«Ο φόβος και η αμηχανία να δώσουν τη θέση τους στην τόλμη και την αποφασιστικότητα, ο θυμός να γεννήσει θύελλες οργής και ο καθένας ας ρωτήσει τη καρδιά του, αν όχι τώρα… πότε; αν όχι εμείς… ποιοι;»
–Απόσπασμα από προκήρυξη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς
Η τρέχουσα διαχείριση της υλικής, πνευματικής, και ψυχικής μιζέριας από τους εξουσιαστές, δεν μπορεί παρά να συναντήσει εμπρός της εξαγριωμένες πρακτικές, όχι απλής απόρριψης πλέον, αλλά ξεκάθαρης και ειλικρινούς αντεπίθεσης. Δεν χρειάζεται μεγαλύτερη αιτιολόγηση κανείς, παρά να ρίξει μια ματιά τριγύρω του: όσοι δεν έχουν καεί από τις ντρόγκες, καταστρέφουν το μυαλό τους στα κέντρα κατανάλωσης, όσοι δεν αποβλακώνονται με την τηλεόραση, εφησυχάζουν και ζητούν περισσότερη ασφάλεια και κρατικό έλεγχο, όσοι δεν ψάχνουν κάποιον για να καταπιέσουν, το γυρνάνε στην απάθεια. Μια τέτοια πραγματικότητα δεν σηκώνει ημίμετρα ούτε περίμενε… ούτε καν σπουδαίες αναλύσεις που να αιτιολογούν την ανταγωνιστική δράση.
Η επίθεση είναι ζωτικής σημασίας, αλλιώς ελοχεύει η απειλή της διαιώνισης της παρούσας κατάστασης πραγμάτων… Τι είναι αυτό που οδηγεί διάφορους συντρόφους ανά τον κόσμο να οπλιστούν με αξίες και θέλω, να ρισκάρουν τη λιγοστή λευτεριά που τους απομένει και αν χρειαστεί ακόμα και την ίδια τους της ζωή; Τι είναι αυτό που οδηγεί σε φλεγόμενες νύχτες συνωμοτικής αγρύπνιας και πυρετώδους σχεδιασμού; Η αντάρτικη συνείδηση και οι πιο άγριες επιθυμίες για τη συνολική ρήξη. Η ανακούφιση να κοιτάζεσαι το πρωί στον καθρέφτη και να μη σιχαίνεσαι τον εαυτό σου. Να ξέρεις ότι συναδελφώθηκες με κάθε σύντροφο που αγωνίζεται με τρόπο συνεπή, να ξέρεις ότι έχεις συντροφιά στη σκέψη και στη δράση. Να είσαι μέρος ενός εγχειρήματος που δεν αναβάλει γι’ αύριο αυτό που κρίνει σωστό να πράξει σήμερα. Το κατεπείγον της αναρχίας.
Η εξουσία κατάφερε χτυπήματα πρόσφατα σε διάφορους τόπους ανά τον κόσμο και σε διάφορα πλαίσια. Εμείς θα μάθουμε να ανταποδίδουμε αυτά τα χτυπήματα και να εμβαθύνουμε τη δράση μας ενάντια στον εχθρό. Είναι δέσμευσή μας, απέναντι σε εμάς τους ίδιους και απέναντι στους δικούς μας.
Σε αυτό το άκρως ενδιαφέρον εγχείρημα της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (το οποίο πιστεύουμε ότι μπορεί να προσφέρει πολλά ακόμα σε επίπεδο αποτελεσματικότητας, δίνοντας ως παράδειγμα την πρόταση των συντρόφων του Πυρήνα Όλγα για τη διάχυση των δράσεων εναντίον ενός στόχου ή συγκεκριμένων συμφερόντων, που πιστεύουμε ότι δεν έτυχε μεγαλύτερης απήχησης) συνεισφέρουμε και προεκτείνουμε τις ιδέες, κριτικές, λάθη, και επιτυχίες μας. Αισθανόμαστε περήφανοι και στέλνουμε θερμούς χαιρετισμούς στους συντρόφους που μάχονται στους δρόμους ή μέσα στις φυλακές, που αναλαμβάνουν τον συνεχιζόμενο πόλεμο με τη σοβαρότητα που του αρμόζει, και που τσακίζοντας τις δομές του συστήματος τσακίζουν ταυτόχρονα τους φόβους και την αδράνειά τους.
Έτσι λοιπόν, και χωρίς διάθεση να πέσουμε σε μια σπείρα δράσης-αντίδρασης, θεωρούμε σημαντικό να εμβαθύνουμε την αλληλεγγύη με τους συντρόφους που πρόσφατα υπέστησαν επιδρομές, διώξεις, και φυλακίσεις στην τεχνοκρατική Ιταλία, συντρόφους που έχουν δείξει την αφοσίωση και δέσμευσή τους σε περισσότερες από μια περιπτώσεις.
Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να επιτεθούμε στην αντιπροσωπεία FIAT, επί της οδού Ουρουγουάη, ανάμεσα στις οδούς Περόν και Μπαρτολομέ Μίτρε. Το κάναμε για τους συντρόφους που φυλακίστηκαν στην Ιταλία, στο πλαίσιο της αποκαλούμενης «επιχείρησης ευτολμία», και σε αλληλεγγύη με τον Μάριο Λόπες, σύντροφο τραυματία που αιχμαλωτίστηκε από το μεξικάνικο κράτος (στέλνοντας επίσης όλη μας την αγάπη στους αδερφούς μας, Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα και Μάρκο Καμένις). Το κάναμε μελετώντας τα χαρακτηριστικά του σημείου και προσέχοντας να μην τραυματίσουμε κανένα τυχαίο περαστικό.
Όπως και τον περασμένο Μάη, όταν πυρπολήσαμε την τράπεζα Santander, έτσι και τώρα χρησιμοποιήσαμε απλά μέσα: σε αυτή την περίπτωση, δύο μπουκάλια με μισό λίτρο νέφτι το καθένα, κολλημένα σε ένα χάρτινο σωλήνα γεμάτο με το μπαρούτι της δικαίωσης. Τοποθετήσαμε τον μηχανισμό στη 1 παρά 10, πυροδοτώντας το περίπου 10 λεπτά αργότερα. Απ’ ότι φαίνεται ένας από τους μηχανισμούς πυροδότησης/ασφάλειας δεν δούλεψε σωστά και οι υλικές ζημιές που προκλήθηκαν δεν ήταν αυτές που περιμέναμε. Ξέρουμε όμως ότι είναι ένα καλό χτύπημα για όσους νομίζουν ότι υπάρχουν μόνο παραιτημένοι στην κοινωνία-φυλακή, για όσους νομίζουν ότι οι χιλιάδες κάμερες, οι διάφορες αστυνομικές δυνάμεις, και η σκλήρυνση των νόμων θα φρενάρουν τον πόλεμο ενάντια στην κυριαρχία.
Στοργή και συνενοχή με τον Τορτούγα στη Χιλή, με τους πάντα αξιοπρεπείς κρατούμενους της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και με τη Φελίσιτυ Ράιντερ, συντρόφισσα που διαφεύγει της αρπαγής του κράτους.
Ίσως να μπορούμε ακόμα να σταματήσουμε, να υποχωρήσουμε, να ξεπουληθούμε για μερικά ψίχουλα, και να εκπορνεύσουμε τις πιο όμορφες προθέσεις μας, ίσως να μπορούμε ακόμα… αλλά δεν θέλουμε.
Διεθνής Συνωμοσία για την Εκδίκηση/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία