το κείμενο όπως μας στάλθηκε σε pdf
«Ξυπνούμε και κοιμόμαστε με νέα θανάτου.
Ακόμα και τα πουλιά φοβούνται να πετάξουν πάνω από τις πόλεις μας».
Μέσα σε λίγες μόνο λέξεις αντανακλάται το γεγονός της συντριβής κάθε ατομικής ελευθερίας στο όνομα της εθνικής ασφάλειας και της πάταξης της υποτιθέμενης τρομοκρατικής απειλής. Η καταστολή και η διασπορά του φόβου είναι τα κύρια μέσα επιβολής όλων των κρατών ανεξαιρέτως, τα οποία ως θεσμικά κατασκευάσματα επιθυμούν να φιμώσουν οποιαδήποτε φωνή αντίστασης επιχειρήσει να αρθρώσει λόγο ενάντια στην παγκοσμιοποιημένη κυριαρχία, τις φυλακές, τους στρατούς, τα σύνορα, τη θεοκρατία, τους πολέμους.
«Ή με εμάς ή με τους τρομοκράτες».
Ο φασίστας Ερντογάν και το ακραία εθνικιστικό «σουλτανάτο» που έχει επιβάλει στην Τουρκία, με την ολοκληρωτική καταστρατήγηση της ελευθερίας του Τύπου και μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με τη στοχοποίηση αγωνιζόμενων πολιτών –που τολμούν να τον αμφισβητήσουν– ως τρομοκράτες και τον έλεγχο της δικαστικής εξουσίας, καταπιέζει, φυλακίζει και δολοφονεί τους λαούς της Τουρκίας παρουσιάζοντάς τους ως απειλή για την εθνική ενότητα της χώρας.
Επιτίθεται λυσσαλέα στο απελευθερωτικό κουρδικό κίνημα μη διστάζοντας να χρησιμοποιήσει ακόμα και χημικά όπλα εναντίον αμάχων, εξομοιώνοντάς τους με τους ισλαμοφασίστες του ISIS τους οποίους υποτίθεται ότι πολεμάει (ενώ στην πραγματικότητα το τουρκικό παρακράτος τους στηρίζει με χίλιους δυό τρόπους), τρομοκρατεί τους λαούς της Τουρκίας, μέσα στα πλαίσια μιας καλά συντηρημένης πατριαρχικής, σκοταδιστικής και βαθιά θρησκόληπτης κοινωνίας με δεκάδες εκατομμύρια φτωχούς πολίτες. Η επεκτατική πολιτική και τα γεωπολιτικά παιχνίδια του τούρκικου φασιστικού κράτους σε βάρος των λαών της ευρύτερης περιοχής είναι από τις κύριες αιτίες των πολέμων που διεξάγονται στην Μ.Ανατολή, ενώ την ίδια στιγμή χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες ως μέσο διαπραγμάτευσης για την επικείμενη ένταξή του στην ΕΕ.
Το σάπιο πτώμα που κατ’ ευφημισμό βαφτίζεται «Δημοκρατική Ευρώπη» κατά την προσφιλή του συνήθεια όχι μόνο αρνείται να παραδεχτεί τις δικές του ευθύνες στην όλη κατάσταση, αλλά αγνοεί επιδεικτικά σωρεία εγκλημάτων και δε διστάζει να συνεργαστεί ανοιχτά με εγκληματίες όπως ο Ερντογάν ή με δικτάτορες, όπως συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν στην περίπτωση της Αιγύπτου. Ταυτόχρονα υψώνει φράχτες στα σύνορα μεταξύ των χωρών της, εγκλωβίζει θύματα πολέμου σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταδικάζει σε εγκλεισμό ή ακόμα χειρότερα σε θάνατο άμαχο πληθυσμό, ανθρώπους που δεν έχουν άλλη επιλογή από την μάχη για την ίδια τη ζωή τους.
Οι φυλακές ως ο θεμέλιος λίθος πάνω στον οποίο στηρίζεται το τουρκικό αλλά και κάθε άλλο κράτος, συνδέονται άρρηκτα με την καταστολή, την βία και την στέρηση της ελευθερίας του αγωνιζόμενου ατόμου, καθενός και καθεμίας που αποτελούν απειλή για την τάξη, την ασφάλεια και την εθνική ενότητα των νοικοκυραίων. Όσοι/ες δεν πειθαρχούν, δολοφονούνται εν ψυχρώ από μπάτσους ή οδηγούνται σε φυλακές υψίστης ασφαλείας με σκοπό την διάλυση της συνείδησης και της ταυτότητάς τους, την πειθάρχησή τους, και τη μετατροπή τους σε «χρήσιμα» για την κοινωνία άτομα. Παρόλα αυτά, έγκλειστοι αναρχικοί/ες και κομμουνιστές/ριες αγωνιστές/ριες στα κολαστήρια της Τουρκίας αρνούνται να αδρανοποιήσουν την συμμετοχή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
«Ένας φυλακισμένος σύντροφος που αρνείται να τραφεί με τα πτώματα των ζώων, βασανισμένων από την κρεατοβιομηχανία, και τα λοιπά παράγωγα του πόνου, που αρνείται να αποτελέσει γρανάζι της αιμοσταγούς καπιταλιστικής μηχανής, που καταστρέφει και λεηλατεί τη γη».
Για τον Osman Evcan
Γιάννης Μιχαηλίδης, Δημήτρης Πολίτης, Γιώργος Καραγιαννίδης
Ο Osman Evcan είναι Τούρκος αναρχικός και βίγκαν, αιχμάλωτος του κράτους σε φυλακές υψίστης ασφαλείας από το 1992. Είναι υποστηρικτής του LGBT κινήματος, της απελευθέρωσης των ζώων, των δικαιωμάτων των γυναικών και των αντι-ιμπεριαλιστικών αγώνων, όσο αυτό του επιτρέπεται όντας έγκλειστος, μέσα από κείμενά του για την υπεράσπιση της φύσης και των μη ανθρώπινων ζώων, την εναντίωση στην εκδίωξη ιθαγενών πληθυσμών από τους τόπους όπου ζουν και στον «πολιτισμένο κόσμο».
Ο σύντροφος αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην 31η ημέρα απεργίας πείνας που ξεκίνησε στις 22/2. Είναι η τέταρτη κατά σειρά απεργία πείνας που πραγματοποιεί, σε διάστημα 5 ετών, μη συμβιβαζόμενος με τα ψίχουλα που του παραχωρεί η κυριαρχία ώστε να σιγάσει τη φωνή του Osman, που είναι και φωνή κάθε πολιτικού κρατουμένου σε όλα τα κελιά-φέρετρα κατά μήκος και πλάτος της γής.
Εκτός από το αυτονόητο δικαίωμά του στη λήψη τροφής που δεν προέρχεται από δολοφονίες και εκμετάλλευση άλλων έμβιων όντων, συνεχίζει να εναντιώνεται και στην ύπαρξη καμερών στα κελιά (τις οποίες σπάει σε κάθε ευκαιρία), στον γυμνό σωματικό έλεγχο, την εξαντλητική συνθήκη της απομόνωσης και της απαγόρευσης προαυλισμού, την απαγόρευση της αλληλογραφίας και την εκδικητική παρεμπόδιση της τηλεφωνικής επικοινωνίας με δικά του πρόσωπα.
Με την παρέμβαση διαμαρτυρίας μας έξω από την πρεσβεία της Τουρκίας, δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους αντιστέκονται μέσα και έξω από τα τείχη των φυλακών με όποια μέσα διαθέτουν. Είτε πρόκειται για τις ένοπλες και τους ένοπλους αντάρτες και αντάρτισσες στα κουρδικά καντόνια, είτε για τούρκους συντρόφους και συντρόφισσες που διακινδυνεύουν τις ζωές τους στις μητροπόλεις της Τουρκίας από σφαίρες μπάτσων, είτε για έγκλειστους αγωνιστές/ριες που χρησιμοποιούν σαν μοναδικό μέσο αντίστασης το σώμα τους, στον δύσβατο δρόμο προς την ελευθερία.
Βρισκόμαστε σε ανειρήνευτη πάλη απέναντι σε κάθε κράτος, μπάτσους, στρατούς, φασίστες και κάθε είδους δολοφόνους των ζωών μας, των μη ανθρώπινων ζώων και της γης.
Μέχρι την ολική απελευθέρωση, κανείς και καμία δεν μπορεί είναι ελεύθερος/η.
ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ/ΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