Κείμενο που μοιράστηκε στη Λατίνα στον απόηχο των γεγονότων της κινητοποίησης No Expo στο Μιλάνο (1η Μάη 2015):
Τα λόγια και τα πράγματα
Ανοιχτή επιστολή προς τους πολίτες που αγανάχτησαν με τις καταστροφές του Μιλάνου
Αγαπητέ τίμιε και δημοκρατικέ πολίτη, αυτές οι γραμμές απευθύνονται ακριβώς σ’ Εσένα.
Σ’ εσένα που υποχρεώθηκες, άναυδος κι αγαναχτισμένος θεατής, να γίνεις μάρτυρας του πανδαιμόνιου που σάρωσε το κέντρο του Μιλάνου τη μοιραία πρωτομαγιά που μας πέρασε.
Για μέρες και μέρες, εσύ και τα φιλαράκια σου οι δημοσιογράφοι, οι αστυνομικοί και οι πολιτικοί μοστράρατε μέσα από τα ηχηρά κι ισχυρά μέσα πληροφόρησής σας ένα κατεβατό διανθισμένο με τόσο ωραία λόγια: «Μπλακ Μπλοκ», «τραμπούκοι», «βάνδαλοι», «ηλίθιοι», «παραβατικοί». Μιλήσατε για «τυφλή και μηδενιστική καταστροφή». Εξήρατε τον «υψηλό επαγγελματισμό των δυνάμεων της τάξης». Φωνάξατε γοερά για τη «σκουαντρίστικη» επίθεση κόντρα στη δημοκρατία σας, την τάξη σας, την ευημερία σας, την ειρήνη σας. Ζητήσατε την «παραδειγματική τιμωρία» των υπευθύνων αυτής της «αφόρητης βίας»…
Καλώς. Τώρα, αν μας επιτρέπεις, θα θέλαμε κι εμείς να προσπαθήσουμε να σου πούμε τα δικά μας για το τι συνέβη κείνη την ημέρα.
Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή: μιλάμε πολύ διαφορετικές γλώσσες, αγαπητέ πολίτη. Αυτό που για σένα μπορεί να σημαίνει ένα πράγμα, για μας σημαίνει κάτι άλλο. Τα λόγια είναι σημαντικά, γιατί, ανάλογα με τη χρήση που τους κάνει κανείς, προσδιορίζουν τις σημασίες των πραγμάτων. Με τα λόγια μπορεί κανείς να κατασκευάσει την πραγματικότητα. Μα αν αληθεύει, όπως λέει κι ο φιλόσοφος, πως «δεν υπάρχουν γεγονότα παρά μόνον ερμηνείες» και η πραγματικότητα κατασκευάζεται μόνο μέσα απ’ την προοπτική στην οποία τίθεται, μας ενδιαφέρει να γνωρίζεις και τη δικιά μας άποψη.
Οι λέξεις που χρησιμοποίησες για να περιγράψεις τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο Μιλάνο δεν είναι φτυστές με τις δικές μας:
Αυτό που αποκαλείς εσύ βανδαλισμό, εμείς το λέμε κοινωνική σύγκρουση.
Αυτό που αποκαλείς εσύ τυφλή και μηδενιστική καταστροφή, εμείς το λέμε εξέγερση.
Αυτούς που αποκαλείς εσύ Μπλακ Μπλοκ, εμείς τους λέμε εξεγερμένους και τους διεκδικούμε ως συνενόχους και συνοδοιπόρους μας.
Αυτές οι δυνάμεις της τάξης που λες εσύ, για μας είναι μονάχα ξυλοδάρτες, δολοφόνοι, βιαστές και βασανιστές με στολή.
Αυτό που αποκαλείς εσύ τάξη, εμείς το λέμε έλεγχο και καταστολή.
Αυτό που αποκαλείς εσύ ευημερία, εμείς το λέμε εκμετάλλευση, αποξένωση και περιβαλλοντική καταστροφή.
Αυτήν που αποκαλείς εσύ δημοκρατία, εμείς τη λέμε εκούσια σκλαβιά.
Αυτή η ειρήνη που λες εσύ, για μας είναι μονάχα ο διαρκής πόλεμος της Κυριαρχίας ενάντια σε κάθε μορφή ασκλάβωτης ζωής.
Γίναμε αρκετά σαφείς;
Αντιλαμβανόμαστε πόσο δύσκολο μπορεί να σου ’ναι ακόμα και να καταλάβεις τα λεγόμενά μας. Σου το ’παμε: οι γλώσσες μας διαφέρουν. Τη δική σου την ξέρουμε πολύ καλά, την ακούμε από την κούνια μας, αλλά την έχουμε ξεμάθει. Έχουμε γίνει Βάρβαροι. Η γλώσσα της Αυτοκρατορίας μάς φρικιάζει: είναι το σίδερο με το οποίο, από πάντοτε, σφυρηλατούν τις αλυσίδες της ανθρωπότητας.
Δεν μπορούμε κι ούτε θέλουμε να σε πείσουμε για τους λόγους μας. Άμα θες να συνεχίσεις να «θεωρείς αυτονόητες τις αλήθειες της τηλεόρασης», άμα πιστεύεις στο «οικονομικό θαύμα», άμα σκέφτεσαι πως, παρά τα όσα συμβαίνουν, αυτός είναι ο καλύτερος όλων των πιθανών κόσμων, άμα είσαι πεπεισμένος πως η βία είναι πάντα σφαλερή κι ανώφελη, και ότι τα στρεβλά αυτού του συστήματος μπορούν να επιλυθούν με τη «χρηστή διακυβέρνηση» και τις μεταρρυθμίσεις, ε τότε κάν’ το.
Συνέχισε να περνάς την ύπαρξή σου πειθήνια κι ήσυχα, να ορθολογίζεσαι ψελλίζοντας τη γλώσσα της υποταγής. Συνέχισε όσο βαστάς να παράγεις, να καταναλώνεις, να ψηφίζεις, μέχρι να τα τινάξεις ως τίμιος και δημοκρατικός πολίτης.
Αν αυτό το λες εσύ ζωή, εμείς το λέμε επιβίωση.
Όσο για μας, δεν μπορούμε παρά να συνεχίσουμε να ’μαστε ό,τι ήμασταν πάντοτε: οι εχθροί αυτού του υπάρχοντος. Για σένα μπορεί να ’μαστε τραμπούκοι, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, ξέρουμε πολύ καλά σε ποιανού το πλευρό στεκόμαστε… και σίγουρα δεν είναι το δικό σου!
Μπορεί και να ’τυχε να ακούσεις κείνον τον δημοσιογράφο, σε μια γνωστή τηλεοπτική εκπομπή, να λέει σε τόνο κατηγορηματικό μαζί με ύφος σκυθρωπό πως «το αντάρτικο πόλης θα είναι το μέλλον του πολέμου στην Ευρώπη μας». Να ξέρεις πως αυτό είναι και το δικό μας δυνατότερο προαίσθημα. Αν βγει αληθινό, να ’σαι σίγουρος πως θα μας βρεις στα οδοφράγματα, με όλο μας το φορτίο οργής και έχθρας γι’ αυτόν τον σάπιο κόσμο.
Φθονερούς χαιρετισμούς.
Οι συνήθεις εσωτερικοί εχθροί