1 Απρίλη 2015
Σπάζοντας την απομόνωση της κοινωνίας του εγκλεισμού, μια συνεισφορά στη βδομάδα αγκιτάτσιας ενάντια στις φυλακές [10-20 Απρίλη]
Η επίθεση του κράτους ενάντια σε περίγυρους αγώνα και πραγματικής σύγκρουσης με το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης και καταστροφής του φυσικού (ανθρώπινου, ζωικού, φυτικού, ορυκτού κ.τ.λ.) προκύπτει από τη μανιώδη ανάγκη για την αέναη συντήρηση της παρούσας τάξης προνομίων, για την επίτευξη μεγαλύτερου ελέγχου επί της ζωής, χρησιμοποιώντας νομοθεσίες, διωκτικούς μηχανισμούς, αστυνομίες/στρατούς και φυλακές, προκειμένου να επιβάλουν παραδειγματική τιμωρία σε όσους ξεφεύγουν από το ανθρώπινο καλούπι, το φτιαγμένο για τη διαιώνιση του παρόντος καθεστώτος ανάπτυξης. Όλους εκείνους που έκαμαν τη ζωή τους έναν αγώνα διαρκή και συνεπή με τη λαχτάρα για λευτεριά και αξιοπρέπεια, όσους απορρίπτουμε την εξουσιαστική εξημέρωση που από τότε που ήμασταν παιδιά αποζητά να λυγίσει τα αντάρτικα, ελεύθερα και δημιουργικά πνεύματά μας για να μας κάνει να χωρέσουμε με το ζόρι στην κοινωνία.
Η κοινωνία της αστυνόμευσης και του εγκλεισμού επιδιώκει να ασκήσει έλεγχο επί όσων δεν λυγίζουν από τις αθλιότητες και τα ψέματά της, όσων επέλεξαν να ξαναπάρουν τη ζωή στα χέρια τους, να αποφασίσουν μόνοι τους πώς θα ζήσουν κι όχι όπως επιτάσσει η κοινωνική κανονικότητα που από τη μια πλασάρει τη βιτρίνα της ειρήνης και της ευημερίας ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται οι επενδύσεις σε μηχανισμούς πολέμου, καταστολής και τιμωρίας προς υπεράσπιση της ασφάλειας των εξουσιαστών. Με όλο δαύτο επιχειρούν να φιμώσουν και να απομονώσουν τις πράξεις κι απόπειρες αντίστασης και μάχης ενάντια στην καθεστηκυία εξουσία, όταν εκείνοι παράγουν βία την εντάσσουν στα μέτρα της κατάστασης δικαίου, αλλά όταν μάζες, ομάδες ή άτομα κάνουν πράξη την αυτοάμυνα, τότε τους βαφτίζουν εγκληματίες ή τρομοκράτες, για να τους καταδικάσουν μιντιακά και να υποτάξουν τα μυαλά των πλειοψηφιών. Οι ανθρώπινες μάζες δεν λειτουργούν διαφορετικά από τα κοπάδια προβάτων, κινούνται κατά ’κεί όπου οι πολλοί διατάσσουν την κατεύθυνση, σε αυτό το πλαίσιο τα μέσα (επικοινωνίας) προπαγάνδας των ισχυρών επιτελούν ένα θεμελιώδες ρόλο, παραπληροφορώντας, επιβάλλοντας γνώμες, διαχέοντας την κουλτούρα που προστάζουν οι εξουσιαστές για να αλλοτριώσουν τα μυαλά με καταναλωτικά σκουπίδια που εμπορευματοποιούν όλο το υπάρχον. Παραδείγματα για όλα αυτά παίζουν και με το παραπάνω, τόσο στα εδάφη που κυριαρχούνται από το χιλιανό κράτος, όσο και σε πάμπολλα ακόμη ανά τον κόσμο, καθημερινά προκύπτουν ξανά και ξανά καταστάσεις που μπορούμε να τις αμφισβητήσουμε και να τις συνδέσουμε με την υπάρχουσα κυριαρχία, διαφθορά πολιτικών κι επιχειρηματιών, μπατσική και στρατιωτική βία, καταστροφή της φύσης από τις αιμορουφήχτρες, παιδοφιλία και επιδεικτικότητα των καθολικών, το εμπόριο όπλων, ανθρώπων, ζώων, ναρκωτικών, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε για ώρα αναφέροντας τις ανθρώπινες αθλιότητες που καθορίστηκαν από τους εξουσιαστές και την τάξη τους, και που επηρεάζουν έναν ολάκερο πλανήτη· για την εξουσία δεν υπάρχουν σύνορα, ούτε όμως και για τον αγώνα μας για απελευθέρωση.
