[20 Απρίλη 2015]
Ανιμαλιστές πραγματοποιούν κινητοποιήσεις σε διάφορες βολιβιάνικες πόλεις εναντίον μιας γυναίκας που λιθοβόλησε μέχρι θανάτου τον σκύλο «της» στην Κοτσαμπάμπα, και συνεπικουρούμενοι ως συνήθως από τη μιντιακή θανατολαγνεία απαιτούν τη θέσπιση νόμου για την προστασία των ζώων, λες και με αυτόν τον τρόπο θα τελειώναμε με τον σπισισμό και την κοινωνία των κλουβιών.
Κάθε μέρα στα σφαγεία, στις φάρμες, στα εκτροφεία, στα κέντρα ζωοτομίας, στα εργαστήρια και λοιπά κέντρα βασανισμού των ζώων διαπράττονται χιλιάδες δολοφονιών, κάποια ζώα βρίσκουν αργό θάνατο σε ζωολογικούς κήπους, τσίρκα, ζωομαχίες και τα λοιπά κέντρα «ψυχαγωγίας», ενώ άλλα παραμένουν αιχμάλωτα σε μικροσκοπικούς χώρους, θεωρούνται ζώα «συντροφιάς» ή φύλακες. Και δεν μιλάμε μονάχα για σκυλιά και γατιά, αλλά επίσης για πτηνά, θηλαστικά, ερπετά κ.α. Κανείς δεν λέει κουβέντα για τα ζώα που πουλιούνται ως εμπορεύματα στις ζωοπανηγύρεις, όπως αυτό της 16ης Ιούλη στην πόλη Ελ Άλτο, ή στην αγορά της Λα Κάντσα στην Κοτσαμπάμπα. Οι νόμοι που ζητάνε όσοι διαμαρτύρονται περιορίζονται στην «ευημερία» των ζώων και η κοινωνία κάνει τα στραβά μάτια για τα υπόλοιπα ζώα που θεωρούνται προς «κατανάλωση», με βάση παράλογες δικαιολογίες διατροφικής ή θρησκευτικής φύσης πως τάχα ένα Ον πλασμένο από την ανθρωπότητα (θεός) διέταξε πως πρέπει να τρώμε ζώα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να μην τρώνε ζώα αλλά τρώνε τα παράγωγά τους, όπως γαλακτοκομικά ή αβγά, που είναι το ίδιο πράγμα.
Όλη δαύτη η νομιμότητα που το ίδιο το κράτος εκχωρεί, αφομοιώνεται υποτακτικά από την κοινωνία, αυτή η νομιμότητα που επιδιώκει δικαιώματα για τα ζώα, στην πραγματικότητα θωρακίζει την εξουσία, τους κτηνοτρόφους και εκτροφείς, τους εμπόρους που χάρη σε ένα νόμο θα είναι σε θέση να νομιμοποιήσουν τη σφαγή των ζώων.
Δεν θέλουμε μια κουλτούρα βεγκανισμού, γιατί δεν είναι παρά μονάχα τούτο, μια κουλτούρα που δεν έρχεται σε σύγκρουση με οποιαδήποτε σχέση κυριαρχίας. Ακόμα και εντός του πλαισίου της «κοσμοθεώρησης των Άνδεων» χρησιμοποιούν ζώα για τα θρησκευτικά εθιμοτυπικά τους, όπως στις ζωοθυσίες και λοιπές τελετές. Ο πολιτισμός, ο καπιταλισμός, ο σπισισμός, είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας κυριαρχίας και εξουσίας. Άλλο πράγμα είναι να πρέπει να κυνηγήσει και να ψαρέψει κανείς στη ζούγκλα για να επιβιώσει, κι άλλο να εκτρέφει ζώα, παράγοντας μια σχέση κυριαρχίας και εξουσίας του ανθρώπινου είδους πάνω στα υπόλοιπα ζώα.
Κανένας νόμος δεν τα κατάφερε να τερματίσει τους βιασμούς οποιουδήποτε είδους, η γυναικοκτονία, η παιδοφιλία και η ζωοφιλία είναι πρακτικές τόσο βρομερές και παρόμοιες μεταξύ τους. Όταν συμβαίνουν γεγονότα όπως το περιστατικό με τον σκύλο στην Κοτσαμπάμπα, η κοινωνία των πολιτών ενεργοποιείται, όμως ένας νόμος, μια τιμωρία ή ο εγκλεισμος για τον δράστη της επίθεσης δεν επιλύει τίποτα, η ζημιά έχει ήδη γίνει. Πρέπει να αναγνωρίσουμε πως η κοινωνία είναι σπισιστική, πατριαρχική, πως η εκπαίδευση που σχεδιάζεται προς όφελος του κράτους συντείνει στην εξαθλίωση των ατόμων και στη διατήρηση των αλυσίδων κυριαρχίας εντός του ίδιου είδους και επί άλλων ειδών. Ζούμε σε έναν κόσμο σχέσεων εξουσίας κι αυτές επεκτείνονται στην κυριαρχία πάνω σε άλλα ζώα, με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται κοινωνικά στρώματα που από κάτω τους βρίσκονται τα μη ανθρώπινα ζώα, κι αν συνεχίσουμε να ζούμε βυθισμένοι σε αυτή την κοινωνία που αναγνωρίζει το κράτος ως αφέντη και κύριό της, με τον οποίο δεν τολμά να συγκρουστεί, τότε τα πράγματα δεν θα αλλάξουν.
πηγή: iracunditxs
βίντεο του αποτρόπαιου περιστατικού