Λάβαμε στις 20/12:
Ποιοι είμαστε
Η συνέλευση ενάντια στον εγκλεισμό (ΣΕΣΕ) άρχισε τις πρώτες τις διαδικασίες τον Γενάρη του 2015 στα Χάνια. Αφορμή για την δημιουργία της αποτέλεσε ο αγώνας που πραγματοποιήθηκε κατά την απεργία πείνας του Ν. Ρωμανού καθώς και η ανάγκη για την ύπαρξη μιας σταθερής δομής, που στόχος της είναι να προσεγγίσει και να διαυγάσει όλες τις μορφές του εγκλεισμού μέσα από την αναρχική σκοπιά και παράλληλα να εναντιωθεί έμπρακτα σε αυτές.
Κάποιες σκέψεις για τους καιρούς μας
Οι κοινωνίες είναι θεμελιωμένες στους πυλώνες της ανασφάλειας, του φόβου και του καθολικού έλεγχου. Η εξουσία για να καθυποτάξει, να ελέγξει και να μαζοποιήσει τα άτομα, τα κατακερματίζει τόσο ψυχολογικά όσο και πνευματικά και αποδομεί ή αφομοιώνει κάθε μορφή συλλογικής ζωής. Έτσι, η πλειοψηφία των ανθρώπων ζει και μεγαλώνει σε απρόσωπες μεγαλουπόλεις, αποξενωμένη και αλλοτριωμένη, αφομοιώνεται στις συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού που έχουν επικρατήσει, ζώντας μια τυποποιημένη και μίζερη καθημερινότητα δουλείας και κατανάλωσης. Αποδέχεται τα πρέπει και τους όρους που θέτει η εκάστοτε εξουσία και μ’ αυτόν τον τρόπο λειτουργεί για την συντήρηση και την διαιώνιση της κυριαρχίας της.
Τα κράτη με τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά , τα οποία βασίζονται στο πολίτευμα, τους πολιτισμικούς, κοινωνικούς, και γεωγραφικούς παράγοντες έχουν διαμορφωθεί με βάση τις ανάγκες της ελεύθερης αγοράς και του διεθνούς κεφαλαίου δηλαδή του οικονομικό-πολιτικό-κοινωνικού συστήματος που βιώνουμε σήμερα. Γενικά, ο καπιταλιστικός μηχανισμός επιβάλλει την μισθωτή σκλαβιά, προσηλωμένος στην άντληση υπεραξίας και επιβάλλει το αστικό τοπίο στο φυσικό, λεηλατώντας τη γη και κάθε μορφή ζωής.
Σε αυτό το πλαίσιο έρχεται και η εδραίωση των σύγχρονων, εν κράτη κοινωνιών όπου παρατηρείται και μια προωθούμενη καθεστωτική κανονικότητα. Όπως, δηλαδή, κάθε μηχανισμός φροντίζει για την συντήρηση και διατήρηση του, έτσι και τα κράτη εξυπηρετούνται από τα επιβαλλόμενα «πρέπει» συμπεριφοράς, εμφάνισης και κυρίως, από την εργασιακή, καταναλωτική, φιλοτομαρίστικη και προφανώς ευυπόληπτη και φιλήσυχη νοοτροπία. Αποσκοπούν, με λίγα λόγια, στην ομοιομορφία μιας ευρείας κοινωνικής διάστασης για την αποφυγή οποιονδήποτε ρωγμών στην βιτρίνα του καπιταλισμού, αλλά και του εκάστοτε καταπιεστικού συστήματος.
Έτσι θεσπίζονται νόμοι και κανόνες, χτίζονται φυλακές και υψώνονται φράχτες. Όσοι αρνούνται να συμβιβαστούν με τις νόρμες που τους επιβάλλονται ή είναι περιττοί στην παραγωγική διαδικασία, παράλογοι για την αστική λογική απομονώνονται κοινωνικά, πετιούνται στις φυλακές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα ψυχιατρεία. Με αυτόν τον τρόπο επιβάλλεται η απαραίτητη για την εξουσία «κοινωνική ειρήνη» .
Eγκλεισμός
Εγκλεισμός είναι η ομηρία που προκύπτει από τη σχέση εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, καταπιεστή-καταπιεζόμενου, σχέσεις οι οποίες είναι δομικές για την ύπαρξη της κοινωνίας. Παρόλο που αντιλαμβανόμαστε προφανώς τις διαφοροποιήσεις ως προς τις εκφάνσεις και τις μορφές του εγκλεισμού, θεωρούμε ολόκληρη την κοινωνική θέσμιση ως φυλακή.
