Επικοινωνηθέν μιας ομάδας γυναικών αφιερωμένων στη μάχη κατά του εξευγενισμού και του καθεστώτος επιτήρησης στο Ώκλαντ της Καλιφόρνιας
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Δεκέμβρη 2013 πετάχτηκαν βόμβες μπογιάς σ’ έναν πυργίσκο με κάμερες παρακολούθησης που προστάτευε εξευγενιστικές πολυτελείς κατοικίες επί της 36ης οδού και Άντελαϊν στο Ώκλαντ της Καλιφόρνιας. Ροζ μπογιά πιτσίλισε τα όργανα της επιτήρησης, κι οι κλέφτρες αφήσανε μια κρυπτική ταγκιά πριν εξαφανιστούν μέσα στη νύχτα.
Ως γυναίκες που κινούμαστε μέσα σ’ αυτή την κοινωνία, βρισκόμαστε διαρκώς κάτω απ’ το αρσενικό βλέμμα. Ξένοι αξιολογούν το σώμα μας καθημερινά. Παίρνουν εικόνες μας, τις τροποποιούν και μας τις ταΐζουν με το ζόρι όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα. Άνδρες σε κυβερνητικά και εταιρικά πόστα εισβάλλουν περαιτέρω στις ζωές μας με κάμερες παρακολούθησης κάθε φορά που τολμάμε να ξεμυτίσουμε απ’ την οικιακή σφαίρα έξω στο δημόσιο χώρο.
Ως άτομα που ζούμε και αγαπάμε το Ώκλαντ, αναγνωρίζουμε τη γρήγορη εξάπλωση της τεχνολογίας επιτήρησης ως μέρος της μηχανής του εξευγενισμού. Κάνουνε τους γιάπηδες να αισθάνονται ασφαλείς και άνετοι. Κάνουνε τους ανθρώπους του χρώματος, τους φτωχούς, τους περιθωριοποιημένους, τους ανατρεπτικούς να αισθάνονται άβολα και ανεπιθύμητοι. Μας απομυζούνε την αυτονομία μας. Ασφάλεια ίσον τρόμος.
Ως αναρχικές, αναγνωρίζουμε την εντεινόμενη παρακολούθηση ως απόπειρα να καταστείλουν τη διαφωνία. Η επικείμενη δημιουργία του δικτύου επιτήρησης Κέντρου Τομέα Αφύπνισης (DAC) –ενός ιδιωτικού φορέα, με δημόσια χορηγία, που έχει ως στόχο να ενσωματώσει όλο το υλικό βιντεοπαρακολούθησης στο Ώκλαντ– εκθέτει την πλήρη και συνολική ταύτιση των κρατικών και εταιρικών συμφερόντων. Με το DAC, δε θα υπάρχουν πλέον «ιδιωτικές» κάμερες. Όλες οι εικόνες θα συγκεντρώνονται και θα σαρώνονται για πληροφορίες. Αυτό σημαίνει πως καθετί μπαίνει στο στόχαστρό τους.
Ως αναρχικές γυναίκες του Ώκλαντ, έχουμε σιχαθεί το ματσισμό και το μαχητικό υφάκι που δε στηρίζονται παρά σε λιγοστές απτές ενέργειες. Έχουμε σιχαθεί ν’ αποδεικνύουμε την επάρκεια και το ριζοσπαστισμό μας εφαρμόζοντας μιαν ατζέντα γραμμένη από αναρχικούς άνδρες. Έχουμε σιχαθεί την εσωτερική φαγωμάρα. Άμα δεν μπορούμε να εργαστούμε όλες κι όλοι από κοινού, μπορούμε τουλάχιστον να σεβόμαστε και να στηρίζουμε ο ένας την άλλη από απόσταση. Ας γίνουν οι αντιπαλότητές μας παραγωγικές. Ήρθε η ώρα να γυρίσουμε στα βασικά. Ήρθε η ώρα να θυμηθούμε ποιοι είναι οι εχθροί μας.
Στο κράτος δε λέμε τίποτα.
