Ακολουθεί το κείμενο ενός φυλλαδίου που μοιράστηκε στους δρόμους της Γένοβας στις 4 Απρίλη 2013, πανιταλική μέρα δράσεων αλληλεγγύης στους διωκόμενους για τις οδομαχίες της 15ης Οκτώβρη 2011 στη Ρώμη. Για τις 4 Απρίλη ήταν προγραμματισμένη η πρώτη ακροαματική διαδικασία εις βάρος 25 ατόμων που κατηγορούνται για καταστροφή και λεηλασία, καθώς και αντίσταση κατά της αρχής, στη διάρκεια των συγκρούσεων που ξέσπασαν στις 15 Οκτώβρη 2011. Ήδη, σε πρώτο βαθμό, άλλα 16 άτομα έχουν καταδικαστεί σε 2 έως 9 χρόνια φυλάκισης. Συνολικά έξι άτομα βρίσκονται σε κατ’ οίκον περιορισμό, δύο έχουν φυλακιστεί, ενώ δέκα από τους διωκόμενους τελούν υπό περιοριστικούς όρους, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης εξόδου απ’ τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ
Την 4η Απρίλη ξεκινά η δίκη εναντίον 25 ατόμων που κατηγορούνται για την εξέγερση της 15ης Οκτώβρη στη Ρώμη.
Τι συνέβη όμως εκείνη τη μέρα; Μια παγκόσμια κινητοποίηση ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, που είχε ανακοινωθεί σαν μια συνηθισμένη μετριοπαθής και πασιφιστική διαμαρτυρία στους δρόμους της πρωτεύουσας. Οι συνήθεις πολιτικοί της αριστεράς, έτοιμοι να ανακυκλώσουν και να καπελώσουν το κύμα δυσαρέσκειας, συνεισφέρανε στο να μείνουν τα συνθήματα μόνο κενά λόγια, με την ελπίδα να αποφευχθεί η γέννηση μιας πραγματικής και ριζοσπαστικής έκφρασης διαμαρτυρίας.
Αλλά δεν τους βγήκαν σωστά οι λογαριασμοί, μιας και χιλιάδες άνθρωποι δεν μπόρεσαν να «αγανακτήσουν» και να κλαψουρίσουν ενάντια στα μέτρα λιτότητας, δε δέχτηκαν να ζητιανέψουν για τροποποιήσεις στο σύστημα, και σκέφτηκαν: γιατί να μην την πέσουμε όλοι κι όλες μαζί σ’ εκείνους που μας εκμεταλλεύονται και μας καταπιέζουν κάθε μέρα;
Έγιναν επιθέσεις σε τράπεζες και γραφεία εύρεσης προσωρινής εργασίας, και σπάστηκαν βιτρίνες τους, σε όλη τη διάρκεια της πορείας. Ένα ψίχουλο μονάχα, ένα μικρό μέρος της καθημερινής βίας που οι υπηρεσίες αυτές ασκούν πάνω στους φτωχούς και στους εκμεταλλευόμενους, επιστράφηκε στον αποστολέα. Η πορεία συνεχίστηκε, και οι διαδηλωτές επιτέθηκαν σ’ ένα κτήριο του επιτελείου του ιταλικού στρατού σπάζοντας τα τζάμια των παραθύρων, ώσπου το κτήριο τυλίχτηκε επίσης στις φλόγες και καταστράφηκε μερικώς. Πρόκειται για μια φυσιολογική και ενστικτώδη απάντηση στον τρόμο και στον όλεθρο που «οι ήρωές μας» προξενούν με τις βόμβες τις οποίες ρίχνουν εναντίον πληθυσμών σε εμπόλεμες ζώνες όπως το Ιράκ, η Λιβύη, το Αφγανιστάν. Μια έκφραση ανταρσίας ενάντια σ’ εκείνους που ευθύνονται για καθημερινούς βομβαρδισμούς, βιασμούς και σφαγές σε όλο τον κόσμο.
