Δεν υπάρχει ο ήλιος δεν υπάρχει η σελήνη δεν υπάρχει η άνοιξη καλοκαίρι, φθινόπωρο ή χειμώνας, δεν υπάρχει ο ουρανός δεν υπάρχει η γη δεν υπάρχει ο άνεμος το χορτάρι, τα λουλούδια τα δέντρα. Υπάρχει η ανθρωπότητα… Κι από γεννησιμιού της πεθαίνει την κάθε μέρα της βραχείας μα μακράς της […]
ποίηση
47 posts
https://www.youtube.com/watch?v=h4ZyuULy9zsΝόμος της τουαλέταςΒάλλομαι με σκατά από παντού χωρίς να ’χω κωλόχαρτο ούτε για δείγματρανς κι εμβόλιμος και μετά βίας ανεκτός στο Τέξας αν κι έχει παρέλθει η σχολική μου ηλικία εδώ και χρόνιατις τελευταίες μέρες οι ειδήσεις είναι σαν μαραθώνιος του Τζέρρυ Σπρίνγκερ[1] κι η βελόνα έχει κολλήσειβιδωμένοι τραμπούκοι με […]
Μαύρος Δεκέμβρης ατομικοτήτων με την κραυγή αλληλεγγύης της νέας αναρχικής αλληλεγγύης, μαύρης κι άμεσης Αλληλεγγύη με φλεγόμενα οδοφράγματα, μολότοφ, σφαίρες, μαχαιριές απαλλοτριώσεις, μπόμπες, εμπρησμούς, σαμποτάζ φυλλάδια, πανό, ρίμες, κείμενα δράσεις με ανάληψη ή χωρίς πολλαπλές αντιεραρχικές χειρονομίες κι άπειρες επιθέσειςΣύντροφε Σεμπαστιάν Άνγκρυ Οβερσλούιχ τις σφαίρες που τρυπήσανε το σώμα σου […]
Αγκάθινα συρματοπλέγματαΜια μέρα στο προαύλιο της φυλακής η γκρίζα γάτα της αυλής κυνήγησε άτσαλα ένα πουλί που ’χε κοντοσταθεί στην οροφή ολάκερη φραγμένη με ατσαλόσυρμα και γλιστρώντας μέσα απ’ το στριφτό λεπιδοφόρο πλέγμα παραμόνευε, ώσπου της τσάκωσε το πόδι και σκάλωσε εκεί τρεμάμενη σαν σκίστηκε η πατούσα της.. ορθάνοιχτη.. ωμή […]
Γεννήθηκα σε μια εποχή ανθρωποκεντρική. Όπου η φύση θεωρείται δεινό, κάτι άγριο που πρέπει να δαμαστεί. Η ανθρωπότητα σήμερα είναι μια πανούκλα, ένας καρκίνος για το οικοσύστημα. Πρέπει να σταματήσουμε τη μηχανή, την Κοινωνία, προτού φτάσουμε στην ολοκληρωτική εξόντωση.Αίμα πράσινο.Οικοτάζ ως αυτοάμυνα. Η φύση είναι το σπίτι μας και πρέπει […]
Αδερφοί μου ανθρωπιστές, εμείς είμαστε γνωστικοί δεν είμαστε σαν εκείνους τους αλόγιαστους ζυγιάζουμε τις σκέψεις και τις δράσεις μας λογαριάζουμε λαό, κοινωνίες, όλους τους ανθρώπους.Κάναμε εμείς λόγο για μαζικές κοινωνίες; Όχι δα! έχουμε παραδεχτεί την ατομικότητα πρόκειται για υπηρέτρια της αξίας του ανθρώπου γι’ αυτό και συνεχίζουμε την υπηρεσία μας […]
Όμορφα πυροτεχνικά στο σωφρονιστικό της Χάβρης αλληλέγγυα και νυχτερινά σε πείσμα των προβολέων της σκοπιάς τούτη την πρώτη μέρα της χρονιάς Από μέσα, οι κρατούμενοι που δε σκοπεύαν να το ράψουνε την εξουσία χλευάσανε. Εν τέλει φύγαμε όπως όπως με την ελπίδα ν’ αποδράσουνε!Σ.τ.μ.: Το πρωτότυπο είναι ακροστιχίδα, όπου το […]
τι κάνουμε; καλά;(μωρέ, μας πήδηξε η εφορία, ο άλλος είναι φυλακή, πληρώνει τρίχες τ’ αφεντικό) κουτσοβγαίνουμε, δόξα τω θεώοι δικοί σου, από υγεία;(ε πού να πατήσουμε τώρα σε γιατρό) βαστάνε, και οι δυοτο παιδί; διαβάζει για τη σχολή;(σάμπως ξέρω; όλο έξω τριγυρίζει, να πιάσει μεροκάματο) τ’ αρέσει εκεί που πέρασε, […]
Είμαι! Οι αιώνες κυλάνε επί αιώνες: κι αυτό που είμαι, ήμουν και θα είμαι: να γιομίζω ανώτερο γραφτό με όγκο σιγανό, και να τείνω, ολοένα, στο φαρδύτερο σκοπό.Ο λίθος είμαι που κοιμήθηκε· ο παλιός, παλιός εκείνος ύπνος άφησε το πολυκαιρισμένο χνάρι του πολύ βαθιά εντός μου· το φυτό είμαι που […]
Θυμάμαι τη δεύτερη και τελευταία φορά που πέρασα τις πύλες του στρατοπέδου. Από τα μεγάφωνα, μέσα στην καλοκαιρινή κάψα, βάραγε ο “Αγώνας για χαρά” του Βιμ Μέρτενς. Νοτιοελλαδίτικος σουρεαλισμός και άγρια δύση. Ιδρωμένοι νεοσύλλεκτοι στην αλάνα, έξω από το στρατολογικό γραφείο υποδοχής, ασθμαίνοντας την κακή τους τύχη. Στο δρόμο του […]
Μια κούπα καφέ για μένα Ένα μήλο, ένα αχλάδι, μισό καρότο για τον γέρο μουΌλα μαζί στο μπλέντερ το καινούριο με εγγύηση ζωής μια διετία σύμφωνα με τα χαρτιάΤη ζωή σου την ίδια να βάλεις στο μπλέντερ θα ‘χει τάλε κουάλε χρώμα πορτοκαλί ελεκτρίκΣε κάθε κουταλιά χάνεται εντός μας μένει […]
Η λ ι ο σ ή κ ω μ α(Σκιές πάνω από λίκνο… τσιμπίδισμα λαμπυρίζει φλογισμένα… Μια χεριά ρίχνει κάτι μέσα στην πυρά και μια μικρότερη χεριά μπαίνει στη φλόγα σβέλτα βγαίνοντας μετά καψαλισμένη κι άδεια… Σκιές στεκάμενες πάνω από λίκνο… δυο χεριές και μια πυρά.)[…]II. Το σοκάκι[…]Ανήμερα Χριστουγέννων βρήκα […]