“Τα λόγια μας σαν λεπίδα χαράζουν το σήμερα και οι πράξεις μας καίνε τις γέφυρες με το χθες… Με πείσμα και θέληση μέχρι να δολοφονήσουμε την εξουσία”.
– πυρήνας φυλακής Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, Ανδρέας Τσαβδαρίδης και Σπύρος Μάνδυλας (γράμμα για τους Αλφρέντο Κόσπιτο και Νικόλα Γκάι)
Η κήρυξη πολέμου ενάντια στην εξουσία δεν περιορίζεται σε μία και μόνο δράση, ούτε και σε μία μονάχα επιστολή προς δημοσίευση. Πρόκειται για την ολότητα της ζωής μας, του καθενός από μας που στεκόμαστε εδώ ως εγωιστές υπό την ονομασία της Διεθνούς Συνωμοσίας για την Εκδίκηση (ICR), στο πλαίσιο της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο. Δεν πρόκειται να κάνουμε ούτε βήμα πίσω, έστω κι αν είμαστε απομονωμένοι ή εγκαταλειμμένοι από τους άλλους «επαναστάτες αναρχικούς» που έχουν αφοσιωθεί στα όνειρα της κοινωνίας, εκείνους που επιτρέπουν οι δικές τους αξίες ως αναρχικών να επιβάλλονται αποκλειστικά μέσω ρεφορμισμού, διαπραγμάτευσης και συμμόρφωσης. Είμαστε εκτός του κύκλου επιρροής τους και δε θα παίξουμε το παιχνίδι τους. Έχουμε το δικό μας, αυτό της βίας και της άμεσης δράσης. Με μηδενιστική συντροφικότητα μέσα απ’ τη φωτιά και με υψωμένες γροθιές προς τα συντρόφια μας πίσω απ’ τα σίδερα όπου κι αν βρίσκονται, στην Ευρώπη, στη Νότια Αμερική και στο Μεξικό. Η συντροφικότητά μας εκτείνεται επίσης σ’ εκείνα τ’ ανώνυμα συντρόφια που πέρασαν στην παρανομία προκειμένου να εξακολουθήσουν μια διαρκή αντιπαράθεση με την εξουσία.
Τρέχουσα κατάσταση αναφορικά με τις γενικές εκλογές στην Ινδονησία
Από τότε που πέσανε τα πρώτα πυροτεχνήματα της Πρωτοχρονιάς, όλες οι μορφές καταπίεσης το καταχάρηκαν με την περιέργεια κι ανυπομονησία πριν από τις γενικές εκλογές (τόσο τις βουλευτικές εκλογές, που κυλάνε απ’ τον Απρίλη του 2014, όσο και τις προεδρικές εκλογές, που έρχονται τον Ιούλη του 2014). Είδαμε πώς οι καταπιεστές και οι καταπιεσμένοι πήγαιναν χέρι χέρι γιορτάζοντας αυτό που αποκαλούν ‘την ώρα της νέας ελπίδας για μια καλύτερη αλλαγή’. Τύπωσαν τις φάτσες των υποψήφιων αντιπροσώπων στο κοινοβούλιο, ενώ άλλοι συζητούσαν δημοσίως τι πρέπει να κάνουν ώστε να συμβάλουν στη βελτίωση της δημοκρατίας σε σχέση με τη σημερινή της εκδοχή. Όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα social media πλημμύρισαν από κούφια λόγια και τη φόλα τού πώς οι γενικές εκλογές θα κάνουν τους καταπιεσμένους να κερδίσουν την ελευθερία τους. Κι όντως έτσι είναι, γιατί οι ινδονήσιοι/-ες θα έχουνε πράγματι την ευκαιρία να επιλέξουν ποιοι θα είναι οι καταπιεστές τους για την επόμενη πενταετία.
