25 Σεπτέμβρη 2013
Το 1933 οι Γερμανοί Ναζί θέσπισαν έναν καινούργιο νόμο που ονομάζεται «προληπτική κράτηση» και επιτρέπει στο κράτος να κρατάει άτομα μέσα στις φυλακές μετά το πέρας έκτισης της ποινής τους. Τα δικαστήρια στην Ανατολική Γερμανία απαγόρευσαν αυτόν το νόμο με την αιτιολογία πως πρόκειται για «φασιστικό δίκαιο». Τα δικαστήρια στην καπιταλιστική Δυτική Γερμανία δεν είχανε ποτέ τέτοια προβλήματα με τους ναζιστικούς νόμους, κι έτσι μέχρι σήμερα είναι ακόμα σε ισχύ η προληπτική αυτή κράτηση – από το έτος 1993, τόσο στην ανατολική όσο και στη δυτική Γερμανία.
Είμαι ένας απ’ όσους κι όσες πλήττονται απ’ αυτό το ναζιστικό δίκαιο, διότι πριν από 17 χρόνια το δικαστήριο με καταδίκασε, ως κόκκινο και αναρχικό σκίνχεντ, σε μακροχρόνια ποινή ύστερα από μια ληστεία τράπεζας με σκοπό τη «συγκέντρωση» χρημάτων για την ενίσχυση νόμιμων και παράνομων δραστηριοτήτων. Οι δικαστές πρόσθεσαν το μέτρο της προληπτικής κράτησης στην υπόθεσή μου.
Στις 7 Ιούλη 2013 ολοκλήρωσα την ποινή που μου είχανε επιβάλει. Με είχανε σε πλήρη απομόνωση από το 1996 έως το 2007, και τώρα με βάλανε στην ειδική πτέρυγα προληπτικής κράτησης στη φυλακή του Φράιμπουργκ, μια πόλη στο νοτιοδυτικό άκρο της Γερμανίας, κοντά στα γαλλικά σύνορα.
Είμαστε 55 κρατούμενοι εντός της πτέρυγας προληπτικής κράτησης του Φράιμπουργκ (συνολικά, στη Γερμανία, 500 άνδρες και 3 γυναίκες τελούν υπό προληπτική κράτηση). Όλοι μας είμαστε μακροχρόνια φυλακισμένοι. Ανάμεσά μας υπάρχουνε μερικοί που έχουνε περάσει 40 χρόνια πίσω από τα σίδερα. Ο μόνος λόγος για τον οποίο το κράτος μάς κρατάει έγκλειστους στα μπουντρούμια του είναι ότι οι ιατροδικαστικοί πραγματογνώμονες πιστεύουν πως αποτελούμε απειλή για τη δημόσια ασφάλεια.
Το 2011 το γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο δήλωσε ότι οι συνθήκες διαβίωσης μες στις πτέρυγες προληπτικής κράτησης παραβιάζουνε το Σύνταγμα, κι έδωσε στην κυβέρνηση προθεσμία για την αλλαγή των συνθηκών μέχρι την 31η Μάη 2013.
Τώρα που έχω περάσει πάνω από δυο μήνες σ’ αυτή την πτέρυγα προληπτικής κράτησης μπορώ να πω ότι όλα μοιάζουνε εδώ πέρα με φυλακή, η δική μου αίσθηση είναι ότι παραμένω εντός μιας φυλακής, αυτό το μέρος εξακολουθεί να είναι μια φυλακή. Δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική διαφορά με τις κοινές φυλακές.
Έχουμε πληρώσει για ό,τι κι αν κάναμε, και πληρώσαμε υψηλό τίμημα, αλλά η παραμονή στη φυλακή την ώρα που γνωρίζουμε ότι η ποινή έχει παρέλθει προκαλεί ψυχολογικό πατατράκ. Κάθε μέρα οι υπάλληλοι της φυλακής βάζουνε τα δυνατά τους για να τραμπουκίζουνε τους κρατουμένους. Ανάμεσά μας κάποιοι έχουνε μείνει σε πτέρυγες προληπτικής κράτησης 5 χρόνια, 10 χρόνια, 15 χρόνια, και περισσότερο, χωρίς καμιά ρεαλιστική πιθανότητα ν’ αποφυλακιστούνε σύντομα.
Στη δικιά μου περίπτωση, ο ιατροδικαστικός πραγματογνώμονας είπε προς το δικαστήριο ότι έχω μια «ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας», ότι έχω αρνηθεί οποιαδήποτε καταναγκαστική εργασία, πράγμα που έχει αρνητικές επιπτώσεις στην «πρόγνωση», ακριβώς όπως έχει και το γεγονός ότι δε συνεργάζομαι μήτε με την υπηρεσία της φυλακής μήτε με τον ψυχιατρικό πραγματογνώμονα. Ο ίδιος απαξιοί για όλες τις κοινωνικές σχέσεις που έχω, λέγοντας πως οι σχέσεις αυτές είναι άνευ σημασίας γιατί έχω περάσει τα χρονάκια μου στη φυλακή.
Πρώτα θα πρέπει να κάνω μακροχρόνια «θεραπεία», να κόψω τις επαφές με αναρχικά συντρόφια, ενώ οφείλω να τα τακιμιάσω με τη διοίκηση. Για μένα αυτό είναι απαράδεκτο – εκατό τοις εκατό απαράδεκτο. Ναι, είναι σημαντικό να λευτερωθώ, αλλά νομίζω ότι είναι εξίσου σημαντικό το πώς θα λευτερωθώ. Μου είναι δύσκολο το να μην είμαι έξω, στο πλευρό των συντρόφων που μάχονται κάθε μέρα. Είμαι όμως πεπεισμένος ότι θα ήτανε κακό σημάδι αν άρχιζα να γλείφω τον κώλο των μελών της διοίκησης των φυλακών. Δεν υπονοώ καθόλου ότι είμαι μάρτυρας, αυτό που λέω αφορά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την πίστη σε πολιτικά ιδεώδη.
Την πτέρυγα προληπτικής κράτησης εγώ τη λέω «Σπίτι του Θανάτου», επειδή οι περισσότεροι απ’ τους κρατουμένους είναι ηλικιωμένοι και ασθενείς, επειδή δεν υπάρχει καμιά ελπίδα εδώ μέσα, οι άνθρωποι έχουνε κουραστεί και αισθάνονται όμηροι ενός παλιού ναζιστικού νόμου που κρατάει απ’ το 1933. Αυτή είναι η πραγματικότητα της «σύγχρονης» Γερμανίας εν έτει 2013, αυτή είναι η Δημοκρατία της κυρίας Μέρκελ (της Γερμανίδας καγκελαρίου), η οποία είναι γνωστότερη ως η νέα δικτάτορας της Ευρώπης, όπως πιστεύει μπόλικος κόσμος στην Ελλάδα.
Thomas Meyer-Falk
c/o JVA (Sicherungsverwahrungs-Abteilung), Hermann-Herder-Str. 8, D-79104 Freiburg, Deutschland/Γερμανία
Πηγή: Αναρχικός Μαύρος Σταυρός του Μπράιτον
Βλ. ένα προηγούμενο κείμενο του συντρόφου εδώ.
Ενημερώσεις στα γερμανικά: freedom for thomas