Η 11η Ιούνη σύντομα πλησιάζει. Ως αναζωογόνηση της μέρας υποστήριξης οικοκρατουμένων, η Διεθνής Μέρα Αλληλεγγύης στους Μαρί Μέισον, Έρικ ΜακΝτέιβιντ και φυλακισμένους αναρχικούς καταδικασμένους σε πολυετείς ποινές έχει γνωρίσει μια τεράστια διάχυση στήριξης και αγάπης τόσο για τη Μαρί όσο και για τον Έρικ απ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη τα τελευταία 3 χρόνια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, εκτός απ’ την ανεξάντλητη τροφοδότηση με υλική όσο και άυλη συμπαράσταση, έχουμε δει δράσεις αλληλεγγύης σε πολλά διαφορετικά πλαίσια να εξαπλώνονται γρήγορα, διαδίδοντας το πνεύμα και τις συνεισφορές στους αγώνες μας για όσους κι όσες το κράτος έχει προσπαθήσει να εξαφανίσει. Μια συντονισμένη διεθνής αλληλεγγύη έχει αρχίσει να ευδοκιμεί, με ενημερώσεις για αναρχικούς και περιβαλλοντικούς κρατουμένους με μακροχρόνιες ποινές να διαπερνούν πολλούς γεωγραφικούς και γλωσσικούς φραγμούς.
Αυτές οι προσπάθειες είχαν πολύ απτά αποτελέσματα στις ζωές της Μαρί και του Έρικ (και πολλών άλλων). Οι οικονομικές ενισχύσεις τούς έχουν βοηθήσει να τηρήσουν τις βέγκαν αρχές τους, τ’ αγαπημένα τους πρόσωπα έχουν μπορέσει να τους επισκέπτονται τακτικά, διασχίζοντας ακόμη και αχανείς αποστάσεις, ενώ νέες γενιές ριζοσπαστικών ατόμων τούς έχουν προσφέρει αλληλεγγύη απ’ όλο τον κόσμο. Με λίγα λόγια, η 11η Ιούνη έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό ώστε η Μαρί, ο Έρικ και πολλοί άλλοι αναρχικοί και περιβαλλοντικοί κρατούμενοι με πολυετείς καταδίκες να κρατηθούν μες στην καρδιά και στο νου μας, παραμένοντας ζωντανοί μέσα απ’ τους αγώνες μας.
Όμως η διαδικασία αυτή για να τους θυμόμαστε –να τους «κρατάμε ζωντανούς»– είναι δύσκολο πράγμα.
Οι αγώνες και τα κινήματά μας συχνά τελματώνουν από έλλειψη μνήμης, καθώς και έλλειψη κατανόησης και σύνδεσης με το παρελθόν ως έναν τρόπο για να δίνουμε μορφή στις δράσεις μας στο παρόν. Αυτό οφείλεται τόσο στην τεχνο-αλλοτρίωση της εποχής μας, όσο και στην τακτική καταστολή των κρατικών δυνάμεων. Για την ώρα, το κράτος διαθέτει τη δυνατότητα να απαγάγει συντρόφους μας και να τους θάβει ζωντανούς, να τους εξαναγκάζει να μαραζώνουν μέσα σε κρύο ατσάλι και τσιμέντο για απανωτές δεκαετίες. Έχουν ξεριζωθεί από τις κοινότητές μας, από τις ζωές μας. Και στη θέση τους υπάρχει ένα οδυνηρό κενό.
Απ’ την πλευρά του, το κράτος ποντάρει στην αληθοσύνη της παλιάς παροιμίας «ο χρόνος επουλώνει όλες τις πληγές»· ελπίζει πως το κενό αυτό θα συρρικνωθεί, και πως εμείς θα «λησμονήσουμε». Το κράτος θεωρεί πως, άμα κρατηθούν αιχμάλωτοι για πολύ καιρό, τότε οι δράσεις των θαρραλέων μας συντρόφων θα ξεθωριάσουν μέσα στη λήθη της ιστορίας, και εμείς, που βρισκόμαστε απ’ έξω, θα χάσουμε την εποικοδομητική και στοργική παρουσία τους στους αγώνες μας. Πρέπει ν’ αγωνιστούμε ενάντια σ’ αυτή την κατασταλτική τάση· δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει μια σημαντική αύξηση δράσεων οικολογικής υπεράσπισης και απελευθέρωσης των ζώων ανά τον κόσμο. Σε αυτή την ολοένα εντεινόμενη αντίσταση, είναι επιτακτικής σημασίας ν’ αναγνωρίζουμε τις δράσεις και μάχες του παρελθόντος, των συντρόφων εκείνων που τώρα δυστυχώς αναγκαζόμαστε ν’ αποκαλούμε «μακροχρόνια φυλακισμένους αναρχικούς». Η συνέχιση των αγώνων τους –η ενεργή θύμησή τους– είναι αυτή που πρέπει να κρατηθεί ζωντανή.
