Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης
«Το γεράκι και το φίδι» για τον Μαουρίσιο Μοράλες
«Το μόνο που φοβάμαι είναι ο χρόνος… Η φθορά της μνήμης που μοιάζει με δεύτερο θάνατο για αυτούς που λείπουν… Ο χρόνος είναι φίλος με το θάνατο, εκτός και αν σταματήσουμε τους δείκτες του ρολογιού και γεμίσουμε τα ημερολόγιά μας με μέρες από αυτές που ονειρεύονται αυτοί που σήμερα δεν είναι μαζί μας… Τότε ο θάνατος δε θα έχει καμία εξουσία και οι νεκροί μας θα ζούνε μέσα από τις καρδιές μας.»
Στις 22 Μαΐου 2009 ο αναρχικός Μαουρίσιο Μοράλες σκοτώνεται καθώς μεταφέρει μια βόμβα για να την τοποθετήσει στη σχολή δεσμοφυλάκων στη Χιλή.
Αρκετοί θεωρούν τον αγώνα μας μάταιο… Δεν πιστεύουν ότι μια μειοψηφία ανυπότακτων αναρχικών μπορεί να επιτεθούν στο κρατικό κτήνος.
Κι όμως ξεχνούν πως πάντα οι μειοψηφίες σαν πυροκροτητές ανατρέπουν την ιστορία και την εκτροχιάζουν από αυτό που μέχρι χθες θεωρούσαν δεδομένο.
Άλλοι θεωρούν πως είμαστε ρομαντικοί και δεν αξίζει να θυσιαζόμαστε για τους άλλους… Όμως, όπως έχει γραφτεί κάπου, «Ο αναρχικός επαναστάτης δεν θυσιάζεται για την κοινωνία, αλλά αντίθετα θυσιάζει την υπάρχουσα κοινωνία. Η αναρχική διαρκής επανάσταση δεν είναι ένα ιερό καθήκον που πρέπει να εκτελεστεί από ανιδιοτελείς οσιομάρτυρες. Αντίθετα, εμπεριέχει και την ατομική ανταρσία, καθώς είναι εκείνο το σημείο που η αλλαγή του εαυτού μας συναντά την αλλαγή του κόσμου…»
Ακόμα και όταν πεθαίνουμε λοιπόν, είναι γιατί έχουμε ζήσει πραγματικά.
Γι’ αυτό δεν πιστεύουμε στους επικήδειους, αλλά σε πράξεις, λέξεις και νοήματα που κουβαλάνε τις ψυχές μας μέσα στους αιώνες…
Εφτά χρόνια μετά το θάνατό του συναντάμε ξανά τον Μαουρίσιο Μοράλες μέσα από τα λόγια της αναρχικής Έμμα Γκόλντμαν:
«Δε γνωρίζω πόσοι από σας έχουν διαβάσει το θαυμάσιο πεζοτράγουδο του Γκόρκι που λέγεται “Το Φίδι και το Γεράκι”.
Το φίδι δεν μπορεί να καταλάβει το γεράκι. “Γιατί δεν ξεκουράζεσαι εδώ στα σκοτεινά, στην όμορφη, γλιστερή υγρασία;” ρωτάει το φίδι. “Γιατί πετάς στους ουρανούς; Δεν ξέρεις τους κινδύνους που παραμονεύουν εκεί, τη βία και την καταιγίδα που σε περιμένουν, το όπλο του κυνηγού που θα σε γκρεμίσει και θα καταστρέψει τη ζωή σου;”
Αλλά το γεράκι δεν έδειξε προσοχή. Άπλωσε τις φτερούγες του και πετάχτηκε στους αιθέρες, το θριαμβευτικό τραγούδι του ακούστηκε να αντηχεί στους ουρανούς.
Μια μέρα το γεράκι γκρεμίστηκε, το αίμα του ανάβλυζε από την καρδιά του και το φίδι τού είπε: “Ανόητε, σε προειδοποίησα, σου είπα να μείνεις εκεί όπου ήμουν, στα σκοτεινά, στην όμορφη, ζεστή υγρασία όπου κανένας δεν μπορούσε να σε βρει και να σε βλάψει…”. Αλλά με την τελευταία του πνοή το γεράκι απάντησε: “Έχω πετάξει στους αιθέρες, έχω ανέβει σε ύψη ιλιγγιώδη, έχω αντικρίσει το φως, έχω ζήσει, έχω ζήσει!”»
Για τον Μαουρίσιο Μοράλες…
Για τους συντρόφους που λείπουν…
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης
Τσάκαλος Γεράσιμος
Τσάκαλος Χρήστος
Οικονομίδου Όλγα
Πολύδωρος Γιώργος