[…] μια πολιτισμένη κοινωνία συγκροτείται από το κράτος, την ιδιωτική ιδιοκτησία, τη θρησκεία (ή στις σύγχρονες κοινωνίες την ιδεολογία), το νόμο, την πατριαρχική οικογένεια, την ανταλλαγή εμπορευμάτων, την ταξική κυριαρχία […] Επομένως, ο πολιτισμός είναι η συστηματική και θεσμοθετημένη εξημέρωση της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων μιας κοινωνίας εκ μέρους εκείνων των λίγων τους οποίους υπηρετεί το δίκτυο της κυριαρχίας.
—Βόλφι Λάντστραϊχερ, Το δίκτυο της κυριαρχίας
1. Παραθέτοντας αυτό ως σημείο αναφοράς για τις δράσεις, ο κοινωνικός πόλεμος προκύπτει από το εξεγερσιακό φάσμα και την ποικιλομορφία του, με πυρπολημένες εκκλησίες και εμπορεύματα, με ανατιναγμένες τράπεζες και κοινοβούλια. Κάθε ενέργεια που διαρρηγνύει το δίκτυο της κυριαρχίας αποτελεί μία επίθεση στον πολιτισμό, κάθε όμορφα βίαιη δράση ενάντια στην εξημέρωση, στα συστήματα και στους θεσμούς της κρατάει ζωντανή την αναρχία! Το ερώτημα σχετικά με τη «μεγαλύτερη ή μικρότερη σημασία» των δράσεων, ίσως αποδεικνύει απλώς την επιμονή της αλαζονικής συστηματικής ιεράρχησης στα κεφάλια μας. Τρέφουμε αυταπάτες όσο πιστεύουμε ότι εφορμούμε εναντίον της ρίζας του προβλήματος, ή είμαστε τολμηροί σαμποτέρ που μονάχα ρίχνουμε άμμο στα γρανάζια της μεγα-μηχανής;
[…] αντάρτες της απόλαυσης που βρίσκουμε τη σύνδεση της ανταρσίας και της ζωής ως απαραίτητη προϋπόθεση για να δράσουμε. Γι’ αυτό πιστεύουμε πως δεν υπάρχει μία «σωστή γραμμή» που θα πρέπει να ακολουθηθεί. […]
—Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, Ο ήλιος θα συνεχίσει να ανατέλλει
2. Μπορεί η απελευθέρωση μερικών αιχμάλωτων κουνελιών σ’ ένα δάσος να θεωρηθεί αριστερισμός; Θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε το ίδιο αν οι Ατομικότητες που Τείνουν προς την Αγριότητα (ITS) είχαν αναλάβει την ευθύνη των δράσεών τους ενάντια στην ελίτ των μπουρζουάδων κάποιας από τις πιο ισχυρές σχολές/εταιρείες/θεσμούς αυτών των τόπων. Γι’ αυτό, η κήρυξη πολέμου ενάντια στον πολιτισμό δεν συνιστά έναν αγώνα συγκεκριμένο, ούτε και μια «σωστή γραμμή» που πρέπει να ακολουθηθεί. Θεωρούμε τους εαυτούς μας μερικώς κοντά με τον Αυτόνομο Πυρήνα Επαναστατικού Εγκλήματος – Καταστροφική Φράξια του (Α)Πολιτισμού, όταν εκφράζουν τον αγώνα τους ενάντια σε κάθε τύπο κυριαρχίας. Ακόμα κι αν δεν καταλήγουν πάντα οι διάφορες ριζοσπαστικές δράσεις (αντιπολιτισμικές, ατομικιστικές, οικοαναρχικές) να είναι μια ΑΠΟΛΑΥΣΗ, κάποιες υπήρξαν πολύ γόνιμες γι’ αυτόν το νέο εικονοκλαστικό μηδενισμό (για παράδειγμα, μέσω της αναγνώρισης του επιβλαβούς τεχνολογικού-βιομηχανικού συστήματος). Από τη Χιλή ως την Ινδονησία, να καεί ο πολιτισμός και η κοινωνία που τον συντηρεί.
[…] Οι αιχμάλωτοι πολέμου δεν είναι θύματα αδικίας όπως αρέσκονται να λένε οι «φιλελεύθεροι» πάνω στη μαλακία της αυτοδικαίωσής τους. Είμαστε πρόθυμοι εχθροί του καπιταλιστικού κράτους και των οργάνων του. […]
—Τζοκ Παλφρήμαν, Απάντηση στην πρόταση της ΣΠΦ
3. Είναι ανταγωνιστικοί απέναντι στον πολιτισμό! Έτσι, αναλαμβάνουμε την ευθύνη της βομβιστικής επίθεσης την 11η Νοέμβρη 2012 εναντίον του υποκαταστήματος του τραπεζικού ομίλου Afirme, που βρίσκεται σε μια εμπορική πλατεία της συνοικίας Βάγιε δον Καμίλο στη μεξικάνικη πόλη της Τολούκα. Η δράση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της διεθνούς βδομάδας άμεσης δράσης (8-15 Νοέμβρη) για ενθύμηση και αλληλεγγύη στους δυο αδερφούς του Πυρήνα Ζήτω ο Λουσιάνο Τορτούγα – FAI Ινδονησίας, Ητ και Μπίλλυ. ΔΥΝΑΜΗ, ΑΛΑΝΙΑ! Δεν ξεχνάμε επίσης το φυγά Κ. ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΔΑΜΑΣΤΗ Η ΦΥΓΗ ΣΟΥ! Το κάλεσμα απεύθυναν οι εξεγερμένοι της Διεθνούς Συνωμοσίας για την Εκδίκηση, Τομέας Ινδονησίας της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας-Διεθνούς Επαναστατικού Μετώπου, στους οποίους απαντάμε με μια διεθνιστική αναρχική αγκαλιά, ώστε να υπενθυμίσουμε ότι η αλληλεγγύη ανάμεσα σε ακρατιστές δεν είναι μόνο λόγια.
Αντιπολιτισμική Φράξια του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης,
προσκείμενη στην Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία