λάβαμε στις 23 Ιούνη 2016

Πολιτική Δήλωση της Αγγελικής Σπυροπούλου στην δίκη για το σχέδιο απόδρασης της ΣΠΦ

«Η δικαιοσύνη γεννήθηκε τη στιγμή που
χάσαμε τον έλεγχο επάνω στις ζωές μας»
(Bruno Filippi)

Η πολιτική μου υπόσταση και συνείδηση δεν θα μου επέτρεπαν ποτέ να βρεθώ «απολογούμενη» μπροστά σε μια στημένη παρωδία, όπως αυτή που διαδραματίζεται το τελευταίο διάστημα σε αυτήν εδώ την αίθουσα, γι’ αυτό το λόγο τα όσα θα πω κινούνται σε καθαρά πολιτικό και όχι δικονομικό επίπεδο. Η πολιτική δράση ούτε αρχίζει ούτε τελειώνει με βάση τον ποινικό κώδικα, συνεπώς σε καμία περίπτωση εσείς, τόσο σαν άτομα όσο και σαν θεσμός, δεν είστε σε θέση να την κρίνετε.

Ως αναρχικοί που τασσόμαστε ενάντια στο κράτος οφείλουμε να εναντιωνόμαστε και στους νόμους που το υποθάλπουν και που δικαιολογούν την ύπαρξη του.

Τι είναι όμως το δίκαιο;

Τίποτα παραπάνω από ένα σύμπλεγμα κανόνων που ορίζουν το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο. Είναι ένας «οδηγός» κοινωνικής συμπεριφοράς που αποσκοπεί στην επιλογή της υποταγής και στη διατήρηση της εξουσίας μέσω του φόβου των κυρώσεων για κάθε παρέκκλιση από το επιτρεπτό, από το νόμιμο…

Είναι «δίκαιο» οι τράπεζες να αποτελούν τους παγκόσμιους τοκογλύφους, είναι όμως «άδικο» να τις τινάζεις στον αέρα με μια γερή δόση εκρηκτικών. Τότε μετονομάζονται σε «κοινωφελή ιδρύματα» και η δικαιοσύνη σας μοιράζει ισόβια…

Είναι «δίκαιο» οι κυβερνήσεις να βομβαρδίζουν σωρηδόν αμάχους στα πλαίσια των κατά τ’ άλλα «ανθρωπιστικών» τους πολέμων, είναι «άδικο» όμως να εκτελέσεις αυτούς που ευθύνονται για τον θάνατο χιλιάδων…

Ένα παιχνίδι των λέξεων που διαμορφώνει το συλλογικό φαντασιακό ανάγοντας το δόγμα του «νόμου και της τάξης» σε ύψιστη αρετή, με μοναδικό σκοπό τη διατήρηση του υπάρχοντος εξουσιαστικού συστήματος.

Ο κόσμος της κυριαρχίας τον οποίο προστατεύετε και συντηρείτε, προωθεί ή καλύτερα επιβάλλει μια συστηματοποιημένη ζωή οι εκφάνσεις της οποίας δυναστεύουν, υποδουλώνουν και περιορίζουν τις δυνατότητες της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι συμπεριφορές , οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι σχέσεις, μεταφέρονται σε μηχανικές διαδικασίες που διαμορφώνουν αυτό που αποκαλείται ομαλότητα ή κοινωνική νόρμα. Ο τρόπος ζωής που μου προτείνετε συνοψίζεται σε μια άθλια επαναληπτικότητα, προδιαγεγραμμένη και χωρίς ανατροπές. Μια βαρετή πορεία μιας ανούσιας ύπαρξης που απλά περιμένει να τη διακόψει ο θάνατος.

Εγώ όμως δεν χωράω στο κόσμο σας. Δεν αντέχω αυτή την απόλυτα οργανωμένη πλήξη του.

Είναι εκείνες οι στιγμές το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθείς όπου καπνίζεις το τελευταίο τσιγάρο και κάνεις την αποτίμηση της μέρας που πέρασε. Ο καπνός μπερδεύεται με τις σκέψεις σου και στην τελευταία τζούρα καταλήγεις… Η μέρα σου δεν ήταν αρκετή… Η αίσθηση του ανικανοποίητου σε κατακλύζει και σου κόβει την ανάσα… «Δεν μπορώ να ζήσω έτσι…» «Δεν θέλω να ζήσω έτσι». Σε παίρνει ο ύπνος ενώ στο μυαλό σου επαναλαμβάνονται τα λόγια…

Η νέα μέρα έρχεται να σε φέρει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα και έχει έρθει η ώρα να κάνεις τις επιλογές σου… Εγώ από την επιβίωση επέλεξα να ζήσω… Αντί για την ασφάλεια της κανονικότητας επέλεξα να ξεκινήσω ένα ταξίδι προς το άγνωστο των πιθανοτήτων όπου κάθε στιγμή κρύβει τη δική της έκπληξη. Εκεί όπου η ένταση έρχεται να αντικαταστήσει την υποτονικότητα.

Η ανάγκη που καίει μέσα μου να αρνηθώ την ομοιομορφία που η νομιμότητα σας επιτάσσει με οδήγησε σε μια διαδικασία διαρκούς εξέγερσης για την απόδραση από τα τόσο στενά όρια μιας κοινωνίας-φυλακής. Σε αυτή τη διαδρομή ο χρόνος μηδενίζει. Τα ρολόγια μας σταματούν τη στιγμή της επίθεσης. Δεν χρειάζονται πια «αφορμές». Πάψαμε να υπολογίζουμε τα «πρέπει». Το κόστος, τις συνέπειες…

Ο σκοπός είναι ένας, να μεγιστοποιήσουμε την απειλή, να δημιουργήσουμε έναν επικίνδυνο εσωτερικό εχθρό που θα χτυπά στην καρδιά του συστήματος σας. Ο δρόμος αυτός είναι μοναχικός και συχνά σε φέρνει αντιμέτωπο με τον ίδιο σου τον εαυτό, με τις δικές σου, προσωπικές, αντιφάσεις. Είναι ένας πόλεμος που ξεκινά από μέσα σου και ξεχύνεται ορμητικά ενάντια σε κάθε έκφανση του σύγχρονου πολιτισμένου κόσμου σας. Στον πόλεμο αυτό, που ως αναρχικοί έχουμε κηρύξει εναντίον σας και δεν το αρνηθήκαμε λεπτό, δεν υπάρχουν ουδέτερες στάσεις.

Οι σύντροφοι της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, παρά την πολύχρονη αιχμαλωσία τους, δεν υποχώρησαν. Αρνήθηκαν να σκύψουν το κεφάλι και να φιλήσουν το σταυρό της μετάνοιας. Υπερασπίστηκαν στο ακέραιο και με αξιοπρέπεια την αναρχική τους υπόσταση. Παρότι, λοιπόν, δεν είμαι μέλος της Συνωμοσίας, μας συνδέει η κοινή πολιτική συνείδηση. Μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες, τις ίδιες ιδέες και το ίδιο πάθος για ελευθερία. Η πολιτική συγγένεια που μας συνδέει δεν θα μπορούσε παρά να με κάνει να σταθώ αλληλέγγυα δίπλα τους.

Η αλληλεγγύη δεν είναι απλώς συναισθηματικά φορτισμένη λέξη. Η αλληλεγγύη χαράζει εξεγερτικές κατευθύνσεις και αποτρέπει τη λήθη από το να γίνει η ταφόπλακα των αιχμαλώτων συντρόφων. Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που γεννιέται η συνενοχή. Ποια θα μπορούσε να είναι αυθεντικότερη και ειλικρινέστερη ένδειξη αλληλεγγύης προς αυτούς τους συντρόφους από το να συμβάλλω ηθικά και πρακτικά στο σπάσιμο της αιχμαλωσίας τους; Μόνο περήφανη μπορώ να νιώσω που συμμετείχα στην απόπειρα απόδρασης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και κανένα δικαστήριο δεν είναι αρμόδιο να κρίνει την επιλογή μου.

Η φυλακή, άλλωστε, είναι μια στάση για όποιον αποφασίσει να οπλίσει τις επιθυμίες και τις αρνήσεις του. Κι εδώ αρχίζουν οι αντιφάσεις… Εμείς που αγαπάμε τόσο πολύ την ελευθερία είμαστε εγκλωβισμένοι στο τσιμέντο… Εμείς που αγαπάμε τη ζωή με πάθος φλερτάρουμε με τον θάνατο κάθε λεπτό. Αν η φυλακή έχει ως στόχο να μας « εξημερώσει», μάθετε πως οι τοίχοι και οι κλειδαριές μάς τρέφουν με οργή και η όρεξη για εκδίκηση μεγαλώνει… Μπορούμε να αποτύχουμε, δεν μπορούμε όμως να υποταχθούμε… Δεν πρόκειται για την αρχή και σίγουρα ούτε για το τέλος μιας ιστορίας αλλά για την διαδρομή κι εκεί είναι που βρίσκεται όλη η ομορφιά…

Γι’ αυτούς τους λόγους, αλλά και για όλους τους λόγους του κόσμου αναλαμβάνω, περήφανα και χωρίς ίχνος μεταμέλειας, την ευθύνη για την έμπρακτη πολιτική συνεισφορά μου στο σχέδιο απόδρασης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Όσες φορές και να γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα έκανα ξανά και ξανά την ίδια επιλογή.

