CULMINE – Σε όλους κι όλες που αγαπάνε την εξέγερση σαν άγρια θάμνα, όλη τους τη ζωή, κι απ’ τις δικές τους ρίζες.
Στα κελιά «μας», με αναπόφευκτη ίσως καθυστέρηση, λαμβάνουμε ειδήσεις, ενημερώσεις, κείμενα και προκηρύξεις δράσεων… Τις υποδεχόμαστε με μεράκι, μιας κι είναι φράσεις που μας δίνουν ζωή, κι ανοίγουν χρυσορόδινες ζεστές οπές μες σ’ έναν κόσμο υποταγής.
Είν’ η απόδειξη πως η αλληλεγγύη δεν είναι απλώς μια λέξη αδειανή, είν’ η απόδειξη πως η καταστροφική παρόρμηση της απελευθέρωσης είναι κατ’ ανάγκην ισχυρότερη από οποιαδήποτε προσδοκία αλλαγής.
Δράσεις που ποικίλλουν μεταξύ τους εξαπλώνονται ανά τον κόσμο σαν θύελλα της ανταρσίας: απ’ την Αργεντινή ως τη Ρωσία, από την Ισπανία μέχρι τη Χιλή, από το Μεξικό στην Ελλάδα!
Αυτά τα φύλλα είναι διάσπαρτα –κι η σφραγίδα της λογοκρισίας δεν μπορεί να κάνει τίποτε περισσότερο απ’ το να μας υπενθυμίζει ότι υπάρχει πάντοτε ένα κλουβί έτοιμο για όποιον/-α απορρίπτει την καθιερωμένη τάξη– και κάνουν τις καρδιές μας να χτυπάνε όλο και πιο γοργά όσο διαβάζουμε λόγια αλληλεγγύης και συνενοχής προς όλους κι όλες που ’χουν απαχθεί από τα διάφορα κράτη/δικτατορίες… Κι εμείς δεν είμαστε παρά ένα δυο απ’ τα λιγοστά άτομα που φυλάκισε η άχρονη ιερά εξέταση εδώ πέρα μονάχα.
Με αυτά τα λίγα λόγια θέλουμε να σας πούμε πως είμαστε καλά και στοχεύουμε ως το φεγγάρι, που δεν μπορούμε να δούμε, αλλά τ’ ακούμε.
Με αυτό το σύντομο κείμενο επιθυμούμε να εκφράσουμε την εγγύτητά μας σε όσους κι όσες όπλισαν τη δική τους ανατρεπτική φαντασία αφιερώνοντας άμεσες δράσεις στο Culmine, το αναρχικό blog που αιχμαλωτίστηκε στις 13 Ιούνη 2012.
Θέλουμε να επεκτείνουμε την πιο σθεναρή μας αλληλεγγύη, σε όλους τους αξιοπρεπείς κρατούμενους που αγωνίζονται πάνω στον πλανήτη, και να στείλουμε μια δυνατή εξεγερμένη αγκαλιά στους αναρχικούς της πράξης που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους προς το πρόσωπό μας με οποιοδήποτε μέσο και σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου.
Ελίζα, αναρχική κρατούμενη. Φυλακή Ρεμπίμπια, Ρώμη.
Στέφανο, αναρχο-ατομικιστής κρατούμενος. Φυλακή Σαν Μικέλε, Αλεσσάντρια.