Η κοινωνία της φυλακής/αστυνόμευσης/εξουσίας έχει χτίσει το πανοπτικό του εγκλεισμού για να κλείσει εκεί τα όντα που εξεγείρονται στην επικρατούσα κοινωνική παθητικότητα, την εξανδραποδισμένη με καταναλωτικά φετίχ κι επιφανειακότητες. Έχουν φτιάξει δομές, αρχιτεκτονικές κατασκευές με στόχο τον σχιζοφρενή έλεγχο και την υποτίμηση του αυτοκαθορισμένου όντος σε άτομο κυβερνημένο και τσακισμένο από την υποταγή που επιβάλλει η ωμή βία της απομόνωσης και οι ανθρωποφύλακες, οι ένοπλοι λακέδες στην υπηρεσία της μαφίας που κυβερνά, ξεφτίλες μισθοφόροι του καπιταλισμού, όπως κι οι μπάτσοι και μιλιταριστές κάθε τύπου. Η κοινωνία που έχει δεχτεί να την μαρκάρουν, να την εμπορευματοποιήσουν και να την εκμεταλλευτούν για τα συμφέροντα της μπουρζουαζίας, καταλήγοντας να αποτελεί κομμάτι των ένστολων σκυλιών των εξουσιαστών, που αρνήθηκε την ίδια της την ύπαρξη για να συνδράμει στη βασιλεύουσα κυριαρχία, τούτος ο κόσμος ο φτιαγμένος από κάθε τύπου Αρχές είναι αυτός που απορρίπτουμε με όλο μας το μίσος/αγάπη, μιας και περιμένουμε από τη ζωή κάτι ολότελα διαφορετικό, πραγματώνουμε τις ζωές μας βασιζόμενοι στην ελευθερία, στη λαχτάρα να νιώσουμε γεμάτοι ζώντας αξιοπρεπώς ως τμήμα ενός κόσμου φυσικού, δίχως δεσμά, μήτε επιβολές ανθρώπινες, αλλά με το άγριο χτυποκάρδι μας να πάλλεται σε κάθε μας βήμα. Καμιά φυλακή, παρά τα σιδερόφραχτα τείχη, τα κάγκελα, τις πτέρυγες υψηλής ασφαλείας και απομόνωσης, τα σίδερα ή κουβούκλια, παρά τους μπάσταρδους ενόπλους δεν θα μπορέσουν να σπάσουν όσους δίνουν τη ζωή τους στον πιο ευγενή όλων των σκοπών (τη λευτεριά), αυτά τα τείχη δεν θα σιγάσουν ποτέ τα όνειρά μας ούτε το αντάρτικο πνεύμα μας, κι ούτε βέβαια θα φρενάρουν την ανεξέλεγκτη πλημμυρίδα των ανυπότακτων υπάρξεων που σμίγουν και ρίχνονται καταπάνω σε κάθε μορφή διακυβέρνησης της ύπαρξης. Δεν καταφέρνουν ούτε για μια στιγμή να μας απομονώσουν, γιατί ο τρόμος τους και η επικρατούσα μιζέρια θρέφουν τα όνειρά μας για συνολική απελευθέρωση, ποτέ δεν θα καταφέρουν να ματαιώσουν τις τωρινές ή μελλοντικές μας επιθυμίες, ούτε τις δικές μας ούτε όσων τους ορθώσουν ανάστημα στο μέλλον.
Η ιστορία της ανθρώπινης κυριαρχίας πάνω σε καθετί υπαρκτό είναι αρχαία, το ίδιο αρχαία όμως είναι και η ιστορία αντίστασης και αγώνα ενάντια σε κάθε τύπο και απόπειρα καθυπόταξης, σε κάθε εποχή υπήρξαν αντάρτες κι εξεγερμένοι που ξεσηκώθηκαν έχοντας τη διαύγεια να ζήσουν αξιοπρεπώς, κι όχι γονατισμένοι από την ηγεμονεύουσα κυριαρχία. Στη μνήμη παραμένουν όλοι όσοι έζησαν και ζουν με αυτό το όραμα αγώνα, κάθε ομάδα και άτομο που ανέλαβε την έφοδο στους ουρανούς, ανακτώντας τη ζωή με πυγμή, δίχως διαμεσολαβητές ούτε ξένους περιορισμούς, όσοι συγκρούστηκαν με θέληση, αποφασιστικότητα και πεποίθηση ενάντια στην παθητικότητα και στην παραίτηση στην οποία επιχειρεί να μας καθυποτάξει η ηθική τους η ιουδαιοχριστιανική/νομικίστικη/της κοινωνίας των πολιτών/πληβειακή/δημοκρατική/συμφιλιωτική/διαιωνιστική οποιουδήποτε τύπου εξουσίας, κ.τ.λ.
