Κείμενο συμπαράστασης του μεταφραστικού δικτύου αντιπληροφόρησης contrainfo.espiv.net σε όλους τους
πολιτικά διωκόμενους από το καθεστώς της Χιλής, για τη συγκέντρωση της 24ης Σεπτεμβρίου 2010 έξω από την πρεσβεία της Χιλής, στην Αθήνα, στο πλαίσιο της ανταπόκρισης του αναρχικού χώρου στο διεθνές κάλεσμα για αλληλεγγύη στους διωκόμενους.
Το Χιλιανό κράτος, το 2009 ξεκίνησε μία μεγάλη εκστρατεία καταδίωξης ενάντια σε καταληψίες και ιθαγενείς Μαπούτσε με σκοπό τον αφανισμό τους. Και στις δύο περιπτώσεις, σε αγαστή συνεργασία με τη δικαιοσύνη, ο σκοπός ήταν ο ίδιος. Κατηγορίες τρομοκρατίας.
…η θεατρική παράσταση “Υπόθεση Βόμβες”…
Τα ξημερώματα της 15ης Αυγούστου έλαβε χώρα μία απίστευτης σε έκταση και εντυπωσιασμό αστυνομική επιχείρηση σε διάφορες πόλεις της Χιλής. Αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν σε καταλήψεις, κοινωνικούς χώρους και σπίτια συλλαμβάνοντας πολλά άτομα και καταστρέφοντας ότι έβρισκαν μπροστά τους.
Η νέα ανακάλυψη του χιλιανού κράτους ακούει στο όνομα “Υπόθεση Βόμβες”. Η νέα εκστρατεία της χιλιανής αστυνομίας είναι ο εντοπισμός του κατάλληλου θηράματος με σκοπό την πρόσαψη της ευθύνης 23 βομβιστικών επιθέσεων που συνέβησαν στο Σαντιάγο της Χιλής.
Επτά αναρχικοί αγωνιστές βρίσκονται φυλακισμένοι, σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης στα μπουντρούμια της αστικής δημοκρατίας. Αντιμέτωποι με βαριές κατηγορίες, πλαστά κατηγορητήρια και ψευδείς καταθέσεις μαρτύρων.
Ο Τύπος της χώρας εδώ και μήνες προετοίμαζε το έδαφος για τις συγκεκριμένες συλλήψεις στοχεύοντας συγκεκριμένους χώρους και πρόσωπα. Δεν ξεχνάμε την περίπτωση του βάσκου αναρχικού συγγραφέα και μουσικού Άσελ Λουθαρράγκα, όπου στις αρχές του 2009 κατηγορήθηκε ως υπεύθυνος διαφόρων βομβιστικών επιθέσεων, καταδικάστηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό και τελικά απελάθηκε από το Χιλιανό κράτος. Η μοναδική του ανάμειξη σε όλα τα παραπάνω ήταν η δημόσια εκφρασμένη αλληλεγγύη του προς τον λαό Μαπούτσε, κυρίως μέσα από κείμενα συμπαράστασης.
…και η ιστορία δε σταματά εδώ…
Ότι δεν κατάφεραν οι Ίνκας και οι συνεχείς προσπάθειες των Ισπανών κονκισταδόρων, το κατάφερε το Χιλιανό κράτος και η δικτατορία του Πινοσέτ, άξιος διάδοχος της οποίας είναι η σημερινή αστική δημοκρατία. Καταστολή, δολοφονίες, δίκες με κατασκευασμένα κατηγορητήρια, κοινωνικός αποκλεισμός, απαγόρευση χρήσης τη γλώσσας τους, καταστροφή της κοινωνικής τους οργάνωσης κτλ.
Η αφαίμαξη της γης των Μαπούτσε και ο εκτοπισμός τους από τα εδάφη που κατείχαν αιώνες τώρα, έγκειται σε ένα γενικότερο πλαίσιο στρατηγικής του κράτους να ξεμπερδεύει με οποιοδήποτε εσωτερικό εχθρό για την αποκατάσταση της “εθνικής ομοψυχίας” και την εφαρμογή του δυτικού μοντέλου “ανάπτυξης” χωρίς εσωτερικές προστριβές. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την “εκκαθάριση” έχουν αναλάβει τα Μ.Μ.Ε, είτε με συκοφαντίες είτε αποκρύπτοντας το βρώμικο ρόλο του κράτους, των πολυεθνικών εταιρειών ξυλείας και μεταλλουργίας – που έχουν καταπατήσει τα παραδοσιακά τους εδάφη και τα λυμαίνονται – υποβαθμίζοντας το φυσικό περιβάλλον με τρόπο ανεπανόρθωτο, καθώς και την υπόγεια δράση μισθωμένων παρακρατικών όπου πολλάκις έχουν επιτεθεί στο λαό Μαπούτσε καίγοντας εκτάσεις που κατέχουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του βρώμικου ρόλου των Μ.Μ.Ε αποτελεί η απόκρυψη του κειμένου συμπαράστασης προς το λαό Μαπούτσε που εξέδωσαν οι 33 αποκλεισμένοι ανθρακωρύχοι πριν από μερικές μέρες.
Ο αυτόχθονας λαός των Μαπούτσε διεκδικεί το αυτονόητο. Την επιστροφή των εδαφών του και το σεβασμό στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Οι Μαπούτσε συνιστούν ένα κίνημα εθνικής απελευθέρωσης, του οποίου η βασική ιδέα περί έθνους είναι ξεκομμένη από το κλασσικό δυτικό δίπολο κατασκεύασμα Έθνος – Κράτος, μιας και η κοσμοθεωρία τους είναι συναφής με την ύπαρξη έθνους χωρίς κράτος. Αυτή η, κοντινή στη ελευθεριακή αντίληψη, κοσμοθεωρία και κοινωνική παράδοση του λαού έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια σταθερούς δεσμούς αλληλοβοήθειας μεταξύ των Μαπούτσε και του αναρχικού κινήματος της Χιλής. Δε χωρά καμία αμφιβολία ότι οι Μαπούτσε εγκληματοποιούνται, δικάζονται και καταδικάζονται γι’ αυτό που σκέπτονται και όχι γι’ αυτό το οποίο πράττουν.
Για πάνω από 2,5 μήνες, 35 φυλακισμένοι Μαπούτσε βρίσκονται σε απεργία πείνας (σχεδόν όλοι καταδικασμένοι σύμφωνα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο, που τους εφαρμόζεται με περίσσια ευκολία, ακόμη και για περιπτώσεις μη βίαιων διαμαρτυριών) διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή, τη διάσωση της κουλτούρας τους καθώς και την παύση της δίωξής τους με τον αντιτρομοκρατικό νόμο.