Στις 24 Ιούνη 2011, η περουανική αστυνομία δολοφόνησε 6 τουλάχιστον διαδηλωτές και τραυμάτισε περισσότερους από 30 κατά τη διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στη μόλυνση του ποταμού Ραμίς από τα ορυχεία της περιοχής, στην πόλη Χουλιάκα, στο νότιο Περού.
Περίπου στις 11.00, οι κάτοικοι μπλόκαραν το δρόμο που οδηγεί στο αεροδρόμιο της πόλης και επιχείρησαν να διαρρήξουν την περίμετρό του. Η απάντηση των πάνοπλων κατασταλτικών δυνάμεων της Εθνικής Αστυνομίας και των κομάντο DINOES (Εθνική Διεύθυνση Ειδικών Επιχειρήσεων) ήταν να ανοίξουν πυρ εναντίον του πλήθους. Οι πρώτοι νεκροί έπεσαν περίπου στις 12.00 ενώ οι πυροβολισμοί από τους ένστολους φονιάδες συνεχίστηκαν μέχρι αργά το απόγευμα αφήνοντας πίσω τους νεκρούς τους: Víctor Campos Huanca, Felix Edwin Irpanoca Turpo, Raúl Cancapa Huaricallo, Petronila Coa Huanca, Gregorio Huamán Mamani και ένα ακόμα άτομο, τα στοιχεία του οποίου δεν έχουν ταυτοποιηθεί.
Οι συγκρούσεις των κατοίκων με τους μπάτσους συνεχίστηκαν μέχρι αργά το βράδυ οπότε και μεγάλος όγκος διαδηλωτών συγκεντρώθηκε στο κέντρο της πόλης και επιτέθηκε σε πολυκαταστήματα και καπιταλιστικούς στόχους.
Βάσιμος φόβος των κατοίκων είναι πως η περουανική αστυνομία εφάρμοσε για άλλη μια φορά την τακτική της εξαφάνισης των σορών διαδηλωτών και πως ο συνολικός αριθμός των νεκρών είναι τελικά μεγαλύτερος.
Τα καθεστωτικά μέσα προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τους μπάτσους και τους πολιτικούς εντολείς τους παρουσιάζοντας τους διαμαρτυρόμενους κατοίκους της περιοχής ως έκνομους και βίαιους.
Η αλήθεια βέβαια είναι πολύ διαφορετική. Το περουανικό κράτος και οι δήμιοί του είναι ένοχοι για αμέτρητα εγκλήματα εναντίον της φύσης και του ανθρώπου. Σε αγαστή συνεργασία με τις πολυεθνικές εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου, μεταλλευμάτων, φυσικού αερίου και τους μεγαλοεργολάβους των κατασκευαστικών έργων υποδομής για την υποτιθέμενη ανάπτυξη της Λατινικής Αμερικής, το περουανικό κράτος φροντίζει συστηματικά για την καταστροφή της Αμαζονίας, το δηλητηριασμό των λαών που ζουν στην επικράτειά του, καθώς και για την εκδίωξη και την εξαφάνιση των απομονωμένων αυτόχθονων κοινοτήτων από τα παραδοσιακά τους εδάφη.
Το πλιάτσικο της Αμαζονίας και η καταλήστευση των φυσικών και ανθρώπινων πόρων, όταν δεν γίνεται με εκσκαφείς και γεωτρύπανα, γίνεται με τη χαρακτηριστική άνεση της δολοφονίας διαδηλωτών.