Σήμερα η κυριαρχία έχει φτάσει σε επίπεδα που μέχρι πρότινος ούτε καν τα φανταζόμασταν, με την τεχνολογία να συνδράμει στη ριζοσπαστικοποίηση και πολυπλοκότητα των μέσων εκμετάλλευσης κι ελέγχου επί του φυσικού, με μεταλλαγμένα και κάμερες ασφαλείας, καταγραφή γενετικού υλικού και νανοτεχνολογία, ισοπεδωτική και αδιάκριτη εκμετάλλευση της γης με στόχο την αύξηση των κερδών των εταιρειών και του κρατικού χταποδιού, τούτα είναι δείγματα μιας κοινωνίας/πολιτισμού άρρωστης, που δεν τσιγκουνεύεται τις προσπάθειές της προκειμένου να διαιωνίσει την παρασιτική της ύπαρξη, κι αυτό δεν κάνει παρά να γιγαντώνει την αποστροφή μας για το υπάρχον.
Πάνε παραπάνω από 6 μήνες από την έναρξη ενός ακόμα μιντιακού, μπατσικού και δικαστικού θεάματος σε αυτά τα εδάφη, αυτήν τη φορά εναντίον μας, ως επίθεση της εξουσίας που επιδιώκει να θωρακίσει τις λογικές ελέγχου και εξόντωσης, αλλά που ποτέ της δεν κατάφερε να ξεκάνει όσους συγκρούονται με την πραγματικότητα που ’ναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της, ακόμα κι αν εφόρμησε με όλα τα μέσα ενάντια σε κάθε πρωτοβουλία σύγκρουσης και αυτόνομης δημιουργίας, όπως συνέβη πριν χρόνια με την (αποτυχημένη) υπόθεση βόμβες, όπως συνέβη χτες κι όπως συμβαίνει σήμερα στο νότο, όπου στρατιωτικοποιούν ολοένα και περισσότερα ελεύθερα εδάφη Μαπούτσε, με τους τραμπουκισμούς και την καταστολή αυτόνομων κοινωνικών οργανώσεων και ανακτημένων ή/και κατειλημμένων χώρων, γενικεύοντας τις επιθέσεις τους εναντίον οποιουδήποτε ξεσηκώνεται και αναζητά την αξιοπρέπεια που μας κλάπηκε από την εξουσιαστική νεύρωση κάθε κυβέρνησης.
Απέναντι στη λήθη και στην απομόνωση προτάσσουμε τη μνήμη/ιστορία μας και τους δεσμούς στήριξης, διασώζουμε τις ημερομηνίες στις οποίες έπεσαν νεκρά τα αδέρφια του αγώνα και της αδάμαστης ύπαρξης, στις 29 Μάρτη όπως και στις 11 Σεπτέμβρη, μέρες όπου η περιφέρεια της πόλης φωτίζεται από τη φωτιά της δικαίωσης προς ανάμνηση όλων όσων δολοφονήθηκαν από την κυρίαρχη τάξη, δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε τις μνημόσυνες εκδηλώσεις με άλλον τρόπο, η αστυνομική βία αντιμετωπίζεται με λαϊκή βία, μια πράξη δικαιοσύνης κι εκδίκησης για τα πυρά που στέρησαν τη ζωή από τους δικούς μας, αυτούς που ζήσανε μαχόμενοι ενάντια στη δικτατορία ή τη δημοκρατία, οποιοδήποτε φασιστικό/εξουσιαστικό τάγμα υπερασπίζεται τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Στο μυαλό μας και στην καρδιά μας είναι τ’ αδέρφια Πάμπλο, Εδουάρδο και Ραφαέλ Βεργάρα Τολέδο, Αρασέλυ Ρόμο, Παουλίνα Αγίρρε, Τζόννυ Καρικέο, Κλαούντια Λόπες, Ντάνιελ Μένκο, Άλεξ Λεμούν, Χοσέ Ουενάντε, Χάιμε Μεντόζα Κογίο, Ματίας Κατριλέο, Ενρίκε Τόρρες, Αντρές Σότο Παντόχα, Χοσέ Μιγκέλ Μαρτίνες, Μαουρίσιο Γκόμες, Σενέν Ντίας Νεκούλ, Χουάν Κογιουίν, Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ, Μαουρίσιο Μοράλες, όλοι τους δολοφονημένοι και πεσόντες επειδή υπήρξαν κι αντιστάθηκαν ελεύθεροι κόντρα στην κυριαρχία, τους κουβαλάμε στη μνήμη μας κι είναι παρόντες σε κάθε απελευθερωτική δράση.
