Ακολουθεί ένα αντικατασταλτικό κάλεσμα σε πορεία και αποκεντρωμένες δράσεις αλληλεγγύης στο κίνημα που τάσσεται ενάντια στο νέο αεροδρόμιο στη Νοτρ-Νταμ-ντε-Λαντ. Παρ’ ότι η ημερομηνία της πορείας στην πόλη της Νάντης έχει παρέλθει, αναρτούμε τη μετάφραση θεωρώντας πως οι γράφοντες ενθαρρύνουν σε συνέχιση των χειρονομιών αλληλεγγύης.
Μπάτσοι, δικαστές, ανθρωποφύλακες, κάτω τα ξερά σας!
Στις 22 Φλεβάρη 2014 περισσότερα από 50.000 άτομα συγκεντρώθηκαν για τη μεγαλύτερη πορεία του κινήματος ενάντια στο αεροδρόμιο που γνώρισε ως τώρα η Νάντη. Η διαδήλωση κηρύχθηκε παράνομη απ’ τη νομαρχία, και σύντομα ήρθε αντιμέτωπη μ’ έναν ογκώδη κατασταλτικό μηχανισμό: εκατοντάδες πάνοπλων μπάτσων έθεσαν την πορεία υπό ασφυκτικό κλοιό, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία των αγώνων της Νάντης ένας τεράστιος φράχτης της αστυνομίας μπλόκαρε τον κεντρικό δρόμο της πόλης (le cours des 50 otages). Οι πολιτικοί και τα μίντια σε διατεταγμένη υπηρεσία μιλήσανε για «λεηλασίες» και «καταστροφές», καταδικάζοντας τη βία που εκδηλώθηκε στην προσπάθεια κάποιων διαδηλωτών ν’ ακολουθήσουν τη διαδρομή που είχε αρχικά προβλεφθεί.
Ωστόσο η εξουσία και οι συνεργοί της παρέλειψαν ν’ αναφερθούν στην ακραία αγριότητα της καταστολής που έπληξε τη διαδήλωση. Στις 22 Φλεβάρη εκατοντάδες ανθρώπων τραυματίστηκαν από αστυνομικό οπλισμό. Τουλάχιστον τρία άτομα χάσανε το ένα τους μάτι από πλαστικές σφαίρες. Πολύς ήταν ο κόσμος που εισέπνευσε δακρυγόνα, χτυπήθηκε από χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, τραυματίστηκε από χειροβομβίδες διασποράς, ή απωθήθηκε από τεθωρακισμένες αύρες.
Μερικές βδομάδες αργότερα, στις 31 Μάρτη, τα μίντια ανακοίνωσαν σε θριαμβευτικό τόνο ότι κάποιοι «πιάστηκαν στη φάκα» μετά τις πρώτες έρευνες μιας ειδικής αστυνομικής μονάδας. Εννιά συντρόφια υπέστησαν κατ’ οίκον έρευνες και συνελήφθησαν το ίδιο πρωί. Δύο εξ αυτών αφέθηκαν αμέσως ελεύθεροι, δεδομένου ότι ο ένας δε βρισκόταν καν στη Νάντη τη μέρα της διαδήλωσης. Τέσσερα άτομα πέρασαν αυτόφωρο, χωρίς να τους δοθεί προθεσμία για να προετοιμάσουν κάπως την υπεράσπισή τους. Εις βάρος τους σχηματίστηκαν βαριά κατηγορητήρια, για να εξισορροπηθεί η κενότητα των ισχυρισμών της εισαγγελίας – μοναδικά ενοχοποιητικά στοιχεία υπήρξαν οι ομολογίες των ίδιων των κατηγορουμένων. Τρεις εκ των συλληφθέντων καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης χωρίς την αναγνώριση ελαφρυντικών. Σ’ αυτή την παρωδία-δίκη, ο δικαστής Tchalian δε δίστασε να διπλασιάσει τις επιταγές του εισαγγελέα και να χώσει τον Enguerrand απευθείας στη φυλακή, χωρίς περαιτέρω εκδίκαση της υπόθεσης. Ο σύντροφός μας έφαγε ένα χρόνο για μερικά πετρίδια και καπνογόνα.
