Γράμμα του συντρόφου Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες για την εκδήλωση στήριξης αναρχικών κρατουμένων καταδικασμένων σε πολυετείς ποινές που πραγματοποιήθηκε στις 11 Γενάρη 2014 στην κατάληψη La Gatonera της Μαδρίτης.
Αγωνιζόμενα αδέρφια στη Μαδρίτη, στην Ισπανία.
Παρών.
Αναλογιζόμενος την απόσταση που θα διανύσουν τούτα τα λόγια μέχρι να φτάσουνε σε σας, φέροντας μαζί τους μια κραυγή συνολικής χειραφέτησης για ολάκερο τον πλανήτη, χαιρετώ τον καθέναν και την καθεμιά σας με τη γροθιά ψηλά, στη μελωδία της εξέγερσης, εκτιμώντας από καρδιάς τη δραστηριότητα που πραγματώνεται για τους αιχμαλώτους που εκτίουν πολυετείς ποινές φυλάκισης, μια χειρονομία που αναζωογονεί ώστε να συνεχίσουμε τη μάχη ενάντια στην κοινωνία-φυλακή και ν’ αντιπαλέψουμε την εξουσία σε όλες της τις εκφάνσεις.
Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω αυτό το γράμμα προς εσάς· τις τελευταίες μέρες δεν καταφέρνω καλά καλά να κλείσω μάτι… πρέπει να ’ναι από την αγωνία που νιώθω, μιας και πλησιάζει η ημερομηνία ολοκλήρωσης της έκτισης ποινής μου (η 27η Φλεβάρη 2014). Κοιτάζω πίσω και ξαναζώ ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, στάσεις στη φυλακή, βία εγκλεισμού, και ούτω καθεξής. Κατά τη διάρκεια των 20 χρόνων της αιχμαλωσίας μου αυτό ήτανε κάτι το συνεχές, κι αντιστάθηκα και έδωσα τη μάχη… εδώ είμαι λοιπόν, αναπολώντας, σκεπτόμενος τα τόσα και τόσα συντρόφια που θα παραμείνουνε φυλακισμένα, γεμίζοντας θλίψη στη γνώση πως θα συνεχίσουν ν’ αποτελούν κομμάτι της κοινωνίας του εγκλεισμού, αυτού του κτήνους που τα σαγόνια του αδημονούν να κατασπαράξουν και να καθυποτάξουν μαχητές και μαχήτριες.
Η σκέψη μου είναι μ’ αυτούς που θα παραμείνουνε στη φυλακή, τ’ αδερφάκια του αγώνα κόντρα στην εξουσία. Σε αυτούς στέλνω όλη μου τη στοργή, δύναμη, κουράγιο και σεβασμό, υπενθυμίζοντάς τους πως δε θα ’ναι ποτέ τους μόνοι, γιατί θα ’ναι η μάχη μας συντρόφισσά τους και τα χτυπήματά μας θα ’ναι η κινητήρια δύναμη που θα τους σιμώνει στον εγκλεισμό τους. Η δέσμευσή μου απέναντι σ’ αυτούς, την οποία δηλώνω ενώπιόν σας, είναι ότι δε θ’ αφήσω ούτε μέρα να περάσει δίχως ν’ αγωνιστώ για την καταστροφή της κοινωνίας του εγκλεισμού και για την επίθεση ενάντια στην εξουσία με τα πάντα, χωρίς ποτέ να πέσω σε ανακωχές ή συνθηκολογήσεις.
Κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής παραμονής μου στα κελιά, γνώρισα πολλές ποινικές φυλακές αυτής της κωλοχώρας που λέγεται Χιλή. Εκεί, σε κάθε φυλακή, και από ένα διαφορετικό σύστημα κυριαρχίας, αλλά πουθενά δε θα πετύχεις έναν λεφτά, μοναχά φτωχολογιά – ένα αληθές καθρέφτισμα της έξω πραγματικότητας· εκεί η κρατική βία σκιάζει τα πάντα σ’ όλη της την ωμότητα, εκεί ο κρατούμενος είναι ένας ακόμη υποχείριος, κι εκεί οι δεσμοφύλακες τα έχουνε για πλάκα τα καθημερινά ξυλίκια… τι γαμημένο χάλι.
Έτσι, αναλογιζόμενος τα τόσα τείχη και τα τόσα κάγκελα, αυτές οι αράδες πήρανε μορφή σε τούτο το χαρτί, αφιερώνοντας αυτές τις στιγμές σε σας, σε όσους μέσω αυτής της χειρονομίας για τους μακροχρόνια κρατουμένους μάς κάνετε να αισθανόμαστε στην πράξη τη φωτιά της ανταρσίας. Σε κάθε αδερφό και αδερφή που ακούει τούτα τα λόγια, σε σας μια αδερφική αγκαλιά, μια στοργή επαναστατική και μια ιαχή πολέμου κόντρα σε κάθε κατεστημένο.
Με τα μυαλά στην εξέγερση.
Αδερφικά δικός σας,
Χοσέ Μιγκέλ Σάντσες Χιμένες
10 Γενάρη 2014
Πρώην Πενιτενσιάρια του Σαντιάγο – Δρόμος 9
ΥΓ. Τα χαιρετίσματά μου, στοργή, σεβασμό και δύναμη στο αδερφάκι μου Φρανσίσκο Σολάρ (Παντσίτο), στη Μόνικα Καμπαγέρο και σ’ όλους εκείνους που βρίσκονται φυλακισμένοι στην Ισπανία και στον κόσμο όλο.