Στις 16 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε πορεία από συντρόφους στη Λυόν σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους εξεγερμένους στην Ελλάδα.
Παρακάτω το κείμενο της οργάνωσης CGA της Λυόν [Coordination des Groupes Anarchistes de Lyon] που καλούσε σε συμμετοχή στην πορεία:
Από την Αθήνα μέχρι τη Λυόν, ο καπιταλισμός δεν έχει σύνορα, ούτε οι αγώνες μας για να τον ρίξουμε!
Ενάντια σ’ ένα σχέδιο λιτότητας πρωτοφανούς βίας ενάντια στην κοινωνία, απ’ το τελευταίο σαββατοκύριακο κι έπειτα, οι Έλληνες σήκωσαν κεφάλι ενάντια όχι μόνο στους πολιτικούς αλλά και στην αστυνομική καταστολή. Γιατί τα αφεντικά, οι μεγαλομέτοχοι, οι τραπεζίτες, οι πολιτικάντηδες και οι καπιταλιστές είναι ίδιοι στην Ελλάδα όπως και στη Λυόν: Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους!
Η ομοσπονδία αναρχικών ομάδων της Λυόν καλεί σε συμμετοχή στη συγκέντρωση αλληλεγγύης, την Πέμπτη 16 Φλεβάρη στις 18.30 στην πλατεία Κομεντί [place de la Comédie].
Τα μέτρα που ελήφθησαν την Κυριακή από το ελληνικό κοινοβούλιο είναι άνευ προηγουμένου: ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 22% (από 700 στα 546€ και 491 € για τους κάτω των 25 ετών) λόγω των νέων μέτρων λιτότητας του ΔΝΤ που έχουν ήδη ως αποτέλεσμα ένα ποσοστό ανεργίας της τάξεως του 22% ( 47% για τους νέους). Στα στοιχεία αυτά προστίθενται και οι 150.000 απολύσεις στο Δημόσιο Τομέα από σήμερα μέχρι το 2015 στον οποίο η μονιμότητα καταργήθηκε. Στον ιδιωτικό τομέα οι συνθήκες εργασίας (αν ποτέ βρεις θέση…) είναι επίσης δύσκολες: οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται και οι εταιρείες μειώνουν συστηματικά και δραστικά τους μισθούς και τα επιδόματα. Όλα αυτά για να μαζέψει το κράτος τα 300 εκατομμύρια ευρώ που διεκδικούν οι τράπεζες και η «Τρόικα».
Ο λαός διαμαρτύρεται στους κεντρικούς δρόμους των πόλεων από το περασμένο σαββατοκύριακο, παρά την τρομοκρατία των αφεντικών και των ΜΜΕ, διαχωρίζοντας τη θέση του από συνδικάτα που συχνά είναι διεφθαρμένα ή υπηρετούν τα συμφέροντα κάποιου κόμματος. Σαν μια μάζα δίχως ηλικία, δίχως κομματικά χρώματα, χρησιμοποιώντας τις πρακτικές που διαχύθηκαν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων των τελευταίων ετών, οι Έλληνες σήκωσαν κεφάλι όχι μόνο στους πολιτικούς αλλά και στους οπλισμένους και βίαιους μπάτσους.
Τους τελευταίους μήνες οι γενικές απεργίες και οι πορείες ενάντια στα μέτρα λιτότητας ήταν συχνές (2 Νοέμβρη, 17 Νοέμβρη, 1 Δεκέμβρη , 6 Δεκέμβρη, 17 Γενάρη, 7 Φλεβάρη, 12 Φλεβάρη). Αλλά ο αγώνας δεν περιορίζεται μόνο σε αυτές τις μέρες δράσης, αντιθέτως… Για παράδειγμα, η Ελληνική Χαλυβουργία, εργοστάσιο σε προάστιο των Αθηνών συμπλήρωσε ήδη πάνω από 100 μέρες απεργίας παρά τις απειλές του αφεντικού τους. Όπως λένε, «δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν». Επίσης, πολλοί εργαζόμενοι, αντιμέτωποι με αφεντικά που αρνούνται να τους πληρώσουν τους μισθούς τους, καταλαμβάνουν τους χώρους εργασίας τους άλλοτε για να διαμαρτυρηθούν κι άλλοτε για να τους λειτουργήσουν αυτοοργανωμένα με σκοπό να να τους κρατήσουν ανοιχτούς και να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Ομοίως, τα ταμεία του νοσοκομείου «Παίδων» της Αθήνας παραμένουν κλειστά από το προσωπικό που παίρνει τις αποφάσεις του σε καθημερινές συνελεύσεις, το νοσοκομείο της πόλης Κιλκίς είναι κατειλημμένο και αυτοδιαχειριζόμενο από τους εργαζόμενούς του και στα βόρεια της χώρας πολλά εστιατόρια κι ένα γνωστό ζαχαροπλαστείο έχουν αυτοδιαχειριστεί από τους υπαλλήλους τους. Ως απάντηση συχνά τ’αφεντικά τους καλούν τους μπάτσους και οι εργαζόμενοι οδηγούνται στη δικαιοσύνη όπως δηλαδή και στην περίπτωση της ΔΕΗ της οποίας οι εργαζόμενοι κατέλαβαν το κτήριο έκδοσης εντολών διακοπής ρεύματος σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν τις διακοπές ρεύματος σε εκείνους που δεν πλήρωσαν το φόρο ιδιοκτησίας.