Σε όλο τον κόσμο που μάχεται ενάντια στο δίκτυο επιτήρησης του DAC, κι έχουνε δει τις εκκλήσεις τους στο δημαρχείο να πέφτουν στο κενό, απευθύνουμε μια πρόσκληση να ενωθούν μαζί μας στην ανάληψη του επόμενου λογικού βήματος.
Σ’ όλες τις ριζοσπαστικές γυναίκες και στα τρανς παιδιά που παλεύουν ν’ αποκτήσουνε χώρο και σεβασμό: σταματήστε να βασίζεστε στην επικύρωση των ανδρών. Δεν τους ανήκει η μαχητικότητα. Μαζευτείτε με λίγες κυρίες της πιάτσας και κάντε αυτό που ’ναι να γίνει. Είναι μακράν πιο διασκεδαστικό. Σας το υποσχόμαστε.
Και σ’ όλους τους εξεγερσιακούς τυπάδες που θέτουν αρνήσεις απ’ τις πολυθρόνες τους, απευθύνουμε μια πρόκληση. Σχηματίστε μια ομάδα καταστροφής καμερών, και κοπιάστε. Θα τον τσακίσουμε το γαμημένο σας τον κώλο.
Κάντε στο μάτι του κράτους μια ροζ μελανιά.
Με μπόλικη αγάπη,
η Ομάδα Δράσης Τεχνοφοβικών Γυναικών.
Σε μια παράξενη κι ανεξήγητη τροπή των γεγονότων, νωρίς το πρωί της Τετάρτης 5.3.2014, πίδακες ροζ μπογιάς συνοδευμένοι από πνιχτά γελάκια ξεπετάχτηκαν σε δυο ξεχωριστές τοποθεσίες στο Ώκλαντ. Όλως τραγικώς, τρεις κάμερες κυκλοφορίας τέθηκαν εκτός λειτουργίας από την πετροχημική λασπουριά.
Όταν βλέπουμε το εργοτάξιο για το νέο Κέντρο Τομέα Αφύπνισης (DAC) –έναν ιδιωτικό φορέα, με δημόσια χορηγία, που έχει ως στόχο να ενσωματώσει όλο το υλικό βιντεοπαρακολούθησης στο Ώκλαντ– βλέπουμε το μηχανισμό του εξευγενισμού. Ο εξευγενισμός δεν είναι κάνα ατύχημα που συμβαίνει επειδή οι εργένισσες μαμάδες, οι κουίρ και τα πανκιά νοικιάζουνε μέρη που σηκώνει η τσέπη τους. Είναι μια σκόπιμη διαδικασία ενορχηστρωμένη από επιχειρηματικά συμφέροντα και πολιτικές της πόλης. Τόσο το DAC όσο και η διαδικασία εξευγενισμού βασίζονται στον έλεγχο επί του δημόσιου χώρου, που απειλεί να καταστρέψει το όμορφο, ζωτικό και συχνά ακατάστατο Ώκλαντ που ξέρουμε και αγαπάμε. Το πρώτο στοχοποιεί και η άλλη ρίχνει στο πυρ το εξώτερον τους ανθρώπους του χρώματος, τους φτωχούς, τους περιθωριοποιημένους και τους ανατρεπτικούς.
Επικροτούμε το σύνολο των δράσεων που οργανώθηκαν κατά του DAC. Οι σύντομες και δυναμικές ομιλίες μουσουλμάνων, ακτιβιστών καριέρας, ανθρώπων του χρώματος, εκπαιδευτικών και απλά μπουχτισμένων ηλικιωμένων στο δημοτικό συμβούλιο ήτανε πηγή έμπνευσης για όλο τον κόσμο που παρευρέθηκε εκεί.
