Υποστηρίζουμε τη Μαρίνα Κουνιάσκι, συντρόφισσα που χτυπήθηκε από την καταστολή, καταδικάστηκε και εκτίει ποινή φυλάκισης 11 ετών και 9 μηνών για τις ταραχές επί G8 στη Γένοβα το 2001. Πρόσφατα, στις αρχές του Σεπτέμβρη, μεταφέρθηκε στις φυλακές του Μπολλάτε.
Η συντρόφισσα Μαρίνα Κουνιάσκι χρειάζεται την υποστήριξή μας, την αγάπη μας.
Αν συμμετέχετε σε κάποια πολιτική ομάδα, αν έχετε μία μπάντα, αν ζείτε ή απλά συχνάζετε σε ένα κοινωνικό κέντρο ή σε μια κατάληψη, οργανωθείτε με τους συντρόφους και τις συντρόφισσές σας για να δημιουργήσετε μια εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης για τη Μαρίνα.
Για να στείλετε επιστολές και κάρτες:
Marina Cugnaschi
c/o Casa di Reclusione di Milano – Bollate
via Cristina Belgioioso N° 120, cap 20157 Milano (MI), Italia
Για τα έξοδα που προκύπτουν απ’ τον εγκλεισμό της, μπορείτε να καταβάλετε μετρητά στο λογαριασμό:
Valli Massimiliano
CODICE IBAN – IT04U0100501660000000000594
Δήλωση της συντρόφισσας Μαρίνας στην αίθουσα του πρωτόδικου δικαστηρίου της Γένοβας πριν την καταδίκη της σε τουλάχιστον 11 χρόνια κάθειρξης για τα γεγονότα του Ιουλίου του 2001, κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων εναντίον της G8:
Δηλώνω εξαρχής ότι ως αναρχική δεν αναγνωρίζω ως συνομιλητή μου το δικαστικό σώμα, όργανο του κράτους, του οποίου η αποκλειστική λειτουργία είναι η ουσιαστική προστασία των προνομιούχων κοινωνικών τάξεων και η υπεράσπιση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας.
Έτσι, με την ακόλουθη δήλωση, που απευθύνεται κυρίως έξω από αυτό το κτήριο, δράττομαι της ευκαιρίας να απευθυνθώ σε όλους εκείνους που πληρούν τις προϋποθέσεις ώστε να κατανοήσουν τα λόγια μου.
Θέλω να απευθύνω το λόγο μου προς τις κατώτερες τάξεις, σ’ εκείνους που πάσχουν από τις συνθήκες της αλλοτρίωσης των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων από το προηγμένο και σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο είναι όλο και πιο αδίστακτο και πιο διαχωριστικό.
Δηλώνω επίσης ότι δεν έχω τίποτα να διευκρινίσω όσον αφορά τη συμπεριφορά μου, τα πιστεύω μου και τις πολιτικές επιλογές μου, κι ακόμα λιγότερο νοώ να ζητήσω επιείκεια από τους άρχοντες του δικαστηρίου.
Ο πολιτικός χαρακτήρας αυτής της ποινικής διαδικασίας απαιτεί τη λήψη μιας σαφούς θέσης, ιδιαίτερα υπό τη σκιά των πολλών προσπαθειών από τη Δικαιοσύνη και τον Τύπο να δυσφημήσουν και να αποπολιτικοποιήσουν μπροστά στην κοινή γνώμη τούς κατηγορουμένους σε αυτήν τη δίωξη.
Άτομα που έχουν σκοντάψει παρά τη θέλησή τους στα γρανάζια της αστικής δικαιοσύνης και εμφανίζονται σε ορισμένες περιπτώσεις ως συμμορία βίαιων κακοποιών και σε άλλες ως ορδή βαρβάρων που ξεχύθηκαν στους δρόμους της Γένοβας με τη συγκεκριμένη πρόθεση να καταστρέψουν και να λεηλατήσουν.
Όχι, κύριοι, την κατηγορία της καταστροφής και λεηλασίας την παραπέμπω απευθείας στον αποστολέα ως προσβλητική, επειδή δεν είναι μέρος της ιστορικής και πολιτικής μου παρακαταθήκης.
Η κοινωνική τάξη στην οποία ανήκω είναι γεμάτη μέχρι τα χείλη με την αδικία, την καταπίεση και την ταπείνωση που προκαλούν οι αφέντες.