Ούτε καν εκπλαγήκαμε σαν αντιληφθήκαμε πως κι όσοι έχουν αυτοανακηρυχθεί αντεξουσιαστές απλώς παγιδευτήκανε στη λογική που υπαγορεύει ότι ή κάνεις τη φωνή σου ν’ ακουστεί εν μέσω εκλογών ή απέχεις απ’ την ψηφοφορία.
Βγάζουνε memes στο διαδίκτυο, βγάζουνε αφίσες, βγαίνουν κι οι ίδιοι και το βροντοφωνάζουν, οργανώνουνε κόσμο, απλά για να μην ψηφίσουν. Να πούνε όχι στις κάλπες, να πούνε όχι στους υποψήφιους βουλευτές· αυτοί λένε όχι στα κόμματα, λένε όχι σε οποιαδήποτε υποδομή του ψηφοφορικού συστήματος, έλα όμως που ξεχνάνε ένα σημαντικό πράγμα. Να πούνε όχι στους φραγμούς που τους έχουν κρατήσει μακριά απ’ την πραγματική ελευθερία. Επιθυμούν ένα διαφορετικό αποτέλεσμα βαδίζοντας σε παρόμοιο μονοπάτι μ’ εκείνο που χαράσσει η εξουσία. Και πώς μπορεί να οδηγήσει το μονοπάτι αυτό προς την ελευθερία; Ρητορικό το ρώτημα, μιας κι είναι ανώφελο να διερωτάται κανείς για τις επιλογές αυτών των ανθρώπων.
Ο αναρχισμός είναι πεθαμένος. Κι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι ίδιοι που περήφανα κουβαλάνε το φέρετρο της φερόμενης ως ιδεολογίας τους: του αναρχισμού. Μιας ιδεολογίας των αδύναμων και δειλών που μας έχουνε κατονομάσει ως «εμμονικούς με τη βία» για να κουκουλώσουνε το φόβο το δικό τους. Φοβούνται να οπλιστούν και να βαδίσουνε μόνοι τους στη μάχη, μια μακρά μάχη χωρίς τελειωμό ή σκοπό.
Και σε τι πια διαφέρουμε εμείς απ’ αυτούς τους όχλους;
Εμείς εκθέσαμε τη διαφωνία μας και με τους δυο αυτούς συρφετούς πυρπολώντας δύο γραφεία της επιτροπής γενικών εκλογών, στο Ντονγκάλα του κεντρικού Σουλάβεζι, στις 16 Απρίλη. Δε θα μείνουμε παράμερα αφήνοντας τον εχθρό μας να φιγουράρει ολόγυρα με τη δημοκρατική του τη φιέστα. Απευθύναμε άμεσα την οργή μας και τη μετατρέψαμε σε φωτιά. Δε διεξάγουμε αποχή σε τούτο τον πόλεμο. Διεξάγουμε επίθεση.
Εμείς δεν είμαστε απ’ αυτούς τους αναρχικούς που σπεύσανε σ’ εκλογικά κέντρα και πατήσανε συνθήματα και τα ψάλανε στις κάλπες. Δεν πρόκειται να λερώσουμε τις αξίες μας επιτρέποντας να βαφτεί το δάχτυλό μας με πορφυρό μελάνι, μια στάμπα που βάζουν οι Αρχές για να εξακριβώνουν ποιοι ψήφισαν και ποιοι δεν προσήλθαν στην κάλπη. Δε θ’ αφήσουμε σπιθαμή του σώματός μας να μολυνθεί απ’ τον εχθρό μας. Απεναντίας, εφορμήσαμε εναντίον τους δίχως συμβιβασμό.
Σε μιαν άλλη ευκαιρία που μας παρουσιάστηκε, σαμποτάραμε δυο αυτοκίνητα (στις 28 Απρίλη) που ήταν προγραμματισμένο να μεταφέρουν τα ψηφοδέλτια απ’ την περιοχή της νοτιοανατολικής Μιναχάσα στο Μανάδο, που ’ναι η πρωτεύουσα της επαρχίας του βόρειου Σουλαβέζι. Εξαπολύσαμε αυτό το χτύπημα όχι μονάχα για να προκαλέσουμε καθυστέρηση στη διαδικασία, αλλά για την περαιτέρω δράση μας, την οποία και ακυρώσαμε λόγω της παρέμβασης κάποιων «καλών πολιτών». Την επόμενη φορά θα την πέσουμε σ’ όσους παρεμποδίζουν τις ενέργειές μας. Διά της βίας, εννοείται.