Δυστυχώς δε νικήσαμε υπ’ οποιαδήποτε έννοια κατά τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της 4ης Μάρτη. Η χρηματοδότηση έχει εγκριθεί για το κέντρο κατασκοπίας. Παρ’ ότι πλασαρίστηκε το σκεπτικό πως το κέντρο αυτό θα επηρεάσει μονάχα το λιμάνι, με το που χτιστεί και χρηματοδοτηθεί το DAC θα μπορεί να χρησιμοποιείται για αλίευση δεδομένων σχεδόν απ’ οπουδήποτε, και η δήμαρχος Τζην Κουάν έχει δηλώσει ότι στο μέλλον θα επιδιώξει να προσθέσει περισσότερα συστήματα στο DAC, «ένα ένα τη φορά».
Για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, η νίκη δεν είχε πέσει καν θεωρητικά πάνω στο τραπέζι, μιας και η «Πρώτη Φάση» του DAC έχει ήδη εγκριθεί, και αυτή η πρώτη φάση περιλαμβάνει την ενσωμάτωση δεδομένων από τις κάμερες κυκλοφορίας της πόλης.
Δεν υφίσταται πλέον καμιά νομική οδός έστω και για να προσποιηθούμε πως έτσι θα καταπολεμήσουμε την αλίευση, συγκέντρωση και ανάλυση των φωτογραφιών μας και λοιπών πληροφοριών προσωπικού χαρακτήρα.
Έχουνε όλα πια χαθεί; Έχουνε δίκιο οι βαρεμένοι πολιτικάντηδες; Μήπως ν’ αρχίσουμε να βάζουμε κάτι τις στην άκρη για να πάρουμε τα βουνά, για να τσιμπήσουμε λίγη γη στο Αϊντάχο, και να κατασκευάσουμε υπόγειες σήραγγες, ή ειδάλλως να υποταχτούμε στο κατοχικό φασιστικό κράτος;
Λοιπόν, αγαπητά μας παιδιά, πιστεύουμε πως ακόμη υπάρχει ελπίδα. Η κυβέρνηση της καλής μας πόλης και η αστυνομική της διεύθυνση έχουν αποδειχτεί αρκετά ανίκανες, όσα παιχνιδάκια και να τους δίνουνε οι ομοσπονδιακοί μπάτσοι.
Αυτές οι κάμερες κυκλοφορίας είναι καμιά σαρανταριά μονάχα. Η πόλη του Ώκλαντ διαθέτει περιορισμένο προϋπολογισμό για το συγκεκριμένο έργο. Μπορούμε να εκμηδενίσουμε το DAC.
Σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε μαζί μας σε μια μεγάλη περιπέτεια. Μαζευτείτε μ’ ένα, δυο ή τρία απ’ τα κοντινότερά σας φιλάρια. Όχι εκείνα που την έχουνε ψωνίσει και καυχιούνται. Όχι εκείνα που κατ’ ανάγκην κατηγοριοποιείτε ως τα πιο «επαναστατικά» ή τα πλέον «πεπειραμένα». Και σίγουρα όχι εκείνα που γουστάρουν να χύνουν εμετό από βιβλία και να σας χτυπάνε κατακέφαλα με δαύτα.
Μια παρέα που ακούει, με την οποία ρίχνετε γέλιο, κάποια από τα πρόσωπα στα οποία μπορείτε να σκάτε μύτη σκούζοντας τα μεσάνυχτα και να βασίζεστε πάνω τους ότι θα σας φτιάξουνε τσαγάκι. Ξεκινώντας από τώρα, μαζευτείτε με τέτοια αξιόπιστα, συμπονετικά φιλάρια, και σκαρώστε πράγματα παρέα. Κάντε τρελά, μεθυσμένα σχέδια. Αποζητήστε τους στόχους σας. Αποφασίστε ποια θα ’ναι τα μέσα σας. Προβάρετε το σχέδιό σας. Μετά, αρχής γενομένης απ’ την πρωταπριλιά, θα κάνουμε όλο τον Απρίλη ένα μήνα ασύστολης βλακείας. Θα κάνουμε το DAC αχρείαστο.
Να μένετε ψύχραιμες, να ’στε σβέλτες, και να ’χετε το νου σας να μην πιαστείτε…
Μ’ αγάπη,
Ομάδα Δράσης Τεχνοφοβικών Γυναικών.