Αγγελική Σπυροπούλου – γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού

το κείμενο σε pdf

Μετά την πρόσφατη απόπειρα απόδρασης από την υπόγεια πτέρυγα των γυναικείων φυλακών του Κορυδαλλού, πάρθηκαν νέα μέτρα ασφαλείας που έχουν ήδη υλοποιηθεί και περιλαμβάνουν την τοποθέτηση extra καμερών παρακολούθησης, νέων κιγκλίδων σε διάφορα σημεία, αύξηση του αριθμού των σωφρονιστικών υπαλλήλων που υπηρετούν στο υπόγειο.

Σήμερα το πρωί Τετάρτη 13 Απριλίου επιχείρησαν να τοποθετήσουν δεύτερη σειρά από κάγκελα στα κελιά των κρατουμένων, στερώντας τους ουσιαστικά και το ελάχιστο οπτικό πεδίο που έχουν, οι οποίοι και αντέδρασαν έντονα σε αυτή την προοπτική. Παράλληλα ξεκίνησε το γνωστό και χιλιοπαιγμένο έργο της μετάθεσης ευθυνών μεταξύ υπουργείου Δικαιοσύνης και φυλακής.

Επίσης έγινε γνωστό ότι σε χρόνο ρεκόρ εγκρίθηκε από το υπουργείο κονδύλι της τάξης των 17.000 ευρώ γι’ αυτά τα πρόσθετα μέτρα ασφαλείας.

Οι κρατούμενοι στην υπόγεια πτέρυγα των γυναικείων φυλακών είναι αποφασισμένοι να αντιδράσουν με όποιο τρόπο θεωρούν πρόσφορο προκειμένου να ματαιώσουν αυτό το νέο σχέδιο εις βάρος τους.

Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του για το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα, είτε πρόκειται για το υπουργείο Δικαιοσύνης, είτε για την διεύθυνση των φυλακών.

(λάβαμε στις 31 Μάρτη 2016)

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ

Σήμερα 31 Μαρτίου συνεδρίασε το δικαστήριο για το σχέδιο απόδρασης των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Λόγω της συνεχιζόμενης αποχής των δικηγόρων, οι συνήγοροι υπεράσπισης, ζήτησαν διακοπή της δίκης. Μάλιστα προσκόμισαν έγγραφα από τον δικηγορικό σύλλογο που πιστοποιούσαν την συνέχιση της αποχής και την συμμετοχή των δικηγόρων σε αυτή.

Ο εισαγγελέας Κούτρας πρότεινε τη διακοπή της δίκης, λόγω της αποχής των δικηγόρων και το δικαστήριο αποσύρθηκε για να αποφασίσει. Όταν επέστρεψε η έδρα, η πρόεδρος του δικαστηρίου Α. Υφαντή ανακοίνωσε ότι το προεδρείο, μειοψηφούντος ενός δικαστή, ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ το αίτημα των συνηγόρων υπεράσπισης και αποφασίζει την συνέχιση της δίκης. Μάλιστα έθεσε τελεσίγραφο στους δικηγόρους υπεράσπισης λέγοντας «αν δεν ασκήσετε τα καθήκοντά σας θα καταργηθείτε…»

Όλοι οι συνήγοροι, ανάμεσά τους ο Φ. Ραγκούσης, ο Θ. Μαντάς και ο Σ. Φυτράκης, έκαναν λόγο για πρωτοφανή αυθαιρεσία, αφού η πρόεδρος Υφαντή όχι μόνο παρατύπως επεμβαίνει στο συνδικαλιστικό της όργανο (δικηγορικός σύλλογος) ακυρώνοντας τις αποφάσεις του εργασιακού της κλάδου, ΑΛΛΑ ουσιαστικά στερεί από τους κατηγορούμενους το δικαίωμα να έχουν δικηγόρους.

Από τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς πήρε το λόγο ο Χ. Τσάκαλος και δήλωσε ότι με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά ότι δικαστές που έχουν επιλεγεί για να δικάσουν πολιτικές δίκες, στην πραγματικότητα ακολουθούν εντολές συγκεκριμένων πολιτικών κύκλων και δίνουν τα διαπιστευτήριά τους υπακούοντας τυφλά σε εντολές συγκεκριμένων πολιτικών κύκλων με επικεφαλής τώρα τον πρώην υπουργό δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου με αντάλλαγμα την προαγωγή τους. Συνέχισε λέγοντας ότι ιδιαίτερα σε αυτήν την δίκη έχει δοθεί εντολή για fast track διαδικασία, με τελικό σκοπό την εξυπηρέτηση πολιτικών συμφερόντων.

Ολοκληρώνοντας την παρέμβασή του δήλωσε ότι είναι γνωστές οι παρεμβάσεις που έγιναν από τον ίδιο τον Χ. Αθανασίου στον ειδικό εφέτη ανακριτή Ε. Νικόπουλο για την προφυλάκιση των συγγενών τους ως αντίποινα για την συνέχιση της επαναστατικής δράσης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Στην συνέχεια ο Φ. Ραγκούσης, ο Θ. Μαντάς και ο Σ. Φυτράκης και οι υπόλοιποι συνήγοροι κατήγγειλαν ότι αυτές οι μεθοδεύσεις απ’ την μεριά της προέδρου Υφαντή με σκοπό να τους καταργήσει και ουσιαστικά να προχωρήσει σε μία δίκη χωρίς δικηγόρους, θυμίζουν άλλες εποχές και είναι εκτός πλαισίου της νομιμόμητας. Τόνισαν ότι είναι πρωτοφανές πρόεδρος δικαστηρίου ουσιαστικά να διώχνει και να παύει τους συνηγόρους υπεράσπισης ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ επειδή ασκούν το δικαίωμα της αποχής στα πλαίσια της κινητοποίησης του δικηγορικού συλλόγου που συμμετέχουν.

Ο εισαγγελέας Κούτρας παίρνοντας το λόγο ζήτησε απ’ το προεδρείο να ανακαλέσει την απόφασή του και να δώσει την διακοπή που ζητούν οι συνήγοροι ώστε να μην υπάρχουν υπόνοιες για πολιτικές μεθοδεύσεις που αναφέρθηκαν από τους κατηγορούμενους.

Το προεδρείο απεσύρθη για να συνεδριάσει και λίγη ώρα αργότερα η πρόεδρος Υφαντή, απροκάλυπτα, αδιαφορώντας τόσο για το αίτημα των συνηγόρων όσο και για την τοποθέτηση του εισαγγελέα Κούτρα, ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ τη συνέχιση της δίκης, την κατάργηση όλων των δικηγόρων και τον διορισμό νέων συνηγόρων που διάλεξε η ίδια.

Εν μέσω διαμαρτυριών που ακολούθησαν, τα παριστάμενα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς μαζί με την Αγγελική Σπυροπούλου κατέθεσαν αίτηση εξαίρεσης της προέδρου Υφαντή δηλώνοντας ότι είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι η συγκεκριμένη δικαστής εκτελεί χρέη εντολοδόχου και εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες με τον τρόπο που διευθύνει τη δίκη…

Η πρόεδρος Υφαντή φανερά αμήχανη καταλόγισε ευθύνες στον πρόεδρο του δικηγορικού συλλόγου Β. Αλεξανδρή λέγοντας ότι αυτός ευθύνεται και η ίδια θα συνεχίσει την δίκη με ή χωρίς συνηγόρους…

Εν μέσω αντεγκλήσεων το δικαστήριο διέκοψε για τις 12 απριλίου που θα εξεταστεί η αίτηση εξαίρεσης.