Απαντάμε στο κάλεσμα των ανθρώπων μας, αυτών που αναγνωρίζουμε ως συντρόφους στις ιδέες και στις πρακτικές, στη ζωή και στο θάνατο, ξεχύνουμε το αλύχτισμά μας που σμίγει με το δικό σας, στην τελική είμαστε φτιαγμένοι από την ίδια πάστα, μοιραζόμαστε έναν κοινό τρόπο κατανόησης κι αντιμετώπισης του κόσμου. Το κόστος αυτού του αγώνα είναι μεγάλο: δικαστικές διώξεις, δολοφονίες, εξορίες ή εξαφανίσεις είναι μονάχα μερικά από τα τόσα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί ο καπιταλιστικός μηχανισμός για να μας σιγάσει, αλλά δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να μας εξημερώσουν, η φύση μας είναι άλλη, θέλουμε την αναβίωση του άγριου και την εξάπλωσή του σε κάθε γωνιά του πλανήτη, να επιστρέψουμε στην τάξη δίχως επιβολή, ο ποταμός να γυρίσει στη φυσική του κοίτη και να βιώσουμε τη συνολική απελευθέρωση. Ακόμα κι αν είμαστε φυσικά περιορισμένοι από την κρατική κυριαρχία, οι επιθυμίες μας να ζήσουμε όπως θέλουμε συνεχίσουν να είναι ζωντανές, όχι όπως μας έμαθαν να πιστεύουμε πως είναι η ζωή οι αιώνες της κουλτούρας και του καθεστώτος της κυριαρχίας, αλλά επιθυμίες εικονοκλαστικές και πειραματικές που μας οδηγούν στην απόλυτη λευτεριά.
Από τούτο ’δώ το ταπεινό χαράκωμα κι αδερφωμένοι με τα αιχμάλωτα συντρόφια στη Φυλακή Υψηλής Ασφαλείας του Σαντιάγο και στις γυναικείες φυλακές του Σαν Μιγκέλ, αγκαλιάζουμε την πρωτοβουλία για μια βδομάδα αγκιτάτσιας ενάντια στις φυλακές, όπως και την άθραυστη κι αμείωτη βούλησή τους για αγώνα κάτω απ’ όποια συνθήκη και αν βρίσκονται.
Χαιρετίζουμε αδερφικά τα συντρόφια Χουάν Αλίστε Βέγκα, Φρέντυ Φουεντεβίγια, Μαρσέλο Βιγιαροέλ, Αλφρέντο Κανάλες, Αλεχάντρο Αστόργα, Χανς Νιεμέγερ, Ταμάρα Σολ Φαρίας, Κάρλος Γκουτιέρρες Κιδουλέο.
Από μακριά στέλνουμε τη στοργή και τη συνενοχή μας στη Μόνικα Καμπαγέρο και στον Φρανσίσκο Σολάρ, που ’χουν απαχθεί από το ισπανικό κράτος σε συνεργασία με το χιλιανό. Σε όσα αδέρφια χτυπήθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν στο πλαίσιο της επιχείρησης Πανδώρα στις 16 Δεκέμβρη 2014 και αυτής στις 29 Μάρτη 2015, έναν κατασταλτικό ελιγμό που επιδιώκει να εκμηδενίσει την ελευθερία ομάδων, ατόμων και αναρχικών, αυτόνομων κι αντεξουσιαστικών χώρων. Κανένας τραμπουκισμός να μη μείνει αναπάντητος.
Μια αγκαλιά γεμάτη αντάρτικη αξιοπρέπεια στον Μαουρίσιο Ερνάντες Νοραμπουένα, ο οποίος βρίσκεται εδώ και χρόνια σε καθεστώς ακραίας απομόνωσης κατ’ εντολή του βραζιλιάνικου και του χιλιανού κράτους… δύναμη, στοργή κι αγώνα για όλους τους κρατουμένους που εκτίουν μακροχρόνιες καταδίκες.
Στο σύντροφο Ντιέγο Ρίος και στην εξεγερτική του βούληση, που για χρόνια απέτρεπε την κρατική μαφία να τον μαγκώσει, στέλνουμε τη στοργή και τη συνενοχή μας.
