Ό,τι δίνεις παίρνεις.
Είμαστε βέβαιοι πως δεν φτάσαμε αργά για το χουντογλέντι της επετείου της 1ης Απρίλη 1964. Αυτό είναι το δικό μας δωράκι, λιτό και απέριττο, για όλους τους στρατοκράτες και τους υποστηρικτές (όποιος το βουλώνει συναινεί) του πραξικοπήματος του ’64, που μπορεί ν’ άλλαξε όνομα ή μορφή, αλλά δεν τελείωσε. Αυτή είναι η δική μας συνεισφορά στη μαχητική μνήμη, που παραμένει ανειρήνευτη τόσο με τους μιλιταριστές όσο και με τη δημοκρατία.
Μακάρι αυτές οι φλόγες να φωτίσουν και να μεταφέρουνε μια στάλα αλληλεγγύης στο λαό της Αϊτής, που υπόκειται περισσότερο από μία δεκαετία στην κατοχή του βραζιλιάνικου στρατού, των επιχειρηματιών, του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Αναμεταξύ πολλών δεινών, η διαδικασία της στρατιωτικής δικτατορίας κατόρθωσε να μετατρέψει τις γενιές νεολαίων που την έζησαν σε κουφιοκέφαλους αποβλακωμένους από τη λογοκρισία, το σχολείο, την τηλεόραση, τις μόδες, το ποδόσφαιρο, τη φτώχεια. Βλέπουμε με θλίψη πόσο αντιδραστικοί ή μάλλον καλοί πολίτες γίνανε, έχοντας κάνει τις επιλογές τους. Οι επικριτές του χτες ενσωματώθηκαν στο σύστημα της κυριαρχίας, μια προσχώρηση που μπορούμε να πούμε πως είναι καθολική.
Σήμερα η κυριαρχία επί των ατόμων συντηρείται μέσω της δημοκρατίας, και μάλιστα με τη συγκατάθεσή τους, μιας και ο καθένας/η καθεμιά νιώθει πως συμμετέχει στο πολιτικό παιχνίδι, πως αποφασίζει. Άλλο βέβαια που η ψήφος δεν συνιστά απόφαση καμιά, κι αυτοί που αποφασίζουνε στ’ αλήθεια γελάνε και σπάνε πλάκα.
Ο σύγχρονος πολιτισμός καταφέρνει ένα γιγαντιαίο πλήγμα καταστροφής της γης, των νερών και κάθε έμβιου όντος που κατοικεί σ’ αυτόν τον πλανήτη. Είναι το αποτέλεσμα αυτής της άρρωστης λογικής σύμφωνα με την οποία όλα υπάρχουν για να υπηρετούν κάποιον άνθρωπο και να μεταφράζονται σε φράγκα: τα σωθικά της γης, το τετραγωνικό μέτρο, το νερό, τα δέντρα και η ζωή κάθε ζώου (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου). Αυτή η ανικανότητα ν’ αντιληφθούμε πως ο άνθρωπος είναι απλά ένας ακόμη κόκκος άμμου στο πολύπλοκο οικοσύστημα όπου κατοικεί, κι όχι το κέντρο του, είναι η ρίζα απ’ όπου ξεπηδά κάθε λογής ανισορροπία. Τόσο ηλίθιοι που χέζουμε εκεί όπου πίνουμε νερό.
Η τεχνολογία αναπτύσσεται για να εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα αυτής της λογικής. Το να πιστεύει κανείς στην ουδετερότητα της τεχνολογίας είναι σαν να πιστεύει στην ουδετερότητα ενός μπάτσου ή ενός δικαστή. Οι τεχνολογίες ευνοούν απροκάλυπτα την κυριαρχία, τον έλεγχο, την αποκομιδή κέρδους. Υδροηλεκτρικοί σταθμοί, φάμπρικες, αγρομπίζνες, μικροτσίπ, κάμερες επιτήρησης, διαγονιδιακά, βιομετρία, εικονικός κόσμος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Μήπως οι επόμενες γενιές καταλήξουν ακόμα πιο υπάκουες και χειραγωγήσιμες;
Το μέλλον της τεχνολογίας βρομάει επιστημονική φαντασία. Θα ήταν, ίσως, προτιμότερο αν τούτα τα λόγια δεν έβγαζαν νόημα, αλλά δυστυχώς βγάζουν.
Αποφασίσαμε να μην το βουλώσουμε καθισμένοι μπροστά στην τηλεόραση ή σερφάροντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άφλογοι μες στις αθλιότητες της ζωής, δαμασμένοι απ’ την κατανάλωση, ζαρωμένοι πίσω από σλόγκαν ή το φαίνεσθαι.
Αποφασίσαμε να κάνουμε πόλεμο σ’ όποιον καταστρέφει τη γη, σ’ όποιον μας καταστρέφει.
Όρμα, πυρπόλησε, σαμποτάρισε, βανδάλισε, απαλλοτρίωσε, μην τα παρατάς, όλοι μας έχουμε ικανότητες, συνείσφερε τις δικές σου.