Η φασιστική στάση της προέδρου Υφαντή, που φιλοδοξεί με αυτόν τον τρόπο να προαχθεί από εφέτης σε πρόεδρο εφετών, αποδεικνύει πως αυτή η δίκη έχει τελειώσει πριν καν αρχίσει. Το πρώτο βήμα ήταν η κατάργηση των δικηγόρων και η αντικατάστασή τους με δικηγόρους της επιλογής της. Μετά την περίπτωση της προέδρου Κλάπα, που καταδίκασε σε ισόβια και 120 χρόνια τον Ν. Μαζιώτη, αφανείς αλλά γνωστοί πολιτικοί κύκλοι με πρωτεργάτη τον Χ. Αθανασίου μεθοδεύουν τις πολιτικές δίκες των επαναστατικών οργανώσεων με σκοπό την εξόντωση των πολιτικών τους αντιπάλων…

Το στοίχημα που τίθεται στον αλληλέγγυο κόσμο του αγώνα είναι αν θα επιτρέψει τον φασιστικό μονόλογο των δικαστών να κυριαρχήσει ή θα τον ανατρέψει στην πράξη…

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ

Αλληλέγγυοι/ες Αναρχικοί/ές

Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη για την επιχείρηση απόδρασης από τις φυλακές Κορυδαλλού και την καταδικαστική απόφαση της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα σε ισόβια κάθειρξη

Η απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο στις 21 Φεβρουαρίου 2016 από τις φυλακές Κορυδαλλού, επιχείρηση που πραγματοποίησε η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, ήταν μια επαναστατική πράξη, μια ενέργεια αντάρτικου για την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων. Ήταν μια ενέργεια συνέχισης της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα, απάντηση στις κατασταλτικές επιχειρήσεις του κράτους εναντίον της οργάνωσης αλλά και εναντίον άλλων συντρόφων πολιτικών κρατουμένων που βρίσκονται στις φυλακές για ένοπλη δράση, και γι’ αυτό ήταν μια παραδειγματική πράξη αλληλεγγύης μεγάλης και μοναδικής σημασίας. Η επιχείρηση απόδρασης ήταν μια ενέργεια προς την κατεύθυνση συνέχισης της ένοπλης επαναστατικής δράσης, για την προώθηση του αγώνα για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους, για την ανατροπή της πολιτικής των προγραμμάτων διάσωσης του καθεστώτος που έχει επιβάλει η τρόικα των υπερεθνικών αφεντικών της χώρας, ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, στους οποίους έχει προστεθεί και ο ESM, με την ψήφιση και εφαρμογή του γ’ μνημονιακού προγράμματος από την κυβέρνηση Σύριζα. Ο ένοπλος αγώνας στις σημερινές συνθήκες είναι πιο επίκαιρος και αναγκαίος από ποτέ. Η αποτυχία της επιχείρησης αυτής δεν θα μας λυγίσει. Θα αγωνιζόμαστε όσο ζούμε και όσο αναπνέουμε.

Ο Επαναστατικός Αγώνας έχει αποδείξει ότι έχει μείνει όρθιος όλα αυτά τα χρόνια παρά τα αλλεπάλληλα κατασταλτικά χτυπήματα και τις θυσίες, με το αίμα του συντρόφου Λάμπρου Φούντα, που σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αστυνομικούς στη Δάφνη σε προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσης στις 10 Μαρτίου 2010, με τις συλλήψεις μας ένα μήνα αργότερα, στις 10 Απριλίου, παραμονές της υπογραφής του Α’ Μνημονίου, καθώς και τη σύλληψή μου στο Μοναστηράκι όπου τραυματίστηκα μετά από καταδίωξη και συμπλοκή με αστυνομικούς στις 16 Ιουλίου 2014. Ο Επαναστατικός Αγώνα έμεινε όρθιος γιατί αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μας στην οργάνωση –είμαστε οι πρώτοι που το κάναμε ως ένοπλη επαναστατική και αναρχική οργάνωση στην Ελλάδα– και γιατί υπερασπίσαμε την ίδια μας την ιστορία, τις ενέργειες της οργάνωσης καθώς και το σύντροφο Λάμπρο Φούντα, που σκοτώθηκε για να μην περάσει το μνημόνιο και για να γίνει η κρίση ευκαιρία για την κοινωνική επανάσταση. Μείναμε όρθιοι ως οργάνωση γιατί αδιαφορήσαμε για το κόστος και το τίμημα, γιατί δεν προδώσαμε, δεν λιποτακτήσαμε, δεν κοιτάξαμε ο καθένας να σώσει τον εαυτό του τη στιγμή της καταστολής. Ακριβώς γιατί αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη μείναμε ζωντανοί ως οργάνωση στη φυλακή το 2010-11, δώσαμε μια πολιτική μάχη εναντίον του εχθρού στο 1ο ειδικό δικαστήριο, όταν είχαμε αποφυλακιστεί λόγω παρέλευσης του δεκαοκτάμηνου, επιλέξαμε να μην παραδοθούμε στην φυλακή και περάσαμε στην παρανομία συνεχίζοντας τον ένοπλο αγώνα και την δράση της οργάνωσης.

Η επίθεση του Επαναστατικού Αγώνα – Κομάντο Λάμπρος Φούντας στις 10 Απριλίου του 2014 εναντίον της Τράπεζας της Ελλάδας που είναι παράρτημα της ΕΚΤ, ενός από τους πιο λαομίσητους οργανισμούς του κουαρτέτου πλέον των υπερεθνικών αφεντικών, και σε κτήριο που στεγαζόταν το γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ στην Ελλάδα, αφενός ακύρωνε την κατασταλτική επιχείρηση του 2010 και αφετέρου συνέχιζε τη στρατηγική της οργάνωσης που είχε εγκαινιαστεί το 2009 με τις επιθέσεις στα κεντρικά γραφεία και σε υποκατάστημα της Citibank, σε υποκατάστημα της Eurobank και στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Εδώ και χρόνια ο Επαναστατικός Αγώνας βρίσκεται απέναντι στην αιχμή του δόρατος της κρατικής καταστολής αφού η αντιμετώπισή του όπως και γενικότερα της ένοπλης επαναστατικής δράσης αποτελεί μείζονα προτεραιότητα για την επιβίωση του καθεστώτος που επιδιώκει την εξάλειψη του εσωτερικού εχθρού για την απρόσκοπτη επιβολή και εφαρμογή των προγραμμάτων διάσωσης που αποτελούν πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας και εκκαθάρισης τμημάτων του πληθυσμού.

Οι επικηρύξεις από το State Department και το ελληνικό κράτος το 2007 με ένα εκατομμύριο δολάρια και οχτακόσιες χιλιάδες ευρώ αντιστοίχως μετά την επίθεση της οργάνωσης με αντιαρματική ρουκέτα στην πρεσβεία των ΗΠΑ, οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης Παπανδρέου για τις συλλήψεις μας το 2010 και οι δηλώσεις κυβερνητικού αξιωματούχου ότι απέτρεψαν χτύπημα που θα τελείωνε την οικονομία παραμονές της υπογραφής του Α’ Μνημονίου και με το φόβο κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας, οι επικηρύξεις της κυβέρνησης Σαμαρά το 2014 όταν είχαμε βγει στην παρανομία και είχαμε καταδικαστεί σε 50 χρόνια κάθειρξη από το 1ο ειδικό δικαστήριο έναντι του ποσού των δύο εκατομμυρίων ευρώ –ένα για τη συντρόφισσα Ρούπα και ένα για μένα–, οι πανηγυρισμοί για τη σύλληψή μου 3 μήνες μετά την επίθεση του Επαναστατικού Αγώνα στην Τράπεζα της Ελλάδας, τα συγχαρητήρια των ΗΠΑ για τη σύλληψή μου και οι δηλώσεις περί πολιτικής σταθερότητας, τα ειδικά μέτρα που εφάρμοσαν μετά τη σύλληψή μου, η μεταγωγή μου στις φυλακές τύπου Γ΄ τον Δεκέμβριο του 2014 –η πρώτη μεταγωγή πολιτικού κρατουμένου, που είχε προαναγγελθεί ήδη από τότε που συνελήφθηκα–, η ένταξή μου τον Απρίλιο του 2015 στη λίστα «διεθνών τρομοκρατών» του State Department παρά το ότι ήμουν στη φυλακή, το ανθρωποκυνηγητό των αρχών να συλλάβουν τη συντρόφισσα Ρούπα, αποδεικνύει τη μεγάλη σημασία που δίνει το καθεστώς στο να καταπολεμήσει τον Επαναστατικό Αγώνα. Γιατί καταστολή του Επαναστατικού Αγώνα και εφαρμογή των μνημονιακών προγραμμάτων μαζί με την πολιτική σταθερότητα του καθεστώτος πάνε μαζί. Continue reading Φυλακές Κορυδαλλού: Κείμενο του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη σχετικά με την επιχείρηση απόδρασης και τα ισόβια →

το κείμενο της συντρόφισσας σε 16σέλιδο PDF

δημοσιεύτηκε στις 8/3/2016 στο athens.indymedia.org

Συνέλευση Ενάντια Στον Εγκλεισμό (ΣΕΣΕ)

η αφίσα σε διάσταση εκτύπωσης εδώ

Λάβαμε στις 28 Φλεβάρη 2016:

Σχεδιάζεται η μεταγωγή του συντρόφου N. Μαζιώτη
από τις φυλακές Κορυδαλλού

Πριν από λίγες μέρες έγινε ευρεία σύσκεψη με τη συμμετοχή «διαφόρων παραγόντων» (στελεχών του υπουργείου Δικαιοσύνης, διεύθυνση των φυλακών, αντιτρομοκρατικής κλπ) στο υπουργείο Δικαιοσύνης με αφορμή τα μέτρα ασφαλείας στις φυλακές Κορυδαλλού μετά τις τελευταίες εξελίξεις.

Μετά απ’ αυτή τη σύσκεψη διέρρευσε μια φήμη από το υπουργείο Δικαιοσύνης ότι σχεδιάζεται η μεταγωγή του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη από τις φυλακές Κορυδαλλού μόλις τελειώσει η 2η δίκη του Επαναστατικού Αγώνα που ολοκληρώνεται σε λίγες μέρες, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε εξέλιξη το εφετείο της 1ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα που είναι ακόμα στο αρχικό στάδιο.

Αυτό που φημολογείται ότι θα εφαρμοστεί με εισήγηση του γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης Ευτύχιου Φυτράκη και τη σύμφωνη γνώμη του υπουργού Δικαιοσύνης Νικόλαου Παρασκευόπουλου είναι η μεταγωγή του συντρόφου Μαζιώτη σε άλλη φυλακή, πιθανόν στο Δομοκό και η συνεχή επαναμεταγωγή του στο ειδικό δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού για το εφετείο της 1ης δίκης όταν υπάρχει συνεδρίαση χωρίς να αποκλείεται η παραμονή του στο Μεταγωγών ή στη ΓΑΔΑ τις ημέρες των συνεδριάσεων. Είναι κάτι που έχει εφαρμοστεί πιλοτικά σε κάποιες περιπτώσεις ποινικών κρατουμένων που η παραμονή τους στις φυλακές Κορυδαλλού θεωρείται από τις αρχές ότι εγκυμονεί κινδύνους. Ήδη αυτήν την περίοδο γίνεται κινητοποίηση στις φυλακές Κορυδαλλού από τους κρατούμενους όπου ανάμεσα στα άλλα αιτήματα ζητούν την επαναμεταγωγή στον Κορυδαλλό του κρατούμενου Φάμπιο Ντούσκο ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα για δίκη και αντί να βρίσκεται στις φυλακές Κορυδαλλού κρατείται στη ΓΑΔΑ όπου μεταφέρθηκε με τη βοήθεια των ΕΚΑΜ.

Ένα χρόνο μετά την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων που κατήργησε τις φυλακές τύπου Γ, η κυβέρνηση Σύριζα επαναδραστηριοποιεί ένα άτυπο καθεστώς τύπου Γ και απομόνωσης για επιλεγμένους «επικίνδυνους» κρατούμενους. Άλλωστε οι ειδικές συνθήκες που υπήρχαν στο ειδικό παράρτημα των φυλακών Κορυδαλλού ποτέ δεν καταργήθηκαν, απεναντίας αυτή την περίοδο υλοποιείται σχέδιο με επιπλέον μέτρα ασφαλείας, όπως η εφαρμογή πανοπτικού υπερελέγχου, η 24ωρη παρακολούθηση κλπ.

Η κυβέρνηση Σύριζα μέσα σε ένα μόλις χρόνο έκανε στροφή 180 μοιρών σε όλα τα επίπεδα. Ψήφισε το 3ο Μνημόνιο, επαναδραστηριοποίησε την αντιαναρχική ομάδα Δέλτα την οποία μετονόμασε σε Όμικρον, υπαναχώρησε σε αιτήματα που μερικώς είχε ικανοποιήσει μετά την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων, βίαιη λήψη DNA, αποφυλακίσεις συγγενών, εκπαιδευτικές άδειες όπως του συντρόφου Ρωμανού, ενώ αρνείται να χορηγήσει άδειες στον σύντροφο Κουφοντίνα.

Αυτή την περίοδο που συμπληρώνεται ένας χρόνος από την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων, μία απεργία πείνας με αμιγώς πολιτικά αιτήματα, η οποία ήταν η πρώτη κινητοποίηση σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο που ήρθε σε ευθεία σύγκρουση με την αριστερή κυβέρνηση Σύριζα, υπάρχει σε εξέλιξη μια καμπάνια ενάντια στους τρομονόμους.

Είναι ευκαιρία να κινητοποιηθούμε και να σταθούμε εμπόδιο στα σχέδια της κυβέρνησης Σύριζα και του υπουργείου Δικαιοσύνης για την πολιτική – και όχι μόνο – απομόνωση ενάντια στους συντρόφους μας.

Ένα χρόνο μετά ο αγώνας ενάντια στις φυλακές τύπου Γ συνεχίζεται.

ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Ν. ΜΑΖΙΩΤΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΩΝ

Αλληλέγγυοι – Αλληλέγγυες

Λάβαμε στις 26 Φλεβάρη 2016:

Σηκώσαμε 2 πανό και πραγματοποιήσαμε αφισοκόλληση στο πανεπιστήμιο αιγαίου, με αφορμή την δίκη για το σχέδιο απόδρασης των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και την απεργία πείνας του Fabio Dusko. Ως αίτημα συμπεριλάβαμε και την άμεση μεταφορά όλων των έγκλειστων αναρχικών συντρόφων μας που βρίσκονται σε ειδικά διαμορφωμένες πτέρυγες απομόνωσης, σε πτέρυγες γενικού πληθυσμού, αίτημα στο οποίο θεωρούμε σημαντική την άμεση στήριξη και πλαισίωσή του από το σύνολο του αναρχικού κινήματος.

Καμία δίωξη στους συγγενείς των αναρχικών συντρόφων μας.

Αλληλεγγύη και δύναμη στον απεργό πείνας Fabio Dusko, συγκατηγορούμενο στη δίκη του σχεδίου απόδρασης της ΣΠΦ. Να σταματήσει το ειδικό καθεστώς κράτησής του.

Άμεση μεταφορά όλων των έγκλειστων αναρχικών συντρόφων μας που βρίσκονται σε ειδικά διαμορφωμένες πτέρυγες απομόνωσης, σε πτέρυγες γενικού πληθυσμού όπου θα μπορούν να είναι μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους τους.

Αναρχική βιβλιοθήκη Τεφλόν

λάβαμε στις 24 Φλεβάρη από Αναρχική βιβλιοθήκη Τεφλόν

Λάβαμε στις 23 Φλεβάρη:

Αρχικά θέλουμε να χαιρετίσουμε τους συντρόφους από Ρέθυμνο που στο κείμενό τους με τίτλο “Πρόταση για σχηματισμό ενός Εξεγερτικού Συνδέσμου Θεωρίας και Πράξης” προτείνανε ως όνομα της αφορμαλιστικής δομής, που δυναμικά έχει ξεκινήσει να διογκώνεται τον τελευταίο καιρό, το “Εξεγερτικός Σύνδεσμος Θεωρίας και Πράξης”, όνομα το οποίο αποδεχόμαστε με μεγάλο ενθουσιασμό και αγάπη.

Θέλοντας τώρα να εγκαινιάσουμε μια αφορμαλιστική σύμπραξη με, δημόσιες και μη, ομάδες και ατομικότητες και με αφορμή την δίκη για την απόπειρα απόδρασης των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, στην οποία δικάζονται και οι συγγενείς των συντρόφων μας. Μια εκδικητική, κατασταλτική, διαδικασία την οποία προσπαθεί να εγκαθιδρύσει το κράτος το τελευταίο διάστημα στην προσπάθειά του να τσακίσει το σθένος των αμετανόητων συντρόφων μας.

Καλούμε σε δράσεις αλληλεγγύης για το εν λόγω ζήτημα, συλλογικότητες και ατομικότητες, δημόσιες και μη, διεθνώς.

Ενάντια στην σήψη κομματιών του αναρχικού χώρου, που επικρατεί σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, σήψη η οποία διαχέει την αδράνεια, την αδιαφορία αλλά και την ιδεολογικοποίηση της φυγομαχίας στους κόλπους του κινήματος, εμείς προτάσσουμε την Αναρχική διαρκή επανάσταση καθώς και το αυτοξεπέρασμα ή έστω την μετατόπιση των ορίων του εφικτού πάνω σε αυτό το ζήτημα. Η κοινωνική απεύθυνση εμάς μας βρίσκει σύμφωνους, καθώς την θεωρούμε αναπόφευκτη, όμως μας βρίσκει εκ διαμέτρου αντίθετους όταν αυτή υπόκειται σε ιδεολογικές εκπτώσεις απευθυνόμενη σε κοινωνικές ομάδες οι οποίες βρίθουν κερδοσκοπικών χαρακτηριστικών ή εθελοτυφλούν σκοπίμως.

Καμία δίωξη στους συγγενείς των Αναρχικών συντρόφων μας, δύναμη στα Αναρχικά αδέρφια μας ανά τον κόσμο, έγκλειστους και μη.

Αλληλεγγύη και δύναμη στον απεργό πείνας Fabio Dusko, συγκατηγορούμενο στη δίκη του σχεδίου απόδρασης της ΣΠΦ. Να σταματήσει το ειδικό καθεστώς κράτησής του.

