Ο Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ Σεγκέλ, γνωστότερος ως Άνγκρυ, ένας 26χρονος σύντροφος που αυτοπροσδιοριζόταν ως αναρχοεξεγερσιακός, σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια απόπειρας ληστείας ενός υποκαταστήματος της BancoEstado, στην κοινότητα Πουδαουέλ του Σαντιάγο, στις 11 Δεκέμβρη 2013. Εκείνο το πρωινό ο σύντροφος μπήκε στην τράπεζα φέροντας ένα οπλοπολυβόλο στην τσάντα του, κι όταν ο φρουρός-λακές το μυρίστηκε, τον πυροβόλησε στο κεφάλι και στο θώρακα. Ο Σεμπαστιάν προσπάθησε ν’ απαντήσει ρίχνοντας πυρά στον αέρα, αλλά δυστυχώς πέθανε αμέσως…
Ο Άνγκρυ γεννήθηκε στις 25 Νοέμβρη 1987 στο Σαντιάγο της Χιλής. Έζησε όλη την παιδική κι εφηβική του ηλικία στη γειτονιά της Παλμίγια της κοινότητας Κοντσαλί. Τον μεγάλωσαν η γιαγιά του, η μάνα του, η αδερφή του και ο θειος του. Στα 16 του, η ζωή του σημαδεύτηκε απ’ το θάνατο του θειου του Χουάν από ναρκωτικά, που τον ξεκάναν. Έκτοτε ο ίδιος έγινε βέγκαν στρέιτ-ετζ, απέχοντας απ’ τις ντρόγες ως μορφή διαμαρτυρίας απέναντι σ’ αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης. Ήταν μέλος της χιπ χοπ μπάντας Palabras en Conflicto. Στους δίσκους αυτού του γκρουπ είναι που αντικατοπτρίζονται οι μεταλλαγές των σκέψεων κι εμπειριών ζωής του Άνγκρυ. Από ’κεί που τον λέγανε «cona», πέρασε στο παρατσούκλι «angry», καθώς εμπνεύστηκε το δεύτερό του προσωνύμιο απ’ την Angry Brigade/Οργισμένη Ταξιαρχία.
Σ’ αυτήν τη φάση της ζωής του αποφάσισε να σπουδάσει γραφιστική, και χρειάστηκε να πηγαίνει στη δουλειά και στη σχολή ταυτόχρονα, κάτι που τον έκανε να καταρρεύσει μέχρι του σημείου να νοσηλευτεί κιόλας. Έτσι, αποφάσισε να σταματήσει να σπουδάζει και να εργάζεται μαζί, και η αποστροφή του για τη μισθωτή σκλαβιά ολοένα και μεγάλωνε. Εκείνη την περίοδο αυτοκαθοριζότανε ως «περιθωριακός» με βάση τα βιώματά του, μιας και γεννημένος και μεγαλωμένος σε φτωχογειτονιά δήλωνε πως αισθανόταν περιθωριοποιημένος απ’ την κοινωνία.
Στα τέλη του 2009 έγινε μέλος της συλλογικότητας η οποία έδινε πνοή στο Αυτόνομο Κοινωνικό Κέντρο & Ελευθεριακή Βιβλιοθήκη Τζόννυ Καρικέο, και άρχισε να διαμένει εκεί μέσα. Μέσα απ’ αυτήν τη διαδικασία της ζωής του ξεκίνησε ν’ ακονίζει τις ιδέες του, ανάμεσα σε συλλογικές κουβέντες και ατομικές αναζητήσεις, κι ο λόγος του άρχισε να προσεγγίζει περισσότερο το «αντικοινωνικό» κι ατομικιστικό στοιχείο, και συγκεκριμένα εκφραζόταν ενάντια σε κάθε κοινωνική δομή, σε κάθε δομή του συστήματος και όσους το στηρίζουν.
Ο Άνγκρυ πάντοτε θεωρούσε έγκυρες τις πολλαπλές μορφές επίθεσης στο σύστημα, κι από την οπτική του «ακέραιου όντος» που επιδίωκε να ’ναι, ένιωθε ικανός να κάνει τα πάντα. Στη συνέχεια αποφάσισε να πάει να ζήσει στο νότο, και ν’ αρχινήσει μια νέα συλλογική απόπειρα, πάντοτε από τη σκοπιά του αγώνα και της θεώρησης όλων των μορφών επίθεσης στο σύστημα ως έγκυρων. Σε τούτη τη διαδικασία βάλθηκε να προσεγγίζει τη γη και ν’ απολαμβάνει κάποιες στιγμές «ελευθερίας». Γεννήθηκε η μικρή του κόρη, κι από τότε έγινε ακόμα πιο έντονη η λαχτάρα του να ζήσει με τρόπο αυτόνομο, να ’χει το χώρο του, να σπέρνει το φαΐ του και να φτιάξει ένα θόλο από πηλό πάνω απ’ το κεφάλι του· γι’ αυτόν, αποτελούσαν μορφές πολέμου ενάντια στο σύστημα και αναζήτησης της πολυπόθητης λευτεριάς. Παρ’ όλα αυτά, η ζωή του στο νότο έγινε πιο ζόρικη, κι η επιβίωση σ’ ένα μακρινό τόπο, με ισχνές πιθανότητες να βγάλει τα προς το ζην, άρχισαν να υπερκαλύπτουν τ’ όνειρο της αυτοδιαχείρισης. Εξαιτίας αυτού, έπιασε φουλ τάιμ δουλειά με τον κατώτατο μισθό, αντιμετωπίζοντας εκ νέου τις αντιφάσεις της ζωής, μη θέλοντας να παραδοθεί στην εργασία, πόσω μάλλον να τη βγάζει μεροδούλι μεροφάι, και κατέληξε να νιώθει κυριολεκτικά ζωντανός νεκρός. Σε αυτό το στάδιο, «από το νότο πίσω στο Σαντιάγο», είναι που όξυνε ένα λόγο και μια πεποίθηση ζωής ταυτισμένης με το μηδενισμό. Ήταν σύνηθες να τον ακούς να εκφράζεται ως ένα ον μοναδικό, εγωιστικό και άθραυστο, ικανό να πραγματώσει ό,τι προτασσόταν ώστε να επιτεθεί κανείς στο σύστημα. Τα τελευταία του γραπτά αντικατοπτρίζουν ξεκάθαρα ένα τμήμα αυτής της διαδρομής.
Υπήρξες ένα εξαιρετικά δημιουργικό πλάσμα, με μοναδικές δεξιότητες, και μέσα απ’ τα γραπτά σου και τα σχέδιά σου φρόντισες εσύ ο ίδιος να μας επικοινωνήσεις τις σκέψεις, τους αναστοχασμούς και τις εμπειρίες σου, που θα πάρουνε μορφή σε ένα βιβλίο το οποίο θα εκδοθεί τον Απρίλη του 2014, και που ελπίζουμε όλοι κι όλες που θέλουνε να μάθουν περισσότερα για το σύντροφο να μπορέσουν να διαβάσουν…
Σύντροφε πελάο Άνγκρυ, πάντα παρών!
[κείμενο από το νέο ιστολόγιο ενημερώσεων για τους έγκλειστους συντρόφους Έρμες Γκονσάλες και Αλφόνσο Αλβιάλ, προφυλακισμένους στο Σαντιάγο της Χιλής από 11.12.2013, μέρα εκτέλεσης του Άνγκρυ]