Ο αγώνας συνεχίζεται ενάντια στα σχέδια για αεροδρόμιο στη Νοτρ-Νταμ-ντε-Λαντ
Η ζώνη ZAD [Zone à Défendre] βρίσκεται στα δυτικά της Γαλλίας, περίπου 15 μίλια βόρεια της Νάντης και λειτουργεί σαν μια εστία αντίστασης στα σχέδια για την κατασκευή ενός νέου αεροδρομίου. Η πρόταση για κατασκευή αεροδρομίου έγινε πρώτη φορά πριν από πάνω από 40 χρόνια κι έκτοτε συνάντησε τη διαρκή τοπική αντίδραση. Την εφαρμογή του σχεδίου έχει αναλάβει η πολυεθνική εταιρεία Vinci, που μας παρέχει κι άλλες «υπηρεσίες» όπως φυλακές, αυτοκινητοδρόμους και σταθμούς πυρηνικής ενέργειας. Το σχέδιο αυτό είναι «παιδί» του κυρίου Ζαν-Μαρκ Αϊρό [Jean-Marc Ayrault], πρώην δημάρχου της Νάντης και νυν πρωθυπουργού της Γαλλίας. Το 2009, πραγματοποιήθηκε στην περιοχή ένα περιβαλλοντικό camp κι από τότε, τα άδεια σπίτια, τα χωράφια και τα δάση γέμισαν σταδιακά με κόσμο αηδιασμένο απέναντι στα σχέδια αυτά και αποφασισμένο να μείνει και να παλέψει. Μπορεί οι λόγοι που ώθησαν τον καθένα να μείνει εκεί να διαφέρουν όσο κι οι ίδιοι οι άνθρωποι, αλλά αυτό που ενώνει τους καταληψίες είναι η ιδέα ότι ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό δεν είναι μόνο μια θεωρία αλλά κάτι που βιώνεται στην πράξη καθημερινά.
Μέχρι τη δεύτερη εβδομάδα του Οκτώβρη, μπορούσε κανείς ακόμα να φτάσει στη ζώνη και να κάνει το γύρο 30 καταλήψεων, διάσπαρτων σε μια γη έκτασης 2000 εκταρίων που βρίσκεται υπό απειλή. Μπορούσες να επισκεφτείς το φτιαγμένο από άχυρο κτίσμα που στέγαζε το φούρνο και που προμήθευε όλη την περιοχή με νόστιμο οργανικό ψωμί κι ελεύθερη συνεισφορά, δύο φορές την εβδομάδα, τους πολυάριθμους συλλογικούς λαχανόκηπους, την αυτοσχέδια ανεμογεννήτρια για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ένα σωρό μικρά ξύλινα σπίτια στο έδαφος ή πάνω σε δέντρα, κατασκευασμένα από διάφορα υλικά που μαζεύτηκαν, και πιθανότατα θα μπορούσε να πάει κανείς σε μια συναυλία, να συμμετάσχει μαζί μας σε κάποια δράση, να έρθει σε κάποια εργαστήρια για να μάθει αναρρίχηση ή πλέξιμο ή ίσως, πως να κατασκευάζει ένα πήλινο φούρνο. Το πιο σημαντικό όμως για εμάς, είναι η δυνατότητα να αγωνιζόμαστε ενάντια στο σχέδιο του αεροδρομίου, και η οποία αποτελεί ένα μέσο για να δείξουμε την αντίστασή μας στον καπιταλισμό της κατανάλωσης με τις καθημερινές μας πράξεις.
Αυτή τη στιγμή όμως δεν έχουμε και πολύ καιρό στη διάθεσή μας για μαθήματα πλεξίματος. Την Τρίτη 16 Οκτώβρη άρχισαν εκτεταμένες εκκενώσεις στο μέρος που εμείς αποκαλούμε σπίτι μας, και τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία. Από τις 6 το πρωί κατέφτασαν μαζικά τα βαν της αστυνομίας και ήδη εκκένωσαν 7 κατειλημμένα σπίτια ενώ έκαψαν ολοσχερώς ένα ακόμη ξύλινο κατάλυμα γύρω στις 10 το πρωί. Περίπου 1.200 μπάτσοι κινητοποιήθηκαν για την επονομαζόμενη «επιχείρηση Σεζάρ», προστατεύοντας τους εργάτες, οι οποίοι χρησιμοποιούν ολόλευκα βανάκια, χωρίς διακριτικά, κρύβοντας το όνομα της εργοδότριας εταιρείας τους. Από τότε έχουμε δει σχεδόν όλα τα σπίτια να κατεδαφίζονται και πολλά ακόμα να εκκενώνονται και να καταστρέφονται. Επίσης, σχεδόν όλοι κι όλες εισπνεύσαμε δακρυγόνα σε ποσότητα βλαβερή για την υγεία κι είδαμε αρκετά μπλε βανάκια και μπόλικους ένστολους για να χορτάσουμε για μια ζωή.
Αν και δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε την επόμενη βδομάδα, φαίνεται ότι οι εξώσεις κι οι καταστροφές θα συνεχιστούν, και προβλέπουμε ότι θα αφορούν τρία ακόμα σπίτια, των οποίων η εκκένωση έχει αποφασιστεί και επαπειλείται ήδη από το Σάββατο (20/10). Οργανώνουμε την άμυνά μας για να προστατεύσουμε τα εναπομείναντα σπίτια και αυτοσχέδια ξυλόσπιτα, καθώς και μια μεγάλη γιορτή για να μοιραστούμε στιγμές με τους ανθρώπους που ήρθαν να μας στηρίξουν και γιατί νιώθουμε ότι υπάρχουν ακόμα αρκετά πράγματα για να γιορτάσουμε. Παρότι καθημερινά βλέπουμε ένα ακόμη σπίτι να καταστρέφεται, βλέπουμε επίσης κι ένα σωρό πράγματα που ο κόσμος έρχεται να μας φέρει: από φαγητό και τσάι, μέχρι γαλότσες, καθαρές στεγνές κάλτσες, μπαταρίες, ρούχα και φορητές κουζίνες υγραερίου. Όλα αυτά, όπως και οι διαδηλώσεις, τα μηνύματα και οι δράσεις αλληλεγγύης, σ’ όλη τη Γαλλία και σε διάφορες άλλες χώρες, δεν μπορούν παρά να μας κάνουν να νιώθουμε όλο πιο δυνατοί.
Υπάρχει ένα κάλεσμα για δράσεις αλληλεγγύης στην ιστοσελίδα μας. Ελπίζουμε να φέρουμε κοντά πολύ κόσμο, κι εσένα μαζί, για τη διαδήλωση ανακατάληψης στις 17 Νοεμβρίου 2012. Ο αγώνας συνεχίζεται για εμάς και καλωσορίζουμε τη στήριξη όσων –όπως κι εμείς– δεν τρέφουν αυταπάτες για τη Vinci, το κράτος και τον έλεγχο πάνω στην καθημερινότητά μας. Ο αγώνας κάθε άλλο παρά τελείωσε· αυτή είναι μόνο η αρχή.