https://www.youtube.com/watch?v=h4ZyuULy9zs
Βάλλομαι με σκατά από παντού χωρίς να ’χω κωλόχαρτο ούτε για δείγμα
τρανς κι εμβόλιμος και μετά βίας ανεκτός στο Τέξας
αν κι έχει παρέλθει η σχολική μου ηλικία εδώ και χρόνια
τις τελευταίες μέρες οι ειδήσεις είναι σαν μαραθώνιος του Τζέρρυ Σπρίνγκερ[1]
κι η βελόνα έχει κολλήσει
βιδωμένοι τραμπούκοι με οργίλα μούτρα, καρδιές ουράνιου τόξου και γενναίοι σύμμαχοι
κατηγόριες και παραλογισμοί ίπτανται στο δωμάτιο σαν φτύματα
όσο πιο εξαντλητικά, ποιος μπορεί να κάνει τι και πού στα μπάνια ενός σχολειού
όλοι μας πρέπει να πάμε για κατούρημα, είναι κάτι που ’χουμε κοινό
στην ιστορία, προβλέψιμα, μια παλινδρόμηση υπάρχει πάντα
κάθε βασανισμένο βήμα προς τα μπροστά στο διάβα πολιτικών δικαιωμάτων προς την ισότητα, την ανθρωπιά
απαντάται με κάποια τραγωδία
απ’ του Μέντγκαρ Έβερς το ξυλοφορτωμένο πτώμα[2]
και της Μπίλλι Χόλιντεϊ τους κρεμάμενους παράξενους καρπούς[3]
μέχρι εκσφενδόνιση στη θάλασσα για κρυμμένους ναυτικούς[4]
και τον Χάρβυ Μιλκ, που όντας γκέι πυροβολήθηκε θανάσιμα[5]
πόσα χρόνια σημάτων μόνο για λευκούς σε τουαλέτες, κρήνες, λεωφορεία
σε όλο τον λιγομίλητο τον Νότο
που είχε να το πει πως, αν τη μοιραζόμασταν σαν ισότιμοι πολίτες ετούτη την αμερικανική ζωή, θα ’χαμε μιανθεί
κι εκείνα τα καθάρματα για την ασφάλεια είχαν έγνοια
προστάτευαν τη νότια παρθενία φονεύοντας τέσσερα κοριτσάκια μέσα σ’ εκκλησία[6]
τι άλλο πια, ένα μάτσο σκατά, ένα τσουνάμι λέρας
μια βουλωμένη τουαλέτα άγνοιας, διόλου λιγότερο επικίνδυνη
για το γεγονός ότι δεν έχει λογική κοινή
μα αυτή είναι κι η λεπτομέρεια η σημαντική
όλοι παίζουμε το τομάρι μας εδώ
ό,τι χρώματος και να ’σαι
όλοι μας πρέπει να πάμε για κατούρημα, είναι κάτι που ’χουμε κοινό
και σαν εκείνους τους ύπουλους ναζήδες του παλιού καιρού
που ξέρανε να πάνε για τις άκριες πρώτα και μετά να πετσοκόψουν παραμέσα
αν μπορούν να φτιάχνουν νόμους που εξευτελίζουν κι ενοχοποιούν και περιστέλλουν τα δικαιώματα ανθρώπων σαν κι εμένα, για την ώρα[7]
μετά θα μπορούν να χώσουν έναν νόμο εκεί όπου σε τσούζει εσένα
φτάνει να υπάρχει εξουσία και προηγούμενο
πραγματικά τώρα, όλοι μας πρέπει να πάμε για κατούρημα
είναι απλά ανθρώπινο.
_
Σημειώσεις του Contra Info:
[1] Τηλεπαρουσιαστής ενός ριάλιτι σόου-σκουπιδιού το οποίο τρέχει πάνω από εικοσαετία στις ΗΠΑ.
[2] Ο Μέντγκαρ Έβερς [Medgar Evers], ακτιβιστής στην πολιτεία του Μισισίπι υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων, δολοφονήθηκε με καραμπίνα το 1963 από μέλος του τοπικού Συμβουλίου Λευκών Πολιτών (και κατοπινό μέλος της Κου Κλουξ Κλαν). Ο Έβερς είχε, μεταξύ άλλων, διερευνήσει την υπόθεση ρατσιστικής δολοφονίας του 14χρονου Έμμετ Τιλ [Emmett Till] στο Μισισίπι το 1955. Η σορός του αγοριού είχε ανασυρθεί από ένα ποτάμι ακρωτηριασμένη και παραμορφωμένη από άγριο ξυλοδαρμό.
