Περισσότερα από 600 άτομα συμμετείχαν την Παρασκευή, 5 Αυγούστου, στην πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στα σχέδια εξόρυξης της εταιρείας Aratirí, που έλαβε χώρα στο Μοντεβιδέο, πρωτεύουσα της Ουρουγουάης.
Η εταιρεία Aratirí («Αστραπή» στη γλώσσα γκουαρανί) αποτελεί θυγατρική εταιρεία του ομίλου Zamin Ferrous, ιδιοκτησίας της οικογένειας Agarwal από την Ινδία. Από το 2008 ο συγκεκριμένος όμιλος σχεδιάζει την κατασκευή μεταλλείων κοντά στην κοινότητα Βαλεντίνες και την εξόρυξη των πλούσιων κοιτασμάτων σιδήρου της περιοχής με στόχο την πώλησή τους στις διεθνείς αγορές. Κάποιοι από τους βασικούς πελάτες της εταιρείας είναι η κινέζικη, η ινδική και η βορειοαμερικανική βαριά βιομηχανία. Το πλιάτσικο προβλέπει:
– Την άμεση εκμετάλλευση 11.500 εκταρίων γης στα διαμερίσματα Ντουράζνο και Φλόριδα, καθώς και την έρευνα για νέα κοιτάσματα σιδήρου στη συνολική έκταση των 120.000 εκταρίων.
– Την εγκατάσταση ενός αγωγού μεταφοράς σιδήρου, μήκους 212 χιλιομέτρων.
– Την κατασκευή ενός λιμενικού τερματικού σταθμού για τη μεταφόρτωση του σιδήρου και την υπερπόντια εξαγωγή του.
Η διαδικασία ανοιχτής εξόρυξης αποτελεί μια από τις πιο επιθετικές βιομηχανικές δραστηριότητες απέναντι στη γη. Προκειμένου να αποκαλυφθούν τα κοιτάσματα χρησιμοποιούνται βαριά μηχανήματα και εκρηκτικές ύλες προκαλώντας τεράστιους κρατήρες, που πολλές φορές ξεπερνούν σε έκταση τα 100 εκτάρια και φτάνουν σε βάθος 800 μέτρων. Κάποιες από τις άμεσες συνέπειες του εν λόγω καπιταλιστικού σχεδίου λεηλασίας της φύσης προβλέπεται πως θα είναι:
– Η ολοκληρωτική απονέκρωση των τεράστιων εκτάσεων όπου θα πραγματοποιηθούν τα έργα ανοιχτής εξόρυξης, καθώς και η συνακόλουθη ξήρανση των εδαφών τής γύρω περιοχής.
– Η καθίζηση του εδάφους και η δημιουργία βάλτων λόγω της ανόδου των επιπέδων των υπόγειων υδάτων.
– Η ατμοσφαιρική μόλυνση λόγω της σκόνης και των τοξικών αερίων και μικροσωματιδίων που παράγονται κατά τη διάρκεια διάφορων φάσεων της εξόρυξης και που είναι σε θέση να εισχωρήσουν στο ανθρώπινο αναπνευστικό σύστημα.
– Η μόλυνση των υπέργειων υδάτων από τα λεπτά στερεά απόβλητα, τα οποία θα προκαλέσουν την άνοδο των ιζημάτων στα ποτάμια της περιοχής. Η πλημμελής κατασκευή, η κακή συντήρηση και η κακοδιαχείριση των αναχωμάτων και των δεξαμενών οξείδωσης, καθώς και η μεταφορά και η αποθήκευση καυσίμων, λιπαντικών, χημικών και υγρών αποβλήτων θα προκαλέσουν επίσης τη μόλυνση των υπέργειων υδάτων.
– Η μόλυνση των υπόγειων υδάτων από τα υγρά απόβλητα και τα μεταλλικά άλατα προερχόμενα από τις χωματερές στερεών αποβλήτων που προκύπτουν κατά τη διαδικασία της επεξεργασίας της εξορυγμένης πρώτης ύλης. Η μόλυνση των υπόγειων υδάτων σε δεύτερο χρόνο από το βρόχινο νερό που θα έχει ήδη μολυνθεί από τα απόβλητα αυτών των χωματερών.