Εμάς δε μας αρκεί η βουβή αποχή. Θέλουμε να κάνουμε αυτή την αντιπαράθεση αγριότερη από απλά λόγια ή αφισέτα. Θέλουμε να μιλήσουμε μέσα απ’ τη φωτιά, όπως αναφέραμε και παλιότερα σ’ ένα από τα ανακοινωθέντα μας. Ωστόσο δεν προσκαλούμε κανέναν/καμιά να έρθει στο κατόπι μας. Δε μας ενδιαφέρει ν’ αποκτήσουμε νέα μέλη. Δεν είμαστε κόμμα ούτε αναρχική συλλογικότητα. Είμαστε μια ένοπλη ομάδα της βίαιης τάσης. Για να περνάμε στην επίθεση, κι όχι ν’ ανοίγουμε διάλογο με τους εχθρούς μας.
Αλληλεγγύη και φωτιά
Στη διάρκεια της δικής μας εκστρατείας, στοχεύσαμε σε ορισμένες σημαντικές τοποθεσίες που ποτέ πριν δεν είχανε μπει στο στόχαστρο. Επεκτείνουμε τους στόχους μας, προσθέτοντάς τους λίγη ακόμη ποικιλία. Για παράδειγμα, στις 19 Απρίλη κάψαμε ολοσχερώς το παράρτημα της εθνικής εταιρείας ηλεκτρισμού στο Μάντιουμ της ανατολικής Ιάβας. Η ενέργεια αυτή αποτελεί μέρος της εκστρατείας μας για πλήγματα στα ζωτικά σημεία του εχθρού. Προκαλώντας όσο περισσότερες ζημιές μπορούμε. Σπέρνοντας τον τρόμο όσο πλατύτερα μπορούμε. Βάλαμε τη φωτιά στις 3 η ώρα τα ξημερώματα κι αφήσαμε τις φλόγες να κάνουν τα υπόλοιπα. Ένα πρωινό ξύπνημα κόσμου με φωτιά είναι ο τρόπος μας να φανερώσουμε το σαρκασμό μας προς τους εργαζομένους που χρειάζεται να σηκωθούν πουρνό πουρνό για το οκτάωρο της σκλαβιάς.
Επιλέξαμε αυτόν το στόχο προκειμένου να στείλουμε ένα μήνυμα στους Αντριάνο Αντονάτσι και Τζανλούκα Ιακοβάτσι. Και οι δυο είναι ιταλοί σύντροφοι που συνελήφθησαν και κατηγορούνται για διάφορες δράσεις, εκ των οποίων μερικές έχουν αναληφθεί ως Αντιπολιτισμικές Ανατρεπτικές Ατομικότητες FAI/IRF. Κι η φωτιά μας είναι εξαιρετικά αφιερωμένη στους δυο τους ώστε να μοιραστούμε τις σκέψεις και τα όνειρά μας, τις αξίες και την αλληλεγγύη μας, και να πούμε και στους δυο ότι τους έχουμε μες στην καρδιά μας. Δε θα ξεχάσουμε ούτε λεπτό συντρόφια που είναι αιχμάλωτα του εχθρού. Κι η εκδίκηση είναι ο μόνος τρόπος απάντησης σ’ αυτή την καταστολή.
