Η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν υφίσταται από το 2005, αρχικά στο δεύτερο όροφο του ομώνυμου κτηρίου, ιδιοκτησίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ), και μετέπειτα σχεδόν σε ολόκληρο το κτήριο εκτός του χώρου όπου στεγάζεται η Θεατρική Ομάδα του ΟΠΑ.
Η κατάληψη βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο καταστολής και εκκένωσής της, μιας και ο ιδιοκτήτης (ΟΠΑ) ενεργεί εναντίον της κατάληψης με πρόσχημα την ανακατασκευή του κτηρίου για τις «ανάγκες» των φοιτητών. Συγκεκριμένα, θέλει να στεγάσει τις φοιτητικές παρατάξεις τη στιγμή που αυτές αρνούνται να μεταφερθούν σε ένα χώρο εκτός του κεντρικού κτηρίου του πανεπιστημίου. Για το έργο αυτό έχουν δαπανηθεί περισσότερα από 200.000 ευρώ για μια μελέτη της οποίας οι αρχιτέκτονες δεν είχαν πλήρη πρόσβαση στο κτήριο. Επιπλέον, υπολογίζεται βάσει της παραπάνω μελέτης πως θα δαπανηθούν περισσότερα από 2,8 εκατομμύρια ευρώ για να καταστραφεί ένα διατηρητέο κτήριο, στη θέση του οποίου σχεδιάζεται να χτιστεί ένα νέο πενταώροφο, κρατώντας μόνο τους εξωτερικούς τοίχους του τριώροφου νεοκλασικού.
Η κατάληψη εξαρχής έγινε από συντρόφους –σπουδαστές, ανέργους και επισφαλώς εργαζομένους– για την κάλυψη των στεγαστικών τους αναγκών σε μια περίοδο οικονομικής «ευμάρειας», που σήμερα φαντάζει μακρινή. Εδώ και ένα χρόνο η κατάληψη έχει περάσει σε μια νέα περίοδο, μιας και λειτουργεί και ως πολιτικό κέντρο, εξυπηρετώντας εν μέρει τις ανάγκες του αναρχικού χώρου.
Από τη μεριά μας, η συνειδητή επιλογή της κατάληψης ως λύση για τις στεγαστικές μας ανάγκες δεν αποτελεί απλά μια ενέργεια για την κάλυψη των αναγκών αυτών, αλλά και μορφή αντίστασης απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που μας θέλει υποταγμένους/ες σε μια μίζερη ζωή, εγκλωβισμένους/ες στο τρίπτυχο δουλειά-κατανάλωση-επιβίωση. Δηλαδή να δουλεύουμε για να ζούμε και να ζούμε για να δουλεύουμε. Την ίδια στιγμή μπορεί να ιδωθεί και ως μορφή αγώνα ενός μέρους της σπουδαστικής κοινότητας για το δικαίωμα στη στέγη, που τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν τους παρέχουν, με αποτέλεσμα την οικονομική ασφυξία τόσο των ίδιων των φοιτητών όσο και των οικογενειών τους.
Επίσης, ως αναρχικοί/ές αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας ως μέρος ενός πολύμορφου πολιτικού χώρου που αγωνίζεται ενάντια στον καπιταλισμό και σε κάθε μορφή εξουσίας, ενάντια στο σεξισμό, το ρατσισμό, την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, προτάσσοντας την ισότητα, την αλληλεγγύη και την ελευθερία ως βασικές αξίες για μια οριζόντια, αυτοδιευθυνόμενη, αταξική και ακρατική κοινωνία.
Οι πολιτικές καταλήψεις εδώ και δεκαετίες είναι οι χώροι εκείνοι όπου εδαφικοποιούνται όλες οι παραπάνω αξίες. Είναι αντιιεραρχικές και αυτοδιαχειριζόμενες δομές, όπου πραγματώνονται πληθώρα πολιτικών, κοινωνικών και πολιτιστικών αντιεμπορευματικών εκδηλώσεων, ανοιχτών προς όλη την κοινωνία.
Την περίοδο που διανύουμε, μια περίοδο έντονης καπιταλιστικής κρίσης, η επίθεση των αφεντικών απέναντι στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα εντείνεται. Το κράτος, στην προσπάθειά του να περάσει όλο και πιο σκληρά, όλο και πιο αντικοινωνικά μέτρα, βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπο με τις αντιστάσεις των από τα κάτω. Για να ξεπεράσει τα εμπόδια αυτά, χρησιμοποιεί μια σειρά από μεθόδους, όπως η φίμωση κάθε μορφής αντίστασης, η συκοφαντία και η καταστολή. Οι καταλήψεις δεν θα μπορούσαν να μην είναι στο στόχαστρο αυτό, μιας και οι χώροι αυτοί, ακόμα και σε καιρό ύφεσης των εργατικών και κοινωνικών αγώνων, κρατάνε τη φλόγα του αγώνα αναμμένη, πόσο μάλλον σε καιρούς αυξημένης κινητοποίησης και ταξικής εγρήγορσης. Αυτός είναι και ο λόγος που πάντα δέχονται είτε την καταστολή από τη μεριά του κράτους και των αφεντικών, είτε φασιστικές και παρακρατικές επιθέσεις.
Σήμερα, με την αριστερή διακυβέρνηση της χώρας, αν και σε επικοινωνιακό επίπεδο προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, η καταστολή γενικά όλων όσοι αντιστέκονται αλλά και των καταλήψεων δεν σταματά. Εντελώς ενδεικτικά να αναφέρουμε την προσπάθεια καταστολής των απεργών-εργατριών της σκοτ, την κατεδάφιση της κατάληψης κένταυρος, τις απειλές εναντίον της κατάληψης ορφανοτροφείο κ.ά.
Μπροστά λοιπόν στην επερχόμενη καταστολή της κατάληψης Βανκούβερ Απαρτμάν, καλούμε τον κόσμο του αγώνα και της αλληλεγγύης να την υπερασπιστεί με όποιον τρόπο μπορεί. Άλλωστε, τόσο η κατάληψη Βανκούβερ όσο και κάθε άλλη κατάληψη είναι κομμάτια του αγώνα και ως τέτοια οφείλουμε να τα υπερασπιζόμαστε.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ
10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
πρωτοβουλία αναρχικών καταληψιών από το Βανκούβερ Απαρτμάν
στ’ αγγλικά