Σχετικά με τις κατ’ οίκον έρευνες της 14ης Φλεβάρη 2013
Το πρωί της 14ης Φλεβάρη, κατά τις 7.30 η ώρα, μπάτσοι και όργανα της Digos (αστυνομίας δίωξης οικονομικού εγκλήματος), συνεπικουρούμενοι από την επιβλητική παρουσία τής επικεφαλής του τμήματος δίωξης εγκλήματος του Τρέντο, Άννα Μαρία Τσέτσι [Anna Maria Ceci], εισέβαλαν στα σπίτια κάποιων αναρχικών και αλληλέγγυων σε Τρέντο, Ροβερέτο, Τρεβίζο και Μπολόνια σε αναζήτηση ενός επικίνδυνου κειμένου το οποίο είχε αναπαραχθεί σε μία εξίσου επικίνδυνη αφίσα που εμφανίστηκε στους δρόμους του Τρέντο τον περασμένο Δεκέμβρη.
Η συγκεκριμένη αφίσα περιείχε το κείμενο που είχε ήδη πεταχτεί σε τρικάκια κατά την ακρόαση για τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 2010 στη Σχολή Κοινωνιολογίας του Τρέντο. Εκείνη τη μέρα μερικοί αντιμιλιταριστές διέκοψαν, ρίχνοντας καπνογόνα και κόκκινη μπογιά, ένα συνέδριο για την ασφάλεια αλλά και για το ρόλο της Ιταλίας στις «ειρηνευτικές αποστολές», στο οποίο συμμετείχε ο καθηγητής Τονιάττι [Toniatti], πρώην κοσμήτορας της Νομικής Σχολής, και διάφοροι αξιωματικοί του στρατού. Η ενέργεια αυτή οδήγησε στη σύλληψη του συντρόφου μας Λούκα.
Από τότε, η εκδικητική μανία εναντίον του συντρόφου αποκαλύφθηκε σε αρκετές περιπτώσεις: από την άμεση σύλληψή του μέχρι την «απλή» υποχρέωσή του να παραμένει στην περιοχή της κατοικίας του, και στη συνέχεια ξανά σε κατ’ οίκον περιορισμό και πίσω στη φυλακή μέσω διαφόρων εκφοβισμών, συμπεριλαμβανομένων των απειλών για ξυλοδαρμούς στο αρχηγείο της αστυνομίας της Τεργέστης.
Προφανώς, κάποιοι δεν ανέχονται λίγη κόκκινη μπογιά στα «καθαρά» τους ρούχα, αν και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τα λερώνουν με το αίμα από τους πολυάριθμους εν εξελίξει πολέμους στους οποίους αυτοί οι κύριοι είναι ενεργοί.
Αλλά ας επιστρέψουμε στις κατ’ οίκον έρευνες.
Φαίνεται πως η αφίσα που τόσο επιμελώς έψαχναν οι μπάτσοι περιέχει μια σοβαρή απειλή, ίση με αδίκημα το οποίο προβλέπει ποινή φυλάκισης μέχρι ενός έτους.
«Λίγη μπογιά είναι το λιγότερο»: ιδού η φράση που κάνει τον καθηγητή Τονιάττι να αισθάνεται πως κινδυνεύει.
Ωστόσο, η μόνη απειλή που διαβλέπουμε είναι αυτή που οι ίδιοι οι ακαδημαϊκοί εισηγητές και όλοι εκείνοι οι οποίοι συνεργάζονται με τους μηχανισμούς του πολέμου ασκούν ενάντια σε όσους ζουν σε περιοχές που πλήττονται από τις ένοπλες συγκρούσεις.
Η μόνη απειλή που διαβλέπουμε είναι αυτή την οποία υποφέρουν οι άνθρωποι που αναγκάζονται να ξεφύγουν από τη φρίκη που ο πόλεμος παράγει.
Η μόνη απειλή που διαβλέπουμε είναι αυτή που κρέμεται πάνω από εκείνους, που έχοντας ξεφύγει από τα θέατρα των πολεμικών συγκρούσεων, αλλά μη έχοντας τα κατάλληλα έγγραφα, είναι πιθανό να κλειστούν μέχρι και για ενάμισι έτος σε ένα από τα πολλά Κέντρα Εξακρίβωσης και Απέλασης (CIE), διάσπαρτα σε όλη την Ευρώπη, ή ακόμη και να σταλθούν πίσω ακόμη και πριν τη διέλευσή τους σε ευρωπαϊκά εδάφη.
Από την πλευρά τους, οι δυνάμεις της τάξης μπορούν επίσης να αποτελέσουν απειλή, όταν μπάτσοι εισβάλλουν στα σπίτια μερικών συντρόφων αναζητώντας… μια αφίσα!
Λοιπόν, το γεγονός του να θεωρούμαστε απειλή για εκείνους που ζουν από τον πόλεμο δεν μπορεί παρά μονάχα να μας δίνει ικανοποίηση και να μας κάνει να συνεχίζουμε, με πείσμα μουλαριών, να καθιστούμε μια απειλή για τους αφέντες του πολέμου και τους δούλους τους.
αναρχικοί από το Τρέντο και το Ροβερέτο
πηγή / για τον αντιμιλιταριστικό αγώνα, βλ. πληροφορίες από τον Φλεβάρη του 2009 σε ιταλικά-αγγλικά