Χωρίς την άδεια του προέδρου, του στρατηγού, της εκκλησίας και της ηθικής της, εκρηγνυόμαστε σήμερα στο σκηνικό των ανατρεπτικών εκδόσεων. Με βαθιά αποστροφή για την εξουσία, αφήνοντας πίσω μας τις μουχλιασμένες ιδεολογίες, σημαδεύουμε με την πένα μας το υπάρχον και την αυξανόμενη καταστολή του, τις οικολογικές και κοινωνικές καταστροφές του.
Μέσω αυτού του περιοδικού θέλουμε να ανοίξει ένας διάλογος γύρω από την πραγματικότητα αυτής της χώρας, για να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά πάνω από όλα για να της ασκήσουμε κριτική και να ανακαλύψουμε τρόπους ώστε να την αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη δύναμη και ένταση. Το πράττουμε αυτό από την προοπτική του αυτόνομου και αντεξουσιαστικού αγώνα, γιατί δεν πιστεύουμε στα κόμματα και στις ιεραρχίες, ούτε στις διαπραγματεύσεις με το κράτος και το Κεφάλαιο.
Δεν απευθυνόμαστε στους «εργάτες», στους «αγρότες» ή στους «φοιτητές», αλλά σε όλους τους καταπιεσμένους που αρνούνται πεισματικά να δεχτούν την καθημερινή καταστολή και εκμετάλλευση, χωρίς να μας ενδιαφέρει ο κοινωνικός τους ρόλος.
Παρά την τρέχουσα κατάσταση, κι αν ακόμα ένας κόσμος χωρίς μιζέρια φαντάζει πολύ μακρινός, παρά την απάθεια και τη συναίνεση, δεν παύουμε να ονειρευόμαστε την ελευθερία. Θέλουμε να τη δοκιμάσουμε, να τη ζήσουμε και είμαστε πρόθυμοι να αγωνιστούμε γι’ αυτή.
Θέλουμε να συναντήσουμε τις εστίες αντίστασης στον περίγυρό μας. Θέλουμε να κοιτάξουμε την πραγματικότητα όχι μόνο ως κάτι το οποίο μας επιβάλλεται, αλλά ως κάτι του οποίου μπορούμε να είμαστε μέρος. Αυτή η πραγματικότητα εξαρτάται από την απάθεια και τη συνεργασία μας ή από την εξέγερση και την αντίστασή μας.
Εδώ είμαστε λοιπόν, χωρίς πολλές αξιώσεις, αλλά με τις καρδιές μας γεμάτες επιθυμίες και οργή. Τίποτα παραπάνω από μια ανατρεπτική αύρα σε ένα χειμωνιάτικο κοινωνικό τοπίο. Με τη φιλοδοξία, ωστόσο, να μετατρέψουμε αυτό το αεράκι σε έναν άνεμο που μπορεί να φέρει καταιγίδα.
Και τότε;
Ούτε να υπακούς, ούτε να διατάζεις.
Ούτε αφέντης, ούτε σκλάβος· έξω!
Όσοι φοβούνται απαντούν:
«Μα κάτι τέτοιο είναι αδύνατον!»
Τίποτα δεν είναι δυνατόν σύμφωνα με αυτούς τους ανθρώπους. Μπορούν λοιπόν να περιμένουν τους Μεσσίες τους και να ονειρεύονται θεϊκούς παραδείσους ή τις ειδυλλιακές πόλεις του μέλλοντος…
(Βίκτορ Σερζ)
Μπορείτε να επισκεφτείτε την ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Sin permiso («Χωρίς άδεια») εδώ: periodico sin permiso