Το να βεβαιώνουμε ότι ζούμε έναν πόλεμο δεν αποτελεί κάποιου είδους απειλή, αλλά απεναντίας σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε αυτό που συμβαίνει μπροστά στα ίδια μας τα μάτια. Η κυριαρχία δεν δείχνει καμία διάθεση να υποχωρήσει, όπως και εμείς δεν έχουμε καμία πρόθεση να παραιτηθούμε. Όσο αυτή η διαπάλη οξύνεται θα υπάρξουν και πολλές ήττες, αλλά είναι απαραίτητο να έχουμε κατά νου ότι οι αποτυχίες δεν είναι ποτέ καταληκτικές κι ότι αποτελούν κομμάτι της ιστορίας των νικών.
Στις 15 Οκτώβρη 2013 στο Ρίο ντε Ζανέιρο είδαμε για άλλη μια φορά τι είναι ικανή να πράξει η καταστολή. Οι πληροφορίες ανάλογα με την πηγή διαφέρουν αλλά σύμφωνα με την ομάδα αλληλέγγυων δικηγόρων «Habeas Corpus», από τα 195 άτομα που προσήχθησαν, τα 84 παραμένουν έγκλειστα. Οι κατηγορίες εις βάρος των συλληφθέντων ποικίλλουν: συμμετοχή σε συμμορία, ληστεία, εμπρησμός, φθορές δημόσιας περιουσίας, σωματικές βλάβες και διαφθορά ανηλίκων. Ο νέος νόμος περί εγκληματικής οργάνωσης χρησιμοποιείται για να ασκηθούν διώξεις εναντίον πολλών από τους συλληφθέντες, ενώ ταυτόχρονα παίζουν και παραλογισμοί όπως η αναζήτηση ενός αρχηγού κάθε ομάδας και το εφεύρημα της κατηγορίας αποκομιδής υποτιθέμενων υλικών κερδών μέσω του «βανδαλισμού». Στη διάρκεια της διαδήλωσης οι μπάτσοι κατέβασαν το σύνηθες οπλοστάσιό τους: βομβίδες κατατρόπωσης ηθικού, δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες, καθώς και όπλα αναισθητοποίησης (τέιζερ), και για να μην αφήσουν αμφιβολίες ως προς την αδιαλλαξία τους χρησιμοποίησαν επίσης αληθινά πυρά.
(Στο βίντεο, ένας απ’ τους μπάτσους απειλεί ανοιχτά ότι θα πέσει πιστολίδι: «θα σας φυτέψω ατσάλι… σας προειδοποιώ».)
Αυτό είναι το καταστροφικό αποτέλεσμα που το κράτος προξένησε σε μία πορεία καλεσμένη απ’ τους καθηγητές της πόλης και πολιτείας του Ρίο ντε Ζανέιρο. Η απεργία ξεκίνησε στις αρχές του Αυγούστου με στόχο να μπλοκάρει την επιβολή ενός επιχειρηματικού μοντέλου στον τομέα της εκπαίδευσης. Οι προτάσεις της κυβέρνησης δεν ευνοούν κανένα διάλογο πάνω στα αιτήματα του κινήματος αυτού, μιας και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να κάνει ό,τι της καπνίσει. Αυτή η απεργία επομένως δεν θα πρέπει να ιδωθεί ως αποκομμένη πρωτοβουλία, αλλά ως κομμάτι μιας σειράς εξεγέρσεων που ξέσπασαν στην πόλη και σε όλη την επικράτεια ήδη από τον Ιούνη του 2013. Η αγανάκτηση έχει πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά είναι ξεκάθαρο πια πως η αδιαλλαξία του Κεφαλαίου γίνεται κάθε φορά όλο και λιγότερο ανεκτή.
Μέσα στην ίδια βδομάδα, οι διωκτικές αρχές εξέδωσαν εντάλματα σύλληψης για 17 διαδηλωτές, κατέσχεσαν ηλεκτρονικές συσκευές, ενώ αποκαλύφθηκε επίσης ότι παρακολουθούσαν τηλεφωνικές συνομιλίες από τον Ιούλη. Από τη στιγμή που φακελώνεται κανείς ως ύποπτος επειδή κατεβαίνει στο δρόμο, γίνεται κατανοητή η σοβαρότητα της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε. Δεν πρόκειται να ζητήσουμε εξουσιοδότηση για την αντίστασή μας· θα αντισταθούμε, πάει και τελείωσε. Κανένα κελί δεν θα φυλακίσει τον αγώνα μας για αξιοπρέπεια.
Αυτό που επείγει τώρα είναι η δημιουργία ενός δικτύου αλληλεγγύης στους αιχμαλώτους. Οφείλουμε να είμαστε σε επιφυλακή σχετικά με τις μεταγωγές των συλληφθέντων και να στήσουμε μια μαζική καμπάνια για την άμεση απελευθέρωσή τους. Είναι κιόλας πιθανό ότι θα επιβληθούν χρηματικές εγγυήσεις, γι’ αυτό και χρειάζεται να οργανωθούμε για τη συγκέντρωση μεγάλων ποσών οικονομικής ενίσχυσης. Το Σάββατο, 19 Οκτώβρη, θα πραγματοποιηθεί ολονυχτία αλληλεγγύης έξω από τις φυλακές του Μπανγκού: ας είμαστε όλες κι όλοι εκεί.
No Comments “Ρίο ντε Ζανέιρο: Άμεση απελευθέρωση των αιχμαλώτων της 15ης Οκτώβρη”