Η αστυνομική και δικαστική καταστολή που ξεδιπλώθηκε την 22α Φλεβάρη και τις βδομάδες που ακολούθησαν, ενάντια στο κίνημα που εναντιώνεται στην κατασκευή του αεροδρομίου και στον κόσμο του, έχει μονάχα ένα στόχο: να εκφοβίσει όσους κι όσες εξεγείρονται και μάχονται ενάντια στη μέγγενη του καπιταλισμού επί των χώρων όπου ζούμε. Αποσκοπεί στο να πλήξει ψυχολογικά και σωματικά ένα κοινωνικό κίνημα, να ακρωτηριάσει και να φυλακίσει κάποιους και κάποιες από μας για να περάσει το μήνυμα και σ’ όλους τους άλλους. Οι καταδικαστικές αποφάσεις και οι ακρωτηριασμοί ως συνέπεια της 22ας Φλεβάρη δεν είναι απλές εφαρμογές του νόμου ή τεχνικές τήρησης της τάξης: είναι βαθιά πολιτικό ζήτημα. Η ατόφια κρατική τρομοκρατία είναι μια προειδοποιητική βολή που εκφράζει με σαφήνεια τι περιμένει όσους κι όσες αντιστέκονται.
Σήμερα πλήττονται οι Enguerrand, Quentin, Damien, Emmanuel, Philippe, J. και G. Θα μπορούσε να ’ναι οποιοσδήποτε κι οποιαδήποτε από μας. Για το κράτος και τη «δικαιοσύνη» του, δικαιολογείται να χάσεις ένα μάτι ή να μπεις στη φυλακή για την απλή ομολογούμενη πράξη συμμετοχής σε μια πορεία.
Η βία της καταστολής δεν πρέπει να μειώσει ούτε στο ελάχιστο την αποφασιστικότητά μας. Αν κάναμε έστω κι ένα βήμα πίσω, θα ισχυροποιούσαμε τη θέση τους. Η καλύτερη στήριξη που μπορούμε να δώσουμε στους τραυματίες ή φυλακισμένους συντρόφους μας είναι να συνεχίσουμε τη μάχη. Ο αγώνας μας ποτέ πριν δεν ήταν τόσο δυνατός, και ποτέ άλλοτε δε βρεθήκαμε τόσο κοντά σ’ ένα μέλλον απαλλαγμένο από μπετόν. Τώρα περισσότερο από ποτέ καλούμαστε να μην παραδοθούμε απέναντι στο αεροδρόμιο και στον κόσμο που το παράγει.
Απέναντι στη δολοφονική εξουσία, που ακρωτηριάζει και φυλακίζει, έχουμε ένα όπλο που δεν μπορούν να μας το πάρουν. Σ’ ένα γράμμα της 8ης Απρίλη, ο Enguerrand έγραφε: «H δύναμη της μαχητικής αλληλεγγύης είναι αστείρευτη» – πράγματι, συμφωνούμε. Οι δράσεις αλληλεγγύης στους τραυματισμένους και στους κατηγορουμένους αυτού του αγώνα είναι ήδη πολλές και ετερόκλητες, αντικατοπτρίζοντας τη διαφορετικότητα των συνιστωσών του κινήματος. Ο αριθμός των πιθανών δράσεων είναι άπειρος. Από τη διοργάνωση μιας συναυλίας ή άλλης εκδήλωσης οικονομικής ενίσχυσης για τους διωκόμενους και τις οικογένειές τους, μια πορεία (ειρηνικά κρανοφόρων; –σ.τ.μ.: αναφορά σε στίχο του τραγουδιού «Flashballes») για την έκφραση της εναντίωσής σας στ’ αστυνομικά εγκλήματα, μέχρι εξορμήσεις για γκράφιτι, συνθήματα και αφισοκολλήσεις στην πόλη σας ώστε να μην αγνοεί κανείς τι συμβαίνει…
Κάθε πρωτοβουλία είναι ευπρόσδεκτη για να γεμίσει με λίγο θάρρος τους συντρόφους μας και να υπενθυμίσει στην εξουσία την οργή και την αποφασιστικότητά μας. Απέναντι στη συνένοχη σιωπή του μιντιακού θεάματος, μπορούμε μονάχα να στηριχτούμε στους ίδιους μας τους εαυτούς για να επανανοηματοδοτήσουμε τη λέξη «δικαιοσύνη». Ενθαρρύνουμε με θέρμη κάθε δράση αλληλεγγύης κατά της καταστολής που πλήττει το κίνημα ενάντια στο αεροδρόμιο, συλλογική ή ατομική, στη Νάντη ή οπουδήποτε αλλού, τώρα όπως και πάντα.
Καμιά δικαιοσύνη, καμιά ειρήνη!
Αλληλεγγύη στους τραυματίες και στους διωκόμενους!
Όχι στο αεροδρόμιο και στον κόσμο του!
ΠΟΡΕΙΑ Σάββατο, 17 Μαΐου 2014, 3μμ, στη νομαρχία της Νάντης
Επικοινωνία με την επιτροπή στήριξης του κρατουμένου Enguerrand, ο οποίος καταδικάστηκε σ’ ένα έτος φυλάκισης μετά τη διαδήλωση της 22ας Φλεβάρη: soutien.enguerrand(at)riseup.net
Πηγή: Nantes Indymedia