– Η εξαφάνιση της βλάστησης στα εδάφη που θα καταλάβουν τα έργα εξόρυξης, καθώς και η μερική καταστροφή ή τροποποίηση της βλάστησης της ευρύτερης περιοχής λόγω της μεταβολής του επιπέδου του εδάφους.
– Η μερική καταστροφή των δασών τής υπό εκμετάλλευση περιοχής.
– Η ηχορύπανση λόγω του παραγόμενου θορύβου κατά τη διάρκεια των ξεχωριστών φάσεων της εξόρυξης, όπως για παράδειγμα κατά τη διαδικασία θραύσης, κατά τη διαδικασία παραγωγής ενέργειας, κατά τη διάρκεια της μεταφοράς, της φόρτωσης και εκφόρτωσης των ορυκτών.
Δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα πως η εξόρυξη θα περιοριστεί στα κοιτάσματα σιδήρου. Η εταιρεία Aratirí καταπιάνεται επίσης με την εξόρυξη και το εμπόριο χρυσού, αργύρου, χαλκού, μολύβδου, ψευδάργυρου, χρωμίου, νικελίου, παλλαδίου, μάρμαρου, ασβεστόλιθου και διαμαντιών. Από τη στιγμή που θα εγκατασταθεί στην περιοχή, κανείς δεν θα είναι σε θέση να αποτρέψει περαιτέρω εξορύξεις, κάτι που σημαίνει τη μόλυνση με κυάνιο και άλλες χημικές ουσίες και βαρέα μέταλλα.
Η επιχειρούμενη λεηλασία στην Ουρουγουάη δεν θα πρέπει να ιδωθεί ως αποκομμένο γεγονός, αλλά να ενταχθεί στην ανάλυση των κινήσεων της καπιταλιστικής μηχανής και των πολιτικών ανδρεικέλων της σε παγκόσμια κλίμακα. Το διεθνοποιημένο Κεφάλαιο έχει εξαπολύσει μια συντονισμένη επίθεση με στόχο το πλιάτσικο των ενεργειακών πηγών, των κοιτασμάτων και των φυσικών και ανθρώπινων πόρων σε όλη τη Λατινική Αμερική. Οι παράλληλοι αγώνες ενάντια στις εξορύξεις πετρελαίου στο Περού, ενάντια στα υδροηλεκτρικά φράγματα στη Χιλή και τη Βραζιλία, ενάντια στην αποψίλωση και την ισοπέδωση της Αμαζονίας και των λαών της αλλά και η δολοφονική καταστολή τους σηματοδοτούν μια εποχή όξυνσης του πολυμετωπικού κοινωνικού πολέμου σε μια ήπειρο σε αναβρασμό.
Η πρωτοβουλία Acción sin Fronteras (Δράση χωρίς Σύνορα), που αποτελεί ένα ανοιχτό και αυτοοργανωμένο εγχείρημα, στοχεύει στην ανάδειξη του εν λόγω ζητήματος, την κοινοποίηση των καταστροφικών συνεπειών της εγκατάστασης των ορυχείων και το συντονισμό του συγκεκριμένου κοινωνικού αγώνα ενταγμένου εντός του πλαισίου της συνολικής αμφισβήτησης του καπιταλιστικού τρόπου ζωής και των απότοκών του.
Όπως σημειώνουν και οι ίδιοι στο ιστολόγιό τους, από όπου μπορείτε να αντλήσετε περισσότερες πληροφορίες (στα ισπανικά) για τον εν εξελίξει αγώνα: «Με στόχο να γίνει κατανοητό πως το πρόβλημα είναι ταυτόχρονα κοινωνικό και παγκόσμιο, επιλέχτηκε το όνομα Δράση χωρίς Σύνορα, για λόγους προπαγάνδας αλλά και για να γίνει αντιληπτό πως το πρόβλημα και οι λύσεις του δεν γνωρίζουν σύνορα».