Συνεχίσαμε την εκστρατεία μας τοποθετώντας έναν παρόμοιο εμπρηστικό μηχανισμό στα γραφεία της εθνικής εταιρείας ηλεκτρισμού στο Σεμαράνγκ, στην κεντρική Ιάβα, τα ξημερώματα της 23ης Απρίλη, ο οποίος δεν πυροδοτήθηκε τελικώς. Για την ακρίβεια, χυμήξαμε πάνω στο σεκιουριτά που έσκασε μύτη τη στιγμή που μπουκάραμε στα γραφεία. Είναι τυχερός που αποφασίσαμε να τον αφήσουμε εκεί χάμω αντί να τον αποτελειώσουμε.
Δεν είναι ότι δείξαμε έλεος, απλώς στείλαμε μια προειδοποίηση, πως δεν είμαστε τίποτα ζωηρά παιδάκια που παίζουν για πλάκα με τη φωτιά. Άμα μπείτε εμπόδιο στο διάβα μας, δε θα λυπηθούμε να σας βοηθήσουμε να πάτε καλιά σας. Για μας, όλοι όσοι χώνουν τη μύτη τους ή είναι επίδοξοι καλοπολίτες αποτελούν μέρος του εχθρού. Και παρακαλούμε να εκλάβετε σοβαρά την προειδοποίηση, για να μη λέτε πως ποτέ δε σας το ’παμε προκαταβολικά.
Με το που μπήκε αυτός ο μήνας, συνεχίσαμε την εκστρατεία μας εφορμώντας σε άλλες τρεις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, σε τρία διαφορετικά μέρη: μία στο Τερνάτε του βόρειου Μαλούκου (5 Μάη), και άλλες δυο στο Αμπόν της επαρχίας του Μαλούκου (8 Μάη). Θα θέλαμε να ξέρει ο εχθρός πως καμιά περιφέρεια δεν είναι ασφαλής, και θα επιτεθούμε σε ακόμα περισσότερες μεριές στην επόμενη γύρα.
Όλες αυτές οι ενέργειες είναι αφιερωμένες στα πολυαγαπημένα μας συντρόφια, Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς–Πυρήνα Φυλακής, Ανδρέα Τσαβδαρίδη–Σπύρο Μάνδυλα, Γκαμπριέλ Πόμπο ντα Σίλβα, Μάρκο Καμένις, Μόνικα Καμπαγέρο, Φρανσίσκο Σολάρ, Ταμάρα Σολ Βεργάρα, Φρέντυ Φουεντεβίγια–Μαρσέλο Βιγιαροέλ–Χουάν Αλίστε Βέγκα, Χανς Νιεμέγερ, Αλφόνσο Αλβιάλ–Έρμες Γκονσάλες, Αλφρέντο Κόσπιτο–Νικόλα Γκάι, Γιάννη Μιχαηλίδη, Γρηγόρη Σαραφούδη, Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο, Αλέξανδρο Μητρούσια, Δημήτρη Πολίτη, Φοίβο Χαρίση, Τάσο Θεοφίλου, Αργύρη Ντάλιο, Γιώργο Καραγιαννίδη, Μπάμπη Τσιλιανίδη, Γιάννη Ναξάκη, Νίκο Ρωμανό.
Και στη μνήμη του αδερφού μας Σεμπαστιάν Ο. Σεγκέλ, που έπεσε στη μάχη εναντίον του εχθρού στη Χιλή. Αυτές οι πράξεις εκδίκησης είναι για σένα, αδερφέ.
Με τις δράσεις αυτές θέλουμε να καλέσουμε εκ νέου τα συντρόφια μας της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο να χτυπήσουν για άλλη μια φορά και να επανεκκινήσουν το Σχέδιο Φοίνικας. Αυτήν τη φορά, δυνατότερα απ’ ό,τι πριν. Θέλουμε να καλέσουμε όλους τους ενεργούς πυρήνες της FAI/IRF να βγουν να ενισχύσουν για άλλη μια φορά τον πόλεμο, αυτήν τη φορά μέχρι τέλους.
Βία πολέμου ενάντια στο υπάρχον
Κάτω η κοινωνία
Φωτιά στους εχθρούς
Διεθνής Συνωμοσία για την Εκδίκηση (ICR)
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI)
Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (IRF)