Και βρίσκεται ακριβώς μέσα στον ιερό χώρο της δημοκρατικής ιεράς εξέτασης, όπου διαιωνίζεται συστηματικά η κοινωνική αδικία, το μέρος όπου θέλω να διευκρινίσω και να επαναλάβω τη σταθερή μου αντίθεση σε όλες τις μορφές της κυριαρχίας, της κοινωνικής ανισότητας, της εκμετάλλευσης.
Και, παρόλο που γνωρίζω ότι ως εχθρός της τάξης σας θα υποστώ αυστηρή τιμωρία, επειδή είμαι φορέας ανθυγιεινών αρχών, απολύτως αντίθετων προς την καθεστηκυία τάξη, μπορώ να σας πω ότι προσωπικά, ως μισθωτή εργαζόμενη, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τους πραγματικούς καταστροφείς και τους πλιατσικολόγους.
Διαμένουν στα ανάκτορα της πολυτέλειας και της εξουσίας, είναι τα αφεντικά, οι αρχηγοί κρατών· με λίγα λόγια, η ολάκερη άρχουσα τάξη αυτού του βρομερού συστήματος.
Ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπων αυτής της γης, που στ’ όνομα του κέρδους, του κύρους και της απόλυτης εξουσίας καταβροχθίζουν και λεηλατούν ολόκληρο τον πλανήτη.
Εξαναγκάζουν στην πείνα και στη φτώχεια εκατομμύρια ανθρώπους, τόσο στο νότο του κόσμου όσο και στη Δύση, εκμεταλλεύονται τους εργάτες στους χώρους εργασίας μέχρι να τους μετατρέψουν σε σκλάβους, κι ως εκ τούτου είναι άμεσα υπεύθυνοι για τους «λευκούς» θανάτους εν ώρα εργασίας, μια πραγματική αφαίμαξη.
Θάβουν στις φυλακές της κάθε χώρας όλους αυτούς που είναι αναγκασμένοι να ζουν στο περιθώριο αυτής της κοινωνίας της αφθονίας.
Διεξάγουν πολέμους είτε ανθρωπιστικούς είτε κατακτητικούς, δεν έχει καμία διαφορά, αφανίζοντας ολόκληρους πληθυσμούς, καταστρέφοντας ολόκληρα χωριά και λεηλατώντας τους πόρους τους. Και ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί εις το άπειρο.
Εναντίον όλων αυτών χρειάζεται να πολεμήσουμε, είναι απαραίτητο να προτάξουμε μια ισχυρή εναντίωση στην καπιταλιστική δικτατορία.
Για μένα, αυτό ήταν το νόημα των αντιιμπεριαλιστικών και αντικαπιταλιστικών διαδηλώσεων στη Γένοβα το 2001, και δε συμμετείχα επειδή το θεώρησα ένα μοναδικό πολιτικό γεγονός στη ζωή των εκμεταλλευόμενων λόγω της παρουσίας των αφεντικών του πλανήτη, από τους οποίους θα μπορούσαμε να ζητιανέψουμε λίγα ψίχουλα που θα έπεφταν από τα πολυτελή τους συμπόσια. Το έκανα συνεχίζοντας μια πολιτική πορεία την οποία είχα ήδη ακολουθήσει, υποκινούμενη από την έντονη ανάγκη του ριζοσπαστικού μετασχηματισμού ενός κοινωνικού μοντέλου που βασίζεται στην καταπίεση. Πρόκειται για τον ίδιο λόγο που με ωθεί να συμμετέχω ακόμα σε στιγμές αγώνων που χτίζονται από τα κάτω, καταστάσεις λιγότερο θεαματικές και ενδιαφέρουσες για τις κάμερες των μέσων ενημέρωσης της εξουσίας, αλλά σίγουρα στιγμές αυθεντικές.
Στη Γένοβα το 2001, με πολλή αποφασιστικότητα, επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά μια θεμελιώδης αρχή μέσα από την επανοικειοποίηση ενός αστικού χώρου, ο οποίος είχε καταληφθεί και είχε γίνει απροσπέλαστος από την επιβλητική στρατιωτική παρουσία που σκόπευε να αποτρέψει οποιαδήποτε μορφή αποδοκιμασίας εναντίον των εκπροσώπων της κυριαρχίας.
Καμία δικαστική απόφαση δεν θα μπορέσει ποτέ να ξαναγράψει την ιστορία εκείνων των ημερών. Ο Κάρλο θα συνεχίσει να ζει κάθε μέρα στους αγώνες μας.