Μερικοί απ’ τους διοργανωτές και τους συμμετέχοντες στη διαδήλωση διατέλεσαν επί τούτου υπηρεσία αποκατάστασης της τάξης για την αποτροπή οποιασδήποτε ενέργειας δεν ήταν ευθυγραμμισμένη με την ειρηνική παρέλαση που οι ίδιοι ορέγονταν, και κάνανε κορδόνια όχι για να προστατευτούν απ’ την αστυνομία, αλλά για να παρεμποδίσουν οποιονδήποτε «ταραχοποιό» στο δρόμο, ενόσω ήτανε σε ετοιμότητα να τις παίξουν για να υπερασπιστούν τις έδρες και τα σύμβολα της εξουσίας, και καταλήγοντας να εκτελούν το ρόλο των μπάτσων επιτέθηκαν σε άλλους διαδηλωτές, τους φωτογράφισαν, τους αποκάλεσαν φασίστες και επενέβησαν δραστικά συνδράμοντας την αστυνομία στον εντοπισμό τους.
Οι δυνάμεις καταστολής εφόρμησαν με μανία ενάντια στο τμήμα της πορείας που είχε ήδη φτάσει στην πιάτσα Σαν Τζοβάννι, την πλατεία όπου θα κατέληγε η διαδήλωση σχηματίζοντας μια πολιτική συγκέντρωση προμελετημένη από διάφορες γκρούπες και κομματικές φράξιες με σκοπό να προωθηθεί μια δημοκρατική λύση απέναντι στην κατάσταση απόγνωσης που είχε οδηγήσει σ’ εκείνη τη μέρα. Αυτό το άγριο πέσιμο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, η σπίθα που πυροδότησε την επιθυμία για εξέγερση μεταξύ των διαδηλωτών. Οι μπάτσοι, που ρίχνανε γκλομπιές σε πασιφιστές οι οποίοι στέκονταν με υψωμένα τα χέρια, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν μπροστά σε όσους κι όσες κατανόησαν ότι τα χέρια είναι καλύτερο να χρησιμοποιούνται για να ξεριζώσουνε κοτρόνια απ’ το λιθόστρωτο της πλατείας και ν’ αρχίσουν το πετροβόλημα.
Μια θωρακισμένη κλούβα των καραμπινιέρων, με την οποία το ’χαν βάλει σκοπό να εμβολίσουν τον κόσμο με αδιανόητες μανούβρες σε μία κατάμεστη πλατεία, δέχτηκε επίθεση και ο τρομερός της οδηγός σώθηκε ως εκ θαύματος αφότου το όχημα πυρπολήθηκε, φωτίζοντας όλη την πιάτσα Σαν Τζοβάννι και τις καρδιές εκείνων που ’χαν επιλέξει να μη σκύψουν το κεφάλι. Στο πίσω μέρος της πυρπολημένης κλούβας ένα άτομο έγραψε: ACAB (όλοι οι μπάτσοι είναι μπάσταρδοι), CARLO VIVE (ο Κάρλο Τζουλιάνι ζει). Αργότερα διαπιστώθηκε ότι το θωρακισμένο όχημα, κατά ειρωνεία της τύχης, προήλθε από τη Γένοβα και συγκεκριμένα απ’ το κέντρο μεταγωγών του Μπολτσανέτο (όπου είχαν βασανιστεί συλληφθέντες το 2001). Ύστερα από χρόνια αιτήματα για «αλήθεια και δικαιοσύνη» αναφορικά με τα γεγονότα κατά της G8, η μόνη εφικτή δικαιοσύνη ήρθε απ’ τα χέρια της νέας γενιάς κουκουλοφόρων. Ύστερα από τόσα έτη άχρωμων εκδηλώσεων στη μνήμη του, ο Κάρλο (ο οποίος δολοφονήθηκε επειδή τράβηξε το δρόμο της εξέγερσης, αντί της παραίτησης με μια διαμαρτυρία-παρωδία) ζει πραγματικά μέσα σ’ όλα εκείνα τα πρόσωπα που περικύκλωσαν και διέλυσαν το καμιόνι των μπάτσων.