Άμεση μεταφορά όλων των έγκλειστων αναρχικών συντρόφων μας, που βρίσκονται σε ειδικά διαμορφωμένες πτέρυγες απομόνωσης, σε πτέρυγες γενικού πληθυσμού όπου θα μπορούν να είναι μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους τους.

Φωτιά στα μπουντρούμια της δημοκρατίας.
Ζήτω η Αναρχία.

Αναρχική βιβλιοθήκη Τεφλόν

Λάβαμε στις 20 Φλεβάρη 2016:

Η αέναη κίνηση προς την ελευθερία…

“Είναι σα να παίζεις μια παρτίδα με σημαδεμένη τράπουλα… Ξέρεις ότι οι πιθανότητες είναι εναντίον σου αλλά συνεχίζεις να παίζεις… Για ποιον λόγο… μα για να συνεχιστεί το παιχνίδι… Και να βρεθούν κάποιοι άλλοι στο μέλλον να κερδίσουν την παρτίδα… Αυτή είναι η κληρονομιά μας…”

Στις 15 Φεβρουαρίου ξεκίνησε το δικαστήριο για το σχέδιο απόδρασης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Συνολικά δικαζόμαστε 28 άτομα, μεταξύ των οποίων οι συγγενείς μας και άλλοι άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με την υπόθεση.

Ως Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς έχουμε αναλάβει την ευθύνη για το σχέδιο απόδρασης και την υλικοτεχνική προετοιμασία του (όπλα, εκρηκτικά, ρουκέτες, κλεμμένα οχήματα) που βρέθηκαν στα κρησφύγετα της οργάνωσης.

Την απάντηση όμως στο τι μας οδήγησε στην απόφαση της απόδρασης, δε θα τη βρουν οι δικαστές κι οι μπάτσοι ούτε στα όπλα ούτε στα εκρηκτικά ούτε στα αποκρυπτογραφημένα μηνύματα που ανακάλυψαν.

Την απάντηση μπορεί να τη βρει ο καθένας αρκεί να αφουγκραστεί το κροτάλισμα των αλυσίδων που του φόρεσαν και τις βάφτισαν ελευθερία. Μια “ελευθερία” που αντάλλαξε τη ζωή μας με καλώδια, συσκευές και οθόνες… Μια “ελευθερία” που φορά τη μάσκα του χαρούμενου σκλάβου… Όμως τίποτα αληθινό δεν υπάρχει πίσω από τη μάσκα…

Η ζωή στραγγαλίζεται απ’ τον εκβιασμό της οικονομικής τυραννίας, τον κακοπληρωμένο ιδρώτα των εργασιακών κάτεργων, τα κλομπ, τα δακρυγόνα και τις σφαίρες της καταστολής…

Παράλληλα ο ουρανός βρέχει θάνατο με βόμβες που μετατρέπουν ολόκληρες χώρες σε μαζικούς τάφους, μικρά παιδιά ξεβράζονται νεκρά σε ακτές του Αιγαίου και χιλιάδες άνθρωποι ξεχνιούνται μέσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης…

Την ίδια στιγμή το ψέμα γίνεται αλήθεια απ’ την προπαγάνδα των δημοσιογράφων, η τεχνολογία ελέγχει τις στιγμές και τα συναισθήματά μας, το θέαμα ντύνει φανταχτερά τη μοναξιά μας, και ο δυτικός άνθρωπος γίνεται θύτης και θύμα της αμνησίας του, καθώς ξέχασε τι σημαίνει να ζεις ελεύθερος. Αυτή είναι η απάντηση όχι μόνο στο γιατί να αποδράσει κανείς από τη φυλακή, αλλά και στο να γίνει δραπέτης από τη νόμιμη ζωή ενός υπηκόου…

Αυτές οι σκέψεις είναι ο ηθικός αυτουργός της απόδρασής μας. Αν μπορούσαμε, ακόμα και με τα νύχια θα σκάβαμε τους τοίχους για να αποδράσουμε και να ξεθάψουμε τα όπλα για την υπόθεση της ελευθερίας και της επανάστασης. Κι όσες απόπειρες κι αν αποτύχουν, όσα κεφάλια κι αν σπάσουν πάνω στα σίδερα της φυλακής, στο τέλος τα σίδερα θα λυγίσουν.

Γιατί τα αποθέματα δε μετριούνται ούτε σε όπλα ούτε σε εκρηκτικά αλλά στην πεποίθηση ότι αυτός ο κόσμος πρέπει να γκρεμιστεί, για να ανθίσει η ελευθερία.

Το πείσμα μας, το γνωρίζουν τόσο οι δικαστές όσο και οι μπάτσοι. Γι’ αυτό επέλεξαν να πάρουν όμηρους τους συγγενείς μας. Για να μας εκβιάσουν συναισθηματικά και να αποσπάσουν τη σιωπή μας. Όμως ανακωχή ανάμεσα σε εμάς και την εξουσία δε θα υπάρξει ποτέ…

Οι δικαστικές αρχές μέσα σε 10.000 σελίδες δικογραφίας, προσπαθούν να κάνουν πιο πειστικό το ψέμα τους και καλούν 20 μάρτυρες κατηγορίας (οι μισοί στελέχη της Αντιτρομοκρατικής) για να το επιβεβαιώσουν. Κατηγορούν τη μάνα μου, την Εύη (σύζυγο του αδερφού μου) και τον Χρήστο (αδερφό του συντρόφου Γ. Πολύδωρου) ως μέλη “της τρομοκρατικής οργάνωσης ΣΠΦ”.

Η καταδίκη τους έχει ήδη παραγγελθεί απ’ τα ανάκτορα της εξουσίας. Αυτό είναι το δείγμα της αλαζονείας μια εξουσίας που πιστεύει ότι παίζει δίχως αντίπαλο.

Αυτή η δίκη είναι μια σφυγμομέτρηση του αγώνα… Με λίγα λόγια, οφείλουμε να διακόψουμε βίαια την επέλαση μιας σιδερένιας καταστολής, που αφού δεν μπορεί να γονατίσει εμάς, χτυπάει τους δικούς μας ανθρώπους.

Όμως το στοίχημα δεν είναι μόνο να ανατρέψουμε το δικαστικό πραξικόπημα που μας εκβιάζει μέσα απ’ τις διώξεις των συγγενών μας, αλλά και να μεταφέρουμε το φόβο στα σπίτια του εχθρού. Εκεί που νομίζει ότι είναι άτρωτος. Κι αν ήδη αντηχούν οι ερπύστριες της καταστολής που προελαύνει… καιρός είναι να ακουστούν και τα δικά μας όπλα…

“Μια μέρα όλα θα πρέπει να παιχτούν κορώνα-γράμματα”, ενάντια σε όλα μας τα χθες της αναβολής, χωρίς δισταγμούς να σταθούμε απέναντι απ’ τους δήμιούς μας… ή αυτοί ή εμείς…

Η απουσία διαγράφει τους ανθρώπους… όμως υπάρχουν κι αυτοί που λείπουν στην εξορία ή σε ένα μετρημένο χιλιόμετρο “ελευθερίας” και είναι παρόντες στην καρδιά μας…

Άνθρωποι σαν την Αθηνά, την Εύη και τον Χρήστο… γιατί τελικά σήμερα το να παραμένεις Άνθρωπος είναι από μόνο του μια θαρραλέα πράξη…

Η μέρα μας θα έρθει…

Τσάκαλος Χρήστος – μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς/FAI

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΦΑΜΠΙΟ ΝΤΟΥΣΚΟ

Από τη Δευτέρα 15/02 ο κρατούμενος Φάμπιο Ντούσκο ξεκίνησε απεργία πείνας ενάντια στο ειδικό καθεστώς απομόνωσης που του έχουν επιβάλει οι αστυνομικές αρχές και το υπουργείο Δικαιοσύνης.

Συγκεκριμένα ο Ντούσκο μετήχθη, αρχικά, στις φυλακές Κορυδαλλού κατηγορούμενος για τη δίκη του σχεδίου απόδρασης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Τα ξημερώματα της επόμενης μέρας με αιφνιδιαστική εισβολή των ΕΚΑΜ τον μετέφεραν στο Μεταγωγών. Ενώ μετά την πρώτη μέρα του δικαστηρίου τον μετέφεραν στην ΓΑΔΑ.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι οι ειδικές συνθήκες κράτησης φυλακών τύπου Γ, όχι μόνο δεν καταργήθηκαν αλλά εγκαινιάστηκαν ξανά, με την λειτουργία τους εν κρυπτώ…

Την ίδια στιγμή, το δικαστικό πραξικόπημα συνεχίζει το μονόλογό του, καθώς στο δικαστήριο για το σχέδιο της απόπειρας απόδρασης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς εκτός από τον Φάμπιο, ο οποίος κρατείται σε συνθήκες απομόνωσης και έχει ξεκινήσει απεργία πείνας, δεν μπορούν να παρευρεθούν ούτε η Αθηνά Τσάκαλου, ούτε η Εύη Στατήρη, αφού εξακολουθούν να ισχύουν οι φασιστικοί περιοριστικοί όροι που τους έχουν επιβληθεί (εξορία στη Σαλαμίνα για την πρώτη και ένα χιλιόμετρο ελευθερίας για την δεύτερη).

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΦΑΜΠΙΟ ΝΤΟΥΣΚΟ.
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΟΥ.

ΝΑ ΑΡΘΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ.

Πρωτοβουλία πολιτικών κρατουμένων από τα υπόγεια κελιά των φυλακών Κορυδαλλού.

ΔΙΧΩΣ ΙΧΝΟΣ ΜΕΤΑΜΕΛΕΙΑΣ

Τα βιώματα είναι η μαγιά της εξέλιξης τόσο σε πολιτικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Το πέρασμα από τη φυλακή είναι μία σχεδόν αναπόφευκτη εμπειρία για όποιον έχει αποφασίσει να περάσει στον ένοπλο αγώνα. Το ζήτημα όμως είναι, όπως και με κάθε εμπειρία, το αν και το πώς θα την αξιοποιήσεις.

Η γέννηση της φυλακής ανέκαθεν βασιζόταν στην καλλιέργεια και στη διαιώνιση της διασφάλισης της υποταγής όσων δεν συμμορφώνονται στα προκαθορισμένα πρότυπα της κοινωνίας. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιοι που η επιθυμία για ελευθερία καίει στην καρδιά τους με τρόπο που δεν τους επιτρέπει ούτε μία στιγμή της παραμονής τους στη φυλακή να δεχτούν το ρόλο που τους επέβαλαν ως κομμάτι του σωφρονιστικού αυτοματισμού. Σε ό,τι αφορά αυτούς τους ανθρώπους η φυλακή αποτυγχάνει παταγωδώς το σκοπό της, καθώς παρά τους τοίχους και τα κάγκελα που ορθώνονται γύρω τους αιχμαλωτίζοντας το κορμί τους, οι ίδιοι παραμένουν ανυπότακτοι και ουσιαστικά ελεύθεροι. Ούτε η ψυχή ούτε το πνεύμα χωράνε σε κλουβιά.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Πρώτα απ’ όλα ως αναρχικοί που έχουμε κηρύξει πόλεμο σε όλες τις εκφάνσεις του σύγχρονου πολιτισμένου κόσμου γνωρίζουμε καλά πως για να γίνουμε επικίνδυνοι χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα. Το ένοπλο ήταν, είναι και θα παραμείνει αναπόσπαστο κομμάτι του πολύμορφου αναρχικού αγώνα. Η θεωρία είναι αναμφισβήτητα ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο που αποκτά όμως το αυθεντικό του νόημα μόνο όταν αποτυπώνεται στην αντίστοιχη πράξη. Είναι απαραίτητο να θεσπίσουμε μία σαφέστατη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του εχθρού και των εαυτών μας, καθώς η απελευθέρωση από το σύστημα απαιτεί και την έμπρακτη άρνησή του. Η αντίσταση δεν μπορεί να σταματά εκεί που αρχίζει ο ποινικός κώδικας.

Δυστυχώς το βόλεμα και ο ιδεολογικοποιημένος φόβος που είναι διάχυτος στο μεγαλύτερο κομμάτι του ευρύτερου αναρχικού χώρου αποτελεί τη βάση της σύγχρονης πολιτικής θεωρίας. Αυτή η ακατάπαυστη φλυαρία και η ακίνδυνη δήθεν επαναστατική ρητορεία που ενστερνίζεται κομμουνιστικά προτάγματα ρέποντας όλο και περισσότερο στον εναλλακτισμό και στο ρεφορμισμό, το μόνο που καταφέρνει είναι να παράγει και να αναπαράγει μία κριτική του καναπέ η οποία αφενός απομακρύνεται συνεχώς από τις αναρχικές ιδέες και αξίες και αφετέρου είναι, σαφώς, παντελώς ανίκανη να συντελέσει στην καλλιέργεια ενός γόνιμου εδάφους που να προωθεί την εξέλιξη του καθενός ξεχωριστά αλλά και συλλογικά. Είναι πραγματικά οξύμωρο και τραγικό συνάμα πως ενώ η καταστολή οξύνεται παρατηρούμε συγχρόνως μια ειρήνευση του επίσημου αναρχικού χώρου.

Βέβαια η κατάσταση που επικρατεί δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για κανέναν, εφόσον όλοι όσοι προερχόμαστε από τους κόλπους αυτού του χώρου, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα δίλημμα. Είτε θα παραμείνουμε στάσιμοι διατηρώντας την κατάσταση ως έχει, είτε θα επιλέξουμε να την ξεπεράσουμε. Όσο τα άτομα που έρχονται σε επαφή με την αναρχία δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, δεν καθορίζουν δυναμικά και αποφασιστικά οι ίδιοι το πώς θέλουν να ενσαρκώσουν τα προτάγματά της, παρά αφήνονται σε έναν αναμφισβήτητα πολύ βολικό για όλους λήθαργο, γίνονται υποκείμενα βουβά τα οποία γνωρίζουν κατά βάθος το μέγεθος της απραξίας τους και κατά συνέπεια προσαρμόζουν την σκέψη τους στη σκέψη όσων έχουν περισσότερη ‘εμπειρία’ ή αναγνωρισιμότητα και η οποία σκέψη προφανώς δεν θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα ανατρεπτική εφόσον αποσκοπεί στη διατήρηση της υπάρχουσας άτυπης ιεραρχίας που όλοι ξέρουμε ότι λιμνάζει μέσα στο ‘χώρο’.

Επιπλέον είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή η εμμονή των περισσότερων ‘αναρχικών’ με την εύρεση ενός ‘επαναστατικού υποκειμένου’. Συχνά είναι η κοινωνία που ανάγεται σε ‘επαναστατικό υποκείμενο’. Μια μάζα δηλαδή ανθρώπων που αδυνατεί να ξυπνήσει από τον ήσυχο ύπνο των σταθερών βεβαιοτήτων που παρέχει η κανονικότητα της συνήθειας, της ρουτίνας και του βολέματος. Προσωπικά, αρνούμαι να επιτρέψω στους συμβιβασμούς και στην ακινησία της μάζας να εμποδίσουν το πέρασμά μου στην πράξη. Άλλωστε η ίδια η ουσία, η δομή της σύγχρονης κοινωνίας με τους θεσμούς, τους ρόλους και τις αξίες της που διέπουν την κάθε είδους ανθρώπινη σχέση και μας υπαγορεύουν το πώς να σκεφτόμαστε και το τι να αισθανόμαστε ανάγοντας τη μετριότητα σε ύψιστη αρετή δηλητηριάζει την κάθε μέρα, το κάθε λεπτό της ύπαρξής μου. Η καθημερινότητα γεμίζει μηχανικές κινήσεις που επαναλαμβάνονται συνεχώς σε ένα βαρετό φόντο περιμένοντας απλώς κάποια στιγμή να διακοπούν οριστικά από το θάνατο και τότε το μόνο που έχει απομείνει είναι το απέραντο κενό του ανικανοποίητου. Κάπως έτσι είναι δομημένη η πραγματικότητα και αποδεικνύεται αμετακίνητη στην ουσία της, γεγονός που την καθιστά εντελώς ανυπόφορη για εμένα.

Στα πλαίσια της απόφασης να απειλήσεις έμπρακτα και άμεσα το status quo αυτής της πραγματικότητας βρίσκεται και η απελευθέρωση των φυλακισμένων συντρόφων. Η απόφαση της απόδρασης ενισχύει τη διαχρονική επιλογή της μη παράδοσης στον εχθρό, καθώς ο φυσικός περιορισμός που σου επιβάλλει η φυλακή δεν έχει την ικανότητα να μειώσει σε ένταση το πάθος για ελευθερία που καίει στην καρδιά κάθε εξεγερμένου, ούτε είναι σε θέση να κάμψει την επιθυμία του να συνεχίσει να επιτίθεται τόσο στην εξουσία και τους μηχανισμούς της όσο και στην εθελόδουλη μάζα που με την υποτακτικότητα και την αδράνειά της διαμορφώνει ένα περιβάλλον ησυχίας, ομοιομορφίας, νομιμοφροσύνης και καθωσπρεπισμού που ισοπεδώνει την κάθε ατομικότητα και εκμηδενίζει την παραμικρή πιθανότητα απελευθέρωσης από τα δεσμά που μας έχουν επιβληθεί.

Ποια θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι βαθύτερη, ουσιαστικότερη και ειλικρινέστερη ένδειξη αλληλεγγύης προς αυτούς τους συντρόφους, που χωρίς καμία μεταμέλεια αρνήθηκαν τη δικαιοσύνη της εξουσίας επιλέγοντας να ανακτήσουν την ελευθερία τους για να συνεχίσουν τις εχθροπραξίες εναντίον της, από το να μοιραστείς την ενοχή που ενέχεται στο να συνωμοτήσεις μαζί τους βοηθώντας στο σπάσιμο της αιχμαλωσίας τους.

Φυσικά κάθε επιλογή έχει και το αντίστοιχο κόστος, πόσο μάλλον όταν αυτή η επιλογή πληγώνει βαθιά το γόητρο του κράτους καθώς θέτει υπό σοβαρή αμφισβήτηση την φαινομενικά ανυπέρβλητη ισχύ του. Έτσι, αυτή τη φορά επιδεικνύοντας όλο το εκδικητικό του μένος προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα διώκοντας, συλλαμβάνοντας και φυλακίζοντας συγγενείς των συντρόφων της Συνωμοσίας Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου και Γιώργου Πολύδωρου (Αθηνά Τσάκαλου, Εύη Στατήρη, Χρήστος Πολύδωρος), με την τραγελαφική κατηγορία της ένταξης και συμμετοχής στην Οργάνωση. Πρόκειται για έναν απελπισμένο και συνάμα εξαιρετικά προκλητικό τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να κάμψει το ηθικό εκείνων που στα πρόσωπά τους αναγνωρίζει τον εσωτερικό εχθρό, τους αμετανόητους αναρχικούς της πράξης που όσα χρόνια κι αν προσθέσουν στις ποινές τους δεν σταματούν να επιτίθενται στην ουσία του είναι της δημοκρατίας, αψηφώντας κάθε συνθήκη. Παράλληλα με τη διεύρυνση της καταστολής σε τέτοιο βαθμό, η κυριαρχία αποσκοπεί στη διάχυση του φόβου ώστε να γίνει σαφές πως κάθε είδους σχέση με όσους αρνούνται να παραδώσουν τα όπλα τιμωρείται σκληρά, συνεπώς στοχεύει στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απομόνωση των πολιτικών κρατουμένων. Ωστόσο, όσο κι αν νομίζουν πως με τέτοιες πρακτικές υπάρχει το ενδεχόμενο να αποκηρύξουμε τις αναρχικές μας αξίες ή την άμεση δράση, γελιούνται. Για άλλη μια φορά το μόνο που πρόκειται να εισπράξουν είναι η απόλυτη περιφρόνησή μας και η πιο δυνατή οργή μας.

Κλείνοντας, σε ό,τι αφορά την παρωδία που θα στηθεί στη δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, δεν έχω καμία διάθεση να υποδυθώ το ρόλο του θύματος του συστήματος καθότι αφενός θεωρώ τιμή μου το ότι συμμετείχα στην απόπειρα απόδρασης των συντρόφων της ΣΠΦ και αφετέρου κάτι τέτοιο θα σήμαινε, τουλάχιστον, μια ψυχολογική υποταγή εκ μέρους μου μπροστά στο νόμο και στην τάξη. Η κριτική του ποινικού κώδικα μου είναι παγερά αδιάφορη. Χίλιες φορές να γυρνούσα άλλωστε το χρόνο πίσω, θα έκανα ξανά και ξανά την ίδια επιλογή ζωής γιατί μόνο αναπνέοντας ελεύθερα νιώθω ζωντανή.

Αγγελική Σπυροπούλου
Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού
14/02/2016

Λάβαμε στις 12 Φλεβάρη:

Κείμενο για την υπόθεση «Γοργοπόταμος»

Στις 15 Φεβρουαρίου ξεκινά η δίκη της υπόθεσης «Γοργοπόταμος». Για την υπόθεση δικάζονται συνολικά 28 άτομα, μέσα στα οποία κατηγορούμενοι είναι και τα μέλη της ΕΟ Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, η αναρχική Αγγελική Σπυροπούλου, η Αθηνά Τσάκαλου (μητέρα του Γεράσιμου και του Χρήστου Τσάκαλου, μελών της ΣΠΦ), η Εύη Στατήρη (σύντροφος του Γεράσιμου Τσάκαλου), καθώς και ο Χρήστος Πολύδωρος (αδελφός του Γιώργου Πολύδωρου, μέλους της ΣΠΦ). Η δίκη αφορά το σχέδιο απόδρασης των μελών της ΣΠΦ από τις φυλακές του Κορυδαλλού, για το οποίο οι ίδιοι έχουν αναλάβει απ’ τη πρώτη στιγμή την ευθύνη, υποστηρίζοντας την επιλογή τους για συνέχιση του αναρχικού αγώνα.

Αρχικά, η αστυνομοδικαστική μαφία εξαπολύει ένα κυνήγι μαγισσών, διώκοντας φίλους και συγγενείς πολιτικών κρατουμένων -με μόνα «αποδεικτικά στοιχεία» τις μεταξύ τους σχέσεις- και κατηγορώντας τους για «ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση». Τον Μάρτιο του 2015 προφυλακίζονται η Αθηνά Τσάκαλου και η Εύη Στατήρη, οι οποίες λίγο καιρό αργότερα σπάνε την αιχμαλωσία τους. Η Αθηνά έναν μήνα μετά, με την απεργία πείνας της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και της αναρχικής συντρόφισσας Αγγελικής Σπυροπούλου, ενώ η Εύη έξι μήνες αργότερα με την απεργία πείνας της ίδιας και του συντρόφου της Γεράσιμου Τσάκαλου.

Η προφυλάκιση της Αθηνάς και της Εύης εμπίπτει στις διατάξεις του τρομονόμου 187Α που ουσιαστικά ποινικοποιεί τις φιλικές και συγγενικές σχέσεις με άτομα που κατηγορούνται για «τρομοκρατικές ενέργειες». Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου συγγενείς και φίλοι διώκονται με μόνη «απόδειξη» τις σχέσεις που έχουν αναπτύξει με άτομα που κατηγορούνται για τέτοιες υποθέσεις, όπως το πρόσφατο παράδειγμα της Μαρίας Θεοφίλου.

Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε κατά την διάρκεια των δύο απεργιών πείνας, το οποίο κατάφερε να λυγίσει το πραξικόπημα της δικαστικής εξουσίας, μέσα από καταλήψεις, πορείες, συγκεντρώσεις, ενέργειες σαμποτάζ, εμπρηστικές επιθέσεις κλπ. Εντούτοις, παρότι η Αθηνά και η Εύη κατάφεραν να αποφυλακιστούν, οι δικαστές βρήκαν έναν διαφορετικό τρόπο να τις αιχμαλωτίσουν, αυτή την φορά μέσω των περιοριστικών όρων. Συγκεκριμένα, η Αθηνά βρίσκεται υπό καθεστώς εξορίας, αφού της έχει απαγορευτεί η έξοδος απ’ το νησί της Σαλαμίνας, ενώ η Εύη απαγορεύεται να ξεπεράσει την απόσταση του ενός χιλιομέτρου απ’ το σπίτι της. Έτσι η εξουσία καταφέρνει να επεκτείνει τον εγκλεισμό τους κι εκτός των τειχών. Ταυτόχρονα, τους απαγορεύουν κάθε επικοινωνία με τα μέλη της ΣΠΦ, δημιουργώντας ένα αόρατο πλέγμα απομόνωσης τους.

Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί ότι τον Μάρτιο του 2015 που η αντιτρομοκρατική συνέλαβε την Αθηνά, την Εύη και την Αγγελική, τα καθεστωτικά ΜΜΕ προέβαλαν εικόνες και βίντεο όπου «πάνοπλοι» αστυνομικοί τις μεταφέρουν κουκουλωμένες στα γραφεία της ΓΑΔΑ, δημιουργώντας την εντύπωση ότι πρόκειται για επικίνδυνους τρομοκράτες, καθώς παράλληλα όλο εκείνο το διάστημα αναπαρήγαγαν σχετικά με την υπόθεση μισές αλήθειες και αισχρά σενάρια της αντιτρομοκρατικής, ως συνεπείς ρουφιάνοι της εξουσίας. Η στάση των μέσων μαζικής εξημέρωσης δε μας εκπλήσσει καθόλου, αντιθέτως γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αποτελεί έναν μηχανισμό προπαγάνδας που λειτουργεί για χάρη της κυριαρχίας και ως τέτοιον τον αντιμετωπίζουμε. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν, παρουσιάζοντας δηλαδή σαν τρόπαια τις τρεις συλληφθείσες, η αστική δημοκρατία θέλησε να πανηγυρίσει τη νίκη της στον «αγώνα κατά της τρομοκρατίας».

