Αγκάθινα συρματοπλέγματα
Μια μέρα στο προαύλιο της φυλακής
η γκρίζα γάτα της αυλής κυνήγησε άτσαλα ένα πουλί
που ’χε κοντοσταθεί στην οροφή
ολάκερη φραγμένη με ατσαλόσυρμα
και γλιστρώντας μέσα απ’ το στριφτό λεπιδοφόρο πλέγμα
παραμόνευε, ώσπου της τσάκωσε το πόδι
και σκάλωσε εκεί
τρεμάμενη σαν σκίστηκε η πατούσα της..
ορθάνοιχτη.. ωμή
οι αιχμηρές ακίδες σκίσανε γούνα και μυς
άσπρη και πληγωμένη ως το κόκαλο
με το αίμα να στάζει από τα γείσα
νιαουρίζοντας παραπονιάρικα
και το πουλί ξεχασμένο, πάει
Πήρε τόσο καιρό η επούλωση το καλοκαίρι
που αναρωτιόμασταν
μπας κι οι πολυθρύλητες εννιά ζωές
χρησιμοποιήθηκαν, και ξεψυχάει
μα επέζησε και συνεχίζει να κοιμάται
μέρες σαν αυτές
στον ήλιο τ’ απογέματα
Ακούγοντας ραδιόφωνο μες στο κελί μου το πρωί
με το αυτί στραμμένο στον αγέρα και στον άγριο κόσμο
έξω απ’ όλα τα τείχη και τα λεπιδοφόρα πλέγματα
έρχεται η βροντή κεραυνού από μακριά
από μάζες εν κινήσει, προσφυγικά ποτάμια
με κάθε άτομο ν’ αφήνει τα χειρότερα
και πολύ χειρότερα ξοπίσω
όπου έχει πόλεμο παντού
κι αυτά τα λίγα πλούσια εθνοκράτη
με σταυρωμένα χέρια να κλείνουνε τις πύλες τους
να ξερνάνε δακρυγόνα και νερό από κανόνια
να σηκώνουν κι άλλα τείχη
και δεν μπορώ παρά ν’ αναρωτιέμαι
όσο χιλιάδες πιέζουν το διάβα τους την κάθε μέρα
ποιοι θα κοπούν και ποιοι θα αιμορραγήσουν
και ποιοι θα δραπετεύσουν
για να επιβιώσουνε
και να βρεθούν ξανά κάτω απ’ τον ήλιο
κάπου, κάποια μέρα
Πηγή: Free Marius Mason (Σεπτέμβρης 2015)