Τις αμέσως επόμενες μέρες τα μέσα μαζικής ενημέρωσης λάνσαραν εκκλήσεις για ρουφιάνεμα και ξεφτίλισμα, ενθαρρύνοντας τον πληθυσμό που ήταν ακόμη αναστατωμένος απ’ το καταστροφικό μένος της διαδήλωσης να αποστείλει βίντεο και φωτογραφίες στην αστυνομία προκειμένου να βοηθήσει στον εντοπισμό και στη σύλληψη των βίαιων. Μέσα σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, 41 άτομα έχουν καταγγελθεί, διερευνώνται απ’ τις διωκτικές αρχές, τελούν υπό περιοριστικούς όρους ή έχουν συλληφθεί για αδικήματα όπως καταστροφή και λεηλασία ή διακεκριμένη περίπτωση αντίστασης κατά δημοσίου λειτουργού. Οι συλλήψεις γίνονται μεμονωμένα, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, στα μουλωχτά. Χώνουν τα διωκόμενα άτομα στα κελιά, τους σέρνουν στα δικαστήρια και τους μοιράζουν καταδίκες με συνοπτικές διαδικασίες, με στόχο να τους τσακίσουν ένα προς ένα, να τους απομονώσουν κι ως εκ τούτου να τους λυγίσουν ψυχικά και σωματικά. Ο στόχος είναι να κάνουν τους κατηγορουμένους να αισθανθούν πως είναι μόνοι, ανυπεράσπιστοι, και γιατί όχι… να τους ωθήσουν σε τύψεις και μεταμέλεια! Αυτό όμως το παιχνίδι της κρατικής δικαιοσύνης μπορεί να επιφέρει καταστροφικές συνέπειες, και μάλιστα έχει ήδη οδηγήσει σε 16 καταδικαστικές αποφάσεις, που μόλις μέσα σε ένα χρόνο εξέδωσαν βαριές ποινές, από 2 έως 9 έτη φυλάκισης. Κι αυτό οφείλεται εν μέρει σε επιλογές τακτικής των δικηγόρων υπεράσπισης με στόχο να μην επιβαρυνθούν περαιτέρω οι κατηγορούμενοι! Είναι βέβαιο ότι δεν μπορούμε να επικρίνουμε όσους κι όσες επέλεξαν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους με συντετμημένες τελετές ή διαπραγματεύσεις επί των ποινών σε αυτό το κλίμα μοναχικότητας που δημιουργήθηκε επί τούτου. Ωστόσο, έχοντας πλέον επίγνωση αυτού του δεδομένου, μπορούμε να σηκώσουμε το όπλο της αλληλεγγύης, έτσι ώστε να μην επαναληφθούν αυτές οι διαφοροποιήσεις, έτσι ώστε κανείς να μην αισθανθεί ξανά εγκαταλειμμένος στην τύχη του, και κανείς να μην αμφιβάλει ποτέ αν τελικά άξιζε τον κόπο!
Δε γίνεται να επιτρέψουμε να μας προσβάλει ο ιός της μεταμέλειας. Απεναντίας, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι απ’ τη Γένοβα ως τη Ρώμη, απ’ την Αθήνα ως το Λονδίνο κάθε φωτιά εξέγερσης τροφοδοτήθηκε από το ίδιο πνεύμα οργής που πάντοτε θα ζεσταίνει τις καρδιές μας. Όταν εκρήγνυται η εξέγερση, όλα φαντάζουν αλλιώτικα, οι πόλεις διαταράσσονται, οι καρδιές μας χτυπάνε σαν μία, όλα είναι προσβάσιμα και τρωτά. Είναι στο χέρι αυτών που ονειρεύονται η ρουτίνα των δρόμων της καθημερινής διέλευσης ν’ ανατραπεί από τη χαρά της εξέγερσης, είναι στο χέρι όλων μας να σπάσουμε την απομόνωση που θέλουνε να προκαλέσουν γύρω από κάθε εναγόμενο σε δίκη: η διαδήλωση 3.000 ατόμων στο Τέραμο ως απάντηση στις πρώτες καταδίκες για καταστροφή και λεηλασία, οι επιθέσεις σε τράπεζες και σε μπάτσους που παρατάχθηκαν κατά της πορείας της 16ης Μάρτη στο Μιλάνο στη μνήμη του Ντάβιντε Τσέζαρε (γνωστού ως Dax, ο οποίος δολοφονήθηκε από φασίστες το 2003), όλες οι άμεσες δράσεις και διαδηλώσεις αλληλεγγύης που έγιναν αυτόν το χρόνο, δείχνουν πως μπορούμε να το κάνουμε πράξη.
Εδώ, στη Γένοβα, όπως και σε πολλές άλλες πόλεις της Ιταλίας κατεβαίνουμε σήμερα στο δρόμο για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας προς όλους τους διωκόμενους και συλληφθέντες για τα γεγονότα της 15ης Οκτώβρη 2011.
Ας εξαπλωθεί η ηχώ των οργισμένων κραυγών μας σε δρόμους, κοιλάδες και πόλεις. Αλληλεγγύη σε όλους τους κρατουμένους.