Γι’ αυτόν το σκοπό, απευθύνουμε ένα ιδιαίτερο κάλεσμα για τη φετινή 11η Ιούνη. Ενώ τις προηγούμενες χρονιές μπορεί να είχαμε δώσει έμφαση σε ορισμένες πτυχές που αφορούν τη στήριξη μακροχρόνια έγκλειστων (π.χ. υλική υποστήριξη, χτίσιμο διεθνών δεσμών κ.ο.κ.), φέτος θέλουμε να γίνουμε ολότελα σαφείς.
Ως ομάδα διοργάνωσης της 11ης Ιούνη, έχουμε πολλάκις χρησιμοποιήσει τον όρο «ενεργή θύμηση» προκειμένου να περιγράψουμε μια διαδικασία που είναι καίριας σημασίας για εμάς ως προς την παροχή στήριξης σε μακροχρόνια κρατουμένους. Δηλαδή, έχουμε πια κατανοήσει ότι υπάρχει η αναγκαιότητα να μην προσκολλώμαστε παθητικά σ’ ένα σύνολο ονομάτων που «να τιμάμε και να θυμόμαστε», αλλά να κινούμαστε προς την κατεύθυνση ενός τρόπου στήριξης όπου οι σχέσεις μας με μακροχρόνια αναρχικούς και περιβαλλοντικούς φυλακισμένους σμίγουν σε δράσεις εντός των συνεχιζόμενων αγώνων μας/τους.
Η Μαρί και ο Έρικ, που βρίσκονται στο επίκεντρο των προσπαθειών μας για τη διοργάνωση της 11ης Ιούνη, είναι και οι δυο αφοσιωμένοι βέγκαν, φυλακισμένοι επειδή εναντιώθηκαν ευθέως στην καταστροφή της γης. Σε μια προσπάθεια να «θυμηθούμε ενεργά» τους ίδιους και να εμπλακούμε μαζί τους στο παρόν συνδέοντάς τους με μια συνέχιση της μάχης τους, ενθαρρύνουμε τον κόσμο να ενώσει τις εκδηλώσεις του για την 11η Ιούνη με ενεργούς αγώνες οικολογικής υπεράσπισης και απελευθέρωσης των ζώων που ήδη τρέχουν.
Αυτό το κάλεσμα δεν αποκλείει με κανέναν τρόπο κάποιες δράσεις έναντι άλλων· διαβάστε αυτές τις λέξεις όπως επιθυμείτε και μετατρέψτε τες σε δράση όπως εσείς και η ομάδα σας νομίζετε καλύτερα. Απλά έχετε κατά νου πως δεν καλούμε σε κάποια τελετουργική έκφραση αλληλεγγύης, μήτε σε μία ετήσια γιορτή όπου φέρνουμε στο μυαλό μας μοναχά για μια στιγμή όσους κι όσες έχουν αιχμαλωτιστεί από το κράτος. Απεναντίας, το κάλεσμά μας γίνεται για να βιώσουμε την ιστορία των φυλακισμένων μας συντρόφων, να πάρουμε τα ονόματα, τις δράσεις και τους αγώνες τους, και να τα στρέψουμε ενάντια στον κόσμο που τους κρατά ομήρους. Το κάλεσμά μας γίνεται για να περάσουμε στη δράση.
Σε αλληλεγγύη στη Μαρί και στον Έρικ· σε όλους τους αναρχικούς κρατουμένους με μακροχρόνιες ποινές· για την υπεράσπιση της γης· ωσότου όλα τα κλουβιά να είναι αδειανά!