15 Μάη 2014
Δυο επιθέσεις εναντίον της τράπεζας Santander σ’ ένδειξη αλληλεγγύης και κόντρα στις φυλακές και στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς: καταστρέψαμε τις βιτρίνες του υποκαταστήματος της Santander που βλέπουνε στη Γιουνγκστράσσε (γωνία με Φράνκφουρτερ Άλλεε, στη γειτονιά Φρήντριχσαϊν) και μαρκάραμε το υποκατάστημα επί της Πανκστράσσε με μπογιές.
Η τράπεζα Santander εμπλέκεται σε χρηματοδοτήσεις για την ανέγερση φυλακών, όπως επίσης σ’ επενδύσεις στον τομέα της στρατιωτικής αεροναυπηγικής, επενδύοντας για παράδειγμα περισσότερα από 60 εκατομμύρια ευρώ στην BAE Systems [εταιρεία άμυνας, ασφαλείας, αεροδιαστημικής] και στη Rolls-Royce [εταιρεία άμυνας, συστημάτων ενέργειας, κατασκευής κινητήρων αεροσκαφών]. Προφανώς παίζουν κι άλλες επενδύσεις· αυτές οι δύο παρατίθενται μονάχα ως ενδεικτικά παραδείγματα, λόγω του αξιοσημείωτου μεγέθους τους. Για μας, η παραγωγή ή η στήριξη μέσω επενδύσεων της παραγωγής μη επανδρωμένων αεροσκαφών, θωρακισμένων αρμάτων μάχης, στρατιωτικών τεχνολογιών συλλογής πληροφοριών και μαχητικών αεροσκαφών αντιπροσωπεύει ένα από τα μεγαλύτερα δεινά που μπορεί να προκαλέσει μια καπιταλιστική επιχείρηση ή μια τράπεζα προκειμένου ν’ αποκομίσει κέρδη.
Η έκφραση ανώφελων παραπόνων ή η υποβολή αιτημάτων απέναντι σε όλα αυτά, για μας είναι νούλα. Αν ήταν μπορετό να επιτευχθούν «σημαντικές» πρόοδοι με ηθικές εκκλήσεις ή λίστες συλλογής κρίσιμων υπογραφών ή επερωτήσεις στη βουλή, ούτε καν θα υπήρχανε όλα τα παραπάνω. Έπειτα από μία εκατονταετία και βάλε εξοπλιστικών προγραμμάτων σε συνθήκες καπιταλισμού, κι ύστερα από τουλάχιστον 70 χρόνια εντός ενός «μοντέρνου κράτους», θα ’πρεπε να είμαστε πια σε θέση να κατανοούμε ότι δε γίνεται δουλειά χωρίς άμεση δράση. Ασφαλώς η επίγνωση αυτή δεν υπονοεί πως πρέπει να σπάμε βιτρίνες κάθε νύχτα.
Ως προς αυτό, μας βρίσκει σύμφωνους η άποψη ενός πυρήνα του Μετώπου Απελευθέρωσης της Γης απ’ τη Χιλή, που λίγο πολύ προέβησαν σε μία ενέργεια σαν τη δικιά μας, και σημείωναν τα εξής: «Δράσεις σαν αυτήν που πραγματώσαμε δε φρενάρουν την επιβλάβεια του συστήματος από μόνες τους, αλλά ως διευρυμένο σύνολο μεθόδων για έναν ίδιο σκοπό. Αν και το παρόν είναι δυσμενές, δε θα σταματήσουμε να προσπαθούμε ξανά και ξανά».
Της Santander δεν της είναι αρκετά τα εξοπλιστικά, ορέγεται και φυλακές για να ικανοποιήσει τα συμφέροντά της. Ακριβώς όπως συμβαίνει εδώ, έτσι και στην Ισπανία και στη Νότια Αμερική η πλειονότητα των έγκλειστων είναι μη έχοντες, που δε χωράνε στο καπιταλιστικό σύστημα, μα έχουν παραμείνει ζωντανοί. Έχουμε πλήρη επίγνωση των αντικρουόμενων απόψεων στο δημόσιο διάλογο αναφορικά με την αλληλεγγύη στους φυλακισμένους. Ωστόσο ένα πράγμα μάς είναι ξεκάθαρο και σαφές, πως αυτός ο κόσμος γίνεται όλο και περισσότερο ένας κόσμος με κάμερες επιτήρησης, μπάτσους, υπηρεσίες σεκιούριτι και φυλακές, ένα γεγονός που δεν μπορεί να δικαιολογείται συνεχώς στη λογική πως όλοι όσοι είναι «μέσα» είναι αυτουργοί ωμής βίας, γιατί σε αυτή την περίπτωση, και μιλώντας αντικειμενικά, οι χρήστες του εξοπλισμού που χρηματοδοτεί η Santander θα βρίσκονταν επίσης μες στη φυλακή. Τα πράγματα όμως δεν έχουν έτσι.
Δυστυχώς η επίθεσή μας με μπογιές στο υποκατάστημα της Πανκστράσσε ήτανε κάπως μέτρια, φανταζόμαστε όμως πως θα δείξουν κατανόηση τα συντρόφια μας (‘αλληλέγγυα άτομα’, ‘Κομάντο Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ Σεγκέλ’), μιας και όλοι το ξέρουμε: τίποτα δεν τελείωσε…
Χαιρετισμούς και δύναμη στην Πας και στην Κρυστάλ (έγκλειστες στη Χιλή παραπάνω από μήνα, αφέθηκαν με περιοριστικούς στις 2 Μάη), στην Ταμάρα Σολ (προφυλακισμένη στη Χιλή) και στη Μόνικα και στον Φρανσίσκο (αιχμάλωτους στην Ισπανία).