Έτσι όσον αφορά τις άμεσα θεσμοθετημένες μορφές ομηρίας, έγκλειστος είναι όποιος βρίσκεται σε “σωφρονιστικές” φυλακές, σε ψυχιατρεία, αναμορφωτήρια, στρατόπεδα συγκέντρωσης, στρατό(λόγω υποχρεωτικής στράτευσης). Όλο και περισσότερο, τα σύνορα της φυλακής διευρύνονται και εκτός των τειχών μέσω του δόγματος ασφάλειας και ελέγχου. Έτσι έγκλειστος καθίσταται όποιος, με την αγαστή συνεισφορά της τεχνοβιομηχανίας, βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό, με βραχιολάκι, με παρακολουθήσεις συνομιλιών, απαγόρευση εξόδου και παρόν σε μπατσοτμήματα, καθώς και οι κάτοικοι πόλεων ασφυκτικά γεμάτων με κάμερες, ρουφιάνους, σεκιουριτάδες, ασφαλίτες και περιπολίες κάθε είδους μπατσαρίας.
Επειδή όμως ο εγκλεισμός είναι απαραίτητος και αναγκαίος, όντας δομικό στοιχείο, για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνικής μηχανής, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και να μην σταθούμε στις διάφορες μορφές του, που λανθάνουν στο θεσμό της οικογένειας και της εκπαίδευσης καθώς και στον εγκλεισμό και την περιθωριοποίηση, που προκύπτει από τις κοινωνικές νόρμες (lifestyle, στερεότυπα, κοινωνικοί ρόλοι, θρησκεία, πατριαρχία, σεξισμός κτλ). Όπως επίσης και στη μισθωτή σκλαβιά που αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την διασφάλιση και διαιώνιση του καπιταλιστικού εκτρώματος, και μας κρατάει έγκλειστους σε χώρους δουλείας.
Τέλος, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, τα αποτελέσματα της ανθρωποκεντρικής αντίληψης, της ξέφρενης εκμετάλλευσης και επιβολής του ανθρώπου στη φύση, τα οποία διαφαίνονται μέσα από τον εγκλεισμό των άλλων ζώων που βρίσκονται, σε τσίρκο, πάρκα, κέντρα πειραμάτων, κρεοβιομηχανίες, pet shop κτλ.
Πώς αντιλαμβανόμαστε την αλληλεγγύη
Αναγνωρίζουμε ότι οι φύλακες αποτελούν ένα τσαλακωμένο είδωλο της κοινωνίας, υπό την έννοια αυτή μέσα στην φυλακή υπάρχουν οι αξιοπρεπείς κρατούμενοι υπάρχουν και οι ρουφιάνοι, φασίστες και λοιπά τσιράκια. Εδώ χρειάζεται να πούμε ότι από την πλευρά μας τασσόμαστε δίπλα σε όλους τους αξιοπρεπείς και αγωνιζόμενους κρατούμενους και εχθρικά σε όλες αυτές τις λογικές και συμπεριφορές που απεχθανόμαστε και στην εκτός των τειχών πραγματικότητα. Ένας από τους στόχους αυτής της συνέλευσης είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη στους φυλακισμένους αγωνιστές τόσο υλικά όσο και στην προώθηση του λόγου τους, χωρίς αυτό να θεωρείται ότι ταυτιζόμαστε ή συμφωνούμε απόλυτα. Για εμάς η αλληλεγγύη οφείλει να είναι συνθετική. Δηλαδή επιδιώκουμε μια ανατροφοδοτούμενη σχέση σε επίπεδο λόγου και δράσης με τους εντός και εκτός των τειχών συντρόφους.
Στεκόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού και εξουσίας.
Μέχρι την ολική καταστροφή κάθε φυλακής.
Μέχρι την συθέμελη καταστροφή κράτους και κεφαλαίου.
Αλληλεγγύη στου φυλακισμένους αγωνιστές.
Δύναμη σε όσους διώκονται ή καταζητούνται για την ανατρεπτική τους δράση.
Συνέλευση Ενάντια Στον Εγκλεισμό (ΣΕΣΕ)