Δύο από διάφορες αφίσες που κολλήθηκαν στους δρόμους του Μπρίξτον την περασμένη εβδομάδα, με τίτλο «Καταστρέφοντας την κοινωνία φυλακή» κι εικόνες και κείμενα σ’ ενθύμηση εξεγέρσεων περασμένων ετών, συμπεριλαμβανομένων των ταραχών στο Μπρίξτον τη δεκαετία του 1980.
Καταστρέφοντας την κοινωνία φυλακή
«Όλοι λένε πως ήμουν εγώ που ’ριξα το πρώτο μπουκάλι. Όχι, αυτή που το ’ριξε ήταν κάποια που βρισκόταν πίσω μου. Αλλά με το που πέρασε μπροστά μου κείνο το πρώτο μπουκάλι, είπα: «Χριστούλη μου, ήρθε επιτέλους η επανάσταση! Αλληλούια, τώρα ξαμολήσου!». Μετά άρχισαν να εκτοξεύονται πολλά και διάφορα στον αέρα! Ξέκοψα απ’ το πλήθος προσπαθώντας να βρω κι εγώ κάτι να πετάξω, και κάποιος μου ’δωσε μια μολότοφ. Δεν έχω ιδέα από πού ήρθε, ως τότε δεν είχα πιάσει στα χέρια μου άλλη, όμως ανάφτηκε και μου ’παν: «Όπως είσαι πέτα την». Κι έτσι έκανα, και μπουμ!
Κείνη τη νύχτα γεννήθηκε το κίνημα, και ξέραμε πως είχαμε κάνει κάτι που θα το μαθαίνανε παντού στον κόσμο. Θα μαθαίνανε ότι γκέι ξεσηκώθηκαν και πάλεψαν, κι αυτό θα ’κανε κι όλους τους άλλους να ξεσηκωθούν και να παλέψουν».
[αναφορά στις συγκρούσεις του Στόουνγουολ, Νέα Υόρκη 1969]
Καταστρέφοντας την κοινωνία φυλακή
«Χρησιμοποιούσαμε ό,τι μπουκάλια βρίσκαμε (σκίσαμε σακούλες σκουπιδιών από μαύρο πολυαιθυλένιο για να πάρουμε μπουκάλια), κι υπήρχαν αρκετά αυτοκίνητα τριγύρω για να ρουφήξουμε όση βενζίνη χρειαζόταν. Με το που φύγανε οι πρώτες βόμβες, επί της οδού Λήσον, το πλήθος ζητωκραύγασε. Ως τότε δεν ήξερα πόσο εύκολο είναι ν’ αναποδογυρίσεις αυτοκίνητα, τουμπάρουν με τη μία· τα σύμβολα καταναλωτισμού χρειάζονται μονάχα ένα δυο άτομα για να ’ρθουν τούμπα και καίγονται τόσο σένια! Ήταν σαν να ’χαμε φτιαχτεί, για πρώτη μας φορά αισθανόμασταν τόσο δυνατές και δυνατοί.
Η αστυνομία υποχώρησε μέσα σε ζητωκραυγές και βροχή από εκτοξευόμενα αντικείμενα. Κόσμος άρχισε να σπάει τα τζάμια της παμπ κι άλλοι μπούκαραν μέσα και ξεκίνησαν να σπάνε τα πάντα, βγάζοντας ποτά για όλους μας! Έχω ζήσει σχεδόν όλη μου τη ζωή στο Μπρίξτον, και τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί. Μαύροι και λευκοί, ράστας και πανκς, άνδρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, γκέι και ετερό. Η ενότητα δεν είναι αρκετά δυνατή λέξη για να το περιγράψει, μιας και μοιραζόμασταν ποτά και τσιγάρα, χτυπούσαμε ελαφρά ο ένας τον άλλον στην πλάτη και χαμογελούσαμε. Ήταν σαν να παρτάραμε στον δρόμο, δίχως ίχνος έντασης μεταξύ μας. Τα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν κείνο το συναίσθημα, κι οι παραταγμένοι μπάτσοι παρακολουθούσαν από απόσταση».
[αναφορά στις ταραχές στο Μπρίξτον, Λονδίνο 1981]
*
Τις τελευταίες μέρες έγιναν μερικές μικρές δράσεις αλληλεγγύης για αναρχικούς/ές κρατούμενους/ες παντού και για κάθε μετανάστη/ρια που δέχεται επίθεση απ’ αυτό το σάπιο σύστημα και την κοινωνία φυλακή. Πατήθηκαν συνθήματα αλληλεγγύης και πετάχτηκαν τρικάκια κοντά στα τείχη της φυλακής του Μπρίξτον στο νότιο Λονδίνο.
Να γκρεμίσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές!
Αναρχικές/οί
«Καταστρέψτε σύνορα, καταστρέψτε φυλακές, είμαστε όλες κι όλοι μετανάστ.ρι.ες»
«Φωτιά στις φυλακές / Η λευτεριά θ’ ανθίσει από τις στάχτες των φυλακών»