Η κρίση είχε ως αποτέλεσμα την αφύπνιση των συνειδήσεων, τον πολλαπλασιασμό των απόπειρων αυτοοργάνωσης, τη δημιουργία σωματείων με αντιιεραρχική δομή και τις συνελεύσεις με οριζόντια μορφή στις γειτονιές. Το σωφρονιστικό σύστημα επηρεάστηκε επίσης: Κείμενα από σχεδόν όλες τις ελληνικές φυλακές, υπογεγραμμένα από τους κρατούμενους, μαρτυρούν ότι ταυτόχρονα με τις μάχες στο δρόμο, και εκείνοι συνεχίζουν το δικό τους αγώνα στα κρατικά κολαστήρια. Το κράτος προσπαθεί να λυγίσει τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια του κινήματος εντείνοντας τη βιαιότητα της κρατικής καταστολής, ειδικά στο ποινικό επίπεδο. Ο εκδικητικός χαρακτήρας δε γίνεται προφανής μόνο κατά τις δίκες σε εξέλιξη του «Επαναστατικού Αγώνα» και της «Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς» αλλά επίσης κατά τα τελευταία γεγονότα σχετικά με την κατάληψη του ραδιοφωνικού σταθμού Flash. Ως ένδειξη αλληλεγγύης στους συλληφθέντες του «Επαναστατικού Αγώνα», έγινε εισβολή στο στούντιο του Flash fm και το πρόγραμμα διακόπηκε για να μεταδοθεί ένα μήνυμα αλληλεγγύης στους συλληφθέντες, πρακτική σχετικά συνήθης για το ελληνικό αναρχικό κίνημα. Παρά το γεγονός ότι ούτε η διεύθυνση του σταθμού ούτε το προσωπικό ζήτησε την παρέμβαση της αστυνομίας, δεκάδες μπάτσοι (δελτάδες, ΜΑΤ, ασφαλίτες, κτλ.) έφτασαν αμέσως στο κτήριο και συνέλαβαν όλους τους συντρόφους με την κατηγορία της παρακίνησης σε βία. Η δίκη τους θα λάβει χώρα στις 30 Μάρτη. Η καταστολή αγγίζει επίσης τις αθηναϊκές καταλήψεις (όπως τη «Λέλας Καραγιάννη» που διαρκεί απο το 1988), τα πανεπιστημιακά στέκια καθώς επίσης και το ράδιο 98fm, ένα από τα κύρια μέσα αντιπληροφόρησης.
Αν και αυτή η κατάσταση μπορεί να φαντάζει μακρινή σε σχέση με αυτήν που ζούμε σήμερα στη Γαλλία, η βίαιη καταστολή και τα αντικοινωνικά μέτρα που μαστίζουν τον ελληνικό πληθυσμό έχουν κοινές ρίζες και αιτίες με τη Γαλλία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Εξάλλου, η Πορτογαλία έζησε τεράστιες πορείες ενάντια σ’ ένα σχέδιο λιτότητας παρόμοιο με αυτό που ψηφίστηκε την Κυριακή στην Αθήνα. Εδώ, όπως κι εκεί, το Κράτος και η Τρόικα, σε ρόλο πιστών εγγυητών των συμφερόντων των αφεντικών, των μεγαλομετόχων και του καπιταλισμού εκμεταλλεύονται κάθε μέρα και περισσότερο ένα λαό ήδη αφαιμαγμένο και τον κάνουν να πληρώσει τα σπασμένα μιας κρίσης που δεν είναι των εργατών αλλά του καπιταλισμού!
Είναι απαραίτητο σήμερα να είμαστε αλληλέγγυοι στους συντρόφους μας που μάχονται σε όλη την Ευρώπη, για να στηρίξουμε τον αγώνα τους αλλά επίσης για να δημιουργήσουμε τους δικούς μας! Δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι η Γαλλία, τρομερά απασχολημένη με την αναμονή κάποιου υποτιθέμενου σωτήρα, όπως βέβαια συμβαίνει κάθε φορά που έρχονται οι προεδρικές εκλογές, θα διαφύγει από τις λογικές που οδηγούν σήμερα τους Έλληνες στη λιμοκτονία: τ’ αφεντικά κι οι τραπεζίτες είναι ίδιοι, τόσο στην Αθήνα όσο και στη Λυόν.
Αλληλεγγύη στους Έλληνες συντρόφους!
Κάλεσμα συμμετοχής στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους Έλληνες Πέμπτη 16 Φλεβάρη 2012 στις 18.30, πλατεία Κομεντί
Πηγή: rebellyon.info