[3] Το τραγούδι που ερμηνεύει η Μπίλλι Χόλιντεϋ [Billie Holiday] αναφέρεται στα ομαδικά λιντσαρίσματα και στις ρατσιστικές δολοφονίες που επικρατούσαν στον αμερικανικό Νότο. Οι «κρεμάμενοι παράξενοι καρποί» των στίχων του τραγουδιού αντιστοιχούν σε κορμιά μαύρων που ρατσιστόμουτρα κρεμούσαν επί μέρες στα κλαδιά δέντρων.
[4] Αναφορά στη ρατσιστική αντιμετώπιση που επιφυλάχθηκε σε ορισμένους επιβάτες του βρετανικού υπερωκεανίου «Τιτανικός» μετά τη βύθισή του το 1912, και συγκεκριμένα σε Ασιάτες εμιγκρέδες (κινεζικής καταγωγής) που ταξίδευαν για Νέα Υόρκη προκειμένου να μπαρκάρουν από ’κεί ως ναυτικοί σ’ ένα καράβι. Λέγεται πως μερικοί εξ αυτών επέζησαν επειδή κρύφτηκαν εγκαίρως σε σωσίβιες λέμβους όπου δινόταν προτεραιότητα επιβίβασης σε γυναίκες. Σύμφωνα με άρθρο δημοσιευμένο μόλις λίγες μέρες μετά το ναυάγιο, όταν ανακαλύφθηκαν κάποιοι εκ των Κινέζων αντρών κρυμμένοι σε μία λέμβο που μετέφερε γυναίκες, πυροβολήθηκαν απ’ τον υπεύθυνο αξιωματικό του σκάφους και πετάχτηκαν στη θάλασσα.
[5] Ο Χάρβυ Μιλκ [Harvey Milk], Αμερικανός πολιτικός, υπήρξε ο πρώτος δηλωμένος γκέι που εξελέγη σε δημόσιο αξίωμα στην πολιτεία της Καλιφόρνια. Δολοφονήθηκε το 1978.
[6] Τέσσερα νεκρά κορίτσια και δεκάδες τραυματίες ήταν ο απολογισμός βομβιστικής επίθεσης υπερμάχων της λευκής υπεροχής ενάντια σε εκκλησία Βαπτιστών στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα το 1963.
[7] Τον Μάρτη του 2016 πέρασε ο νόμος HB2 στην πολιτεία της Βόρειας Καρολίνας, γνωστότερος ως «νόμος της τουαλέτας», που ορίζει ότι απαγορεύεται να πηγαίνεις σε δημόσιο αποχωρητήριο ή αποδυτήριο (π.χ. σχολικών κτηρίων) που δεν αντιστοιχεί στο φύλο το οποίο αναγράφεται στο πιστοποιητικό γέννησής σου. Με αυτόν τον τρόπο στοχοποιούνται πρωτίστως τα τρανς άτομα, αφού εμποδίζονται να χρησιμοποιήσουν κοινόχρηστους χώρους της προτίμησής τους, κι εν προκειμένω όποια τουαλέτα συνάδει με τον (έμφυλο) αυτοπροσδιορισμό τους.
Επειδή στις ΗΠΑ έχει γίνει πολύ μεγάλος ντόρος με τον «νόμο της τουαλέτας», πρόσφατα ο τρανς αναρχικός Μάριους Μέισον, κρατούμενος σε γυναικείες φυλακές της πολιτείας του Τέξας, εξήγησε ότι διάφορος κόσμος στην πτέρυγά του πετάει τρανσφοβικά/τρανσμισογύνικα σχόλια και κουβέντες μίσους για τρανς. Παρότι ο σύντροφος υπόκειται ήδη σε καθεστώς υψηλού βαθμού απομόνωσης, τελευταία αναγκάζεται να απομονώνει περαιτέρω τον εαυτό του γιατί έχει ζοριστεί με την όλη κατάσταση – κλίμα που αποδίδεται και σε αυτό του το ποίημα.
Διεύθυνση αλληλογραφίας:
Marie (Marius) Mason #04672-061
FMC Carswell, P.O. Box 27137
Fort Worth, TX 76127, USA (ΗΠΑ)