Ενόψει 11ης Ιούνη, διεθνούς μέρας αλληλεγγύης σε μακροχρόνια αναρχικούς αιχμαλώτους, ο σύντροφος Τόμας Μάγερ-Φαλκ, έγκλειστος στις φυλακές του Φράιμπουργκ στη Γερμανία, έγραψε το ακόλουθο κείμενο στ’ αγγλικά.
Αντεπίθεση: κάθε μέρα!
Όταν κοιτάζω πίσω στη μέρα της σύλληψής μου, πριν από 20 χρόνια, δε φανταζόμουν τι θα χρειαζόταν ν’ αντιμετωπίσω κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών της ζωής μου.
Την πρώτη δεκαετία με κράτησαν σε απομόνωση. Από το 2007 βρίσκομαι στον γενικό πληθυσμό. Αλλά δεν ξέρω αν ή πότε θ’ αφεθώ ελεύθερος, επειδή υπάρχει ένας παλιός νόμος που κρατάει από το 1933. Ο νόμος περί «προληπτικής κράτησης»,* που πέρασε από τους ναζί στις 24 Νοέμβρη 1933, επιτρέπει στο κράτος να κρατάει κάποιον στη φυλακή εφ’ όρου ζωής χωρίς να του ’χει επιβάλει ποινή ισόβιας κάθειρξης. Κατά τη δική τους θεωρία, η προληπτική κράτηση δεν αποτελεί καν ποινή. Παρ’ όλα αυτά, οι μονάδες προληπτικής κράτησης εξακολουθούν να βρίσκονται μέσα σε κανονικές φυλακές, οι κρατούμενοι/ες ζούνε σε κελιά με τα σίδερα να φράζουν τα παράθυρά τους, προαυλίζονται στη φυλακή και εποπτεύονται από δεσμοφυλάκους.
Προς τι η προληπτική κράτηση; Προς τι η φυλακή; Οι φυλακές είναι νεκροφιλικοί τόποι. Υπάρχουν τρόφιμοι που συχνά έχουν νεκροφιλικές στάσεις, κι υπάρχουν και υπάλληλοι που έχουν επίσης διαθέσεις νεκροφιλικές. Η προληπτική κράτηση και οι φυλακές έχουν φτιαχτεί για μια νεκροφιλική κοινωνία, για ανθρώπους που συχνά παρουσιάζουν νεκροφιλικές στάσεις, κι αυτά τα μέρη φτιάχνονται ακόμη απ’ ανθρώπους που έχουν διαθέσεις νεκροφιλικές.
Εμείς ακόμη μαχόμαστε για μια βιοφιλική στάση κι αυτή είναι που μεστώνει τις καρδιές μας.
Η βιοφιλία είναι η παθιασμένη αγάπη της ζωής – αγάπη για τη ζωή και καθετί έμβιο. Είναι η βαθύτερη επιθυμία να ενθαρρυνθεί η ανάπτυξη ανθρώπων, φυτών, μιας ιδέας ή μιας κοινωνικής ομάδας. Ένα βιόφιλο άτομο προτιμά να χτίσει κάτι νέο αντί να διατηρήσει τα ίδια παλιά πράγματα. Ένα βιόφιλο άτομο θα είναι –αντί να έχει– περισσότερα.
Ο νεκρόφιλος χαρακτήρας έλκεται από καθετί που είναι νεκρό (τα πράγματα, το χρήμα… όλα αυτά είναι «νεκρά»), που είναι άρρωστο και μουχλιασμένο, και τέτοιοι τύποι προσπαθούνε να νεκρώσουν οτιδήποτε είναι ζωντανό. Γι’ αυτό, αγαπάνε τους νόμους, τις εντολές, την πειθαρχία περισσότερο απ’ τη ζωντάνια – γιατί τη φοβούνται.
Έτσι, κάθε μέρα, εκατομμύρια κρατουμένων μες στα σκοτεινά, κρύα μπουντρούμια του κόσμου υφίστανται βασανιστήρια, χωρίζονται από τ’ αγαπημένα τους πρόσωπα και απ’ τη ζωή έξω από τα χοντρά και ψηλά τείχη, με βάση σύγχρονους ή παλιούς λεγόμενους «νόμους» των νεκροφιλικών-καπιταλιστικών κοινωνιών.
Είναι αναγκαίο και επιτακτικό να πολεμήσουμε το βάναυσο αυτό σύστημα. Δεν τίθεται ζήτημα, πολλοί κρατούμενοι έχουν κάνει πραγματικά φριχτές πράξεις – αλλά είναι κι αυτοί «προϊόντα» μιας νεκροφιλικής κοινωνίας. Κανείς/καμιά δεν μπορεί να μάθει ν’ αγαπάει τη ζωή και τη λευτεριά μέσα σε νεκροφιλικά μέρη σαν τις φυλακές!
Οι φυλακές πρέπει να καταργηθούν! Έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε μαζί πριν ζήσουμε σε μια κοινωνία δίχως φυλακές. Αλλά πρέπει να πολεμήσουμε γι’ αυτό. Μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο.
Να προσθέσω και κάτι για την τρέχουσα κατάστασή μου, μια και σύντροφοι/συντρόφισσες με ρώτησαν τι μπορούν να κάνουν για να με βοηθήσουν. Είναι σημαντικό να μην ξεχνιέται κανένας κρατούμενος! Στηρίξτε τους, γράψτε τους κάρτες και γράμματα, μαζέψτε χρήματα. Αλλά το όλο έργο δε θα πρέπει να τελειώνει με τη στήριξη ατόμων. Υπάρχουν εκατομμύρια κρατούμενοι, και κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει όλους – ο στρατηγικός αγώνας ενάντια στις φυλακές και στην κοινωνία-φυλακή χρειάζεται να πάει πέραν της στήριξης κατ’ άτομο.
Ευχαριστώ όλους κι όλες εσάς για την προσοχή σας, την καλή προαίρεση και τη στήριξή σας!
Ούτε κράτος, ούτε φυλακή, ούτε σύνορα!
Τόμας Μάγερ-Φαλκ
μακροχρόνια κρατούμενος (από το 1996)
freedomforthomas.wordpress.com
* Sicherungsverwahrung – εις βάρος καταδίκων που έχουν εκτίσει το σύνολο της ποινής τους, αλλά θεωρούνται κίνδυνος για τη «δημόσια ασφάλεια» και κρατούνται επ’ αόριστον μες στις γερμανικές φυλακές