Ο φυλακισμένος σύντροφος Κέβιν Γκαρρίδο έκανε αποχή συσσιτίου από 1η έως 22α Μάη (κίνηση που στήριξε επίσης ο αιχμάλωτος Νικολάς Ρόχας, στη μνήμη του Μάουρι). Ακολουθεί η μετάφραση του κειμένου του Κέβιν.
«Δεν θα τους αφήσουμε ούτε σπιθαμή γης που να ’ναι ασφαλής για τις ζωές τους. Τα όπλα μας είναι γεμάτα κι έτοιμα να μιλήσουν… κι αν οι κουβέντες τούς κάνουν να ιδροκοπούν, οι πράξεις θα χύσουν αίμα».
Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ
Σήμερα σου γράφω απ’ την αιχμαλωσία, Μαουρίσιο Μοράλες. Αυτά τα λόγια είναι από και για σένα, όπου θέ’ να βρίσκεσαι…
Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που το σώμα σου εγκατέλειψε αυτόν τον ισχύοντα και σιχαμένο μοντέρνο κόσμο; Έχει πραγματικά σημασία; Εμένα δεν με νοιάζει. Ο χρόνος είναι μονάχα χρόνος, και το μέλλον είναι αβέβαιο· η επίθεση είναι εδώ και τώρα… Υπάρχει ένα παρόν να πυρποληθεί και ν’ ανατιναχτεί! Ένα παρόν πολέμου!
Για μένα, δεν «έπεσες στη μάχη». Ναι, έδωσες τη μάχη, αλλά δεν έπεσες. Το να πεθαίνεις επιτιθέμενος στην εξουσία, είναι να πέφτεις; Δεν νομίζω, και πιστεύω πως παραχρησιμοποιείται λαθεμένα αυτή η επαναλαμβανόμενη φράση. Για μένα, πέθανες επιτιθέμενος στην εξουσία, με αξιοπρέπεια και περηφάνια. Πέθανες με το θάρρος του πολεμιστή που είσαι, εν μέσω πανηγυρισμών της εξουσίας κι έχοντας τον σεβασμό όποιου θεωρείται σύντροφός σου. Δεν σε ειδωλοποιώ, ούτε εσένα ούτε κανέναν, κι ούτε βέβαια σε κλαίω. Εκτιμώ το σθένος που διέθετες, τη δράση σου που ’τανε σε πλήρη συμφωνία με τα λόγια, τις ιδέες και τις πρακτικές σου – ένας πολεμιστής της πράξης.
Κάθε στόχευση μιας δράσης όσο και σκέψεις κι επιδιώξεις είναι διαφορετικές. Μπορώ να μιλήσω για τις δικές μου δράσεις και να επιβεβαιώσω αυτό που σκέφτομαι και θέλω, αλλά ούτε εγώ ούτε κανένας δεν μπορεί να μιλήσει για τις δικές σου ενέργειες, μονάχα εσύ –αν και δεν γίνεται πια– μπορείς να το κάνεις. Συμμερίζομαι διάφορες σκέψεις σου απ’ αυτές που έβαλες κάτω σε χαρτί. Όπως κατάφερα επίσης να συναισθανθώ τη θαρραλέα απόφαση να ξεκινήσεις μια ιλιγγιώδη διαδρομή με τη συντροφιά του φεγγαριού και τη συνέργεια του σκοταδιού, με την ώθηση κάθε πεταλιάς να σε πλησιάζει στον στόχο και με το κρύο μέταλλο ενός όπλου ν’ αγγίζει το δέρμα σου. Καταλαβαίνω πώς είναι να ψιθυρίζεις διαρκώς: «θάνατος», «φυλακή», και μες στην καρδιά σου: «επιτυχία». Εσύ μια 22α Μάη ήρθες αντιμέτωπος με θανάσιμο πλήγμα, εγώ μια 19η Νοέμβρη και μέχρι τώρα βρίσκομαι αντιμέτωπος με την αιχμαλωσία, και μου δίνει ανάσα χαράς και ενέργειας να ξέρω ότι συντρόφια/συγγενικότητες συνεχίζουν να ξεφτιλίζουνε την εξουσία και πως οι δράσεις τους στέφονται με επιτυχία. Με ευχαριστεί να γνωρίζω ότι, παρόλο που οι δρόμοι της μιαρής πόλης «παρακολουθούνται» μέρα νύχτα, εξακολουθούν ν’ ανατινάζονται οι φρουρές της βρομερής, μπάσταρδης και τρισάθλιας εξουσίας σε όλο τον κόσμο.
Η εξουσία το γλέντησε καλά μετά το θάνατό σου· εγώ είμαι εδώ για να πάρω εκδίκηση και να υπερασπιστώ τη μνήμη σου, αδελφέ. Γιατί οι τόνοι τσιμέντου και τα κρύα σίδερα δεν είναι ούτε και θ’ αφήσουμε να γίνουν αιώνια…
Μια ζεστή αγκαλιά στον/ην αδελφό/ή που εκείνη τη νύχτα ποδηλατούσε μαζί σου, κι έναν χαιρετισμό σε όλxς εκείνxς που αντιμετωπίζουν την επέλαση της εξουσίας και ποτέ τους δεν αρνήθηκαν τους κοντινούς τους δεσμούς.
«Να υποχωρήσω; Όχι δα! Ούτε καν όταν, στο τέλος του δρόμου, χωρίς τρόπο να διαφύγω, βρεθώ φάτσα με το τείχος του θανάτου».
Σεβερίνο Ντι Τζοβάννι
Επειδή τα λόγια είναι σκουπίδια δίχως μια πράξη, μέσα απ’ την ατομικότητά μου και τον φυσικό περιορισμό όπου με κρατάει η απομόνωση, κατεβαίνω σε αποχή απ’ τη σίτιση στη μνήμη των αναρχικών Μαουρίσιο Μοράλες και Χρήστου Τσουτσουβή από την 1η Μάη μέχρι τις 22 Μάη.
Για τον αιματηρό ακρωτηριασμό κάθε βρομερής Αρχής!
Ένα φιλί και μια αγκαλιά για κάθε φυλακισμένο που βρίσκεται σε πόλεμο.
Μαουρίσιο Μοράλες, Χρήστος Τσουτσουβής και αμέτρητοι άλλοι αδελφοί που πέθαναν αναμετρώμενοι με την εξουσία: ΠΑΡΟΝΤΕΣ!
Όλοι/ες οι αιχμάλωτοι/ες στον δρόμο!
Κέβιν Γκαρρίδο.
Αιχμάλωτος σε πόλεμο.
Σφαγείο/Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας
Σαντιάγο της Χιλής