Πέρασε ήδη ένας χρόνος από εκείνο το πρώτο νούμερο των εκδόσεων Gazakia, ένα ατομικό εγχείρημα που έβαλα μπρος με χαρά και που συνεχίζει παρά τις αντίξοες συνθήκες και τις συκοφαντίες. Μία παύση δεν σημαίνει ειρήνευση, και θα έρθουν καλύτερες μέρες.
Δηλώνω αναρχικός, ατομικιστής και μηδενιστής. Αναρχικός στην ουσία, ατομικιστής στην πράξη και μηδενιστής στην άρνηση του υπάρχοντος και των αξιών του. Ενάντια σε αυτήν κι οποιαδήποτε άλλη κοινωνία.
Ενημερώνω πως την Τετάρτη, 7 Μάη 2014, με σταμάτησαν ασφαλίτες ενώ έβγαινα από τη γειτονιά στην οποία μένω. Μέσα από το αυτοκίνητο που μου έκλεισε το δρόμο επιχείρησαν να κάμψουν το ηθικό μου, πράγμα που ούτε κατάφεραν, ούτε και θα καταφέρουν. Αυτό το γεγονός προστίθεται στην ολοένα και αυξανόμενη ρουφιανιά των γειτόνων, οι οποίοι τραβάνε φωτογραφίες σπιτιών και ατόμων, ενώ κατέθεσαν και μια καταγγελία στο τοπικό αρχηγείο των μπάτσων για «ύποπτες εισόδους και εξόδους από τη γειτονιά αργά τη νύχτα». Οι μπάτσοι με τη σειρά τους υποσχέθηκαν μπούκες από κοινού με τη χωροφυλακή.
Αν επικοινωνώ τα παραπάνω δεν είναι από φόβο, ούτε επειδή ψάχνω συνενοχή. Απλά ενημερώνω, αυτό είναι όλο κι όλο, ώστε να φτάσει η πληροφορία σε όποιον πρέπει να φτάσει. Για τους συντρόφους, αγάπη. Για το ιερατείο της Ιδέας, ούτε καν μίσος. Για όσους χρειάζονται κάτι από την πάρτη μου, ξέρουν πού μένω.
Αδερφικούς χαιρετισμούς στους αναρχικούς που πάντα ήταν στο πλάι μου.
Χαιρετισμούς αγάπης, C., πέτα ψηλά κι ελεύθερα, όπου κι αν θελήσεις να βρεθείς εγώ θα ’μαι μαζί σου.
Ποτέ ηττημένοι, ποτέ μετανιωμένοι.
Νατάνιελ Ριφιούτο
Εκδόσεις Gazakia