Ένα χαιρετισμό στη δεκάρα των κουκουλωμένων που πετροβόλησαν το βραζιλιάνικο προξενείο στο Βερολίνο, αλλά και στους χιλιάδες που από πέρυσι δίνουν πόλεμο κόντρα στο μουντιάλ, κόντρα στη FIFA, στους δρόμους της Βραζιλίας. Ωραία φάση το πρόσφατο εσκράτσε έξω απ’ το σπίτι του βασανιστή Πέδρου Σέελιγκ, αρχιμπάτσου του DOPS,* στο ισόγειο του κτηρίου επί της οδού Μπαρμπέδο στη γειτονιά του Μενίνου Ντέους στο Πόρτο Αλέγκρε.
Όσον αφορά τα 10 πυρπολημένα οχήματα στο πάρκινγκ του αρχηγείου της στρατιωτικής αστυνομίας (στις 24 Φλεβάρη), δεν επρόκειτο για «φίλια πυρά». Είχε την πλάκα του το γεγονός πως η στρατιωτική αστυνομία έδεσε για 48 ώρες στρατιώτες της, κατηγορώντας τους για την όλη πράξη, κι ακόμα περισσότερο γούστο είχε η αλαζονεία τους να δηλώσουν πως η θρασεία αυτή ενέργεια δεν θα μπορούσε να έχει πραγματοποιηθεί παρά μόνον από κάποιο στρατόκαυλο. Δηλώνουμε πως δεν είμαστε φίλοι της μπατσαρίας. Ο μυστηριώδης εμπρησμός πραγματώθηκε ενάντια σε ό,τι αντιπροσωπεύει η αστυνομία, κι ενάντια σε ό,τι και όσους η αστυνομία υπηρετεί.
Τούτη είναι μια πύρινη γλύκα εκδίκησης για τον Φαμπρίσιου Προτέους (που πυροβολήθηκε από μπάτσους σε διαδήλωση κατά του μουντιάλ στο Σάο Πάολο στις 25 Γενάρη), τον Ραφαέλ Βιέιρα (άστεγο του Ρίο ντε Ζανέιρο, κρατούμενο απ’ τον Ιούνη του 2013, καταδικασμένο πρωτόδικα σε 5 χρόνια και 10 μέρες φυλάκισης), τους τρεις ακτιβιστές που απήγαγε η πολιτική αστυνομία DRACO (Τομέας Καταστολής Οργανωμένων Εγκληματικών Πράξεων) της πολιτείας του Γκοϊάς στο πλαίσιο της «επιχείρησης 2,80 ρεάις» (στις 23 Μάη, στην Γκοϊάνια, ως υπόπτους για υποκίνηση βίαιων δραστηριοτήτων), για τον Αμαρίλδου Ντίας ντε Σόουζα (κάτοικο φαβέλας του Ρίο ντε Ζανέιρο, ο οποίος τον Ιούλη του 2013 κυριολεκτικά απήχθη και δολοφονήθηκε απ’ τους μπάτσους, με την υπόθεσή του να είναι μόνο μία απ’ τις πολυάριθμες «εξαφανίσεις» στα χέρια της αστυνομίας), και για κάθε νεολαίο του Κρουζέιρου, της Μπονζά, του Μαρέ που εκτέλεσαν και εξαφάνισαν, σήμερα και χτες.
Από πλευράς μας δεν παίζει μουντιάλ, παίζει εξέγερση.
Κι όπως έγραφε κι ένα ανώνυμο επικοινωνηθέν από τον Μάρτη του 2014, με τίτλο «Ο πόλεμος είναι πόλεμος»: Αυτός ο πόλεμος δεν ξεκίνησε τον Ιούνη 2013 και δεν πρόκειται να τελειώσει με το φετινό μουντιάλ.
Δύναμη στον αγώνα των Καϊνγκάνγκ προς υπεράσπιση των προγονικών τους εδαφών.
Άγριοι Βάνδαλοι Αντεξουσιαστές
Για να κρατηθεί ζωντανό μες στην εξέγερσή μας το ξημέρωμα της 22ας Μάη.
* Σ.τ.μ.: Το κάθαρμα που ακούει στ’ όνομα Pedro Seelig υπήρξε αρχηγός του Τμήματος Πολιτικής και Κοινωνικής Τάξης (DOPS) επί χούντας και εκ των ενορχηστρωτών της απαγωγής οικογένειας αντιφρονούντων ουρουγουανών από το Πόρτο Αλέγκρε το 1978, στο πλαίσιο της εφαρμογής της διακρατικής Επιχείρησης Κόνδωρ, που στόχευε στο συντονισμό των στρατιωτικών καθεστώτων στη Λατινική Αμερική προς εξόντωση ανατρεπτικών ατόμων και ομάδων (η συγκεκριμένη απαγωγή εκτελέστηκε από κοινού με δυνάμεις του ουρουγουανικού στρατού). Ο όρος escrache αναφέρεται στην πρακτική της καταγγελτικής συγκέντρωσης έξω από σπίτια επισήμων ή και πρεσβείες, που συνήθως συνοδεύεται κι από αναγραφή συνθημάτων (κάτι αντίστοιχο με τις δικές μας αιφνιδιαστικές βόλτες έξω από σπίτια εξουσιαστών). Εδώ στιγμιότυπο από την εν λόγω δράση.