Πέραν τούτου, έχω κάθε δίκιο να φύγω από το θέατρο σαν νιώσω πως η κωμωδία έγινε αποτροπιαστική, κι ακόμη να βροντήξω την πόρτα φεύγοντας, με κίνδυνο να διαταράξω τη γαλήνη όσων είναι ικανοποιημένοι με αυτήν.
Εμίλ Ανρύ
Η εξουσία, βασική αρχή της κοινωνίας, εξασκεί την κυριαρχία της μέσω διαφόρων θεσμών, με την Εκκλησία ν’ αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς εξ αυτών, λόγω της ιστορικής της συνέργειας με το κράτος/Κεφάλαιο και του ρόλου που εξυπηρετεί στη θεμελίωση και διαιώνιση της παρούσας συνθήκης καταπίεσης μέσω της πατριαρχίας και του ετεροκαθορισμού. Η Βασιλική Ελ Πιλάρ (καθεδρικός «της παναγιάς του πυλώνα» στη Θαραγόθα) είναι ένας απ’ τους εμβληματικότερους ναούς για τους κατέχοντες την εξουσία. Όντας τόπος επίσκεψης του Φράνκο σε διάφορες περιπτώσεις, όπως και του πάπα Ιωάννη Παύλου του 2ου το 1982 και το 1984, έχει αναδειχθεί σ’ ένα από τα κραταιά σύμβολα και σημείο συνάντησης του φασισμού. Η Παρθένος του Πυλώνα θεωρείται η προστάτιδα και βασίλισσα της ισπανοσύνης. Στο εσωτερικό του ναού, φιγουράρουν κρεμασμένες ως πραγματικά τρόπαια οι σημαίες όλων των κρατών που κυριαρχούν επί λατινοαμερικάνικων εδαφών. Στο πλαίσιο της εξύψωσης της εξόντωσης που έχει προκαλέσει ο πολιτισμός, δίπλα απ’ τον καθεδρικό ναό απλώνεται η πλατεία του Πυλώνα, επί της οποίας βρίσκεται και η κρήνη της ισπανοσύνης, ένα μνημείο χάραξης της χάρτας της κεντρικής και νότιας Αμερικής.
Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί ότι τον Σεπτέμβρη του 1864 η Παρθένος του Πυλώνα επονομάζεται προστάτιδα της σχολής ευελπίδων της ισπανικής Πολιτοφυλακής, ενώ το 1913 αναγορεύεται σε προστάτιδα των έμμισθων δολοφόνων της Πολιτοφυλακής. Τούτο γίνεται κατόπιν βασιλικού διατάγματος υπογεγραμμένου απ’ τον Αλφόνσο τον 13ο, τον ίδιο τύπο που αποτέλεσε στόχο επίθεσης του αναρχικού απ’ τον οποίο παίρνει τ’ όνομά της η ομάδα μας, αναβιώνοντας τη θύμησή του φέτος τον Φλεβάρη μέσω χτυπήματός μας σε άλλο σύμβολο της εξουσίας. Οι σύντροφοι που έπεσαν πάνω στη δράση ζούνε μονάχα μέσα από τη δράση.
Μετά το θρίαμβο του φασισμού το 1939, ο καθεδρικός της παναγιάς του πυλώνα ανακηρύσσεται σε ναό του έθνους και άδυτο της φυλής. Καταλήγει να συνιστά μια προνομιακή τοποθεσία για τον Φράνκο και την κουστωδία του, που αποδίδουν κεντρική σημασία στην εν λόγω εκκλησία κατά την κατάληψη της Θαραγόθα και την επικράτησή τους στο μέτωπο του Αραγόν. Στον ίδιο ναό κείται το κουφάρι του επιχειρηματία και καρδινάλιου Χουάν Σολδεβίλα, τον οποίο εκτέλεσε η αναρχική ομάδα Λος Σολιδάριος το 1923 ως έναν απ’ τους χρηματοδότες των εργοδοτικών πιστολάδων. Αυτή η τρισάθλια περσονάτζα σχετίζεται άμεσα με την ιστορία του ναού και μνημονεύεται σε κάθε εμβληματική φιέστα της εξουσίας, όπως κάθε 12η Οκτώβρη, την ετήσια «μέρα ισπανοσύνης», όταν οι εχθροί μας γιορτάζουν με όλο τους τον κομπασμό την αποικιοκρατική επέκτασή τους κάνοντας προσευχές και τάματα, και περιδιαβαίνουν αυτόν τον οικείο τους χώρο σε απόλυτη γαλήνη.
Όμως στις 2 Οκτώβρη 2013 ο ναός έχασε τη συνήθη του ηρεμία. Κατά τις 13.15μ.μ. τοποθετήσαμε έναν εκρηκτικό μηχανισμό αποτελούμενο από μία φιάλη υγραερίου φουλαρισμένη με δυο κιλά μπαρούτι, συν έναν ωρολογιακό μηχανισμό ενεργοποίησης. Αυτή η ενέργεια δεν είχε ως στόχο να τραυματίσει ενορίτες ή τουρίστες, γι’ αυτό και στείλαμε προειδοποιητικό μήνυμα στα έντυπα μέσα του Τύπου El Periódico (της Θαραγόθα) και El Heraldo, όπως και στους ιθύνοντες της Βασιλικής Ελ Πιλάρ, δέκα λεπτά πριν την πυροδότηση της βόμβας, ώστε να είναι σε θέση να εκκενώσουν το ναό.
Αυτή η δράση αποτελεί μια προειδοποίηση σε όσους συχνάζουνε σε τέτοια μέρη ότι φασιστικά εμβλήματα σαν κι αυτό δεν είναι ασφαλείς τοποθεσίες, κι ούτε πρόκειται ποτέ να γίνουν.