβε χώρα μια ακροαματική διαδικασία όπου, χάρη στις προσπάθειες της νομικής υπεράσπισης, η γενική εισαγγελία έχασε τη δυνατότητα στοιχειοθέτησης της υπόθεσης· παρ’ όλα αυτά, το δικαστήριο μέχρι στιγμής δεν κοινοποίησε στα εμπλεκόμενα μέρη (με ειδοποιητήριο που θα ’πρεπε να έχει ετοιμαστεί εντός ολίγων ημερών μετά τη συνεδρίαση) ότι η εισαγγελία έχει πενθήμερη διορία για την άσκηση έφεσης ή την επίδοση κατηγορητηρίου, αλλιώς η υπόθεση πρέπει να θεωρηθεί λήξασα – όλο δαύτο σε σχέση με τη δίωξη περί τρομοκρατίας. Όσον αφορά την άλλη κατηγορία, περί απόπειρας ανθρωποκτονίας, στην οποία ενάγουσα είναι η πρώην υφυπουργός περιβάλλοντος, υπάρχει μονάχα μία καταγγελία από τον Οκτώβρη του 2011 και μια διάτρητη έκθεση της μονάδας εκρηκτικών, όπου ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να εξηγήσουν τι είναι ακριβώς αυτό που συνέβη. Βέβαια, δεν πρόκειται για περίπτωση σκευωρίας με την έννοια της επινόησης επιθέσεων, δεδομένου πως κάποιοι πυρήνες επιτέθηκαν σε υλικές δομές του κράτους/Κεφαλαίου από το 2011 μέχρι το 2012. Ωστόσο η εξουσία, μες στην πρεμούρα της να επιδείξει την “παντοδυναμία” της, κατασκεύασε ενοχοποιητικά στοιχεία και κατάφερε να κάνει άτομα που υποτίθεται πως αγωνίζονται ενάντια στο σύστημα της κυριαρχίας και της πατριαρχίας να υπογράψουν ρουφιανοκαταθέσεις. Πίσω απ’ όλη αυτή την τρικυμία “αποδείξεων”, αυτές τις προδοτικές καταθέσεις, συν τους ισχυρισμούς των διωκτικών αρχών και τις πληροφορίες μέσα απ’ την παρείσφρηση βαλτών στο ελευθεριακό κίνημα θωράκισαν την υπόθεση, υποστηρίζοντας πως υπάρχει μια αναρχική οργάνωση με διεθνείς συνδέσμους και διεθνή χρηματοδότηση, και φτάνοντας μέχρι του σημείου να “εγκληματοποιήσουν” τη διεθνιστική αλληλεγγύη προς συντρόφια απαχθέντα από άλλα κράτη, καθώς και τη στήριξη σε τοπικό επίπεδο προς ιθαγενείς λαούς και αγώνες.
Κατά τη διάρκεια της δικονομικής διαδικασίας υπήρξαν πολλές ενέργειες μανιπουλάτσιας από πλευράς της εξουσίας, έτσι σε κάποια φάση έγινε λόγος για στημένη δίωξη, όχι όμως από μια θέση θυματοποίησης, αλλά από μια θέση επίθεσης και καταγγελίας για να έχουν υπόψη τους κι άλλα συντρόφια τέτοιες εμπειρίες, που μπορεί να τους φανούν χρήσιμες για την αντιμετώπιση του εχθρού μπροστά στα ειδεχθή έργα της εξουσίας. Και, για ν’ αναφέρουμε μερικά, στους φακέλους της έρευνας υπάρχουν περίεργα πράματα: Στην καταγραφή της πρώτης μπούκας που έκαναν οι μπάτσοι, εμφανίζεται τ’ όνομα ενός υποτιθέμενου γείτονα ως μάρτυρα κατά τη διάρκεια της επιδρομής στο σπίτι του πατέρα και της μάνας του συντρόφου, κι ο φερόμενος ως γείτονας ούτε καν υπάρχει, τον εφηύραν. Στη δεύτερη ψακτική, αυτήν τη φορά στο σπίτι του συντρόφου, κι ενώ ο ίδιος ήταν ήδη αιχμάλωτος στα κρατητήρια της αστυνομίας, φύτεψαν μια ατζέντα που δεν είναι δικιά του και τη στιγμή της κατάσχεσης των προσωπικών του αντικειμένων “την εντόπισαν” σαν να ανακάλυπταν μία “επιπρόσθετη απόδειξη” για να τον κατηγορήσουν.
Αν εξαιρέσει κανείς τα “υποκατάστατα μέτρα” που υποτίθεται πως του παρέχουν μια μεγαλύτερη “ευελιξία”, η κατάσταση του συντρόφου επί της παρούσης δεν έχει αλλάξει, μιας και για όλους αυτούς τους λακέδες της εξουσίας δεν έχει πάψει να αποτελεί κίνδυνο για τη βολεμένη τους κοινωνία.
στα αγγλικά