Χαιρετισμούς σε όλα τ’ αδέρφια στο Μεξικό που σηκώνουν κεφάλι ενάντια στην κυριαρχία όποια μορφή και έκφραση κι αν αυτή παίρνει, στους απαχθέντες από το κράτος Φερνάντο Μπάρσενας, Αμπραάμ Κορτές, Λουίς Φερνάντο Σοτέλο, όπως επίσης στα συντρόφια που πρόσφατα αποφυλακίστηκαν με εγγύηση Αμελί, Φάλλον και Κάρλος Λόπες.
Εξεγερτικούς χαιρετισμούς γεμάτους αγάπη και συνενοχή στα συντρόφια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς στην Ελλάδα, που στις 2 Μάρτη κατέβηκαν σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου, απαντώντας με αγώνα ενάντια στη φαρμακερή εκδικητικότητα του κράτους εναντίον του πιο κοντινού τους περίγυρου, αλλά και στις νομοθεσίες και μεθόδους ελέγχου/καταστολής που εφαρμόζει εναντίον των αγωνιστών σ’ εκείνα τα εδάφη. Έχουν βάλει σε κίνδυνο την υγεία τους και τις ζωές τους για να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στην επιβολή των σαδιστικών μηχανισμών της κυριαρχίας. Μια αγκαλιά και δύναμη στους Θεόφιλο Μαυρόπουλο, Παναγιώτη Αργυρού (νοσηλευόμενους σε κρίσιμη κατάσταση), στους Χρήστο και Γεράσιμο Τσάκαλο, τους οποίους εκβιάζουν συναισθηματικά με τη σύλληψη της μητέρας τους και της συμβίας του Γεράσιμου (ένας από τους λόγους της εν εξελίξει απεργίας πείνας), στους Γιώργο Νικολόπουλο, Γιώργο Πολύδωρο, Δαμιανό Μπολάνο, Μιχάλη Νικολόπουλο, Όλγα Οικονομίδου, Χάρη Χατζημιχελάκη, Αγγελική Σπυροπούλου. Μια αγκαλιά επίσης στους συμμετέχοντες στο δίκτυο αγωνιστών κρατουμένων (ΔΑΚ), στους Αντώνη Σταμπούλο, Τάσο Θεοφίλου, Γιώργο Καραγιαννίδη, Δημήτρη Πολίτη, Φοίβο Χαρίση, Αργύρη Ντάλιο, Δημήτρη Μπουρζούκο, Γρηγόρη Σαραφούδη, Γιάννη Μιχαηλίδη, στους Νίκο Μαζιώτη και Κώστα Γουρνά, στο μέλος της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα, στους τούρκους πολιτικούς κρατουμένους, και στους κρατουμένους Γιώργο Σοφιανίδη και Μοχάμεντ-Σαΐντ Ελτσιμπάχ.
Στα συντρόφια που ’ναι αιχμάλωτα στις ιταλικές φυλακές κρατώντας αλύγιστη στάση μάχης απέναντι στην καθυπόταξη, στους Νικόλα Γκάι, Αλφρέντο Κόσπιτο, Μικέλε Φαμπιάνι, Αντριάνο Αντονάτσι, Φραντσέσκο Σάλα, Γκρατσιάνο Ματσαρέλλι, Λούτσιο Αλμπέρτι, Τζανλούκα Ιακοβάτσι, Φραντσέσκο Πόρκου, μια συνένοχη αγκαλιά.
Τη συνενοχή, αγάπη και δύναμή μας σε όλους τους αιχμάλωτους Μαπούτσε που φυλακίστηκαν επειδή υπερασπίστηκαν τη γη που μας συντηρεί, κι ιδίως στ’ αδέρφια Λουίς Μαριλέο, Κριστιάν Λεβινάο, Μιγκέλ Τόρο και Κλάουντιο Ουεντεκόλ, που στις 23 Μάρτη ξεκίνησαν μια απεργία πείνας ως τις έσχατες συνέπειες με σκοπό να ικανοποιηθούν αιτήματά τους.
Σπάζοντας την απομόνωση
Νάταλυ Καζανόβα
Γυναικείες φυλακές Σαν Μιγκέλ
Χουάν Φλόρες
Πτέρυγα 1 της φυλακής Σαντιάγο 1
Γκιγέρμο Ντουράν
Σε πλήρη κατ’ οίκον περιορισμό
σχετικά με την υπόθεση των συντρόφων βλ. εδώ