Είναι εμφανές ότι η εξουσία προσπαθεί με κάθε ύπουλο μέσο αφενός να αποδυναμώσει ηθικά τους φυλακισμένους αγωνιστές, αποδεικνύοντας την εκδικητική της φύση και αφετέρου μέσω της επίδειξης δύναμης να τρομοκρατήσει και να καταστείλει όσους επιχειρήσουν να αναπτύξουν ανατρεπτική δράση. Γι’ αυτό στις 15 Φεβρουαρίου στέλνει στο εδώλιο συγγενείς και φίλους κρατουμένων, ποινικοποιώντας στην ουσία τις προσωπικές σχέσεις. Οι προθέσεις του αστυνομοδικαστικού συμπλέγματος είναι ξεκάθαρες. Από τη δικογραφία, που είναι πάνω από 10.000 σελίδες, οι δικαστές-δήμιοι επέλεξαν να καλέσουν μόλις 20 μάρτυρες (οι μισοί είναι αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής) με σκοπό να προχωρήσουν σε μια fast-track δίκη, που απ’ ό,τι φαίνεται οι καταδίκες έχουν ήδη εκδοθεί.

Εμείς ως αναρχικοί/ές είναι αυτονόητο ότι στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους αιχμαλώτους του κράτους και δηλώνουμε συνένοχοι με όποιον επιλέγει με αξιοπρέπεια να περάσει στην επίθεση ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασίστες. Καλούμε τον κόσμο του αγώνα να κινητοποιηθεί, να αναλάβει δράση στα πλαίσια της πολυμορφία ώστε να εμποδίσουμε τα πραξικοπήματα της δικαστικής εξουσίας. Να υψώσουμε ανάχωμα στην ποινικοποίηση των προσωπικών σχέσεων.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΣΑΚΑΛΟΥ, ΕΥΗ ΣΤΑΤΗΡΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΟ ΠΟΛΥΔΩΡΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ «ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ»

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΡΚΗ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΗ ΔΡΑΣΗ

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Ταμείο αλληλεγγύης ιωαννίνων φυλακισμένων αγωνιστών
tameio-ioannina@espiv.net

βλ. και αυτοπαρουσίαση της δομής εδώ

15 Φεβρουαρίου: ΔΙΚΗ για το σχέδιο απόδρασης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – Διώξεις συγγενών πολιτικών κρατουμένων

15 Φεβρουαρίου ορίστηκε το δικαστήριο για το σχέδιο απόδρασης των συντρόφων της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς απ’ τις φυλακές Κορυδαλλού. Συνολικά κατηγορούνται 28 άτομα. Οι σύντροφοι της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς έχουν αναλάβει απ’ την πρώτη στιγμή την ευθύνη για το σχέδιο απόδρασης, υποστηρίζοντας την επιλογή τους για συνέχιση του αναρχικού αγώνα.

Όμως η δικαστική μαφία αυτήν τη φορά πειραματίστηκε με τους συντρόφους μας εφαρμόζοντας εναντίον τους έναν ύπουλο και εκδικητικό εκβιασμό.

Εκτός του ότι διόγκωσε το κατηγορητήριο για αρκετούς κατηγορούμενους, που η σχέση τους με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς περιοριζόταν απλά στα πλαίσια των φιλικών επαφών, ετοίμασε και νέες λαιμητόμους.

Ο ιεροεξεταστής Ε. Νικόπουλος (ειδικός εφέτης ανακριτής κατά της τρομοκρατίας) και τα δικαστικά συμβούλια που ακολούθησαν παρέπεμψαν στη δίκη τους συγγενείς των πολιτικών κρατουμένων (Γεράσιμου και Χρήστου Τσάκαλου, καθώς και Γιώργου Πολύδωρου), τη μητέρα τους Αθηνά Τσάκαλου, τη σύντροφο του πρώτου Εύη Στατήρη και τον αδερφό του Γιώργου, Χρήστο Πολύδωρο, με την κατηγορία της «ένταξης στην τρομοκρατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς»!!!

Η Αθηνά Τσάκαλου και η Εύη Στατήρη αρχικά είχαν προφυλακιστεί τον Μάρτιο του 2015 και στη συνέχεια έσπασαν την αιχμαλωσία τους.

Η Αθηνά έναν μήνα μετά, με την απεργία πείνας της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και της αναρχικής συντρόφισσας Αγγελικής Σπυροπούλου, ενώ η Εύη έξι μήνες αργότερα με την απεργία πείνας της ίδιας και του συντρόφου της Γεράσιμου Τσάκαλου.

Κατά τη διάρκεια των 2 απεργιών πείνας, αναπτύχθηκε ένα πολύμορφο κίνημα που εναντιώθηκε στο δικαστικό πραξικόπημα, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του με συγκεντρώσεις, πανό, καταλήψεις, σαμποτάζ και εμπρηστικές επιθέσεις…

Όμως, η νίκη του κινήματος με την αποφυλάκιση της Αθηνάς και της Εύης ήταν μισή νίκη.

Οι δικαστές-δήμιοι «παραχώρησαν» μία ανάπηρη ελευθερία. Η Αθηνά εξορίστηκε στο νησί της Σαλαμίνας και η Εύη έχει «μετρητή ελευθερίας» απόστασης ενός χιλιομέτρου από το σπίτι της.

Παράλληλα απαγορεύουν κάθε επικοινωνία τους με τους συγγενείς τους, δημιουργώντας ένα αόρατο πλέγμα απομόνωσής τους.

Μία στρατηγική της εξουσίας για απομόνωση των πολιτικών κρατουμένων που βλέπουμε ότι διευρύνεται και με την πρόσφατη απαγόρευση επισκεπτηρίου στο μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Νίκο Μαζιώτη.

Παράλληλα η δικαστική μαφία συνεχίζει τις αλχημείες της εναντίον των συγγενών των πολιτικών κρατουμένων προφυλακίζοντας τη Μαρία Θεοφίλου.

Στις 15 Φεβρουαρίου, η εξουσία θα δοκιμάσει ξανά να στήσει τις γκιλοτίνες της εναντίον των συγγενών των πολιτικών κρατουμένων.

Ήδη έχει κάνει γνωστές τις προθέσεις της. Από τη δικογραφία, που είναι πάνω από 10.000 σελίδες, επέλεξε να καλέσει μόλις 20 μάρτυρες (οι μισοί είναι αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής) με σκοπό να προχωρήσει σε μια fast-track δίκη, που απ’ ό,τι φαίνεται οι καταδίκες έχουν ήδη εκδοθεί…

Στις 15 Φεβρουαρίου, αρχίζει ένα νέο στοίχημα για τον κόσμο του αγώνα, για τους αρνητές της εξουσίας, για τους αλληλέγγυους… Το δικό μας στοίχημα είναι να ακυρώσουμε τα εκδικητικά σχέδια της εξουσίας, να σταθούμε δίπλα στους συντρόφους και να συνεχίσουμε ό,τι ξεκινήσαμε… Να ανατρέψουμε το δικαστικό πραξικόπημα και να σταθούμε ενάντια στις διώξεις των συγγενών των πολιτικών κρατουμένων.

Γιατί αυτό το δικαστήριο είναι η προεικόνιση μελλοντικών διώξεων. Ό,τι δοκιμαστεί σήμερα στους συγγενείς των πολιτικών κρατουμένων, αύριο θα δοκιμαστεί στους φίλους, στους αλληλέγγυους, στον κόσμο του αγώνα…

Γι’ αυτό και για όλους τους λόγους του κόσμου, ετοιμαζόμαστε ξανά να ριχτούμε σε νέες μάχες ενάντια στους νόμους των μπάτσων, των δικαστών και του ιερατείου της εξουσίας.

Στη φαρέτρα μας έχουμε την πρόσφατη μνήμη των κινήσεων ενάντια στις φασιστικές διώξεις των συγγενών των πολιτικών κρατουμένων, καθώς επίσης νωπά είναι ακόμα τα ίχνη των δράσεων του Μαύρου Δεκέμβρη, που λοξοδρόμησαν από τις σιωπηλές διαδρομές της κοινωνικής ειρήνης.

Στις προκλήσεις του κράτους και της δικαστικής μαφίας απαντάμε με την πρόκληση της εξεγερτικής δράσης. Με σημείο συνάντησης τη δίκη στις 15 Φλεβάρη και την εναντίωση στις διώξεις συγγενών, η αρχή του νέου έτους να γίνει η δικιά μας επανεκκίνηση με διεθνή καλέσματα, συνελεύσεις, αντιπληροφόρηση, πορείες, καταλήψεις, σαμποτάζ, επιθέσεις για τη συνολική ανατροπή του υπάρχοντος. Ούτε μια στιγμή χαμένη.

«Η πέτρα, το σίδερο, το ξύλο σπάει… όμως είναι αδύνατο να σπάσεις έναν αποφασισμένο άνθρωπο με συνείδηση.»

Αλληλεγγύη στους συντρόφους της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και στην αναρχική Αγγελική Σπυροπούλου

Ενάντια στις διώξεις των συγγενών των πολιτικών κρατουμένων
(Χρήστου Πολύδωρου, Αθηνάς Τσάκαλου, Εύης Στατήρη)

στ’ αγγλικά