Ας σταματήσουμε πια να γυρνάμε γύρω από το ίδιο σημείο:
Για να νικήσουμε, τώρα είναι η ώρα που
πρέπει να παλέψουμε.
Μετά από 6 ημέρες απεργιών και διαδηλώσεων, πολλοί εργασιακοί τομείς ψήφισαν υπέρ της συνέχισης της απεργίας, μεταξύ αυτών στα διυλιστήρια, στον τομέα των σιδηροδρόμων, στην εκπαίδευση, στα ταχυδρομεία κλπ. Επίσης, σε μερικούς επαγγελματικούς τομείς, οι διασωματειακές επιτροπές καλούν σε γενίκευση της απεργίας. Επιτέλους! Είναι αναμφισβήτητα μια πνοή καθαρού αέρα στον αγώνα που κάνουμε, και τη χαιρετίζουμε.
Τώρα είναι αναγκαίο, είτε είμαστε μισθωτοί/ες, άνεργοι/ες, επισφαλείς, μαθητές/-ήτριες ή συνταξιούχοι, οι διάφοροι τομείς να μην είμαστε απομονωμένοι και να μπορέσουμε να ενώσουμε τις προσπάθειές μας ώστε να πείσουμε για την αναγκαιότητα προσχώρησης σε αυτήν την απεργία διαρκείας, ως μόνο μέσο για να κάνουμε την κυβέρνηση να υποχωρήσει και να αποσύρει τη μεταρρύθμιση για το συνταξιοδοτικό.
Σήμερα δεν βρισκόμαστε σε ένα παιχνίδι ρόλων όπου καθένας ανεβάζει τους αριθμούς των διαδηλωτών ή απειλεί για τηλεθέαση. Βρισκόμαστε στην καρδιά ενός κοινωνικού πολέμου μεταξύ δύο τάξεων. Από τη μία πλευρά, η τάξη των αφεντικών και των κυβερνητικών τους υπηρετών, που θέλουν να διατηρήσουν τα προνόμια και τα κέρδη τους. Και απέναντί τους, οι εργαζόμενοι που θέλουν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, θεμελιωμένα στην ισότιμη κατανομή του πλούτου.
Δεν μιλάμε για μία «πιθανή ριζοσπαστικοποίηση» ή για «μη υποχώρηση»: Το θέμα τώρα είναι να ενεργήσουμε. Ας είμαστε σαφείς: Αν δώσουμε στον εαυτό μας τα μέσα για να κερδίσει αυτόν τον αγώνα, τότε η γενική απεργία με οικονομικό αποκλεισμό είναι το μόνο μας όπλο ικανό να επιβάλει την απόσυρση του νομοσχεδίου. Αλλά, εάν τα κεντρικά συνδικάτα εμμείνουν στη δήλωση αρχών και παραμείνουν περισσότερο ή λιγότερο αναποφάσιστα, η ήττα θα είναι σίγουρη. Την κυβέρνηση και τους εργοδότες τούς αφήνουν αδιάφορους οι διαδηλώσεις, όποιος κι αν είναι ο αριθμός των ατόμων που διαδηλώνουν ή η συχνότητα των κινητοποιήσεων. Και δεν σταματούν να το επαναλαμβάνουν…
Τα συνδικάτα έχουν την ευθύνη να διατηρήσουν έναν καθαρό λόγο . Η επιλογή είναι απλή: να αναγνωρίσουμε την ήττα και να κατεβάσουμε τα πανό ή να γενικεύσουμε ήδη από τώρα την απεργία. Για τη CNT δεν τίθεται θέμα να κάνουμε πίσω χωρίς πρώτα να το έχουμε επιχειρήσει.
[dailymotion]http://www.dailymotion.com/video/xf9ct4_octobre-2010-la-cnt-dans-l-action_news#from=embed[/dailymotion]
Γι’ αυτό, καλούμε τους εργαζομένους και τα συνδικάτα, πέρα από ετικέτες, να συντονιστούν και να ξεκινήσουμε χωρίς καθυστέρηση τις αναγκαίες απεργίες για τη νίκη και να οργανώσουμε οικονομικούς αποκλεισμούς σε βιομηχανικές περιοχές και όπου παράγουμε πλούτο. Καλούμε επίσης τους εργαζομένους να ενωθούν στις διαδηλώσεις που γίνονται αυτές τις μέρες σε όλη τη χώρα.
Με την εργασιακή επισφάλεια σε αύξηση και τις εποχιακές συμβάσεις, γνωρίζουμε ότι δεν είναι δυνατόν όλος ο κόσμος να προχωρήσει σε απεργία. Ας συμβάλουμε να γίνει η απεργία επικίνδυνη για το μόνο που ανησυχεί τα αφεντικά: το πορτοφόλι τους.
Δεν είναι η εργοδοσία αυτή που κάνει το νόμο: Εμείς παράγουμε, εμείς αποφασίζουμε.
Συνδικαλιστική απάντηση, γενική απεργία!
CNT, Γαλλία, 15 Οκτωβρίου 2010